• In het land Hafnarfjardur heeft Kerkura de macht. Hij regeert met ijzeren hand en laat het hele volk in het gelid lopen. Veel mensen sterven omdat ze geen voedsel of geneesmiddelen kunnen kopen. De verdelgers zorgen ervoor dat de inwoners niet in opstand komen, ze straffen op vreselijke manieren en schrikken niet terug voor een moord. Maar waar haalt Kerkura zijn verdelgers vandaan?
    Nou, uit zijn eigen land. Hij laat mensen ontvoeren, 30% wordt dienster bij hem in zijn kasteel. 60% wordt getraind. De trainingen zijn hard en maar 30% overleeft ze. Van die 30% slaagt maar 20% voor de trainingen. Maar waar gaan de andere 10% en degenen die niet slagen voor het examen naartoe?
    Iedereen denkt dat ze worden vermoord, maar eigenlijk worden ze veroordeeld tot een hels leven. Ze worden namelijk gebruikt als labratoriumratten. De enige keer dat ze uit hun kerker komen is om iets op hen te testen. Nieuwe medicijnen en technieken passeren eerst langs hen.
    Hoe houdt Kerkura al de diensters en verdelgers onder de duim?
    Rond hun polsen en enkels worden zilveren banden bevestigd. Die staan in contact met een hoofdzenuw. Wanneer ze besluiten weg te lopen of een opdracht te negeren gaat er een vreselijke pijn door hun heen. Pas als ze hun idee verwerpen stopte die.
    Maar aan de andere kant van die armoede en ellende heb je de rijken. Ze hebben werkelijk alles wat hun hartje begeert. Computers, vliegende auto's, olifanten,... alles! Je kan het zo raar niet bedenken, ze hebben het.

    Wat is de bedoeling van deze RPG?
    Jij wordt een:
    -inwoner
    Alex Thompson
    Sthephanie Norems
    Katherine Bright
    Nathan Sadler
    -dienster
    Nathalia Rottem
    -verdelger
    Laurel Thompson (in opleiding)
    Alec Bradley (in opleiding)
    Damon
    -labratoriumrat
    -rijke
    Phoebe Vöillanc
    Kaylee Vöillanc
    Kimberly Buckley

    Eerst ga je gewoon even tijd krijgen om vrienden te maken, ontvoerd te worden,... Dan gaan er stilletjes aan dingen gebeuren en na een lange tijd komt er een oorlog, rebellen tegen Kerkura. Wie wint er? Wat zijn de plannen? Dat hangt allemaal van jullie af!

    Kleding:
    Dienster: Man: bruine broek, wit hemd
    vrouw: zwart kleed met een witte schort
    Verdelger in training: nauwsluitend wit lijfje, zwart jack, legerachtige broek, maar dan volledig in het zwart, een dolk aan de riem.
    Verdelger: Nauwe, maar soepele zwarte broek. Zwart T-shirt, zwart jack met ingebouwde kogelwerende vest, riem met wapens + verborgen wapens. (in de mouw, de laars...)

    [ bericht aangepast op 10 feb 2012 - 17:40 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Alex Thompson
    Ik had wat zitten dommelen, maar schrok op toen Steph recht ging staan.
    "Waar ga je naartoe?" vroeg ik scherp.

    Nathan Sadler
    Eerst deed het pijn. De koud beet en brandde en ik voelde me versteend. Maar later ging de pijn weg, er bleef alleen vermoeidheid over. Ik wist dat ik nu niet zou mogen slapen. Maar toch sloot ik mijn ogen.
    Zou ik mijn ouders nu eindelijk terug zien? Of zou ik naar de hel gaan?

    Kmoet weg
    bye (doeg)


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Nathan zoeken,' zei ik en ik sloeg mijn cape om. 'Hij is nog steeds niet terug.' Mijn gezicht betrok want ik had vreselijke pijn maar op dit moment vond ik het leven van Nathan belangrijker dan mijn rug. 'Er is een sneeuw storm buiten en ik ben ongerust.' Ik pakte nog een deken en liep toen het huisje uit, mijn moeder negerend die me terug riep. Met grote passen baande ik me een weg door het donker. De kou was verschrikkelijk en ik besloot richting het hutje te lopen. Misschien kwam ik hem dan wel tegen.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alex Thompson
    Ze was al ver eer ik haar kon tegen houden.
    "Ik ga wel." Ik wist dat ze om redenen zou vragen.
    "Ik ben sneller en heb zo nog wat speciale dingen die heel handig zijn nu. Ook ben ik warm. Ik drukte mijn hand tegen haar wang om het te bewijzen. Als hij onderkoeld is heeft hij lichaamswarmte nodig. Die kan ik hem geven."


