[RPG] Geen Weg Meer Terug 15 - Speeltopics

Hehe, ik lees nu een manga, en het hoofdpersonage ziet er heel Savoy-like uit c: Of in ieder geval lijkt hij precies op hoe ik Savoy altijd voor me zie. Dit is hem:

Yue
Zodra Savoy begint Maeve's geheugen te wissen draai ik me om en richt me volledig op het eten. Dit hoef ik niet te zien. Ik ben al langer mijn geheugen kwijt, en weet niets meer van voordat ik in de villa zat. Maeve's geheugen wordt maar voor een klein deel gewist, maar als nog voel ik me met haar verbonden als ze begint te smeken het te laten stoppen. Het voelt machteloos om niets meer te weten, geen herinneringen meer te hebben. Maar het is immers nodig, zodat Fjodor het niet kan zien. Bij die gedachte kijk ik even op van waar ik mee bezig was: het vlees nog een keer omdraaien zodat beide kanten egaal bruin worden. Fjodor wist dat ik nog niet lang vampier was, maar zelf weet ik niets meer over hoe ik ben getransformeerd. Dat betekent dat hij de rest van mijn verleden ook zou moeten kunnen zien. Ik voel een verwachtingsvolle kriebel door mijn maag schieten. Hij zou me kunnen helpen mijn herinneringen terug te krijgen! Maar als die Jonah waar Odile over vertelde hem vermoord, dan ben ik weer helemaal bij het begin. Ik heb werkelijk geen idee hoe ik anders mijn verleden terug zou moeten krijgen. Als ik de deur open gaan draai ik me om, en zie dat Maeve de kamer verlaat. Odile komt de keuken in gelopen en ik stap opzij zodat ze het eten kan bekijken. Ik blijf even stil, maar open uiteindelijk toch mijn mond. "Odile..? Ik vroeg me af... Nou, is het Jonah's plan om Fjodor te vermoorden?"

Savoy
Verbaasd en tevreden merk ik dat het me lukt. Het meisje voor me begint te vergeten wat er gebeurd is. Met een zelfvoldane grijns kijk ik naar haar als ik klaar ben, maar ze lijkt me niet te herkennen en kijkt me aan met een glazige blik in haar ogen. "Is er wat?" hoor ik haar vragen, en ik schud mijn hoofd. "Nee hoor, popje." Ik kijk haar zelfgenoegzaam na als ze de kamer uit loopt en ga op de bank zitten. Ik leun achterover en bedenk me wat voor nieuwe mogelijkheden dit voor me open legt. Ik was nooit zo geïnteresseerd in mijn gave en heb er nooit veel gebruik van gemaakt, maar als ik zo iemands geest kan beïnvloeden, wat kan ik dan nog meer? Kan ik mensen de meest belachelijke dingen laten geloven, simpelweg door het ze op te dragen? In dat geval zijn de mogelijkheden die ik nu heb eindeloos. Ik betwijfel echter of mijn gave zo ver gaat, maar de gedachte is interessant om mee te spelen. Even kijk ik op als ik Odile naar me zie kijken, en beantwoord haar glimlach. Zonder haar was ik immers niet op het idee gekomen dit ooit uit te proberen.

Ja, 't werd echt wel tijd daarvoor x'D. Kay, een Fjodor-post voor het slapengaan.

Fjodor - Clanleider.

