[RPG] Geen Weg Meer Terug 15 - Speeltopics

Met moed, samenwerking en wilskracht is het de bewoners van de villa gelukt de grens te doen breken. Er zijn bijzondere vriendschappen ontstaan in moeilijke tijden. Maar dat betekent niet dat de groep nu veilig is. Een duistere vampier, Fjodor, uit het verleden van Odile besluit om terug te keren en hetgeen terug te nemen wat hij het zijne acht: Odiles leven en haar vrijheid, in de vorm van een huwelijk. Opnieuw wordt de groep in een onmogelijke positie geduwd om zich hun zojuist herwonnen vrijheid terug te krijgen, aangezien Fjodor hen gebruikt om Odile te manipuleren. Zal het ze lukken te ontsnappen, voor de eeuwige verbintenis wordt afgesloten?



Huidige rollen

- Quinten, mens
- Yue, goede vampier
- Savoy, soort van goede, maar eigenlijk ook slechte vampier Alternatieve versie van Savoy
- Odile, goede vampier
- Lewis, goede vampier
- Jonah, egoïstisch stuk vreten. Ook een fanger.

All drawing credit goes to C18. Alternate Savoy belongs to Vluuv

Kerkhof

- Dewi, mens -> ontsnapt
- Aimée, mens -> ontsnapt
- Candy, Timothy, Jamie -> dode mensen
- Elif ,Gawyn -> dode vampiers
- Damiën (Ash), Chase (James) -> weggegaan (vampierjagers)


Kijk hier voor meer informatie over RPG's!

Inspringen is altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting en ik we helpen je wel met inspringen (;

Rollen die je kan aannemen

- Fjodor zelf (if you dare... Mail dan naar C18, die de basis voor dit personage al heeft gelegd c: )
- clanleden van Fjodor
- Voedsel voor Fjodors clan. Mensen dus.
- Goede vampiers kunnen we er ook altijd nog in droppen.
- Andere gevangenen van Fjodor. We fixen wel wat om je er in te krijgen

Lijstje for join - mag je gewoon in het topic droppen

- Volledige naam:
- Leeftijd (ev in vampierjaren):
- Uiterlijk (beschreven):
- Foto (hoeft niet):
- Karakter:
- Verleden:
- Gave(voor vampiers):
- Extra:

Weetjes over vampiers

- Kunnen in het daglicht, maar niet lang. Zonlicht op lange termijn is dodelijk.
- Een vampier kan verder door vuur gedood worden
- Een mens wordt een vampier enkel als de vampier die hem bijt hem gif inspuit
- Als een vampier een mens veranderd, wordt die vampier een mentor
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Elke vampier heeft een soort kleine gave. Overdrijf ook niet hiermee.



- Lange posts!! (hoeven geen 1000 woorden te zijn, gewoon niet dat je twee zinnetjes zet en dat het dan gefixt is...)
- 16+ scenes zijn hier toegelaten (zowel seks als gore), u bent dus gewaarschuwd
- Spelling en grammatica, guys. Kleine foutjes vinden we niet erg, maar niet dat er om de twee woorden een klopper van een spelfout staat.
- Geen godmoding (= met de personages van anderen spelen) en powerplay (= je personage zo ontzettend sterk en prachtig maken dat de rest er niet tegenop kan), keep it real!
- Ruzies leg je bij, buiten dit RPG. Er wordt ook niet geruziet over bepaalde wendingen die het RPG maakt. Als je wat te zeggen hebt, moet je dat vriendelijk en beleefd doen.

