• In het land Hafnarfjardur heeft Kerkura de macht. Hij regeert met ijzeren hand en laat het hele volk in het gelid lopen. Veel mensen sterven omdat ze geen voedsel of geneesmiddelen kunnen kopen. De verdelgers zorgen ervoor dat de inwoners niet in opstand komen, ze straffen op vreselijke manieren en schrikken niet terug voor een moord. Maar waar haalt Kerkura zijn verdelgers vandaan?
    Nou, uit zijn eigen land. Hij laat mensen ontvoeren, 30% wordt dienster bij hem in zijn kasteel. 60% wordt getraind. De trainingen zijn hard en maar 30% overleeft ze. Van die 30% slaagt maar 20% voor de trainingen. Maar waar gaan de andere 10% en degenen die niet slagen voor het examen naartoe?
    Iedereen denkt dat ze worden vermoord, maar eigenlijk worden ze veroordeeld tot een hels leven. Ze worden namelijk gebruikt als labratoriumratten. De enige keer dat ze uit hun kerker komen is om iets op hen te testen. Nieuwe medicijnen en technieken passeren eerst langs hen.
    Hoe houdt Kerkura al de diensters en verdelgers onder de duim?
    Rond hun polsen en enkels worden zilveren banden bevestigd. Die staan in contact met een hoofdzenuw. Wanneer ze besluiten weg te lopen of een opdracht te negeren gaat er een vreselijke pijn door hun heen. Pas als ze hun idee verwerpen stopte die.
    Maar aan de andere kant van die armoede en ellende heb je de rijken. Ze hebben werkelijk alles wat hun hartje begeert. Computers, vliegende auto's, olifanten,... alles! Je kan het zo raar niet bedenken, ze hebben het.

    Wat is de bedoeling van deze RPG?
    Jij wordt een:
    -inwoner
    Alex Thompson
    Sthephanie Norems
    Katherine Bright
    Nathan Sadler
    -dienster
    Nathalia Rottem
    -verdelger
    Laurel Thompson (in opleiding)
    Alec Bradley (in opleiding)
    Damon
    -labratoriumrat
    -rijke
    Phoebe Vöillanc
    Kaylee Vöillanc
    Kimberly Buckley

    Eerst ga je gewoon even tijd krijgen om vrienden te maken, ontvoerd te worden,... Dan gaan er stilletjes aan dingen gebeuren en na een lange tijd komt er een oorlog, rebellen tegen Kerkura. Wie wint er? Wat zijn de plannen? Dat hangt allemaal van jullie af!

    Kleding:
    Dienster: Man: bruine broek, wit hemd
    vrouw: zwart kleed met een witte schort
    Verdelger in training: nauwsluitend wit lijfje, zwart jack, legerachtige broek, maar dan volledig in het zwart, een dolk aan de riem.
    Verdelger: Nauwe, maar soepele zwarte broek. Zwart T-shirt, zwart jack met ingebouwde kogelwerende vest, riem met wapens + verborgen wapens. (in de mouw, de laars...)

    [ bericht aangepast op 10 feb 2012 - 17:40 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Hoe laat kwam jouw broer nu?' Ik zuchtte en keek Pablo aan. 'Rond een uur.' Ik lachte even. 'Dat heb ik je al duizend keer verteld.' Pablo haalde zijn schouders op. 'Ik ben gewoon vergeet achtig.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Laurel Thompson
    "Je kan ook gewoon je hele kamer veranderen" ging ik verder, alsof er niets gebeurd was. "Wat dacht je hiervan?" Ik toonde hem iets. "Ja, er zijn twee bedden, maar voor de rest is het toch goed? Je kan dat ene bed nog als vuilnisbelt gebruiken."


