• In het land Hafnarfjardur heeft Kerkura de macht. Hij regeert met ijzeren hand en laat het hele volk in het gelid lopen. Veel mensen sterven omdat ze geen voedsel of geneesmiddelen kunnen kopen. De verdelgers zorgen ervoor dat de inwoners niet in opstand komen, ze straffen op vreselijke manieren en schrikken niet terug voor een moord. Maar waar haalt Kerkura zijn verdelgers vandaan?
    Nou, uit zijn eigen land. Hij laat mensen ontvoeren, 30% wordt dienster bij hem in zijn kasteel. 60% wordt getraind. De trainingen zijn hard en maar 30% overleeft ze. Van die 30% slaagt maar 20% voor de trainingen. Maar waar gaan de andere 10% en degenen die niet slagen voor het examen naartoe?
    Iedereen denkt dat ze worden vermoord, maar eigenlijk worden ze veroordeeld tot een hels leven. Ze worden namelijk gebruikt als labratoriumratten. De enige keer dat ze uit hun kerker komen is om iets op hen te testen. Nieuwe medicijnen en technieken passeren eerst langs hen.
    Hoe houdt Kerkura al de diensters en verdelgers onder de duim?
    Rond hun polsen en enkels worden zilveren banden bevestigd. Die staan in contact met een hoofdzenuw. Wanneer ze besluiten weg te lopen of een opdracht te negeren gaat er een vreselijke pijn door hun heen. Pas als ze hun idee verwerpen stopte die.
    Maar aan de andere kant van die armoede en ellende heb je de rijken. Ze hebben werkelijk alles wat hun hartje begeert. Computers, vliegende auto's, olifanten,... alles! Je kan het zo raar niet bedenken, ze hebben het.

    Wat is de bedoeling van deze RPG?
    Jij wordt een:
    -inwoner
    Alex Thompson
    Sthephanie Norems
    Katherine Bright
    Nathan Sadler
    -dienster
    Nathalia Rottem
    -verdelger
    Laurel Thompson (in opleiding)
    Alec Bradley (in opleiding)
    Damon
    -labratoriumrat
    -rijke
    Phoebe Vöillanc
    Kaylee Vöillanc
    Kimberly Buckley

    Eerst ga je gewoon even tijd krijgen om vrienden te maken, ontvoerd te worden,... Dan gaan er stilletjes aan dingen gebeuren en na een lange tijd komt er een oorlog, rebellen tegen Kerkura. Wie wint er? Wat zijn de plannen? Dat hangt allemaal van jullie af!

    Kleding:
    Dienster: Man: bruine broek, wit hemd
    vrouw: zwart kleed met een witte schort
    Verdelger in training: nauwsluitend wit lijfje, zwart jack, legerachtige broek, maar dan volledig in het zwart, een dolk aan de riem.
    Verdelger: Nauwe, maar soepele zwarte broek. Zwart T-shirt, zwart jack met ingebouwde kogelwerende vest, riem met wapens + verborgen wapens. (in de mouw, de laars...)

    [ bericht aangepast op 10 feb 2012 - 17:40 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Het was ijskoud en de grote menigte liepen snel door de straten. Een man was een krant aan het verkopen. De krant van 12'12'09. Langzaam kwam er een jongen in beeld. Zijn hoofd hing en verdelger gaf hem zweepslagen. Toen ik hem dichter bij me zag, zag ik zijn gezicht. Nathan. Ik schrok wakker en keek naar Nathan die in slaap was gevallen. Ik wist dat het waar was van wat ik gezien had. Ik had al vaker in mijn dromen de toekomst en het verleden gezien. Zo had ik ook ontdekt waar de markt was.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Laurel Thompson
    "Tuurlijk. Wat denk je wel?" probeerde ik nog enige waardigheid te behouden. Ik keek gegeneerd naar mijn knieën.

