• © Copyright Dracy
    ________________________________________________________________________
    "Het nieuwe jaar is net begonnen, er komen veel nieuwelingen op St.joseph School."

    Dit is het verhaal:

    "Je bent nieuw(of al bekend) op de school en je hebt gehoord over een Glee club, en zanggroep van de school. Het lijkt je wel wat, alleen je denkt dat áls je erbij zou gaan, je buitengesloten word. Je besluit om eens te gaan kijken hoe het is."
    [Je kiest zelf of je Personage bij Glee club komt, je hebt vrijheid om dat te doen.]
    ________________________________________________________________________
    Regels:
    - Het liefste iets meer dan één regeltje schrijven.
    - Niemand doet of zijn of haar personage perfect is.[Beslis niet wat andere doen.]
    - Ruzie mag, maar hou het wel reëel.
    - Pesten mag, tot een bepaalde hoogte.
    - We houden ons aan de verhaallijn, natuurlijk mag je er
    iets vanaf wijken, maar hou het wel zo dat je personage
    er weer makkelijk mee in kan gaan.
    - Max 4 Personages P.P
    - Verkering mag, maar alleen als de ander het ook wil.
    [Dwingen word niet geaccepteerd, alleen als het is afgesproken met elkaar, maar meld dat wel even aan Dracy.]
    - Houd je aan de regels. _______________________________________________________________________
    -Wil je solliciteren? Kan altijd.
    ________________________________________________________________________- Als je iets te zeggen hebt wat niet RPG bedoeld in ga dan praten met [] {} () Dan is het niet verwarrend.
    _______________________________________________________________________
    Als Pavarotti niet online is en het topic is vol. Mag je een nieuwe vragen aan Rajah of aan MisPattinson. .


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Donna

    "Dank je."
    Ik knik zachtjes en kijk strak voor me uit. De stilte is gemeen. Het voelt niet goed, niet normaal. Eigenlijk zou ik tegen hem aan willen kruipen, mijn excuses willen aanbieden en hem willen zeggen dat ik hem vertrouw. Aan de andere kant wil ik weg, weg van hem, weg uit het huis, weg uit de stad. Gewoon iets alleen en voor mezelf gaan doen. Ik zucht diep en laat me tegen de rugleuning van de zetel vallen.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Jeremy

    Ik kijk haar even aan.
    "Donna, gaat het wel?"
    Ik draai me een beetje om, en negeer de stekende hoofdpijn. Dat ze zo afstandelijk doet, doet me nogal schuldig en onzeker voelen.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Michael

    "Hoe gaat je familie ermee om? Ga je mee?"
    Ik haal mijn schouders op terwijl we het park uitlopen.
    "Mijn moeder is blij dat ik weer thuis ben. Lynn vindt het wel goed zo en mijn vader heb ik eigenlijk nog niet gesproken."
    Dat laatste verbaast me eigenlijk niet. Na het tweede huwelijk van mijn ouders is de band met mijn vader erg achteruit gegaan. Hij is een workaholic geworden en ik zat thuis met mijn moeder en Lynn. Zachtjes zucht ik als we bij het huis van mijn oma aankomen. Zoals ik al verwachtte is ze er niet. Snel maak ik het slot open.
    "Hier liggen mijn spullen," verklaar ik aan Arion.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    [Oops, Demi. Die "Ga je mee?" was een foutje.]

    Charlotte

    "Ach, Charlie. Huil maar zoveel je wilt. Ik zal er altijd voor je zijn, wat je problemen ook mogen zijn. Maar doe alsjeblieft geen domme dingen. Ik wil geen scenario's meer in de trend van een Charlotte die zich wil verdrinken in de vijver, of die in haar ondergoed in het park wil rondhuppelen. Al kan ik bij dat laatste de pret er nog in zien."
    Ik zucht, mijn ademhaling is nogal schraperig. Ik hou mijn mond, maar op dit moment, meer dan ooit, wens ik dat ze me niet gevonden had toen ik met mijn kop in de vijver hing. Ik was hem toen al kwijt, alleen besefte hij het zelf nog niet volledig. Ik lach even door mijn tranen bij die laatste zin van Mary.
    "Killjoy," verwijt ik haar. Eerlijk gezegd voelde ik me dronken beter dan ik me in jaren al gevoeld heb, op de momenten met Michael na.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "Killjoy."
    "Killjoy? Ik?"
    Ik schud mijn hoofd en kijk haar aan.
    "Charlie, jij bent mijn beste vriendin. Waarom denk je dat ik ben teruggekomen?"
    Ik bijt even op mijn lip.
    "Behalve dat dan," zeg ik zacht.
    "Omdat ik je miste. Verdomme, ik heb je gemist. En ik ga je echt niet zomaar weer verliezen."


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Arion

    "Mijn moeder is blij dat ik weer thuis ben. Lynn vindt het wel goed zo en mijn vader heb ik eigenlijk nog niet gesproken."
    Eerlijk gezegd verbaast het me niet. Hij en Lynn hebben een speciale band, waar ik geen conclusies over durf trekken. Maar ik ben er vrij zeker van dat zij het niet erg vindt dat hij zich Charlotte niet herinnert. "Hier liggen mijn spullen," zegt Michael plots.
    Ik kijk op en zie pas nu dat we niet bij zijn huis staan. Verbaasd kijk ik hem aan.
    "Waarom dat?" flap ik eruit.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Donna

    "Donna, gaat het wel?"
    Zachtjes knik ik.
    "Prima," antwoord ik zachtjes.
    Ik kijk hem aan. Mijn ogen staan nog steeds wat afstandelijk. Zachtjes bijt ik op mijn lip terwijl ik mijn keuzes afweeg. Wat ga ik verliezen als ik echt weg ga? Alleen hem. Is dat het waard?


