[RPG] Geen Weg Meer Terug 15 - Speeltopics

Met moed, samenwerking en wilskracht is het de bewoners van de villa gelukt de grens te doen breken. Er zijn bijzondere vriendschappen ontstaan in moeilijke tijden. Maar dat betekent niet dat de groep nu veilig is. Een duistere vampier, Fjodor, uit het verleden van Odile besluit om terug te keren en hetgeen terug te nemen wat hij het zijne acht: Odiles leven en haar vrijheid, in de vorm van een huwelijk. Opnieuw wordt de groep in een onmogelijke positie geduwd om zich hun zojuist herwonnen vrijheid terug te krijgen, aangezien Fjodor hen gebruikt om Odile te manipuleren. Zal het ze lukken te ontsnappen, voor de eeuwige verbintenis wordt afgesloten?



Huidige rollen

- Quinten, mens
- Yue, goede vampier
- Savoy, soort van goede, maar eigenlijk ook slechte vampier Alternatieve versie van Savoy
- Odile, goede vampier
- Lewis, goede vampier
- Jonah, egoïstisch stuk vreten. Ook een fanger.

All drawing credit goes to C18. Alternate Savoy belongs to Vluuv

Kerkhof

- Dewi, mens -> ontsnapt
- Aimée, mens -> ontsnapt
- Candy, Timothy, Jamie -> dode mensen
- Elif ,Gawyn -> dode vampiers
- Damiën (Ash), Chase (James) -> weggegaan (vampierjagers)


Kijk hier voor meer informatie over RPG's!

Inspringen is altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting en ik we helpen je wel met inspringen (;

Rollen die je kan aannemen

- Fjodor zelf (if you dare... Mail dan naar C18, die de basis voor dit personage al heeft gelegd c: )
- clanleden van Fjodor
- Voedsel voor Fjodors clan. Mensen dus.
- Goede vampiers kunnen we er ook altijd nog in droppen.
- Andere gevangenen van Fjodor. We fixen wel wat om je er in te krijgen

Lijstje for join - mag je gewoon in het topic droppen

- Volledige naam:
- Leeftijd (ev in vampierjaren):
- Uiterlijk (beschreven):
- Foto (hoeft niet):
- Karakter:
- Verleden:
- Gave(voor vampiers):
- Extra:

Weetjes over vampiers

- Kunnen in het daglicht, maar niet lang. Zonlicht op lange termijn is dodelijk.
- Een vampier kan verder door vuur gedood worden
- Een mens wordt een vampier enkel als de vampier die hem bijt hem gif inspuit
- Als een vampier een mens veranderd, wordt die vampier een mentor
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Elke vampier heeft een soort kleine gave. Overdrijf ook niet hiermee.



- Lange posts!! (hoeven geen 1000 woorden te zijn, gewoon niet dat je twee zinnetjes zet en dat het dan gefixt is...)
- 16+ scenes zijn hier toegelaten (zowel seks als gore), u bent dus gewaarschuwd
- Spelling en grammatica, guys. Kleine foutjes vinden we niet erg, maar niet dat er om de twee woorden een klopper van een spelfout staat.
- Geen godmoding (= met de personages van anderen spelen) en powerplay (= je personage zo ontzettend sterk en prachtig maken dat de rest er niet tegenop kan), keep it real!
- Ruzies leg je bij, buiten dit RPG. Er wordt ook niet geruziet over bepaalde wendingen die het RPG maakt. Als je wat te zeggen hebt, moet je dat vriendelijk en beleefd doen.

HAVE FUN :'D

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Leven de dudes bij fjodor trouwens nog? -nieuwsgierig-