HAVE FUN :'D

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Lewis Triggs

'Je gelooft me niet, dus waarom zou ik ook maar moeite steken in een verklaring? De verklaring is wat ik je heb uitgelegd. Ik besef zelf ook dat het achterlijk klinkt, maar het is de waarheid Lewis. Maar ik vraag me af of ik dat aan je verstand kan brengen nu.' Hij stopte abrupt met lachen en staarde haar aan. Aarzelend nam hij een stap dichterbij. De angst in haar ogen brak zijn hart. 'Misschien omdat je om me geeft? Omdat je wil dat ik je geloof, dat je daardoor tot een miljoen keer zou herhalen...?' Zijn keel voelde zo droog. Slikken ging moeizaam, vooral omdat zijn verdriet zich in zijn keel tot een balletje vormde. De woorden bleven steken. Hij glimlachte triest. 'Of is dat niet meer zo?' Lew wilde naar voor leunen, zijn voorhoofd liefdevol tegen het hare duwen, maar in zijn brein leek het alsof een onzichtbare muur hem daarvan weerhield. Traag stommelde hij naar achteren, tot hij de muur tegen zijn rug voelde en naar beneden gleed. Lew kon zich niet herrinneren dat hij zich ooit zo waardeloos had gevoeld. Letterlijk waardeloos. Zonder enig nut. Zonder enige waarde. Een last, een parasiet, een kwaal. Hij wilde haar vragen stellen en met haar praten, maar zijn hoofd voelde leeg en barstenvol tegelijk. Wat had het ook allemaal voor nut? Ze mochten zeveren dat het goed kwam zoveel ze wilden, ze wisten allemaal beter. Het was voorbij.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

lol, ik schrijf het met dit nummer. Vandaar de trieste achtergrond. Eigenlijk past dat liedje ergens wel bij hoe hij zich voelt, the poor thing...

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

ik heb misschien iemand gevonden die wel mee wil doen (zit nog niet op q). Ze vind zichzelf alleen wat onzeker en onervaren is dat een probleem??

Ffuu, wilde gister al typen tot het internet eruit ging. Fack dat .
Arme Lewis, I feel sorry for him :o.
@ Sioux: Wat mi betreft niet ^^. Bij mij deed ook niemand moeilijk als nieuweling zijnde.

Odile - Goede vampier.

'Misschien omdat je om me geeft? Omdat je wil dat ik je geloof, dat je daardoor tot een miljoen keer zou herhalen...?' De woorden golven na in de lucht. Mijn keel is droog, ik vind de woorden niet om wat te zeggen. Natuurlijk wil ik dat hij me gelooft, maar het feit alleen al dat hij aan zou kunnen nemen dat ik wat met Savoy - out of all persons - begin, maakt me zo kwaad. Nee, woedend.
'Of is dat niet meer zo?' Hij laat zich tegen de muur vallen en zakt naar beneden. Hij is verslagen. Net zoals ik.
'Waarom begrijp je niet dat je meer voor me betekent dan wie dan ook?' De woorden komen er zacht uit, alsof ze niet eens rechtstreeks tot hem gericht zijn.
'Je weet wie ik was vroeger... Ik heb veel opgeofferd. Ik ben zelfs bereid hetgene dat me nog belangrijker is dan mijn eigen leven op te offeren om te zorgen dat jij en de anderen veilig zijn. Mijn vrijheid, mijn eer. Of wat er nog van over is. Dat moet toch iets zeggen van een zelfzuchtige vampier die leefde om te moorden?' Dan worden mijn ogen fel.
'Die alcohol kan niet meer. We worden er gek van. Jij ook. Op het moment kunnen we het ons niet veroorloven. Het zal niet lang meer duren en dan komt Jonah.' Ik kijk hem in de ogen. Hij ziet eruit als een verzopen hond. Ik sla de deken van me af en glip voorzichtig het bed uit. Ik stap op hem af, nog steeds wat op mijn hoede, en ga naast hem zitten.
'We zijn zo ver gekomen. Ik heb veel slagen verloren, maar ik zal er alles aan doen om deze oorlog te winnen. Voor ons allen. Maar dat kan ik niet alleen, Lewis.'

[ bericht aangepast op 23 feb 2012 - 10:55 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

aawh, odile en lew zijn echt een goed duo en ik vind het ook nieet erg als een beginner joint, je moet immers ergens beginnen
als ik op de pc zit ga ik eens lekker met yasmin schrijven 8D

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

oke, dank jullie. Ik zal het haar zeggen en kijken wanneer ze tijd heeft om erbij te komen als ze nog wil:)