Met de armen over elkaar gevouwen en mijn rechterbeen over het linker bungelend, staar ik naar de man die tegenover me zit. Het is donker in mijn kamer, het vuur en de paar kaarsen op tafel zijn de enige lichtelementen in de ruimte. Toch is het de exacte hoeveelheid licht die ik nodig heb.
Ik zet mijn lege glas wijn op tafel en begin langzaam en monotoon te praten.
'Ik moet je zeggen, Gilbert, dat de resultaten van Zachar en de zijnen me zijn tegengevallen de afgelopen paar maanden. Het lijkt haast wel dat mijn aanpak voor hen nauwelijks effect heeft. Dat baart me zorgen.'
De man tegenover me knikt en bromt iets in zichzelf, wrijft dan een keer langs zijn zwarte haar. Hij knikt en zet zijn bril goed.
'Wel... als ik zo open mag spreken, ik heb het vermoeden dat de trainingsmethode die we nu toepassen, gedateerd is. Hun fysieke capaciteiten zijn veel beter dan ze vroeger waren en daarom stel ik voor om ze mee te laten doen met ons. Ons programma is zowel fysiek als mentaal enorm uitputtend, dag na dag. Maar op die manier worden wel de sterkste vampiers gekweekt.' Ik knik.
'Ik weet het Gilbert, maar het laatste wat ik wil is dat dit programma in handen komt van onze vijanden. Om die redenen heb ik alleen jou en een select aantal anderen laten meedoen. Maar ik zal het in overweging nemen. Voor nu doen we het als gepland: jij en je groep zullen morgennacht alle ingangen bewaken en niemand zonder toegangsbewijs toelaten. Ik wil geen ongenode gasten tijdens die avond.'
'Natuurlijk, he-, ik bedoel Fjodor. Als dat het is..'
'Ja, dat is het.' Hij staat op, buigt kort naar me en verlaat dan de kamer. Gilbert, een soldaat in hart en nieren is er nog steeds niet aan gewend om me met de voornaam aan te spreken. Het is een omgangsvorm die nieuwe clanleden vaak niet snappen. Maar Gilbert is geen nieuw clanlid, noch is zijn groep dat. Ik moet tot mijn grote ellende bekennen dat ik niet alle clanleden de afgelopen jaren even gedisciplineerd heb opgeleid, maar Gilbert en de zijnen zijn als een Panzerdivisie op het front: kei- en keihard.
Ik besluit mezelf van wat sterkers te voorzien en pak mijn ouwe kameraad de wodka tevoorschijn. Alcohol heeft op mij nauwelijks effect, dus blijft er niet veel meer over dan het voor de smaak te drinken.
Ach, het huwelijk. De arme Odile is sinds de laatste keer dat ik haar zag enorm veranderd. Verbazingwekkend. Maar ik weet hoe vatbaar ze is voor macht, diep van binnen. Ze heeft dan wellicht een zachter karakter gekregen, maar de ruwe ongepoleiste diamant die ze werkelijk is wacht op een moment om weer naar boven te komen. Het is een deel van haarzelf en het zal niet eeuwig duren voor dat deel vanzelf naar boven komt.

---

No growth of the heart is ever a waste

Vluuv schreef:
(...)

Haha, ze moet sowieso naakt zijn dan :'D Dat is geweldig awkward en geniaal :'D

En Fjodor is episch 0-0 Echt leuk dat zijn personage nu ook wat meer tot leven komt