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Jeremy

    "Prima."
    Ik schud mijn hoofd.
    "Donna, je ziet er niet prima uit."
    Met een pijnlijk grimas ga ik rechtop zitten en neem haar handen in de mijne.
    "Wil je het me alsjeblief vertellen?"


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Michael

    "Waarom dat?"
    Ik kijk hem even verward aan. Waarom? Ik frons even en kijk weer naar het huis. Er flitst een beeld van Charlotte en mijn oma door mijn hoofd. Ik heb hier gewoond. Voorzichtig maak ik de deur open.
    "Omdat ik hier woonde," antwoord ik zachtjes.
    Ik loop langzaam naar binnen. Hier en daar liggen nog wat spulletjes van mij maar van Charlotte is niets meer te zien.

    [Ik ben eten.]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    [Oooooomnomnomnom :')]


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Charlotte

    "Killjoy? Ik? Charlie, jij bent mijn beste vriendin. Waarom denk je dat ik ben teruggekomen? Behalve dat dan. Omdat ik je miste. Verdomme, ik heb je gemist. En ik ga je echt niet zomaar weer verliezen."
    Ik veeg verbaasd mijn tranen weg. Niet-begrijpend kijk ik op naar haar.
    "Behalve wat dan?"
    Ik heb even geen idee waar ze het over heeft. Mijn hoofd voelt vol en leeg tegelijk aan. Ik dwing mezelf naar haar antwoord te luisteren voor mijn gedachten weer kunnen afdwalen naar Michael. Hij zag er ook behoorlijk leeg uit. Ik kijk even naar mijn handen en ben een beetje verbaasd dat ik ze gewoon kan zien. Ik voel me namelijk zo onzichtbaar, alsof zijn gebrek aan herinneringen aan me wil zeggen dat ik nooit bestaan heb.

    Arion

    "Omdat ik hier woonde."
    Ik trek een wenkbrauw op. No shit, Sherlock. Maar ik hou wijselijk mijn mond. Aan het interieur kan je merken dat hier een oudere dame woont. Ik vermoed dat hij bij zijn oma verbleef. Al blijf ik dan wel met het raadsel zitten waarom dat precies zo zou zijn. Hij heeft naar mijn weten een vrij goede band met zijn moeder en Lynn. Waarom zou hij dan bij zijn oma gaan wonen? Ik ben zo op Mary gefocust geweest dat het me allemaal ontgaan is.
    Rustig wandel ik achter hem aan naar binnen.
    "Had je ruzie thuis?" vraag ik voorzichtig.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "Behalve wat dan?"
    Ik zucht en schud mijn hoofd. Dan kijk ik haar weer bezorgd aan.
    "Meen je dat, Charlie? Weet je echt niets meer?"
    Ik dacht dat Michael degene was met geheugenverlies, niet zij. Ik zwijg even.
    "Dat ik verliefd op je was," zeg ik zacht.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Charlotte

    "Meen je dat, Charlie? Weet je echt niets meer? Dat ik verliefd op je was."
    Ik klap enkele seconden dicht. Was. Natuurlijk hoort ze dat in verleden tijd te zeggen, ze heeft nu met Arion. Het zou jammer zijn mocht ze dan nog iets voor mij voelen. Maar het is rot dat nooit eens iemand een keertje verliefd op me kan blijven.
    "Oh dat," breng ik verward uit. Ik blijf voor me uit staren. "Sorry daarvoor. Dat hele gedoe. Ik had niet mogen-"
    De rest van mijn zin gaat verloren in tranen.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "Oh dat. Sorry daarvoor. Dat hele gedoe. Ik had niet mogen-"
    Ik zucht.
    "Charlie, wil je even stoppen met huilen, alsjeblief?" vraag ik zacht.
    "Ik verwijt jou niets, helemaal niets. Het waren mijn gevoelens, en die waren niet wederzijds. En ergens ben ik blij dat het niet op iets is uitgedraaid, want dan was mijn beste vriendin mijn beste vriendin niet meer."
    Ik geef haar een zacht schouderklopje.
    "Je mag jezelf echt niet zoveel verwijten. Niet alles is jouw fout."
    Ik zie de zakken op tafel staan.
    "Wil je je nieuwe kleren aantrekken? Misschien voel je je dan beter, ze staan je echt prachtig."


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Michael

    "Had je ruzie thuis?"
    Ik bijt zachtjes op mijn onderlip.
    "Dat denk ik," zeg ik zachtjes en ik haal een hand door mijn haren.
    Ik laat mijn ogen door de kamer glijden opzoek naar mijn spulletjes. Misschien is het wel beter om hier even te blijven. Mijn oma bemoeit zich toch niet met mij en thuis zal ik worden vertroelteld. Even zucht ik en ik laat mezelf op een eetkamer stoel zoeken.
    "Wil je iets drinken?" vraag ik zachtjes.

    Donna

    "Donna, je ziet er niet prima uit. Wil je het me alsjeblieft vertellen?"
    Ik bijt zachtjes op mijn lip en ik kijk hem aan. Zachtjes zucht ik en ik haal mijn handen door mij haren.
    "Ik weet het niet," zeg ik zachtjes.
    Ik sla op en loop naar de keuken waar ik een glas water voor mezelf inschenk.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."