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Nathan Sadler
    Ik keek rond me. Een paar mensen staarden me verwonderd aan. Verlegen ging ik opnieuw zitten, maar het duurde niet lang voordat ze bij mij stonden.
    "Kan jij gewoon zo goed schieten of ligt het aan de pijlen?" vroeg een man.
    "Dat was geweldig. Doe dat nog eens."
    "Mag ik het proberen?"
    "Hoeveel kosten die pijlen?"
    Van overal kwamen er vragen.
    "Rustig." riep ik. "Dit was nog maar een proefversie. Ik moet ze nog maken. Morgen zal ik er meer gemaakt hebben en dan kunnen jullie ze uittesten en bestellen." beloofde ik.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Al mijn vlees was al bijna verkocht en van het fruit was ook niet meer zoveel over.
    'Goede zaken vandaag,' zei Pablo en ik stemde er mee in. Ik zag dat Nathan het vreselijk druk had en glimlachte even. Hij bleef. Voor hoe lang wist ik niet maar hij bleef.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Eén voor één druppelden ze af. Ik vroeg me net af, waar mijn pijl was, toen een jongen voor me kwam staan. Hij was misschien 8 of zo.
    "Hier." hij reikte me de pijl aan. "Ik heb hem uit de boom getrokken." hij grijnsde fier, alsof hij nu een prijs had gewonnen of zo. Ik moest erom glimlachen.
    "Kan jij boogschieten?" vroeg ik hem. Hij knikte en kwam op fluistertoon naar me toe.
    "Maar dat mag ik niet verklappen van papa. Papa, zegt ook dat mijn boog eigenlijk te groot is."
    Ik knikte en nam de voor mij veel te kleine boog, die ik ook nog mee had uit de doos. Die was van mij geweest toen ik klein was.
    "Hier, voor jou." grijnsde ik.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Katherine Bright
    'Ik ben klaar voor vertrek.' glimlachte ik.

    Alec Bradley
    'Ziet er goed uit.' glimlachte ik. 'Alleen in een andere kleur misschien.'


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Stephanie Norems
    'Ik wil een appel.' Ik keek op en zag Pricillia staan, ze keek me lachend aan. 'Hallo.' Ik rijkte haar de appel en ze betaalde me mijn vaste prijs.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Laurel Thompson
    "Ja, misschien." ik staarde dromerig voor me uit. Dat deed ik meestal, wat kon je anders doen zonder vrienden?

    Alex Thompson
    "Ok." ik nam haar hand vast en samen gingen we op weg. Na een tijdje kwamen we aan op de markt.
    "Nu Stephanie vinden." zuchtte ik, maar het duurde niet lang voordat ik haar zag staan. Ze verkocht net een appel.
    "Zo eentje zou mij ook smaken." lachte ik, toen we tot bij haar waren.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Nathan Sadler
    "Voor mij?" de jongen zoog zijn adem naar binnen. "Wauw! Bedankt." hij liep er meteen mee weg, zonder op mijn gepijnigde gezicht te letten. Ik had hem alleen maar meegezeuld omdat het mijn eerste en laatste cadeau van mijn vader was geweest. Nu was ik dat ook kwijt. Het blije gezicht van de jongen verzachtte de pijn, maar toch...


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik keek op en glimlachte toen ik Alex en Katherine zag. 'Hey,' zei ik. 'Vangen.' Ik gooide een appel naar Alex en Katherine. 'Jullie zijn iets van een half uur te vroeg.' Ik glimlachte.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alex Thompson
    "We hadden toch niets anders te doen." ik haalde mijn schouders op. "Bovendien zullen de kinderen nu wel rustig zijn, ze hebben choco gekregen." grijnsde ik.
    Enkel daarmee krijg je ze stil. Ik nam een beet van mijn appel.
    "Hmm, goeie." mompelde ik.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik grinnikte even. Toen kwam Pablo aangelopen en keek even van mij naar Alex en toen naar Katherine. 'Pablo dit is mijn broer Alex en een vriendin Katherine. Katherine en Alex dit is Pablo, een vriend.' Ik glimlachte.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Jitse Bright
    "Dag Pablo." grinnikte ik. Ik keek over de markt heen. Er stonden vele kraampjes. Ik haalde het mes dat Steph me gegeven had uit mijn zak.
    "Waar heb je deze eigenlijk gehaald?" vroeg ik nieuwsgierig.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Bij Nathan,' zei ik met een klein glimlachje. 'Kom, dan stel ik je aan hem voor.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Katherine Bright
    Haar glimlach was misschien klein, maar hij was groot genoeg voor mij om te zien dat ze hem erg graag mocht.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe