• © Copyright Dracy
    ________________________________________________________________________
    "Het nieuwe jaar is net begonnen, er komen veel nieuwelingen op St.joseph School."

    Dit is het verhaal:

    "Je bent nieuw(of al bekend) op de school en je hebt gehoord over een Glee club, en zanggroep van de school. Het lijkt je wel wat, alleen je denkt dat áls je erbij zou gaan, je buitengesloten word. Je besluit om eens te gaan kijken hoe het is."
    [Je kiest zelf of je Personage bij Glee club komt, je hebt vrijheid om dat te doen.]
    ________________________________________________________________________
    Regels:
    - Het liefste iets meer dan één regeltje schrijven.
    - Niemand doet of zijn of haar personage perfect is.[Beslis niet wat andere doen.]
    - Ruzie mag, maar hou het wel reëel.
    - Pesten mag, tot een bepaalde hoogte.
    - We houden ons aan de verhaallijn, natuurlijk mag je er
    iets vanaf wijken, maar hou het wel zo dat je personage
    er weer makkelijk mee in kan gaan.
    - Max 4 Personages P.P
    - Verkering mag, maar alleen als de ander het ook wil.
    [Dwingen word niet geaccepteerd, alleen als het is afgesproken met elkaar, maar meld dat wel even aan Dracy.]
    - Houd je aan de regels. _______________________________________________________________________
    -Wil je solliciteren? Kan altijd.
    ________________________________________________________________________- Als je iets te zeggen hebt wat niet RPG bedoeld in ga dan praten met [] {} () Dan is het niet verwarrend.
    _______________________________________________________________________
    Als Pavarotti niet online is en het topic is vol. Mag je een nieuwe vragen aan Rajah of aan MisPattinson. .


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Charlotte

    "Charlie, doe alsjeblief geen domme dingen. Ik wil je niet kwijt. Niet letterlijk, en ook niet figuurlijk. Als je je gaat storten in de drank, dan verlies je jezelf, en maak je het alleen maar erger. Je bent en blijft mijn beste vriendin, en niks kan daar iets aan veranderen."
    Ik voel de tranen opnieuw branden. Mijn hoofd bonkt als een bezetene.
    "I-ik moet gaan," snik ik.
    Voor Mary me kan tegen houden, zet ik het opnieuw op een rennen, door het park. Als ik een keer achter me kijk om te zien of ze me volgt, loop ik ergens tegen aan, waardoor ik voorover val. Ik land nog redelijk zacht en kijk verbaasd naar wat er onder me ligt.
    Zo snel als ik kan, krabbel ik achteruit.
    "S-sorry."
    Wat doet Michael hier?
    Compleet van mijn melk af kijk ik even naar de jongen naast hem, Arion.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "I-ik moet gaan."
    Ik schud mijn hoofd. Nee, nu laat ik haar niet gaan. Er mag haar niets gebeuren.
    Meteen zet ik het op een rennen, en loop haar achterna, hetzij iets trager dan net. Na een eindje gelopen te hebben, zie ik dat ze op de grond ligt, en zie Arion en Michael. Niet-begrijpend kijk ik naar Arion. Wat doet Michael hier? Mijn ogen schieten vluchtig naar Charlie. Als die nu maar weer niet gaat huilen en hysterisch doen. Ik loop langzaam naar hen toe, en leg mijn hand in mijn zij, waar het steekt. Misschien moet ik eens een conditie opbouwen en stoppen met roken. Hoestend voeg ik me bij de groep.
    "Dank je dat jullie haren hebben ehm... tegengehouden," zeg ik zacht.
    Ik help Charlie met opstaan en kijk haar waarschuwend aan. Ik houd haar arm stevig vast.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Arion

    Ik wil Michael nog waarschuwen dat hij uit de weg moet gaan, maar ben te laat. Charlotte knalt in volle vaart tegen hem aan. Beiden belanden ze op de grond. Ik kijk toe hoe een verbaasde Charlotte bij Michael vandaan krabbelt. Ik haal diep adem en richt mijn blik op Mary. Ik heb wel eens gehoord over een gebroken hart, maar Charlotte's ogen spreken zoveel dingen tegelijk uit dat het pijn doet naar haar te kijken.
    "Dank je dat jullie haren hebben ehm... tegengehouden," zegt Mary zacht waarop ze Charlotte overeind helpt. Die laatste rukt zich los met een snik en belandt na even gewankeld te hebben weer op de grond.
    Ik neem Mary's hand vast en trek haar naar me toe terwijl ik mijn hoofd schud.
    "Hou haar gewoon in de gaten," fluister ik.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Donna

