• In het land Hafnarfjardur heeft Kerkura de macht. Hij regeert met ijzeren hand en laat het hele volk in het gelid lopen. Veel mensen sterven omdat ze geen voedsel of geneesmiddelen kunnen kopen. De verdelgers zorgen ervoor dat de inwoners niet in opstand komen, ze straffen op vreselijke manieren en schrikken niet terug voor een moord. Maar waar haalt Kerkura zijn verdelgers vandaan?
    Nou, uit zijn eigen land. Hij laat mensen ontvoeren, 30% wordt dienster bij hem in zijn kasteel. 60% wordt getraind. De trainingen zijn hard en maar 30% overleeft ze. Van die 30% slaagt maar 20% voor de trainingen. Maar waar gaan de andere 10% en degenen die niet slagen voor het examen naartoe?
    Iedereen denkt dat ze worden vermoord, maar eigenlijk worden ze veroordeeld tot een hels leven. Ze worden namelijk gebruikt als labratoriumratten. De enige keer dat ze uit hun kerker komen is om iets op hen te testen. Nieuwe medicijnen en technieken passeren eerst langs hen.
    Hoe houdt Kerkura al de diensters en verdelgers onder de duim?
    Rond hun polsen en enkels worden zilveren banden bevestigd. Die staan in contact met een hoofdzenuw. Wanneer ze besluiten weg te lopen of een opdracht te negeren gaat er een vreselijke pijn door hun heen. Pas als ze hun idee verwerpen stopte die.
    Maar aan de andere kant van die armoede en ellende heb je de rijken. Ze hebben werkelijk alles wat hun hartje begeert. Computers, vliegende auto's, olifanten,... alles! Je kan het zo raar niet bedenken, ze hebben het.

    Wat is de bedoeling van deze RPG?
    Jij wordt een:
    -inwoner
    Alex Thompson
    Sthephanie Norems
    Katherine Bright
    Nathan Sadler
    -dienster
    Nathalia Rottem
    -verdelger
    Laurel Thompson (in opleiding)
    Alec Bradley (in opleiding)
    Damon
    -labratoriumrat
    -rijke
    Phoebe Vöillanc
    Kaylee Vöillanc
    Kimberly Buckley

    Eerst ga je gewoon even tijd krijgen om vrienden te maken, ontvoerd te worden,... Dan gaan er stilletjes aan dingen gebeuren en na een lange tijd komt er een oorlog, rebellen tegen Kerkura. Wie wint er? Wat zijn de plannen? Dat hangt allemaal van jullie af!

    Kleding:
    Dienster: Man: bruine broek, wit hemd
    vrouw: zwart kleed met een witte schort
    Verdelger in training: nauwsluitend wit lijfje, zwart jack, legerachtige broek, maar dan volledig in het zwart, een dolk aan de riem.
    Verdelger: Nauwe, maar soepele zwarte broek. Zwart T-shirt, zwart jack met ingebouwde kogelwerende vest, riem met wapens + verborgen wapens. (in de mouw, de laars...)

