[RPG] When evil rules ~3~ - Speeltopics

In het land Hafnarfjardur heeft Kerkura de macht. Hij regeert met ijzeren hand en laat het hele volk in het gelid lopen. Veel mensen sterven omdat ze geen voedsel of geneesmiddelen kunnen kopen. De verdelgers zorgen ervoor dat de inwoners niet in opstand komen, ze straffen op vreselijke manieren en schrikken niet terug voor een moord. Maar waar haalt Kerkura zijn verdelgers vandaan?
Nou, uit zijn eigen land. Hij laat mensen ontvoeren, 30% wordt dienster bij hem in zijn kasteel. 60% wordt getraind. De trainingen zijn hard en maar 30% overleeft ze. Van die 30% slaagt maar 20% voor de trainingen. Maar waar gaan de andere 10% en degenen die niet slagen voor het examen naartoe?
Iedereen denkt dat ze worden vermoord, maar eigenlijk worden ze veroordeeld tot een hels leven. Ze worden namelijk gebruikt als labratoriumratten. De enige keer dat ze uit hun kerker komen is om iets op hen te testen. Nieuwe medicijnen en technieken passeren eerst langs hen.
Hoe houdt Kerkura al de diensters en verdelgers onder de duim?
Rond hun polsen en enkels worden zilveren banden bevestigd. Die staan in contact met een hoofdzenuw. Wanneer ze besluiten weg te lopen of een opdracht te negeren gaat er een vreselijke pijn door hun heen. Pas als ze hun idee verwerpen stopte die.
Maar aan de andere kant van die armoede en ellende heb je de rijken. Ze hebben werkelijk alles wat hun hartje begeert. Computers, vliegende auto's, olifanten,... alles! Je kan het zo raar niet bedenken, ze hebben het.

Wat is de bedoeling van deze RPG?
Jij wordt een:
-inwoner
Alex Thompson
Sthephanie Norems
Katherine Bright
Nathan Sadler
-dienster
Nathalia Rottem
-verdelger
Laurel Thompson (in opleiding)
Alec Bradley (in opleiding)
Damon
-labratoriumrat
-rijke
Phoebe Vöillanc
Kaylee Vöillanc
Kimberly Buckley

Eerst ga je gewoon even tijd krijgen om vrienden te maken, ontvoerd te worden,... Dan gaan er stilletjes aan dingen gebeuren en na een lange tijd komt er een oorlog, rebellen tegen Kerkura. Wie wint er? Wat zijn de plannen? Dat hangt allemaal van jullie af!

Kleding:
Dienster: Man: bruine broek, wit hemd
vrouw: zwart kleed met een witte schort
Verdelger in training: nauwsluitend wit lijfje, zwart jack, legerachtige broek, maar dan volledig in het zwart, een dolk aan de riem.
Verdelger: Nauwe, maar soepele zwarte broek. Zwart T-shirt, zwart jack met ingebouwde kogelwerende vest, riem met wapens + verborgen wapens. (in de mouw, de laars...)

[ bericht aangepast op 10 feb 2012 - 17:40 ]

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Laurel Thompson
"Mijn kleine broer wou altijd al een playstation." zei ik ongelukkig. "We waren alleen te arm." Ik keek hem plots weer aan. "Ik weet niet eens of hij nog leeft."

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Alec Bradley
Ik was even in shock. 'Hij zal heus nog wel leven en anders zal hij er altijd zijn, in je hart.' probeerde ik haar een beetje gerust te stellen.

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Laurel Thompson
Ik knikte licht. Het was gewoon zo moeilijk. Ik glimlachte wat, terwijl ik aan Kim, Lilly en Laura dacht.
"Ik heb ook kleine zusjes." grijnsde ik. "Zij zullen waarschijnlijk nog leven, ze zijn zo schattig!"

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Wat is er eigenlijk met de pijl van Stephanie gebeurd?

Stephanie Norems
Ik schoot veel vandaag. En ik had genoeg fruit voor twintig fruitschalen. Ik liep de markt in en ik werd gelijk begroet door Pablo. 'Stephje,' zei hij lachend. 'Hoi,' zei ik lachend en ik stalde mijn vangst uit. Ik grinnikte even. 'Wanneer ga je me nou Stephanie noemen?'
'Nooit,' was zijn antwoord.