haha kay dan, dan doe ik 't voor jou [x Vandaag komt post.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yasmin Kingsley
Plots kwam Jonah voor me zitten en ik was plan gewoon te doen alsof hij er niet was en ik gunde hem dan ook geen blik waardig. Hij zou vanzelf zijn interesse wel in me verliezen en misschien zou hij straks gaan douchen of iets dergelijks. Zolang hij de kamer maar zou verlaten, dan kon ik tenminste een poging wagen tot ontsnappen en dan- Wel godverdomme! Plotseling trappelde ik in de lucht en ik keek Jonah met grote ogen aan, hij had me aan mijn nekvel opgepakt en glimlachte vals naar me. Die arrogante kwal had me vast door, wat was hij nou weer van plan?
Ik vernauwde mijn ogen en blies naar hem. Vervolgens haalde ik naar hem uit, maar miste. Nu ik zo in de lucht hing was ik simpelweg ongevaarlijk. Een machteloos gevoel viel als een donkere denken over me heen. Mijn blik schoot naar de deur toen die ineens geopend werd en er een vrouw binnen stapte. Wie was dat? Haar had ik de afgelopen dagen niet gezien. Wantrouwend keek ik naar haar terwijl ze dichterbij kwam. Blijkbaar was ze dierbaar voor Jonah want die drukte een kus op haar voorhoofd, een gebaar dat ik hem in de afgelopen dagen dat ik hem bestudeerde niet eerder heb zien maken.
"Zou je deze rotkat tot haar ware vorm kunnen dwingen? Ik zou namelijk graag willen weten wie zich in mijn kamer heeft weten te wurmen." Ik voelde me beledigd bij zijn woorden en haalde opnieuw uit, deze keer wist ik hem wel te raken en ik zag dat mijn klauwen een fikse snee hadden achter gelaten. De woorden leken pas echt tot me door te dringen toen de vreemde vrouw me overgenomen had en me ineens indringend aankeek. Ik merkte hoe mijn eigen lichaam op het punt stond mij te verraden en hoe ik op het punt stond terug te veranderen. Uit alle macht worstelde ik me los, belandde gelukkig behendig op mijn poten en rende zo snel als ik kon naar het eerste en het beste toevluchtsoord dat ik zag.
De gordijnen bij het raam, waar we nog redelijk dichtbij hadden gestaan. De gordijnen liepen van het plafond tot aan de grond en waren de enige plek waar ik dekking kon zoeken. Ik dook achter het gordijn en liep door de haast en paniek nog tegen de muur aan ook. Voor ik het wist kwam de bekende duizeligheid, deze keer verergerd door de klap tegen de muur, weer boven en was ik weer mezelf. Mijn gewone, menselijke -of moest ik vampier zeggen?- zelf. Bloot weliswaar, maar.. Mijn handen vlogen naar mijn hoofd, deze keer had ik er gelukkig geen kattenoren of -staart aan overgehouden, dat zou nog gênanter zijn dan de hele situatie al was. Mijn hart ging als een razende te keer, het was nou namelijk niet erg gebruikelijk dat ik bloot in iemands kamer stond, zelfs niet bedekt zoals in dit geval door het gordijn dat voor me hing. Die rotzak had me te pakken en ik stond met mijn rug tegen de muur, letterlijk en figuurlijk. Het irriteerde me mateloos dat hij mij, Yasmin Kingsley, te slim af was. Toch gunde ik het die Jonah niet dat ik me zou schamen, of het hem in ieder geval liet blijken wat het met mijn ego deed. Zachtjes duwde ik het gordijn ietsjes opzij, zodat alleen mijn hoofd zichtbaar was en de rest van mijn lichaam bedekt. "Slim hoor, heel slim," zei ik geïrriteerd en keek Jonah aan. "Al vraag ik me af of je er ook achter was gekomen zonder enige hulp," merkte ik op, doelend op de man die hem er op attent had gemaakt en de vrouw die me op de een of andere reden naar mijn eigen gedaante had gedwongen. Even zweeg ik, likte een keer langs mijn lippen en begon toen weer te vertellen.
"Luister, als jij mij nou eens wat kleren overhandigt en me die, zonder verdere gluurders, laat aantrekken, dan zal ik overwegen je vragen die je hebt te beantwoorden. Deal?" stelde ik voor alsof ik er het volste recht toe had en het hier voor het zeggen had. Daarnaast voelde ik me toch ongemakkelijk nu ik zo bloot was. Een paar kleren zou ik erg waarderen, want nu ik enkel het gordijn had om mijn lichaam mee te bedekken voelde het alsof ze op de een of andere manier door het gordijn heen konden kijken en me alsnog konden zien.



Ik doe elke keer vet mijn best op mijn posts omdat ik je geen amateuristisch postje wil geven :'D maar jullie gebruiken veel mooiere woorden enzo en mwuh :'] Ik heb nog veel te leren ;a

[ bericht aangepast op 9 feb 2012 - 16:33 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Oh mooi, ik dacht altijd dat ik jullie verveelde met mijn amateurposts terwijl ik mijn best deed beter te worden x'D

Haha, ik wilde rode gordijnen schrijven en dan 'kwam daar vanachter vandaan', maar bedacht me toen hoe raar dat klonk.

[ bericht aangepast op 10 feb 2012 - 22:10 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Leven de dudes bij fjodor trouwens nog? -nieuwsgierig-