Yasmin Kingsley
Wat de..! Voor ik het wist vloog Jonah op me af en greep hij me bij mijn keel. Door dat ik zo overdonderd was door zijn verrassingsaanval reageerde ik niet snel genoeg en gooide hij me al tegen de muur aan. Ik ving nog net een glimp op van Jonah's tanden en ik moest toegeven dat die er erg angstaanjagend uitzagen. Ik had het afgelopen jaar weinig contact gehad met andere vampiers, laat staan dat ik een gevecht had gehad met één van hun. Er schoot een fikse pijn door mijn hoofd, maar minder dan ik gek genoeg verwacht had. Wat beduusd knipperde ik met mijn ogen, wreef over mijn achtehoofd en keek naar de muur waar zowaar een deuk in zat. Verbaasd gleed ik met mijn hand over de deuk. Was dit normaal voor een vampier?! God zijn dank was ik geen mens meer, het had mijn dood kunnen betekenen. Ik hoorde Jonah snauwen dat 'ik het weer was'.
"Ja, ik ben het," snauwde ik even geïrriteerd, mijn blik nog op de deuk in de muur gericht. Was hij geschift? Wie dacht hij wel niet dat ik was, een vampierjager? Ik trok één mondhoek op in een humorloos, scheef lachje.
"En ik besloop je niet, ik had geklopt. Je kan op zijn minst je excuses aanbieden, of ben je toch niet zo beleefd als je eigenlijk wilt overko-" Ik had me inmiddels omgedraaid en toen ik Jonah zag staan bleven de woorden in mijn keel steken. Verbaasd knipperde ik met mijn ogen, begon ik door die klap te hallucineren? Nee, hij stond echt naakt! Gauw sloot ik mijn mond en toen ik voelde dat ik begon te blozen wendde ik gauw mijn hoofd af.
"Wat moet je?" vroeg hij nog altijd even humeurig nadat hij me gewaarschuwd had dat nooit meer te doen.
"Ik vroeg me gewoon af hoe lang u nog van plan was me te laten wachten. Het is namelijk niet netjes om een dame te laten wachten, weet u?" antwoordde ik, hem niet langer meer tutoyeerde, misschien dat het zijn humeur wat zou verbeteren. Ik focuste me op de muur voor me en probeerde het beeld van de naakte Jonah te vergeten. Als ik had geweten dat hij zonder kleding sliep had ik wel twee keer nagedacht voordat ik zijn deur geopend had.
"Ik was ook benieuwd hoe u van plan was me op te leiden, heeft u dezelfde gave of kent u soms iemand met dezelfde gave?" Deze keer keek ik hem wel aan en focuste me enkel op zijn gezicht. Niet naar beneden kijken, dwong ik mezelf in gedachten.

[ bericht aangepast op 26 feb 2012 - 10:59 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Lewis Triggs

'Maar je mist het wel... Of niet soms... Wie je vroeger was?' Het was een constatatie die hij al langer gemaakt had, maar die zijn nuchtere zelf had weggedrongen om zichzelf en haar te beschermen. Het idee dat Odile hem zou verlaten om opnieuw macht te voelen, om opnieuw te moorden leek hem verrassend tastbaar, waardoor het hem angst aan joeg. Dan hoorde hij haar opnieuw spreken. 'Die alcohol kan niet meer. We worden er gek van. Jij ook. Op het moment kunnen we het ons niet veroorloven. Het zal niet lang meer duren en dan komt Jonah.' Jonah... Het zou hem verbazen als die kerel effectief kwam opdagen. Bovendien was hij een clanleider, niet te onderschatten dus.Ergens zou er wel iets aan vasthangen. Het was slechts een kwestie van tijd voor het addertje onder het gras zich liet zien... Lew liet zijn hoofd tegen het behangpapier en probeerde zijn tollende hoofd tot rust te laten komen. Genoeg met de alcohol, volgens Odile. Hij besefte dat ze gelijk had, maar hij betwijfelde of dat hem er van zou kunnen weerhouden te drinken. Hoe cliché het ook klonk, de alcohol werkte voor een groot deel verdovend, waardoor hij de emoties wel onderging, maar ze bijlange niet de diepe sneeën maakten, dan wanneer hij nuchter zou zijn. Hij zweeg dus maar en sloot zijn ogen. In het bed hoorde hij Odile verschuiven waarna haar lichte voeten over het tapijt ritselden en ze even later ietwat op haar hoede naast hem ging zitten. 'We zijn zo ver gekomen. Ik heb veel slagen verloren, maar ik zal er alles aan doen om deze oorlog te winnen. Voor ons allen. Maar dat kan ik niet alleen, Lewis.' Hij slikte, vouwde zijn handen in elkaar en staarde naar zijn handpalmen. 'Als het niet lukt...' begon hij zacht, 'is het voor mij gedaan. Dan geef ik op.' De woorden bleven ijl in de lucht hangen. Ze markeerden een einde voor hem. Op wat voor manier dan ook. Het einde van hun gevangenschap, of het einde van alles. Het deed hem verrassend weinig.

lol, emo Lew ;x

[ bericht aangepast op 24 feb 2012 - 14:29 ]

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Haha ik heb Akinator twee keer in de mist laten gaan, maar de derde keer raadde hij mijn character wel .
-Geeft Lewis een bemoedigend schouderklopje-.

