[RPG] Camp Springwood | 13 - Speeltopics

Regels en waarschuwingen:
- Schelden en 16+ mag
- Gelieve stukjes te schrijven van drie regels of meer
- Respecteer de andere spelers
- Bestuur alleen je eigen karakters





Rollen
Begeleiders:
Patrick Hathaway – Escritura
Hailey Miller - Ludwig
Felix Patterson - Citizen
Cassia Sterling - Escritura

Zaal 1:
Noah Jay Lopez - Ry
Catherine Noah Adams - Rooba
Jade "Skyler" Bright - HurtedHeart
Elske - nikkiemalfoy
Aislyn Paige Valentina - Talisman

Zaal 2:
Sasha Anderson Ripley - Cosette
Matthew Rowan Harris - Ludwig
Alexis Ruby Avery - Ry
Ranaela Maeve Bones - Marethyu
Danny Alex Ryder - AlwaysKlaine

Zaal 3:
Jace Dream Duval - Escritura
Julian Dan Forli - Merwin
Taylor Ferris - Faberyayo
Jayden Jason Bright - HurtedHeart
Raine Yuliane Highfort - xMelodious

Zaal 4:
Maya Dahlia Myra Borisovaena - Mortenson
Bijou Rosine Virgine Mignon Deferière - Mombasa
Annabelle Codnis - xEPONINEx
Quinn del Luna - FreckledEmo

Tijd in de RPG: Dag 4 - Middag
Activiteiten:
Jongens: ??
Meisjes: ??
Therapy

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Aislyn
“Ik kan alleen ‘eer’ krijgen als ik doe wat ze zeggen. Ik zal er over nadenken.’
Ik word zo moe van die ouders, wat hebben ze haar allemaal wel niet aangedaan? Haar volgestopt met rotzooi en dingen die ze niet eens nodig heeft, met dingen waar ze zelf makkelijk een eigen mening op kan vormen. “Nee, want je krijgt ook al eer van mij, Cassia. Ik kan niet geloven dat jou ouders je vol stoppen met dingen waar je zelf prima je eigen mening over kunt vormen!”
Mijn tirade over haar ouders was eigenlijk pas nog maar net begonnen, en ik pakte haar schouders beet. Het was niet ruw, maar ook niet zacht.
“I-Ik…” Shit, nu begon ik te stamelen. “Het doet me pijn.” Zei ik toen maar, om ervan af te zijn. Want natuurlijk, ik ben altijd diegene die met de pijn eindigt.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Cassia Sterling
'Nee, want je krijgt ook al eer van mij, Cassia. Ik kan niet geloven dat jou ouders je vol stoppen met dingen waar je zelf prima je eigen mening over kunt vormen! I-Ik… Het doet me pijn.'
Nu was zij degene die stotterde. Tranen van verwarring springen in mijn ogen. Het is zwak van me, maar ik kan ze niet terug dwingen en mijn benen trillen.
Ze wilt je alleen overtuigen zodat ze je ziek kan maken. acteer werk, door de ziekte, dooe..
Ik schud mijn hoofd wild, waardoor de lokken rond mijn hoofd vliegen.
'Ik-Ik kan het proberen,'mompel ik trillerig.

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Aislyn
Als ik klaar ben met praten, komen er opeens tranen in haar ogen, waarna haar benen ook nog beginnen te trillen.
“Ik-Ik kan het proberen,” mompelde ze trillerig, maar hard genoeg voor mij om te horen.
Alweer sloeg ik mijn armen in een reflex om haar heen en ik trok haar tegen me aan, als troost of als whatever dan ook zij wilde.
“Je kunt me geloven, Cassia, ik lieg niet, als er iets is dan spreek ik het direct naar je uit. Ik houd niet van liegen.”

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Cassia Sterling
'Je kunt me geloven, Cassia, ik lieg niet, als er iets is dan spreek ik het direct naar je uit. Ik houd niet van liegen.'
ik word weer in haar armen getrokken en ditmaal leun ik dankbaar tegen haar aan. Het bonken in mijn hoofd stopt niet en mijn mond lijkt vanzelf te praten. ik moet gewoon alles op een rijtje zetten.
'Vader en moeder zullen me haten. Ik hoor jullie te genezen. Maar jij lijkt niet ziek. Je lijkt normaal.'
Mijn stem is stilletjes en trillerig, maar het praten helpt. ik druk mijn gezicht dicht tegen de schouder van het jongere meisje.
'Ik wil gewoon goed doen. Dit is alles wat ik kan.' En als ik dit opgeef voor aislyn's waarheid, wat het ik dan nog?
'Niets,' fluister ik beverig.

