• © Copyright Dracy
    ________________________________________________________________________
    "Het nieuwe jaar is net begonnen, er komen veel nieuwelingen op St.joseph School."

    Dit is het verhaal:

    "Je bent nieuw(of al bekend) op de school en je hebt gehoord over een Glee club, en zanggroep van de school. Het lijkt je wel wat, alleen je denkt dat áls je erbij zou gaan, je buitengesloten word. Je besluit om eens te gaan kijken hoe het is."
    [Je kiest zelf of je Personage bij Glee club komt, je hebt vrijheid om dat te doen.]
    ________________________________________________________________________
    Regels:
    - Het liefste iets meer dan één regeltje schrijven.
    - Niemand doet of zijn of haar personage perfect is.[Beslis niet wat andere doen.]
    - Ruzie mag, maar hou het wel reëel.
    - Pesten mag, tot een bepaalde hoogte.
    - We houden ons aan de verhaallijn, natuurlijk mag je er
    iets vanaf wijken, maar hou het wel zo dat je personage
    er weer makkelijk mee in kan gaan.
    - Max 4 Personages P.P
    - Verkering mag, maar alleen als de ander het ook wil.
    [Dwingen word niet geaccepteerd, alleen als het is afgesproken met elkaar, maar meld dat wel even aan Dracy.]
    - Houd je aan de regels. _______________________________________________________________________
    -Wil je solliciteren? Kan altijd.
    ________________________________________________________________________- Als je iets te zeggen hebt wat niet RPG bedoeld in ga dan praten met [] {} () Dan is het niet verwarrend.
    _______________________________________________________________________
    Als Pavarotti niet online is en het topic is vol. Mag je een nieuwe vragen aan Rajah of aan MisPattinson. .


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Michael

    Opeens verschijnt er een strip pillen voor mijn neus.
    "Ik heb geen water."
    Dat maakt niets uit. Op dit moment slik ik zachtjes. Trillerig haal ik een pilletjes uit de strip en neem hem in. In hoofd laat ik weer op mijn handen steunen. Beelden van Charlotte schieten door mijn hoofd. In de auto, in mijn bed, buiten met ook zo'n aanval. Ik kan me niet herinneren dat ik de aanvallen ooit heb gehad. Een beetje verdwaasd kijk ik voor me uit terwijl de steken minder heftig beginnen te worden.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Donna

    "Goed dat je blijft want ik laat je niet meer gaan. Niet zomaar."
    Ik knik zachtjes en veeg de tranen uit mijn gezicht. Hij neemt mijn hoofd tussen zijn handen en drukt zachtjes zijn lippen op de mijne. Teder zoen ik hem terug. Met mijn handen laat ik hem los. De tranen drogen op en ik kijk hem liefdevol aan.
    "Sorry," zeg ik zachtjes.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Jeremy

    "Sorry."
    Ik leg mijn vinger op haar lippen.
    "Je moet geen sorry zeggen, prinses," zeg ik zacht.
    Ik druk een kusje op haar voorhoofd en voel langzaamaan de hoofdpijn terugkomen.
    "Ik moet sorry zeggen. Omdat ik je iets heb verweten wat ik niet had moeten doen."
    Ik leg mijn hand tegen mijn hoofd en trek een pijnlijke grimas.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Charlotte

    Ik schrik even als Mary over mijn haren aait.
    "Je zegt het maar als je iets nodig hebt."
    Ik knik even en sluit mijn ogen. Er is maar één ding dat ik nu nodig heb, en dat kan zij me niet geven.
    Ik laat haar een deken over me heen leggen. Koud heb ik niet, warm heb ik niet. Comfortabel lig ik niet.
    "Waarom zou je hem bellen? Waarom deed je dat?" vraag ik.
    Had ze nou echt gedacht dat het me zou helpen Michael te zien? Ik moet eerlijk zeggen, nuchter ben ik nu wel.