Odile - Goede vampier.

'Maar je mist het wel... Of niet soms... Wie je vroeger was?' Ik zwijg en staar voor me uit, de duisternis van de kamer in.
'Soms..' mompel ik. 'Het betekende een einde van de sleur en de kans om recht te plegen op een manier die voor mij voldeed. Al was het dan een satanisch genoegen om personen op de vreselijkste manieren te laten lijden. Ik heb.. nooit echt beseft hoe makkelijk het is om in een oud patroon terug te vallen. Als ik nu opgeef om te vechten voor alles wat me dierbaar is, zal ik weer worden wie ik ooit was. Het is gewoon..' Ik breek mijn zin af, vraag me af of het uberhaupt wel verstandig is om deze woorden de lucht in te gooien. Ik slik even. Hij moet het weten, toch? Hij heeft recht op mijn eerlijkheid.
'Het gevoel om iemand.. om over leven en dood te kunnen beslissen als god, dat is verslavend geweest voor me. Ik vond het prettig het geluid van mensen te horen als ik mijn mes door hun keel jaag. Arrogante klootzakken die dan ineens op de knieen zakken en me om genade smeekten. Heerlijk. Of onschuldigen, in dat geval was ik aangedreven door pure bloedlust. Ik moet zeggen.. ik denk niet dat het ooit volledig uit mijn systeem zal gaan. Ik ben vijftig jaar zo geweest.'
Er passeren opnieuw enkele minuten in stilte.
'Als het niet lukt... is het voor mij gedaan. Dan geef ik op.'
'Lewis...' fluister ik. Ik kijk hem met grote ogen aan, maar hij blijft treurig voor zich uit kijken.
'Je bent altijd de sterkste van ons geweest. Als jij opgeeft.. hoe moet het dan met mij? Met ons?' Het is niet meer dan een zachte gebroken fluistering. Wil ik het antwoord wel weten? Zou ik die eventuele klap op kunnen vangen?

---

No growth of the heart is ever a waste

Oeh, nice Wie had je?

Lewis Triggs

Hij luisterde alleen toen Odile haar verhaal deed. Hij kende de wraakgevoelens die ze ervaren had, maar nooit had hij ook maar de wil gehad om onschuldigen aan te vallen. Daarin verschilde hij met haar. 'Vijftig jaar is niets in het leven van een vampier,' zei hij dan. 'Je kan het afleren,' Een lange tijd zinderde de stilte na, tot haar onzetting over zijn uitspraken hem verbrak. 'Je bent altijd de sterkste van ons geweest. ' Een schamper lachje ontsnapte aan zijn lippen en hij wreef vermoeid in zijn oog. 'Alleen fysiek, en zelfs dat is volledig in het water gevallen,' antwoordde hij, naar het gevecht met Zachar verwijzend.'Als jij opgeeft.. hoe moet het dan met mij? Met ons?' Het feit dat haar stem zo gebroken klonk, bezorgde hem een schuldgevoel. Hij was niet helemaal zeker of die ons naar hen als koppel verwezen, of naar de groep met Yue, dat mensenjong en dat stuk vreten van een Savoy er bij, maar hij wist sowieso niet goed wat te zeggen dus zweeg hij maar. Haar vertellen dat zij sterk genoeg was om alleen verder te gaan, zou ze hem niet in dank afnemen, en bovendien was hij daar niet zeker van. Afijn. Ze zou verder gaan. Maar de vrouw die ze zou worden, zou waarschijnlijk dezelfde wrede, machtsgeile, bloeddorstige vampier zijn die hij in het verleden bevochten had. Was hij egoïstisch genoeg om dat toe te staan? 'Ik hou van je,' zei hij maar, alsof dat alles verving wat hij zou kunnen zeggen. 'Ik kan alleen niet toekijken hoe jij jezelf aan hém'-hij spuwde dat woord bijna uit-' onderwerpt om onze zielige leventjes tussen deze muren in stand te houden. Ik kan niet zitten bestààn, terwijl jij aan zijn zij staan. Ik zou er gestoord van worden. Het idee dat ik je met hem moet delen, dat je met hem...' Hij zweeg abrupt bij die gedachte en klauwde zijn nagels vast in het tapijt. 'Het gaat gewoon niet.'