Yasmin Kingsley
De vrouw begon hard te lachen en al wist ik niet goed waarom, voelde ik me toch beledigd. "Juffrouw Poes..." mompelde ik, nog steeds geïrriteerd terwijl ik de kamerjas ving die me toegegooid ving. Ik verdween opnieuw achter de gordijnen en trok de kamerjas aan. Hij had een typisch mannenluchtje en het idee dat hij, een vreemde, hem gedragen had maakte het er niet aantrekkelijker op om hem te dragen. Dan nog, het was de enige keus die hij me gegeven had en daarom trok ik hem met tegenzin aan en knoopte de band vast voordat ik weer achter het gordijn uitstapte. Jonah begon een hele preek en het deed me voelen alsof ik op mijn kop kreeg van mijn vader. Gek genoeg sprak hij me wel aan met u en mijn wenkbrauwen schoten oprecht verbaasd omhoog. "Ohja? Dan wil ik wel eens zien hoe jij.. of u," verbeterde ik mezelf, "van plan bent een giraffe te verpletteren, want het is niet alleen een poes waar ik in veranderen kan," blufte ik, het trieste feit dat ik enkel in een miezerig muisje, schattig roodborstje of kat kon veranderen negerend.
"Als u interesse heeft om uw gave verder te ontwikkelen, kan u hier wachten. Als dat niet het geval is... Odessa, je weet wat te doen-" was de keuze die hij me schonk. Kon hij me werkelijk helpen met mijn gave ontwikkelen? Hij zou waarschijnlijke de enige zijn.. maar de voornaamste reden dat ik van plan was niet te vertrekken was vanwege de vrouw die blijkbaar Odessa heette. Het laatste gedeelte van wat Jonah gezegd had verontruste me toch wel. Ik wierp nog een blik op Jonah die zo te zien richting de badkamer ging. "En het is Yasmin voor jou. Yasmin Kingsley." Veel zin om de rest van mijn leven 'juffrouw Poes' genoemd te worden had ik namelijk niet en het deed me overigens denken aan Minoes, een verhaaltje dat ik vroeger zo vreselijk vond. Ik sloeg mijn armen over elkaar en bleef wat ongemakkelijk staan terwijl ik de kamer kort rondkeek. Waar was ik in godsnaam beland en wie was die Jonah? Ik sloeg de kamerjas wat dichter om mijn lichaam heen en vroeg me af of hij werkelijk van plan was me zo rond te laten lopen. Mijn tas met spullen, waaronder ook kleding, lag nog buiten en ik verlangde naar mijn eigen kleding.
Na een poos gestaan te hebben ging ik toch zitten in een fauteuil en sloeg mijn benen over elkaar. Was het slim om te blijven? Of had ik beter kunnen vertrekken.. Met die Odessa in de buurt bleef die laatste optie uit had ik zo'n vermoeden. Ik zuchtte zacht. Andrea was de eerste vampier die ik gevonden had, maar ik vermoedde dat er hier nog veel meer zaten en ik vroeg me af wie dat waren, maar ook waarom ze hier waren en waarom het leek dat Jonah de leider was. En de leider van wat? Vragen zat die ik hem straks vast zou stellen. Ugh Jonah, ik vond het vreselijk in zijn buurt. Het was vreselijk om toe te geven, maar in zijn buurt voelde ik me voor het eerst in mijn leven werkelijk minder. Hij leek veel meer ervaren, maar wie leek dat nou niet tegenover iemand die pas één jaar een vampier was en al die tijd alleen was geweest. Ik had nog geen verstand van het wereldje, had mezelf al die tijd prima kunnen redden, maar dat was, had ik nu het idee, lang niet genoeg.

[ bericht aangepast op 10 feb 2012 - 22:10 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Endure schreef:
Leven de dudes bij fjodor trouwens nog? -nieuwsgierig-

zolang de mijne niet opgevreten is door een vampier in zijn slaap wel:Y)

---

Do it scared, but do it anyway.

Sioux schreef:
(...)
zolang de mijne niet opgevreten is door een vampier in zijn slaap wel:Y)

Haha kay, omdat ik er niks meer van hoor/lees ;p

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Endure schreef:
(...)

Haha kay, omdat ik er niks meer van hoor/lees ;p

ja hij slaapt (dat moeten mensen nog af en toe) en ik weet niet wanneer het de volgende dag word, om wakker te worden:)
en jonah(?) en Yasmin zijn te interessant om te storen

[ bericht aangepast op 10 feb 2012 - 22:13 ]

---

Do it scared, but do it anyway.

Ja hoor, Odile is naar bed. Ik ben van plan te posten als het weer ochtend wordt zodat jullie nog tijd hebben om te communiceren.

