• In het land Hafnarfjardur heeft Kerkura de macht. Hij regeert met ijzeren hand en laat het hele volk in het gelid lopen. Veel mensen sterven omdat ze geen voedsel of geneesmiddelen kunnen kopen. De verdelgers zorgen ervoor dat de inwoners niet in opstand komen, ze straffen op vreselijke manieren en schrikken niet terug voor een moord. Maar waar haalt Kerkura zijn verdelgers vandaan?
    Nou, uit zijn eigen land. Hij laat mensen ontvoeren, 30% wordt dienster bij hem in zijn kasteel. 60% wordt getraind. De trainingen zijn hard en maar 30% overleeft ze. Van die 30% slaagt maar 20% voor de trainingen. Maar waar gaan de andere 10% en degenen die niet slagen voor het examen naartoe?
    Iedereen denkt dat ze worden vermoord, maar eigenlijk worden ze veroordeeld tot een hels leven. Ze worden namelijk gebruikt als labratoriumratten. De enige keer dat ze uit hun kerker komen is om iets op hen te testen. Nieuwe medicijnen en technieken passeren eerst langs hen.
    Hoe houdt Kerkura al de diensters en verdelgers onder de duim?
    Rond hun polsen en enkels worden zilveren banden bevestigd. Die staan in contact met een hoofdzenuw. Wanneer ze besluiten weg te lopen of een opdracht te negeren gaat er een vreselijke pijn door hun heen. Pas als ze hun idee verwerpen stopte die.
    Maar aan de andere kant van die armoede en ellende heb je de rijken. Ze hebben werkelijk alles wat hun hartje begeert. Computers, vliegende auto's, olifanten,... alles! Je kan het zo raar niet bedenken, ze hebben het.

    Wat is de bedoeling van deze RPG?
    Jij wordt een:
    -inwoner
    Alex Thompson
    Sthephanie Norems
    Katherine Bright
    Nathan Sadler
    -dienster
    Nathalia Rottem
    -verdelger
    Laurel Thompson (in opleiding)
    Alec Bradley (in opleiding)
    Damon
    -labratoriumrat
    -rijke
    Phoebe Vöillanc
    Kaylee Vöillanc
    Kimberly Buckley

    Eerst ga je gewoon even tijd krijgen om vrienden te maken, ontvoerd te worden,... Dan gaan er stilletjes aan dingen gebeuren en na een lange tijd komt er een oorlog, rebellen tegen Kerkura. Wie wint er? Wat zijn de plannen? Dat hangt allemaal van jullie af!

    Kleding:
    Dienster: Man: bruine broek, wit hemd
    vrouw: zwart kleed met een witte schort
    Verdelger in training: nauwsluitend wit lijfje, zwart jack, legerachtige broek, maar dan volledig in het zwart, een dolk aan de riem.
    Verdelger: Nauwe, maar soepele zwarte broek. Zwart T-shirt, zwart jack met ingebouwde kogelwerende vest, riem met wapens + verborgen wapens. (in de mouw, de laars...)

    [ bericht aangepast op 10 feb 2012 - 17:40 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Ben er weer.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Nu pas kwamen de rillingen, die als aardbevingen over mijn lichaam gingen. Moesten er steden op me zijn gebouwd, zouden ze nu allemaal in puin liggen.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik voelde dat ik verschrikkelijk moe worden. Ik gaapte. De pijn, de bezorgdheid, de kou. Het kostte gewoon heel veel energie. Mijn ogen zakte dicht en ik deed ze snel op. Maar tevergeefs, ik viel na twee minuten in een diepe slaap.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik bleef in het vuur staren en liet mijn tranen lopen. Mijn hart voelde verscheurd. Ik wou zo graag mijn ouders en zusje terug zien! Ik was er zo dichtbij geweest. Maar ik kon niet zonder Stephanie. Het was alsof er langs twee kanten aan mijn hart werd getrokken en het had niet veel meer nodig om te scheuren.

    Alex Thompson
    Ik zag Nathan huilen.
    "Gaat het wel?" fluisterde ik, zodat ik Stephanie niet zou wakker maken.
    Hij schudde zijn hoofd, maar zei niets meer. Ik snapte niet wat er in die jongen zijn hoofd om ging. Wat was er toch allemaal met hem gebeurd?


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik voelde alsof ik zweefde. Eventjes voelde ik de pijn niet meer en dat voelde goed. In mijn droom was het zomer en ik zag een klein meisje. Haar blonde haar danste op en neer en ik had niet veel tijd nodig om te beseffen dat ik het was. Ik speelde met Tyler, mijn echte broer. We rende naar het water en sprongen er lachend in.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alex Thompson
    Mijn handen begonnen wat te zweten en ik voelde me wat misselijk. Bang schudde ik aan Stephanie's schouder.
    "Word wakker!" Nathan keek me raar aan.
    "Wat doe je?" vraagt hij.
    "Ik heb haar nodig." antwoordde ik alleen.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik werd wakker geschud en het beeld vervaagde. Ik vond het jammer. Het was leuk om Tyler weer eens te zien. Mijn rug deed pijn omdat er aan mijn schouder getrokken werd.
    'Wat?' vroeg ik verdwaasd. De pijn was echt verschrikkelijk. 'Ik ben al wakker. Alsjeblieft, je doet me pijn.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alex Thompson
    "Sorry." zei ik en ik liet haar snel los.
    "Wanneer was het nu weer volle maan?" viel ik met de deur in huis.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Het was even moeilijk na denken omdat ik net wakker was.
    Ik keek Alex met grote ogen aan. 'Vandaag,' stamelde ik. Ik zuchtte. Hoe de hell gingen we dit doen?


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alex Thompson
    "Ik moet naar buiten. Jullie hebben het hout. Zorg dat het vuur niet uit gaat." Het zou vreselijk worden alleen, maar Stephanie kon me nu niet helpen.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Moet ik helpen?' vroeg ik zacht. Ik kon gerust even naar buiten, dat hield ik wel vol. 'Alleen om te veranderen?' vroeg ik fluisterend zodat Nathan het niet kon horen. 'Dat laat ik je niet alleen doen. Ik weet nog hoe verschrikkelijk je het vond afgelopen keer.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alex Thompson
    Ik wou het zo graag, maar... "Je kan hem niet alleen laten nu. Niet alleen kan er nog iets met hem schelen. Ik ben bang dat hij zichzelf van kant zou kunnen maken. Kijk naar zijn ogen." mompelde ik stilletjes. "Ik zal het alleen moeten doen."


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik keek van Alex naar Nathan en weer terug. Ik zat in een vreselijk dilemma. Ik wilde ze alle twee heel erg graag helpen. 'En jij dan?' vroeg ik onzeker. Ik wist het niet meer. Nu echt niet. Op een of andere manier kon ik mezelf altijd op de tweede plaats zeggen, ik bedoel, ik loog altijd dat er niks was en liet mensen mij nooit helpen. Mensen geloofden me meestal ook nog.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alex Thompson
    "Ik red het wel, ik bedoel. De eerste keer was toch ook alleen. Ik vrees dat ik wel naar binnen ga komen als ik veranderd ben. Ik wil niet heel de nacht in de sneeuw zitten. Jij verzint wel iets?" vroeg ik haar, terwijl ik al recht ging staan.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Hoezo verzin ik wel iets?' vroeg ik. Ik kon het even niet meer aan, maar liet dat zoals altijd niet merken. Al vanaf dat mijn ouders dood zijn kon ik het al niet aan.


    "Ignite, my love. Ignite."