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Georgi Zjoekov :'D. Eerst gokte hij Chroestsjov (ja dit schrijf ik vast fout), daarna Che Guevarra en uiteindelijk had ie het goed :]. Al op het moment dat ik mijn geslacht en leeftijd moest invullen had ik zoiets van: ooh, Akinator gaat er vanuit dat ik een of andere popster a la Bieber zal kiezen x'D. Ik maak er een sport van om het hem zo lastig mogelijk te maken.
En nu ga ik proberen een serieuze scene te schrijven op Toybox . Oh dat is trouwens best lastig, kom ik nu achter.

Odile - Goede vampier.

Ik glimlach bij zijn woorden.
'Zachar is door hem opgeleid, je zou wel heel sterk zijn mocht je een vampier als hij verslaan. En ja, ik kan het afleren. Ik heb alleen tijd nodig. Dit huwelijk is.. het is als een sigaret voorhouden voor een roker. Ik merkte tijdens mijn wandelingen door de gangen dat ze naar me luisterden. Ik kon ze alles laten doen wat ik wilde zodra ik mijn naam noemde. Het is gewoon bizar,' zeg ik zacht en kijk weer voor me uit. Ik trek de benen op en vouw mijn armen er omheen. Een zielig hoopje vampier.
'Ik hou van je,' hoor ik Lewis zeggen, waardoor ik opkijk.
'Ik kan alleen niet toekijken hoe jij jezelf aan hém onderwerpt om onze zielige leventjes tussen deze muren in stand te houden. Ik kan niet zitten bestààn, terwijl jij aan zijn zij staan. Ik zou er gestoord van worden. Het idee dat ik je met hem moet delen, dat je met hem...' Ik slik even.
'Het gaat gewoon niet.'
'Luister, ik.. ik verzin daar wel iets voor. Ik zeg wel dat ik last heb van het een of het ander, zo heb ik me ook onder dat gesprek met Jonah geluld.' Ik probeer te glimlachen, maar het komt er niet hoopvol uit. Ik weet zelf goed dat Fjodor na bijna vijftig jaar op die huwelijksnacht wachten waarschijnlijk niet zit te wachten op smoezen. Die ellendeling heeft me al laten weten dat hij ernaar uitkijkt. Maar ik heb maar even nodig, totdat Jonah Fjodor om zal brengen. Als hij dat daadwerkelijk ter uitvoering brengt. Zo niet... Ik slaak een zucht. Zo niet, dan kan ik niet anders dan Lewis gelijk geven. Hij zou liever sterven dan overleven en weten dat ik aan een ander toebehoor. En ik? Ik zou nog liever sterven.
'We moeten het op z'n minst proberen.'

---

No growth of the heart is ever a waste

Oh well, die Russische namen hebben meestal toch meerdere correcte schrijfwijzen
Akinator is geweldig tijdverdrijf, da's waar Ik heb 'm een keer verslagen met Jommeke, maar da's ondertussen alweer een tijd geleden c:
Toybox? Wat moet ik me daar bij voorstellen, lol ?

Lewis

Hij wilde haar argumenten met de grond gelijk maken, maar hield zijn mond. Het leek hem meer dan logisch dat Odile zelf ook wel besefte dat ze Fjodor met een probleempje dat ze niet had op afstand zou kunnen houden. Ze zei het alleen om zowel hem als haarzelf gerust te stellen. Toen ze glimlachte, trok ook hij even zijn mondhoeken naar boven. Zelfs neppen was beter dan dit zonder bescherming onder ogen te zien. De situatie was vrij uitzichtloos. Alleen Jonah bood een lichtje in het donker en hij was ongeveer even betrouwbaar als blinde kaartlezer. 'We moeten het op z'n minst proberen.' Kort likte hij over zijn lippen en knikte. 'Op zijn minst,' herhaalde hij met een flauw glimlachje, waarna hij zijn arm rond haar middel sloeg en haar lichaampje tegen hem aan trok. Met zijn andere hand tilde hij haar benen over de zijne, zodat ze op zijn schoot zat. Zoekend gleden zijn lippen over haar voorhoofd waarna hij hier en daar een licht kusje plantte. 'It was fun while it lasted,' mompelde hij uiteindelijk. 'Ik kan eerlijk zeggen dat ik geen greintje spijt heb van mijn tijd bij jou,'

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Ja inderdaad. Ik gooi heel vaak de Engelse en Nederlandse manier van schrijven door mekaar :'D. Epic. Ik ook een keer met die dude van Clan Of Xymox, wist ie ook niet.
Toybox zijn die overvrolijke 90's dance groep . Op een gegeven moment word je helemaal gestoord van die 90's songs en heb je echt wat cool down nodig x'D.