Yasmin Kingsley
De vrouw begon hard te lachen en al wist ik niet goed waarom, voelde ik me toch beledigd. "Juffrouw Poes..." mompelde ik, nog steeds geïrriteerd terwijl ik de kamerjas ving die me toegegooid ving. Ik verdween opnieuw achter de gordijnen en trok de kamerjas aan. Hij had een typisch mannenluchtje en het idee dat hij, een vreemde, hem gedragen had maakte het er niet aantrekkelijker op om hem te dragen. Dan nog, het was de enige keus die hij me gegeven had en daarom trok ik hem met tegenzin aan en knoopte de band vast voordat ik weer achter het gordijn uitstapte. Jonah begon een hele preek en het deed me voelen alsof ik op mijn kop kreeg van mijn vader. Gek genoeg sprak hij me wel aan met u en mijn wenkbrauwen schoten oprecht verbaasd omhoog. "Ohja? Dan wil ik wel eens zien hoe jij.. of u," verbeterde ik mezelf, "van plan bent een giraffe te verpletteren, want het is niet alleen een poes waar ik in veranderen kan," blufte ik, het trieste feit dat ik enkel in een miezerig muisje, schattig roodborstje of kat kon veranderen negerend.
"Als u interesse heeft om uw gave verder te ontwikkelen, kan u hier wachten. Als dat niet het geval is... Odessa, je weet wat te doen-" was de keuze die hij me schonk. Kon hij me werkelijk helpen met mijn gave ontwikkelen? Hij zou waarschijnlijke de enige zijn.. maar de voornaamste reden dat ik van plan was niet te vertrekken was vanwege de vrouw die blijkbaar Odessa heette. Het laatste gedeelte van wat Jonah gezegd had verontruste me toch wel. Ik wierp nog een blik op Jonah die zo te zien richting de badkamer ging. "En het is Yasmin voor jou. Yasmin Kingsley." Veel zin om de rest van mijn leven 'juffrouw Poes' genoemd te worden had ik namelijk niet en het deed me overigens denken aan Minoes, een verhaaltje dat ik vroeger zo vreselijk vond. Ik sloeg mijn armen over elkaar en bleef wat ongemakkelijk staan terwijl ik de kamer kort rondkeek. Waar was ik in godsnaam beland en wie was die Jonah? Ik sloeg de kamerjas wat dichter om mijn lichaam heen en vroeg me af of hij werkelijk van plan was me zo rond te laten lopen. Mijn tas met spullen, waaronder ook kleding, lag nog buiten en ik verlangde naar mijn eigen kleding.
Na een poos gestaan te hebben ging ik toch zitten in een fauteuil en sloeg mijn benen over elkaar. Was het slim om te blijven? Of had ik beter kunnen vertrekken.. Met die Odessa in de buurt bleef die laatste optie uit had ik zo'n vermoeden. Ik zuchtte zacht. Andrea was de eerste vampier die ik gevonden had, maar ik vermoedde dat er hier nog veel meer zaten en ik vroeg me af wie dat waren, maar ook waarom ze hier waren en waarom het leek dat Jonah de leider was. En de leider van wat? Vragen zat die ik hem straks vast zou stellen. Ugh Jonah, ik vond het vreselijk in zijn buurt. Het was vreselijk om toe te geven, maar in zijn buurt voelde ik me voor het eerst in mijn leven werkelijk minder. Hij leek veel meer ervaren, maar wie leek dat nou niet tegenover iemand die pas één jaar een vampier was en al die tijd alleen was geweest. Ik had nog geen verstand van het wereldje, had mezelf al die tijd prima kunnen redden, maar dat was, had ik nu het idee, lang niet genoeg.

[ bericht aangepast op 10 feb 2012 - 22:10 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Endure schreef:
Leven de dudes bij fjodor trouwens nog? -nieuwsgierig-

zolang de mijne niet opgevreten is door een vampier in zijn slaap wel:Y)

---

Do it scared, but do it anyway.

Sioux schreef:
(...)
zolang de mijne niet opgevreten is door een vampier in zijn slaap wel:Y)

Haha kay, omdat ik er niks meer van hoor/lees ;p

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Endure schreef:
(...)

Haha kay, omdat ik er niks meer van hoor/lees ;p

ja hij slaapt (dat moeten mensen nog af en toe) en ik weet niet wanneer het de volgende dag word, om wakker te worden:)
en jonah(?) en Yasmin zijn te interessant om te storen

[ bericht aangepast op 10 feb 2012 - 22:13 ]

---

Do it scared, but do it anyway.

Ja hoor, Odile is naar bed. Ik ben van plan te posten als het weer ochtend wordt zodat jullie nog tijd hebben om te communiceren.

---

No growth of the heart is ever a waste

Ik moet ook nog weer eens voor Savoy en Yue schrijven, maar het komt er op neer dat die ook liggen te pitten
Jonah en Yasmin zijn trouwens vet leuk om te lezen

fijn dat jllie het leuk vinden ;p moet alleen nog wachten op astrid, ben echt benieuwd naar wat jonah gaar doen