    "Bedankt, Donna."
    Jeremy laat me los en loopt de winkel uit.
    Zachtjes bijt ik op mijn lip en ik kijk hem na. Stom Donna. Stom.Ik zucht diep en snuffel maar wat rond tussen de kledingrekken. Iets beters heb ik toch niet te doen. Mijn sleutels liggen nog bij hem thuis. IK haal een shirtje uit de rekken. Die gaat mee. Ik kan er niets aan doen maar er komt vanzelf een klein lachje op mijn gezicht. Dit werkt beter.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Mary

    "Hou haar gewoon in de gaten."
    Ik zucht even.
    "Zo makkelijk is dat niet. Ik heb haar net moeten tegenhouden om in haar ondergoed in de vijver te springen," fluister ik terug.
    Ik verstrengel onze vingers en kijk lipbijtend naar Charlie, die weer op de grond zit. Als ze hier nu maar niet weer gaat roepen en huilen.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Jeremy

    Ik kijk op wanneer ik voetstappen in het steegje hoor, en hoop dat het Donna is. Hoopvol mompel ik haar naam een keer, maar hoor dan mannelijk gelach, en weet dat ze met meer zijn. Ik veeg zo snel mogelijk mijn tranen weg, en zo subtiel mogelijk loop ik richting de grote winkelstraat, uit schrik dat ze me iets aandoen. Maar ze zijn me te snel af, en vragen al snel achter mijn geld. Veel cash heb ik niet bij, dus trillend geef ik het hen, wetend dat ik het tegen 5 man niet kan opnemen. In de hoop dat ze me nu gerust laten, loop ik zacht verder, maar ik krijg een klap tegen mijn slapen, en zak in elkaar tegen de muur.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Michael

    Geschrokken kijk ik op als er een meisje tegen me aan botst. Beide vallen we op de grond. Er gaat een pijnlijke scheut door mijn been richting mijn hoofd. Ik wil er iets van zeggen maar het meisje is me voor.
    "S-sorry."
    Fronsends kijk ik haar aan. Charlotte. Daarna komt een blondje aangelopen. Dat moet Mary zijn.
    "Dank je dat jullie haren hebben ehm... tegengehouden."
    Normaal had ik gemopperd maar nu kom ik zonder klagen, wel wat onhandig overeind. Ik bijt op mijn lip en kijk naar Charlotte. Het schuldige gevoel wordt door haar ogen alleen maar groter. Het spreekt boekdelen. Iets wat onhandig strompel ik een beetje naar achter. Misschien was dit toch niet zo'n goed idee.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Charlotte

    Voor de zoveelste keer kom ik op mijn achterwerk terecht.
    Mijn ogen vinden hun weg naar Michael's gezicht weer. Ik bijt op mijn onderlip om die te doen ophouden met trillen. Ik hou mijn hoofd een beetje schuin en bekijk hem. Ik knipper even en open mijn ogen dan weer, alsof hij elk moment kan verdwenen zijn. Poef, weg.
    Mijn ogen zakken naar zijn hals en mijn hart mist een slag als ik er geen kettinkje zie hangen. Onbewust breng ik mijn hand naar mijn eigen hals. Ik slik even. Als hij bij me wegstrompelt, schud ik mijn hoofd. Het doet pijn. Ik breng mijn hand naar de plek waar het pijn doet en herinner me een hoop die ik me niet wil herinneren. Met enige moeite kom ik recht. Ik loop wankelend naar Mary, mijn blik op de grond gericht.
    "Breng me naar huis," zeg ik met tranen in mijn ogen. "Alsjeblieft."


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary


    "Breng me naar huis. Alsjeblieft."
    Een deel van me wil toestemmen, maar een ander deel van me wil dat ze het uitpraten. Lipbijtend kijk ik even naar Arion, en dan naar Michael. Ik zucht even en knik zacht.
    "Ik breng je naar huis."
    Ik wil me omdraaien en kijk haar geschrokken aan.
    "Je zakken," zeg ik zacht.
    Verdomme, die staan nog bij de bank. Ik vloek binnensmonds.
    "Ik zal ze wel even halen. Niet weglopen," fluister ik tegen Charlie.
    Ik zet het weer op een lopen en loop zo snel mogelijk naar de bank, waar de tassen gelukkig nog staan. Ik hijg eventjes uit, voor ik terugloop.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Donna