---

No growth of the heart is ever a waste

Ik moet ook nog weer eens voor Savoy en Yue schrijven, maar het komt er op neer dat die ook liggen te pitten
Jonah en Yasmin zijn trouwens vet leuk om te lezen

fijn dat jllie het leuk vinden ;p moet alleen nog wachten op astrid, ben echt benieuwd naar wat jonah gaar doen

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Jonah Kingston

Als ik met veel zorg mijn lichaam en haren heb gewassen en mijn lichaam heb afgedroogd, schiet ik in een tweede kamerjas die Casper voor me had klaargelegd in de badkamer. Zorgvuldig knoop ik het vast rond mijn middel, waarna ik me snel nog even scheer. Een halfuurtje was verstreken sinds ik juffrouw Poes voor de keuze heb gesteld. Ik wist dat ze zou blijven. Ten eerste omdat ze duidelijk meer wilde weten over haar gave -dat van die giraffe was duidelijk gebluft- en ten tweede omdat ik haar de indruk had gegeven dat Odessa haar aan stukken zou rijten, wanneer ze niet voor de eerste optie koos. In feite had ik helemaal niks met Odessa afgesproken en die zou het trouwens toch niet in haar hoofd halen om iemand in mijn vertrekken op zo'n bloedige manier te vermoorden. Bloed is zo moeilijk uit te wassen en mijn Perzische tapijten zijn een fortuin waard.
Toen ik terug de kamer in stapte, leunde Odessa elegant tegen de muur en zat juffrouw Poes in Phillipe's zetel. 'Je kunt gaan, liefje. Doe je Canadees de groeten van me, wil je?' Ze glimlachte en en verdween, waardoor ik nu achterbleef met het blonde meisje. Traag ging ik zitten, keek even naar het vuur, dat langzaam begon uit te doven aangezien ik het niet met hout gevoed had, en richtte mijn blik dan op mijn metgezel. Haar laatste woorden ringden nog steeds in mijn hoofd. "En het is Yasmin voor jou. Yasmin Kingsley." Peinzend gleed mijn tong langs mijn lippen. Anders had al gezegd dat de Kingsley's dochters hadden. Onwillekeurig moest ik grijzen. Het was een perfect toeval geweest, nu kon ik van hen nemen wat zij van mij hadden genomen.
De Kingsley's hadden me nooit echt dwars gezeten, tot ze één van mijn zelfgemaakte vampiers hadden vermoord. Dat liet ik in geen geval ongestraft. Desondanks was de familie het minste van mijn problemen en bovendien had ik noch de tijd noch de zin om me met nietige mensen bezig te houden, dus had ik Anders gestuurd om er komaf mee te maken. Die had in een moment van heerlijke wreedheid niet alleen hun levens afgepakt, maar ook die van hun dochters. Ik vroeg me af of dit één van die twee meisjes was. Ze had in ieder geval de juiste leeftijd...
'Dus... In dieren transformeren... Ik neem aan dat je alleen die kat kan?' vroeg ik toen, besluitend niet naar haar afkomst te vragen.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Yasmin Kingsley
Eerst doen alsof hij zo beleefd was en me vervolgens zo lang laten wachten, zo kende ik er ook nog wel een paar. En die Odessa was ook niet erg spraakzaam, of ze wachtte tot ik zou beginnen met praten, maar ik was niet van plan dat uit te testen. Ze leek me namelijk niet een erg gezellig type om mee te kletsen. In plaats daarvan nam ik de tijd maar om de kamer rond te kijken. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat het een erg luxueuze, maar onpersoonlijke kamer was. Al zou ik er zeker geen moeite mee hebben als ik in zo'n appartement mocht verblijven. Vooral het Perzische tapijt vond ik erg mooi, waarschijnlijk had het een fortuin gekost. wij zouden een jaar geleden in ieder geval niet zo'n tapijt gekocht hebben, 'te duur' zou mijn vader zeggen. Die kleine herinneringen deden me goed. Niet alle herinneringen waren terug, maar alle kleine beetjes hielpen me weer te ontdekken hoe mijn leven er verder uit had gezien.