    Arion

    Michael neemt een pilletje in. Ik was zo'n drietal minuten, zo lang duurt het meestal voor mijn pijn begint af te nemen. Hij lijkt rustiger.
    Ik haal rustig adem en kijk hem aan. Soms doet zijn koppigheid hem meer kwaad dan goed.
    Ik vraag me af wat ze uit zijn handen nam, en waarom hij precies daarna pas echt van streek leek te raken. Als hij haar zich niet herinnert, hoor het niks te betekenen, toch?
    "Herinneringen?" is het enige dat ik vraag.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "Waarom zou je hem bellen? Waarom deed je dat?"
    Ik schud mijn hoofd.
    "Ik heb Michael niet gebeld, ik wist niet eens dat hij kwam. Ik belde naar Arion om te vragen of hij je mee naar hier wilde helpen brengen. Je deed een beetje moeilijk," zeg ik zacht.
    "Het spijt me dat hij erbij was. Al moet ik zeggen dat het hem pijn deed, zo te zien toen hij je dat teruggaf," zeg ik met een blik op het hangertje in haar hand.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Donna

    "Je moet geen sorry zeggen, prinses. Ik moet sorry zeggen. Omdat ik je iets heb verweten wat ik niet had moeten doen."
    Ik wil er tegen in gaan maar als ik zijn pijnlijke grimas zie houd ik wijs mijn mond.
    "We praten thuis wel verder," zeg ik zachtjes.
    "Kom."
    Ik pak zijn hand weer en leid hem mee naar zijn huis die niet veel verder staat.

    Michael

    "Herinneringen?"
    Met een ruk draai ik mijn hoofd naar hem toe. Dit wordt meteen afgestraft met een pijnlijke steek net iets boven mijn wenkbrauw. Met moeite negeer ik hem.
    "Ja," zeg ik zachtjes.
    "Nu, daarna en in de bioscoop."
    Ik sla mijn ogen neer en volg een mierenspoor op de grond.
    "Maar ik wil ze niet terug. Het maakt het alleen maar ingewikkelder."

    [Ik ga slapen. Good night my dears.]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Jeremy

    "We praten thuis wel verder. Kom."
    Ik knik zacht en volg haar naar huis. Ik blijf dicht bij haar, bang dat ze weer wegloopt. Wanneer we thuis zijn, haal ik met trillende hand de sleutel boven.
    "Wil jij het misschien doen?" vraag ik zacht, en geef haar de sleutel.
    Ik hou even mijn hand tegen de wonde, die gestopt is met bloeden.

    [Slaapwel x]


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Charlotte

    "Ik heb Michael niet gebeld, ik wist niet eens dat hij kwam. Ik belde naar Arion om te vragen of hij je mee naar hier wilde helpen brengen. Je deed een beetje moeilijk. Het spijt me dat hij erbij was. Al moet ik zeggen dat het hem pijn deed, zo te zien toen hij je dat teruggaf," zeg Mary zacht.
    Ik haal wanhopig adem en grijp het kettinkje wat steviger vast terwijl hete tranen over mijn wangen stromen.
    "Niet- Nee. Ik wil het er verder niet over hebben."
    Het is niet fair van Mary dat ze me hoop geeft.

    Arion

    Ik voel me schuldig dat ik de vraag stelde als hij zijn hoofd met een ruk naar me toe draait.
    "Ja. Nu, daarna en in de bioscoop. Maar ik wil ze niet terug. Het maakt het alleen maar ingewikkelder."
    Ik knik even, niet wetend wat ik moet zeggen.
    "Het spijt me dat je dat moest zien," verontschuldig ik me in Charlotte's plaats. Ondertussen probeer ik te achterhalen wat er nou zo anders aan haar was, behalve het duidelijk gebrek aan vrolijkheid.

    [Ik ga ook slapen.]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "Niet- Nee. Ik wil het er verder niet over hebben."
    Ik begin haar weer te sussen.
    "Sorry, het was niet zo bedoeld."
    Ik wrijf weer even over haar haren en zucht.
    "Sorry, Charlie, als ik iets verkeerd zeg. Ik ben hier niet echt goed in."