---

"Ignite, my love. Ignite."

die heeft ze zelf nog

---

“To live will be an awfully big adventure.”

moet weg
bye

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Nathan Sadler
Ik verkocht nog wat pijlen en twee dolken. Ik besloot dat ik mijn maag lang genoeg genegeerd had en nam een appel uit mijn doos. Ik had er nog 4 -nu 3- in zitten. Twee die ik gekocht had, twee die ik gekregen had. Normaal zou ik het niet aannemen. Maar mijn maag denkt niet aan eer en waarden. Ik genoot van het zoete sap in mijn mond en kreunde bijna, toen het in mijn maag terecht kwam. Ik vroeg me af of ik echt zou verder trekken. Wou Stephanie dat ik bleef? Ze had het niet gezegd, misschien was ze gewoon blij dat ik weg ging.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Stephanie Norems
Ik verkocht best veel vlees. Mensen vonden mijn vlees goed. Waarom? Geen idee. Pablo en ik spraken bijna niet met elkaar door de drukte maar toen het weer wat rustiger was keek ik hem lachend aan.
'Wat?' vroeg hij verbaasd.
'Mijn broer dacht dat wij wat hadden,' zei ik grinnikend.
'En jouw antwoord was daarop?' 'Nee. Alleen dat we een soort familie zijn.' Pablo knikte instemmend. 'En vrienden, toch?' Ik knikte. 'Ja. Vrienden.' Hij grijnsde en schudde zijn hoofd. 'Daarbij,' ging ik verder. 'Komt hij zo langs.' Pablo knikte terwijl hij een stel vuurstenen verkocht aan een klant.
'En jij en die jongen van gisteren?' vroeg hij. Ik keek hem betrapt aan. 'Daar is niks mee,' loog ik. Pablo schudde zijn hoofd. 'Tegen mij mag je liegen. Maar Steph, lieg niet tegen jezelf.' Met die woorden richtte hij zich weer tot een klant en ging verder met verkopen. Ik was totaal verward.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Nathan Sadler
Ik at mijn appel helemaal op en nog was mijn maag niet tevreden. Natuurlijk, het was van gisteren-namiddag geleden dat ik gegeten had. Dus nam ik nog een appel uit mijn doos. Ik zou het me nog betreuren, maar mijn maag dacht niet aan de toekomst. Ik leefde in het nu.
Een klant kwam naar me toe. Hij keek naar mijn kunstwerk.
"Dat is prachtig." mompelde hij en ik grijnsde. "Kan je ook portretten?"
Ik dacht aan mijn vorige creatie.
"Ja, dat lukt me wel." glimlachte ik vriendelijk.
"Morgen? Laten we zeggen in de middag. Ik kom je hier wel halen. Dan kan je bij ons eten. Je ziet er ondervoed uit, jongen."
Ik grimaste, maar trok mijn mond toen in een glimlach.
"Geen probleem, tot morgen." Ik knikte vriendelijk, terwijl hij weg liep. Toen besefte ik blij dat ik nog een dag zou blijven. Ik had nu het perfecte excuus. Grijnzend ging ik weer zitten. Ze waren hier nog niet zo snel van me af.

[ bericht aangepast op 27 jan 2012 - 19:47 ]

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Stephanie Norems
Toen het een heel stuk rustiger was besloot ik om Nathan op te zoeken. Ergens had ik wel verwacht dat hij naar mij toe was gekomen aangezien ik hem een appel had beloofd. Ik pakte wat fruit en liep de markt rond totdat ik Nathan zag. 'Hallo,' zei ik vrolijk. Ik keek hem glimlachend aan. 'Veel verkocht vandaag?'

---

"Ignite, my love. Ignite."

Nathan Sadler
Ik grijnsde toen ik Stephanie zag aankomen lopen.
"Hai." antwoordde ik. "Niet zo bijster veel, maar genoeg. Ik heb een afspraak voor morgen, voor een portret." Ik lette goed op haar reactie, dit was dé test. Zou ze blij zijn of teleurgesteld?

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Stephanie Norems
'Morgen?' vroeg ik verbaasd. 'Maar dat betekend dat je nog een dag blijft?' Ik glimlachte breed. 'Dat is geweldig.' Ik lachte. 'Hier.' Ik gooide een appel naar hem toe. Ik was ergens best blij dat Nathan nog een dag zou blijven. Want ik mocht hem. Ik ging op zijn kraampje zitten terwijl ik zelf ook mijn tanden in een appel zette.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Nathan Sadler
Ik straalde door haar reactie. Een warm gevoel bekroop, me terwijl ik de appel ving. Het was lang geleden dat ik zo iets had gevoeld. Het gevoel dat iemand me mocht, dat ze niet gewoon meelevend was. Maar me echt mocht om wie ik was. Ik grijnsde breed, terwijl ik in de appel beet. Ik zou hem eigenlijk moeten sparen, maar ik had geen zin en at hem maar gewoon op.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Katherine Bright
Ik werd langzaam wakker en zag Alex op de grond liggen. Ik schudde hem ligtjes wakker.
'Komaan Alex, wordt nou toch wakker.' mompelde ik.

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Alex Thompson
Ik mompelde wat en ging geeuwend op mijn rug liggen. Mijn ogen waren nog steeds toe en mijn gedachten waren sloom en traag. Ik knipperde wat met mijn ogen en ging op een elleboog zitten. Ik wreef in mijn ogen en voelde de koude grond onder mijn handpalm. Waarom lag ik op de grond?

---

“To live will be an awfully big adventure.”