De deur van de badkamer ging open en Jonah kwam de kamer weer in, gehuld in een andere kamerjas. Ik vroeg me af of hij er niks onder droeg en dat maakte me zenuwachtig. Waarom had hij nou weer de moeite niet genomen iets fatsoenlijks aan te trekken? Of beter, had hij ook meteen wat kleding voor mij meegenomen en me even de privacy gegund om me om te kleden. Zwijgend tastte ik met mijn tenen het zachte berenvel dat zich onder mijn voeten bevond af, het was lekker zacht en ik stelde me voor dat ik er lekker op kon zitten met een warme beker chocolademelk, kijkend naar het knapperende haardvuur. Een erg aangename gedachte die, naar mijn vermoeden, geen werkelijkheid zou worden. Mijn leven was nu anders en het voelde ook gevaarlijker aan. Net alsof ik in een leeuwenkuil geworpen was.
Jonah stuurde Odessa weg en nam vervolgens plaats. Ik volgde zijn blik richting het vuurtje dat langzaam doofde waardoor de kamer enkel nog verlicht werd door een aantal kaarsen Correct me if I'm wrong.
"Dus... In dieren transformeren... Ik neem aan dat je alleen die kat kan?" Oprecht verbaasd trok ik een wenkbrauw op bij die vraag. "Natuurlijk kan ik niet alleen in een kat veranderen!" verdedigde ik mezelf, ik sloeg mijn armen weer over elkaar en keek weg. Waar zag hij me voor aan? Erg ervaren was ik niet, maar zo amateuristisch dat ik mezelf niet zou trainen tot ik in meer dieren kon veranderen was ik niet. Ik hoorde zijn stem gewoon al in mijn gedachten de volgende vraag stellen, 'waar kan je dan wel in veranderen'. Het liefst had ik gelogen, ik was er namelijk niet erg trots op dat ik nog maar in drie dieren kon veranderen, onschuldige en praktisch ongevaarlijke dieren nota bene, maar hij zou het vroeg of laat toch willen zien en ik zou het nog erger vinden om dan door de mand te vallen. Althans, hij zou het zeker willen zien als ik hier zou blijven. Maar waarom zou ik blijven? Waarom zou hij überhaupt willen dat ik bleef? Ik begreep niet waar hij naartoe wou, wilde hij me gewoon helpen? Nee, daar was hij het type niet voor. Ik vond hem meer het type die alleen dingen deed die goed waren voor zichzelf. Een zachte zucht ontsnapte voor de zoveelste keer aan mijn mond en ik voelde het schaamrood bijna naar mijn wangen trekken toen ik de woorden uitsprak.
"Wel, ik kan ook nog een een roodborstje en een muis veranderen," biechtte ik op zonder hem aan te kijken. Ik zette me schrap voor een lachsalvo of een kleinerende opmerking. Na getwijfeld te hebben keek ik hem dan toch aan.
"Dus, wat wil je van me? Je lijkt me namelijk niet het goedaardige type dat iedereen zomaar helpt zonder er zelf beter van te worden, heb ik gelijk?"

[ bericht aangepast op 13 feb 2012 - 7:31 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Weet je, ik ga de vorige topics teruglezen -grin-
Vanaf waar ik wegging ongeveer, wil wel eens weten wat jullie in de tussentijd gedaan hebben ^-^

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ff kijken waar ik weer kan posten

---

Tijd voor koffie.

Ja, ik wil opzich ook wel met Odile posten - heb dat een hele tijd niet gedaan - maar goed, iemand beschrijven hoe ze aan het slapen is, is niet echt interessant. Dus ik wacht wel tot Jonah en Yasmin toe zijn aan de morgen.

---

No growth of the heart is ever a waste

Laat haar dromen :'D
En Astrid, misschien kunnen we doen dat JOnah iets meld van; het is al laat, morgen maar.
Kan de rest ook weer verder [:

Is het iemand ooit opgevallen dat Odile dit zegt: Ik heb hem gezegd dat er geen weg meer terug is.

Net zoals in een boek zeg maar, dat de titel ergens in het verhaal weer bijna onopgemerkt terugkomt :A

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Hahaha, weet niet meer welke post dat was :'D. Maar inderdaad, heel sneaky 8].

---

No growth of the heart is ever a waste

Haha, inderdaad

---

Tijd voor koffie.