Odile - Goede vampier.

Lewis trekt me op zijn schoot. Nu ben ik begraven in zijn omhelzing. Ik snuif zijn geur op en sluit de ogen.
'It was fun while it lasted,' zegt hij dan. Mijn ogen schieten open en kijken Lew verbaasd aan.
'Ik kan eerlijk zeggen dat ik geen greintje spijt heb van mijn tijd bij jou,' voegt hij toe. Ik schud mijn hoofd, steeds heftiger.
'Doe niet alsof het allemaal voorbij is,' zeg ik, feller dan ik bedoeld had. Ik bal de vuisten, kijk naar beneden. Ik voel de tranen achter mijn oogleden prikken.
'Laat me niet voor niks vechten. Ik wil niet voor niks vechten. Ik wil niet..' Ik slik en breek mijn zin af, merk hoe een traan op mijn broek valt, achter een gordijn van felrood haar.
'Ik wil je niet verliezen,' fluister ik met hese stem. Want als ik hem verlies, verlies ik mezelf. Zo veel jaren dat ik me heb voorgenomen op eigen benen te staan, nooit mensen dichtbij te laten komen en al helemaal niet mannen. En zie me nu zitten. Mijn leven is waardeloos zonder hem. Lewis geeft me hoop en de kans om op z'n minst te proberen hier weg te komen! Maar als hij geen vertrouwen meer in ons heeft, dan is er voor mij geen reden meer om te vechten.
'Je hebt me toch niet voor niks ten huwelijk gevraagd?'

---

No growth of the heart is ever a waste

Quinten
Ik heb geen idee hoe lang ik hier al lig. Ook wat er buiten deze kamer gebeurt ontgaat me totaal, al zou dat ook gebeuren als ik gewoon bij hun was. Ik draai me een keer en lig nu met mijn gezicht richting de grauwe muur. Waarom was ik hier in hemelsnaam? Ik dacht terug aan minimale tijd dat ik vrij was. Die was goed en rooskleurig, maar helaas was die tijd niet voor lang. Op de een of andere manier kwam ik altijd in de problemen terecht als ik iets deed dat ik zelf wou. Wat als we ontsnapt zijn hier, bij wie zijn we dan? Ik had als enigste geen idee wat er zou gebeuren, weer was me dat totaal ontgaan. Soms werk ik er echt gestoord van om mens te zijn. Altijd maar die dingen die de rest wel had en ik niet. Ik pak mijn tekenblok uit mijn tas. Als ik er naar kijk zie ik dat mijn tekeningen door de jaren heen niet veel zijn veranderd. Meestal zijn het treurige of eenzame taferelen die gepaard gaan met verdrietige of kwade gedachten en gevoelens. Nooit had er iemand echt om me gegeven om de taferelen te veranderen. En als ik er zo over nadenk gaat dat ook niet gebeuren. Als ik straks alleen vrij ben, dan heb ik helemaal geen poot om op te staan. Verder zit er nog een vest en wat teken spullen in mijn tas. Geen geld of enige andere dingen die ik kan gebruiken. Zelfs nog niet eens een pasje om aan te tonen wie ik ben, die lagen verborgen in het kantoor in het weeshuis. De enige overtuiging die ik had was dat ik wist dat ik Quiten heet en dat ik 16 ben. Nou veel is dat ook weer niet. Ik zou niet weten wie mijn ouders waren of waar ik vandaan kwam. In de hoop om die twee dingen niet te verliezen begon ik ze op een nieuwe pagina van mijn blok op te schrijven. Steeds achterelkaar. Ik moest en zou deze gegevens onthouden, anders was ik helemaal verloren.

Heb er nog een vraag achteraan gegooid bij Yasmin, misschien kan je er nu wat mee? :A

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.