    [ bericht aangepast op 10 feb 2012 - 17:40 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Nathan Sadler
    Ik was blij dat ze niet door had dat ik loog en grinnikte mee.
    "Wanneer komt hij?" ze zou wel snappen dat ik Alex bedoelde.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Wanneer komt bij?' Ik dacht na. 'Rond een uur,' zei ik. Ik nam nog een hap van mijn appel. 'Ik weet zeker dat jullie elkaar wel mogen.' Ik glimlachte terwijl ik naar mijn half opgegeten appel kreeg. 'Eigenlijk,' zei ik. 'Hou ik helemaal niet van appels.' Ik grinnikte even. 'Jij wilt niet heel toevallig een halve appel? Oké, dat klonk best vies en stom.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    "Eten is eten." grijnsde ik en ik nam haar appel aan. "Geef jij altijd de helft van je maaltijd weg?" vroeg ik lachend.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Katherine Bright
    Ik waste snel mijn hezicht en mijn armen.
    'Ik ben klaar.' zei ik toen ik was afgedroogd.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Stephanie Norems
    'Niet echt,' zei ik. 'Alleen als het dingen zijn waar ik niet zoveel van hou en degene aan wie ik het geef het harder nodig heeft als ik.' Ik keek met een klein glimlachje aan maar toch kon je de bezorgdheid in mijn blik zien.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alex Thompson
    "Dan gaan we nu wat eten." glimlachte ik. De kindjes hingen meteen rond mijn benen toen ik binnen kwam.
    "Je hebt lang geslapen." zei Laura boos. Ik lachte.
    "Ik was moe." zei ik dan ook. Kim trok opnieuw aan mijn mouw en ik pakte haar op. Ik nam het brood van gisteren uit de kast.
    "Wie wil er een boterham?" vroeg ik.
    "Bleuk." "Nee!" "Jakkes." klonk het van de kinderen. Ik trok de kast open en nam de uitzonderlijk aanwezige pot choco uit de kast. "En nu?"
    "Ik wil!" "Nee, ikke." Ik grijnsde om hun reacties. Ik zette Kim op het aanrecht, zodat ze nog steeds bij mij zat.
    "Ga zitten, Kath." zei ik, wijzend naar een stoel. Toen begon ik boterhammen te smeren. Ik gaf eerst de kinderen en toen Kath. Uiteindelijk ging ik zelf ook aan tafel zitten. Ik keek grijnzend toe, hoe de kinderen genoten van de choco. Hoe je ze met zoiets simpels blij kon maken.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Nathan Sadler
    Ik staarde voor me uit. Om een of andere reden, vond ik het niet erg om dingen van Stephanie aan te nemen. De appel was maar 1 voorbeeld.
    Ik wist dat ik veel te mager was en ik schaamde me ervoor. Maar ik kon er niets aan doen. Ik kwam maar net rond.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Katherine Bright
    Ik begon spontaan te glimlachen toen ik de kindjes zo blij zag. Rustig begon ik ook te eten.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Stephanie Norems
    Ik keek even naar hem. 'Weet je,' zei ik zacht. 'Ik heb nog eens na gedacht en ik denk dat het geen probleem zou zijn als je hier nog even blijft. Op jou en mij na weet niemand van het huisje, je kan hier geld verdienen en als je wilt kan ik ook nog voor eten zorgen.' Ik eek even naar mijn handen. 'En ik zou het heel jammer vinden als je overmorgen alweer verder trekt.'

    [ bericht aangepast op 27 jan 2012 - 21:12 ]


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik legde mijn hand dankbaar op de hare.
    "Heel graag." glimlachte ik.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik verstijfde even toen hij mijn hand aanraakte maar al gelijk kalmeerde ik weer een beetje. Niet helemaal maar je kon niet alles hebben.
    'Dat is geweldig!' zei ik blij. Ik glimlachte. 'Stephje!' klonk het door de loods heen.
    'Ehm, Pablo zoekt me,' zei ik. 'Ik zie je zo weer.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alex Thompson
    Ik at rustig verder en toen ik gedaan had, keek ik naar mijn moeder.
    "Lukt het, als wij naar de markt gaan?"
    "Ik moet bijna elke dag voor die kleintjes zorgen, één dagje meer kan er wel bij." glimlachte ze. Ik gaf haar en knuffel en nam Kath's hand vast.
    "Ga je mee?" vroeg ik.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Nathan Sadler
    "Ok." mompelde ik.
    Ik was een beetje geschrokken van mezelf. Mijn hand had vanzelf op de hare gaan liggen. Zo, zonder nadenken. Maar nu ik erover nadacht:
    Was dat wel zo slim?
    Ik had me weer kwetsbaar opgesteld. Vond ze het erg?
    Ik schudde mijn hoofd en nam een volgende pijl. Meteen toen ik aan het werk ging, werd mijn hoofd leeg. Daarom hield ik hiervan. Ik vergat even alles.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik liep naar Pablo.
    'Wat?' vroeg ik. 'Dawan zoekt je.' Ik zuchtte. 'Ik ga al.' Ik liep naar de kraam van Dawan.
    'Je zocht me.' 'Ja, ik heb met Norem gewed dat ik jou geen kus op je wang mocht geven.' Ik haalde mijn wenkbrauw op. 'Voor hoeveel?' '100.' Ik zuchtte. 'Ik krijg de helft.' Dawan grijnsde en gaf me een kus op mijn wang. 'Dankje.' Ik rolde met mijn ogen. Het was dat ik Dawan en Norem al kende sinds ik klein was. Dawan als zelfs voordat ik wees werd.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik probeerde eens iets nieuws uit. In de pijlen, maakte ik groeven. Op strategische plaatsen, zodat de wind erdoor zou waaien. Toen hij af was, besloot ik hem uit te testen. Ik nam mijn pijl en boog, die ik altijd verborgen hield. Maar hier hadden veel mensen wapens, dus niemand zou er raar van op kijken. Ik richtte op een stam zo een 50 meter verderop. Ik liet de pees los en de pijl schoot met een geweldige vaart naar voren. Hij sloeg precies in het midden van de stam in. Precies waar ik gemikt had. Dat experiment was dus mooi gelukt, dacht ik grijnzend.

    [ bericht aangepast op 29 jan 2012 - 13:23 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”