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Michael

    "Het spijt me dat je dat moest zien."
    Ik haal mijn schouders op.
    "Het moest een keer gebeuren," zeg ik zachtjes.
    "En dan liever nu meteen dan dat het nog drie maanden duurt."
    De steken in mijn hoofd verzachten en moeizaam sta ik op. Het enig wat ik nu wil is liggen. Mijn voet is moe en mijn hoofd is het zat. Daarbij had ik eigenlijk nog gewoon in het ziekenhuis moeten liggen.
    "Ga je mee?" vraag ik zachtjes en ik loop richting het huis van mijn oma.

    Donna

    "Wil jij het misschien doen?"
    Voorzichtig neem ik de sleutel over en open ik de deur. Ik neem Jeremy mee naar de bank en zet hem daar neer. Uit de keukenkastjes haar ik jodium.
    "Het gaat wel even prikken," zeg ik zachtjes voordat ik het op een stukje verband druppel. Voorzichtig haal ik het verband over zijn wond.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Jeremy

    Gehoorzaam ga ik zitten, en kijk haar na wanneer ze naar de keuken loopt.
    "Het gaat wel even prikken."
    Ik knik zachtjes en bijt op mijn tanden.
    "Auw," kreun ik even.
    Het brandende gevoel bezorgt me nog meer hoofdpijn dan ik al had.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Donna

    Ik negeer zijn gejammer en gooi het bebloede verbandje weg. Voorzichtig ruim ik de EHBO-doos weer op en plof ik naast hem op de bank.
    "Ik laat het zo," zeg ik zachtjes.
    "Dat is het beste anders groeit het verband in je wondje."
    Mijn benen trek ik op de bank en ik sla mijn armen erom heen. Mijn hoofd laat ik op mijn knieën rusten.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Jeremy

    "Ik laat het zo. Dat is het beste anders groeit het verband in je wondje."
    Ik knik even en kijk haar aan.
    "Dank je," zeg ik zacht.
    Ik staar naar de grond, niet goed wetend wat te zeggen.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Charlotte

    "Sorry, het was niet zo bedoeld. Sorry, Charlie, als ik iets verkeerd zeg. Ik ben hier niet echt goed in."
    Ik probeer op te houden met snikken terwijl ik rechtop ga zitten. Ik wikkel het deken om me heen en na enkele keren mijn tranen weg te vegen, geef ik het op. Die kan ik niet tegenhouden. Ik kruip zijlings op Mary's schoot en leg mijn hoofd op haar schouder, het deken klem ik nog steeds stevig vast. Het spijt me enorm voor haar, mocht ze het hier moeilijk mee hebben. Maar deze keer heb ik wel degelijk iemand nodig die me vasthoudt.
    "Ik wilde dat ik het was," zeg ik zacht, luid praten zou toch niet lukken. "Ik wilde dat ik hem zo makkelijk kon vergeten."

    Arion

    "Het moest een keer gebeuren. En dan liever nu meteen dan dat het nog drie maanden duurt."
    Ik blijf stil zitten, niet wetend wat te zeggen. Iemand zou voor dit soort situaties een handboek moeten schrijven. Helaas, maar tegelijk ook niet, gebeuren dit soort dingen daar te weinig voor. Ik kijk naar Michael, die recht staat en wacht even af. Als hij wil kan hij weer een voorsprong nemen.
    "Ga je mee?" vraagt hij dan. Ik knik en sta op. Ik ken hem goed genoeg om te weten dat hij het niet zou vragen, mocht hij alleen willen zijn.
    Rustig wandel ik naast hem.
    "Hoe gaat je familie ermee om?" vraag ik stil.

    [ bericht aangepast op 23 april 2012 - 17:29 ]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "Ik wilde dat ik het was. Ik wilde dat ik hem zo makkelijk kon vergeten."
    Ik haar even aan en glimlach flauwtjes.
    "Ach, Charlie. Huil maar zoveel je wilt. Ik zal er altijd voor je zijn, wat je problemen ook mogen zijn. Maar doe alsjeblieft geen domme dingen. Ik wil geen scenario's meer in de trend van een Charlotte die zich wil verdrinken in de vijver, of die in haar ondergoed in het park wil rondhuppelen."
    Ik lach even.
    "Al kan ik bij dat laatste de pret er nog in zien."


    But I still have this faith in the truth of my dreams.