    Alex Thompson
    "Spelen jullie maar wat met jullie poppen." zei ik toen we thuis waren. Lilly en Laura liepen meteen naar 'hun speelhoekje'. Ik wou Kim op de grond zetten, maar ze bleef zich aan me vast klampen.
    "Ikke mee."
    "Nee. Stephanie moet rusten." Maar ik had het hart niet om haar grijpende handjes van mijn shirt los te wringen.
    "Ok. Maar je moet stil zijn. Ok?"
    Ze knikten en ik zuchtte. Ik ging de slaapkamer binnen en deed Kath teken dat ze mee kon.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Nathan Sadler
    Ik bewoog even onrustig in mijn slaap, maar tot nu leek het erop dat mijn slaap droomloos zou blijven. Ik zuchtte even en viel weer in een diepere slaap.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    De kamer deur ging open en ik liet voorzichtig Nathan's hand los. Ik zal het later wel met hem over mijn droom hebben. Ik tilde mijn hoofd voorzichtig maar met veel pijn op om te kijken wie het was.
    'Hoi,' zei ik toen ik Alex, Kath en Kim zag.

    [ bericht aangepast op 9 feb 2012 - 8:52 ]


    "Ignite, my love. Ignite."

    Katherine Bright
    Ik volgde al snel en zag dat Nathan lag te slapen en Stephanie blijkbaar net wakker was.
    'Hey' zei ik stilletjes.

    Alec Bradley
    Ze keek gegeneerd naar haar knieën en ik glimlachte even stilletjes. Ik moest toegeven dat ze prachtige ogen had.

    [ bericht aangepast op 7 feb 2012 - 19:39 ]


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Alex Thompson
    Ik besefte dat ik vergeten zeggen was dat Nathan er zou zijn, maar ze leek er niet al te veel van geschrokken. Ik ging op mijn hurken bij Stephanie zitten en Kim stak haar kleine handjes naar haar uit.
    "Voorzichtig." zei ik, maar ik zette haar op de grond.

    Laurel Thompson
    Zijn reactie voelde als een afwijzing en dat was nu gewoon de druppel die de emmer deed overlopen. Het kostte me 1 traan, die recht in mijn handpalm viel, om me weer tot mezelf te roepen.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik stak mijn hand uit zodat Kim hem kon vast pakken. Ik glimlachte en ik voelde me al gelijk een stuk beter. Ik hield van de kleintjes en ik zou mijn eigen leven voor ze geven zolang ze maar veilig waren. Bij hun was ik weer een hele andere Stephanie, de gevoelige, beschermende, lieve Stephanie. Kim speel de wat met mijn vingers en ging bij me op het matras zitten.
    Ik keek naar Alex. 'Is er nog wat gebeurd?'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alec Bradley
    'Hey, wat is er?' vroeg ik bezorgd en ging naast haar zitten toen ik een traan over haar wang zag glijden.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Laurel Thompson
    Ik haalde mijn schouders op.
    "Ik wil hier gewoon weg." zuchtte ik. "Terug naar huis, naar mijn familie." als die tenminste nog leeft.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Alex Thompson
    "Nope. Hier ook niet zeker?" glimlachte ik. Ik hield Kim goed in de gaten, zodat ze Steph niet per ongeluk pijn zou doen.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Wat zal er hier moeten gebeuren?' mompelde ik. Ik zuchtte. 'Wil je me helpen rechtop zitten?' Ik keek Alex vragend aan. 'Alsjeblieft'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alex Thompson
    "Tuurlijk." Ik schoof voorbij Nathan en ging achter haar staan.
    "Klaar?"


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Ja,' zei ik en ik haalde diep adem. Natuurlijk deed het pijn maar ik wilde niet meer plat liggen.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alex Thompson
    Ik trok haar overeind en hield haar met een arm rond haar schouder vast. Ik wist dat ze niet van lichamelijk contact hield, dus raakte ik haar zo min mogelijk aan, maar toch genoeg om haar te ondersteunen.
    "Heb je honger?" vroeg ik, ik zag Nathan uit mijn ooghoeken bewegen.

    Nathan Sadler
    Toen ik mijn ogen opende voelde ik me alles behalve uitgeslapen. Ik knipperde wat tegen het licht en ging toen rechtop zitten. Het duurde nog even voor ik doorhad dat Kath, Alex en nog een klein meisje ook in de kamer waren. Ik schoof wat naar de muur, zodat ze de ruimte hadden.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Niet echt,' zei ik tegen Alex. Daarna glimlachte ik even naar Nathan. 'Lekker geslapen?' Opeens kwam Kim bij me op schoot zitten. 'Stephanie pijn?' vroeg ze. Ik glimlachte. 'Maar een klein beetje,' loog ik. Ik wilde haar niet ongerust maken. Kim sloeg haar kleine armpjes om mijn nek en gaf me een knuffel.


    "Ignite, my love. Ignite."