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yasmin Kingsley
Eerst doen alsof hij zo beleefd was en me vervolgens zo lang laten wachten, zo kende ik er ook nog wel een paar. En die Odessa was ook niet erg spraakzaam, of ze wachtte tot ik zou beginnen met praten, maar ik was niet van plan dat uit te testen. Ze leek me namelijk niet een erg gezellig type om mee te kletsen. In plaats daarvan nam ik de tijd maar om de kamer rond te kijken. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat het een erg luxueuze, maar onpersoonlijke kamer was. Al zou ik er zeker geen moeite mee hebben als ik in zo'n appartement mocht verblijven. Vooral het Perzische tapijt vond ik erg mooi, waarschijnlijk had het een fortuin gekost. wij zouden een jaar geleden in ieder geval niet zo'n tapijt gekocht hebben, 'te duur' zou mijn vader zeggen. Die kleine herinneringen deden me goed. Niet alle herinneringen waren terug, maar alle kleine beetjes hielpen me weer te ontdekken hoe mijn leven er verder uit had gezien.
De deur van de badkamer ging open en Jonah kwam de kamer weer in, gehuld in een andere kamerjas. Ik vroeg me af of hij er niks onder droeg en dat maakte me zenuwachtig. Waarom had hij nou weer de moeite niet genomen iets fatsoenlijks aan te trekken? Of beter, had hij ook meteen wat kleding voor mij meegenomen en me even de privacy gegund om me om te kleden. Zwijgend tastte ik met mijn tenen het zachte berenvel dat zich onder mijn voeten bevond af, het was lekker zacht en ik stelde me voor dat ik er lekker op kon zitten met een warme beker chocolademelk, kijkend naar het knapperende haardvuur. Een erg aangename gedachte die, naar mijn vermoeden, geen werkelijkheid zou worden. Mijn leven was nu anders en het voelde ook gevaarlijker aan. Net alsof ik in een leeuwenkuil geworpen was.
Jonah stuurde Odessa weg en nam vervolgens plaats. Ik volgde zijn blik richting het vuurtje dat langzaam doofde waardoor de kamer enkel nog verlicht werd door een aantal kaarsen Correct me if I'm wrong.
"Dus... In dieren transformeren... Ik neem aan dat je alleen die kat kan?" Oprecht verbaasd trok ik een wenkbrauw op bij die vraag. "Natuurlijk kan ik niet alleen in een kat veranderen!" verdedigde ik mezelf, ik sloeg mijn armen weer over elkaar en keek weg. Waar zag hij me voor aan? Erg ervaren was ik niet, maar zo amateuristisch dat ik mezelf niet zou trainen tot ik in meer dieren kon veranderen was ik niet. Ik hoorde zijn stem gewoon al in mijn gedachten de volgende vraag stellen, 'waar kan je dan wel in veranderen'. Het liefst had ik gelogen, ik was er namelijk niet erg trots op dat ik nog maar in drie dieren kon veranderen, onschuldige en praktisch ongevaarlijke dieren nota bene, maar hij zou het vroeg of laat toch willen zien en ik zou het nog erger vinden om dan door de mand te vallen. Althans, hij zou het zeker willen zien als ik hier zou blijven. Maar waarom zou ik blijven? Waarom zou hij überhaupt willen dat ik bleef? Ik begreep niet waar hij naartoe wou, wilde hij me gewoon helpen? Nee, daar was hij het type niet voor. Ik vond hem meer het type die alleen dingen deed die goed waren voor zichzelf. Een zachte zucht ontsnapte voor de zoveelste keer aan mijn mond en ik voelde het schaamrood bijna naar mijn wangen trekken toen ik de woorden uitsprak.
"Wel, ik kan ook nog een een roodborstje en een muis veranderen," biechtte ik op zonder hem aan te kijken. Ik zette me schrap voor een lachsalvo of een kleinerende opmerking. Na getwijfeld te hebben keek ik hem dan toch aan.
"Dus, wat wil je van me? Je lijkt me namelijk niet het goedaardige type dat iedereen zomaar helpt zonder er zelf beter van te worden, heb ik gelijk?"

[ bericht aangepast op 13 feb 2012 - 7:31 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Weet je, ik ga de vorige topics teruglezen -grin-
Vanaf waar ik wegging ongeveer, wil wel eens weten wat jullie in de tussentijd gedaan hebben ^-^

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ff kijken waar ik weer kan posten

---

Tijd voor koffie.

Ja, ik wil opzich ook wel met Odile posten - heb dat een hele tijd niet gedaan - maar goed, iemand beschrijven hoe ze aan het slapen is, is niet echt interessant. Dus ik wacht wel tot Jonah en Yasmin toe zijn aan de morgen.

---

No growth of the heart is ever a waste