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Aislyn
Ik voel hoe ze tegen me aan leunt en ik aai zachtjes over haar rug heen, als teken dat het goed is dat ze huilt, dat ze haar tirade nu op mij kunt richten of wat ze dan ook wilde doen.
“Vader en moeder zullen me haten. Ik hoor jullie te genezen. Maar jij lijkt niet ziek. Je lijkt normaal.” Ze drukt haar gezicht tegen mijn schouder aan en ik zucht hoorbaar.
“Ik wil gewoon goed doen. Dit is alles wat ik kan.”
Ik blijf doorgaan met haar rug zacht te strelen en ik vroeg mezelf af wat ik hiermee aan moest? Met haar ouders die geen echte ouders waren, maar leugenaars voor haar dochter. Bedriegers dat ze haar dat allemaal aandeden.
“Je ouders zijn er niet echt voor je, dat is wat ik ervan denk. Als mijn moeder het er niet mee eens was, zegt ze het recht in mijn gezicht, maar het was een goede moeder en liet me altijd mijn eigen keuzes maken. Je kunt niet meer op je ouders meningen en dingen teren, lieve schat, op een gegeven moment ga je eraan onderdoor. Geloof me. Je bent een uniek mens, Cassia Sterling.”

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Cassia Sterling
Tranen vielen inmiddels op Aislyn's schouder. Ik was moe, in de war. Maar de dingen die Aislyn zei leken te kloppen. Of ik was gewoon een robot.
'Okay.'
Het woord komt er gefluisterd en stil uit. Ik leg een trillerige arm om haar heen.
Dan ben ik maar een robot. Ik geef toe. Ik verraad de Sterling naam en bedoezel de eer van de familie. ik leun nu alleen nog op Aislyn, want mijn knieën begeven het bijna.
'Okay. Je bent niet ziek. Ik kan zelf keuzes maken. Maar ik ben er niet erg goed in.'

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Aislyn
Ik voelde druppels op mijn schouder vallen. De tranen van Cassia.
“Okay.”
Het klonk weliswaar stil en ze fluisterde het, maar door haar trillerige arm die ze nu voor het eerst rond mij heen legde, was het bewijs dat ze eindelijk eigen gedachtes had gekregen. Ik kon niets anders dan een kleine glimlach voor haar op mijn zachtroze lippen plaatsen, en durfde nu ook om haar wat dichter tegen me aan te drukken, terwijl ik nog steeds door ging haar rug te strelen.
“Okay. Je bent niet ziek. Ik kan zelf keuzes maken. Maar ik ben er niet erg goed in.”
Ik kon alleen terug fluisteren. “Dat leer je wel. Al die tijd hebben je ouders je dingen ingefluisterd, maar nu is het tijd je eigen vleugels uit te slaan.”
Ik sloot mijn ogen vredig en de geur van Cassia sloop mijn neusgaten in. Ze rook lekker, zoet.
“En anders kan je altijd naar mij toe komen.”

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

k ben naar bedje, ik schrijf morgen wel een lekkere lange post ^^
tot morgen!

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Escritura schreef:
k ben naar bedje, ik schrijf morgen wel een lekkere lange post ^^
tot morgen!

ja ik ben ook moe.. we zijn best lang doorgegaan -gaap-
trusten! xoxo

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Mignon

Met Rani kon ik niet echt praten. Ik zeg haar vriendelijk gedag en sta op. Mijn rokje trek ik tot onder mijn billen en sierlijk loop ik weg. In deze kleding voel ik mezelf. Sommige zullen het hoerig of over the top te noemen maar voor mij is het wie ik ben. Lachend loop ik buiten naar de veranda en ga er in het zonnetje zitten. Uit mijn rokje vis ik het pakje sigaretten. Eigenlijk verbaast het me nog dat ze het pakje nog niet hebben afgepakt. Ik haal er een sigaret en steek hem aan met de aansteker. De nicotine inhaleer ik diep. Via mijn mondhoek laat ik de rook ontsnappen. Genietend sluit ik mijn ogen. Eigelijk is het hier nog zo slecht niet. Ik heb een bed, eten -wel slecht maar zelf hoef ik er niets voor te doen-, ik heb nog geen therapie gehad en alle activiteiten geskiped. Er verschijnt een klein lachje op mijn gezicht en ik neem nog een haal. Ik hoef niet eens voor mezelf te zorgen. Met alle acties die ik onderneem kom ik er makkelijk vanaf. Het zou me niet eens verbazen dat ik met moord nog een dagje in de isoleercel zou zitten en daarna vrijgelaten wordt met als reden: verwarring. Misschien moet ik het maar eens prob- Nee, Mignon. Je gaat niet over lijken. Niet letterlijk in ieder geval. Mijn lach verdwijnt weer en de sigaret smaakt een stuk slechter. Verveeld druk ik hem uit tegen de muur en sla mijn benen over elkaar en haal ik een hand door mijn haren. Ik maak er een klein staartje in. Lachend kijk ik over het terrein. Het is uitgestorven wat me verbaast met dit weer. Iedereen is binnen. Mijn ogen volgen de huisjes. De beweging is nergens zichtbaar. Ik sla mijn ogen dicht en laat mijn hoofd op mijn handen rusten. De beelden van de keuken gaan door mijn hoofd. Vodka. Vodka staat in de kast. Het is voor vlees maar niemand zal een beetje missen. Iets te enthousiast spring ik op en loop ik naar de keuken. Ergens achter een aantal flessen zie ik mijn vriend staat.
"Hallo," lach ik en ik pak de fles beet.
Lachend schenk ik een aantal mililiter in een glas en ik neem een slok. Het alcoholische spulletje brand in mijn keel maar het smaakt goddelijk. En zo heeft elk nadeel een voordeel.