    Ik prop het tasje met het shirtje in mijn eigen tas. Het rotte gevoel in mijn buik is nog steeds niet weg. Normaal kon ik dit altijd weg kopen. Gewoon een nieuw shirtje was weg schuld gevoel maar nu lukt het niet. Uit mijn tas vis ik mijn mobiele telefoon. Even scrol ik door mijn contactpersonen en ik stop bij Jeremy. Zachtjes bijt ik op mijn lip en ik haal mijn hand door mijn haar. Nee, ik ga wel gewoon naar zijn huis toe dan kunnen we rustig praten. Langzaam slof ik door de straatjes en steegje richting zijn huis totdat ik iemand tegen een muurtje zie liggen. Er rennen wat jongens weg. Geschrokken ren ik naar de jongen tegen de muur toe. Mijn hart stopt bijna letterlijk met kloppen als ik zie dat het Jeremy is. In paniek sla ik tegen zijn wang in de hoop dat hij wakker wordt.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Jeremy

    In de verte voel ik iets op mijn wang en het eerste waar ik aan kan denken, is dat ik Donna wil. Alleen maar Donna. Ik houd mijn ogen dicht, en kreun even van de hoofdpijn. Ik ben met mijn hoofd tegen de muur geknald, en ik voel even met mijn hand dat er iets plakkerigs hangt. De tikjes op mijn wang dringen meer tot me door en ik open langzaam mijn ogen.
    "Donna?" zeg ik schor.
    Mijn zicht is nogal wazig, en het is alleen maar een gok.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Michael

    "Breng me naar huis. Alsjeblieft."
    De tranen prikken in mijn ogen. Ondanks dat ik haar niet herinner doet dit wel pijn. Wat heb ik mezelf en dit meisje aangedaan.
    "Ik breng je naar huis. Je zakken. Ik zal ze wel even halen. Niet weglopen."
    De woorden hoor ik eigenlijk niet. Mijn hand gaat naar de zak van mijn chino en ik haal er het kettinkje uit. Als ik hem aan haar geef breek ik haar hart definitief maar houd ik het zelf doet het me ook niets. Na een kleine twijfeling kijk ik haar nogmaals aan. Ik laat het haar zelf beslissen.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Arion

    Ik kan wel vloeken als Mary me met Michael en Charlotte alleen laat. Ik ben hier helemaal niet goed in. Ik heb al helemaal geen idee meer wat ik moet doen als Charlotte iets glinsterends uit Michael's hand neemt en snikkend tegen me aan komt staan en haar gezicht in mijn t-shirt verbergt. Onwennig sta ik even met mijn hand in de lucht. Ik zucht en leg dan toch maar een arm om haar terwijl ik met mijn andere hand over haar haren ga. Er is iets anders aan.
    Ik frons mijn wenkbrauwen en kijk dan bezorgd naar Michael.
    "Gaat het?" vraag ik hem stil.
    Ik kan me voorstellen dat dit voor hem ook nogal een confrontatie moet zijn. En als ik me al zo onwennig voel, dan weet ik niet wat er op dit moment door hem heen gaat.

    [ bericht aangepast op 22 april 2012 - 20:57 ]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    Oke. Mijn besluit staat vast. Als mijn huidige pakje op is, stop ik met roken. Ik moet om de vijf meter blijven staan, mijn armen beladen met mijn eigen tas, en de zakken van Charlie. De laatste 20 meter doe ik moeite om te lopen en kom hijgend aan.
    "Zeg me nu alsjeblieft dat dit alles is?" zeg ik smekend tegen Charlie.
    Ik heb het even moeilijk met ademhalen, en hoestend voel ik de hoofdpijn opkomen. Ik kijk naar Arion, die Charlie in zijn armen heeft, en er gaat een lichte steek van jaloezie door mijn buik. Ik probeer het te negeren, en focus me weer op mijn ademhaling.

    [ bericht aangepast op 22 april 2012 - 21:01 ]


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Donna

    Als ik een kreuntje hoor begint mijn hart de verloren tijd weer in te halen.
    "Donna?"
    Ik kan wel springen van geluk. Zachtje druk ik een klein kusje op zijn voorhoofd en ik knik.
    "Wat is er gebeurd?" vraag ik voorzichtig en ik ga op mijn hurken voor hem zitten.

    Michael

    Charlotte neemt het kettinkje uit mijn hand. Zachtjes zucht ik. Eigenlijk had ik liever gehad dat ik hem mocht houden. Dan was ze misschien minder gekwetst. Ze verstopt zich in het t-shirt van Arion en wat onwennig een arm om haar heen slaat.
    "Gaat het?" vraagt hij aan mij.
    Ik kijk naar hen beide en Mary die komt aan lopen. Antwoord op zijn vraag geef ik niet.
    "Het wordt weer tijd om te gaan," zeg ik trillerig en ik loop wat onhandig weg. Als ik had kunnen rennen had ik dat op dit moment gedaan maar helaas, zelfs mijn oma loopt nog sneller.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."