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Nathan Sadler
    Ik voelde mijn geest weg drijven. Tot plots, als uit het niets er een draad op me af leek te komen. Hij greep me bij mijn middel en wanneer hij me aanraakte kreeg ik een gedachte door mijn hoofd. Stephanie!
    Nee, ik had haar net gevonden. Ik wou haar nog niet kwijt raken. Ik vocht, maar het enige wat ik eigenlijk kon doen was hopen. Hopen dat er iemand me kwam helpen. Hopen dat het draadje het zou volhouden.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Maar ik weet waar hij is,' zei ik zacht. Nu moest ik het wel vertellen. Er stonden levens op het spel, eigenlijk een leven, maar wel die van iemand die ik niet kwijt wilde raken. 'Hij is bij mijn oude huis. Of tenminste, daar dicht in de buurt.' Ik keek Alex aan. 'Ik ga met je mee,' hield ik koppig vol. 'Ik kan gerust rennen als het zou moeten.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alex Thompson
    "Stephanie." probeerde ik tot haar door te dringen. "Zijn leven staat nu op het spel! Wil je het op je geweten hebben dat hij sterft omdat jij te koppig was en persé mee wou. Want we weten dat ik dan dicht bij je ga blijven. Jij wordt moe, ik wil niet alleen verder, we gaan te traag verder en..." Ik liet haar gedachten de rest zelf aanvullen.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Alec Bradley
    'Laurel wat is er?' vroeg ik bezorgd, maar nadat ik snel een blik op de brief had geworpen wist ik wat er was. Ik sloeg troostend mijn armen om haar heen en wreef over haar rug.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Stephanie Norems
    Ik wist dat hij gelijk had maar er was een ander probleem. 'Jij weet niet waar mijn oude huisje is,' zei ik. Ik keek Alex aan. 'En hij is te goed verstopt om het uit te leggen.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Laurel Thompson
    "Dat doen ze expres." snikte ik. "Al die tijd heb ik niemand en wanneer ik eindelijk een vriend heb, nemen ze me dat ook weer af." Ik propte de brief op in mijn handen en gooide hem tegen de muur.
    "Maar mooi niet, hoor. Ik vind hier nog iets op, al is het het laatste dat ik doe."

    Alex Thompson
    "Dan draag ik je." zei ik simpelweg en ik vervolgde voordat ze kon beginnen met discussiëren. "Ik heb het niet eens door. Door dat hele wolfgedoe ben ik veel sterker en heb ik veel meer uithoudingsvermogen. Ik zal meer door de sneeuw dan door jou afgeremd worden."


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Alec Bradley
    'Kom eens hier jij.' zei ik en ging zitten. Daarna trok ik haar op mijn schoot. 'We komen hier samen uit, of ze het nu willen of niet. Desnoods verzinnen we wel iets dat het nog moet worden uitgesteld zodat je mij kan helpen ofzoiets.' sprak ik haar bemoedigend toe.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Laurel Thompson
    Ik duwde mijn hoofd tegen zijn schouder en beet op mijn lip. Wat konden we doen?


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Oké,' zei ik. 'Maar we moeten nu echt verder. Nathan kan wel dood zijn!' Ik keek Alex wanhopig aan. 'Kom.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alex Thompson
    Ik nam haar in mijn armen en begon zo snel mogelijk te rennen. De bomen schoten voorbij.
    "Wijs me de weg." zei ik haar. Zonder me af te vragen of dat wel mogelijk was, terwijl we zo snel gingen.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Laurel Thompson
    "Als we nu vragen of jij dan ook al je examen mag doen?" ik keek hem vragend aan. "Ik bedoel als ik er al klaar voor ben, dan jij zeker. Jij bent zo veel beter dan mij." toen aarzelde ik even. "Ben je goed met wapens?"


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Hier links, rechts, rechtdoor, pas op boom, links, links, rechts. Daar!' Ik wees naar het beschutte hutje tussen de bomen. 'Mijn oude huis.'


    "Ignite, my love. Ignite."