[ bericht aangepast op 12 april 2012 - 9:04 ]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Patrick Hathaway
'Je was gewaarschuwd,' fluistert Sasha plots, waarna ik zijn beiden handen in mijn zij voel. Een miliseconde voor het gebeurd, weet ik wat hij van plan is.
Maar dan is het al te laat. Alsof hij een expert is begint hij me te kietelen, waardoor ik meteen begin te lachen.
Ik laat hem los en probeer zijn handen te grijpen, maar door het gelach gaat dat nogal moeilijk. Beter gezegt ongemogelijk eigenlijk, want hij is best snel.
'Oh, i-is dit je wr-wraak?' breng ik lachend uit, terwijl ik hem als eigen wraak maar even in de zij por.

Cassia Sterling
'Dat leer je wel. Al die tijd hebben je ouders je dingen ingefluisterd, maar nu is het tijd je eigen vleugels uit te slaan. En anders kan je altijd naar mij toe komen.'
Ik word dicht tegen Aislyn aangedrukt en haar hand strijkt over mijn rug. Ziektes, slecht, walgelijk... Zal ik ooit de stemmen van mijn ouders uit kunnen bannen?
Maar volg je nu niet ook gewoon de bevelen op? De bevelen van Aislyn, om keuzes te maken? Of is dat anders?
'ik weet niet wat ik anders moet doen,' zeg ik dan kleintjes. 'Dit is het enige wat ik kan.'

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Sasha

Even heb ik spijt dat hij zijn arm bij me vandaan haalt, maar wanneer hij mijn handen probeert te grijpen maak ik er juist een spelletje van de zijne te ontwijken. Zijn gelach is aanstekelijk en met een brede grijns op mijn gezicht blijf ik hem gewoon verder kriebelen.
"Oh, i-is dit je wr-wraak?" brengt hij lachend uit.
Ik moet ook even lachen en krul mijn lichaam in een rare bocht om zijn vingers te ontwijken als hij me port. Ondertussen lijken mijn eigen vingers op automatische piloot verder te gaan.
"Nou ik kan je ook billenkoek geven, maar dat lijkt me vreemd gezien je ouder bent," lach ik.
De kans dat ik hem in bedwang kan houden is trouwens toch gering.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Patrick Hathaway
'Nou ik kan je ook billenkoek geven, maar dat lijkt me vreemd gezien je ouder bent.'
Ondertussen wringt hij zich met een brede grijns in allerlei bochten om mijn gepor te ontwijken.
'Inderdaad,' lach ik. Zijn handen ontwijken gaat niet, maar dat betekent niet dat ik het niet probeer.

[Sorry, ouders doen een betje moeilijk, ik kan nu wel reageren. ^^]

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Sasha

"Inderdaad," lacht Patje.
Ik hou op met kietelen en laat mijn handen gewoon op zijn zij rusten.
Mijn glimlach krijg ik niet van mijn gezicht af.
"Genoeg gestraft?" grinnik ik.
Eerlijk gezegd wil ik best nog wel een half uurtje doorgaan maar dan vrees ik dat ik zelf ook een kieteldood moet ondergaan en laat ik daar nou net zo gevoelig voor zijn.
Ik doe mijn best niet in zijn ogen te proberen staren nu, maar erg succesvol ben ik er niet in.

[Poor dear]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Patrick Hathaway
'Genoeg gestraft?'
'Ja hoor, ik zal nu wel twee keer nadenken voor ik je nogmaals uitlach,' zeg ik met een glimlach. De zin komt er alleen nogal ademloos uit, ik ben helemaal buitenadem door al dat gekietel.
Sasha heeft nog altijd een grote glimlach op zijn gezicht. Het feit dat ik dit wéér opmerkt bewijst wel dat ik opvallend vaak naar zijn lippen staar.
Zijn handen rusten nu gewoon op mijn zij, wat érg buiten het boekje is maar wat ik helemaal niet arg vind. Mijn eigen armen heb ik namelijk opnieuw om hem heen geslagen.

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.