[RPG] Speeltopic Pretty Insane - Speeltopics

In de stad Brooksville (RANDOM NAAM ) staat een middelbare school. Op deze school zit een groep jongeren van rond de 17 jaar. Ze zijn stuk voor stuk ontzettend knap. Iedereen is jaloers op hun, wil met ze uit of zijn hopeloos verliefd. Op school doen ze het goed en ze lijken alles mee te hebben. Maar wat de mensen op school niet zien, is dat deze mensen Pretty Insane zijn. Ze zijn ongelofelijk gestoord en zouden eigenlijk regelrecht het gekkenhuis in kunnen.

Deze populaire jongeren vormen samen een hechte groep. Eigenlijk is het bijna eng hoe hecht ze zijn, alleen niemand ziet dit. Op school lijken ze gewoon het populaire groepje, maar ze zijn áltijd samen. Ook na school. Na school verzamelen ze zich in een kraakpand. Hierin hebben ze allerlei gegevens liggen van allerlei mensen uit de hele stad. Ze zijn uit op wraak. Allemaal willen ze iets kapot maken, of het nou een familielid, een bedrijf of een huisdier is. Ze helpen elkaar en zetten alles op alles om elkaars doelen te bereiken. Ze zijn knetter gestoord, levensgevaarlijk en daar boven op komt dat niemand dit van ze weet.

We hebben in onze groep:
Natsumi
Regina
Taylor-Ann
Kim
Jimmy (Jim) -zie nu pas dat ik een Kim en een Jim heb :p-
Loren
Raveny

We beginnen gewoon, de mensen die gereserveerd hebben kunnen gewoon nog aanmaken, daar naast nog 1 (meisje)

[ bericht aangepast op 8 jan 2012 - 17:25 ]

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Kim
'Nee!' roep ik en ik ren achter hem aan. 'geloof me.. Ik vind je het tegenovergestelde van een sukkel. Meer zelfs dan dat. Ik... i-k ben.. v-ver..' stotter ik

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Kick Mason Faridonn.
Ik draai me met een ruk om en zeg rustig. 'Kim alsjeblieft, ik heb even rust nodig.' Dan loop ik zonder nog om te kijken de school uit. Ze wou je wat belangrijks vertellen hoor.

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

Kim
Met ogen vol tranen zie ik Kick weglopen. Nee! denk ik bij mezelf. Hij is zo... zo... ik begin te huilen. tranen lopen over mijn wangen, nu is mijn kans verkeken. Ik zie mensen die me aan staren door klaslokalen. Dit kan ik niet aan. ik ren de school uit, langs Kick en ga tegen een boom aan zitten huilen.

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Dawn
Als ik Kim zie zitten, kijk ik verbaasd op en begin in haar richting te lopen. Tijdens het lopen moet ik mijn stappen echter onderbreken omdat we weer beginnen te wisselen, Raveny komt weer terug. Het zicht werd wazig, zwart en toen weer scherp, maar ik was weer de stem in haar hoofd geworden.

Raveny
Ik knipper even en begin dan weer te lopen, tot ik naast Kim sta. Ik laat me naast haar tegen de boom zakken. Rustig pak ik haar hand, maar ik zeg niets, wacht in stilte tot ze een beetje kalmeert.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Kick Mason Faridonn.
Als ik Kim zie langsrennen trek ik me er niks van aan. Ik haal diep adem en loop dan naar de les waar ik door Kim veel te laat voor ben. Snel ga ik zitten en luister naar wat de leraar met de witte... stropdas! Snel sta ik op. 'I-ik... Ik moet naar de toilet meneer.' Snel ren ik de school uit en kijk of ik Kim ergens zie, wat zei ze ook alweer over leraren met een witte stropdas...?

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

Kim
Ik kijk op. 'Raveny?' Dit is Dawn niet... 'Het gaat om Kick. Je moet me helpen.' zeg ik en ik vertel haar kort het verhaal. School kan me niet boeien.

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Raveny
Ik geef haar een knuffel en glimlach troostend. 'Je weet toch hoe hij is? De stemmen zeggen dat jij hem een sukkel vind, dat we hem allemaal een sukkel vinden, dat hij een sukkel ís. Daar kan hij niets aan doen, maar als je lang genoeg tegen iemand zegt dat hij waardeloos is gaat hij het vanzelf geloven. Ik kan wel met hem praten, als je dat wilt?' bied ik aan.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Kick Mason Faridonn.
Dan zie ik haar zitten, beter gezegd 'ze'. Raveny zit naast haar. Langzaam loop ik op ze af. Ik probeer op tevangen waar ze het over hebben maar het lukt me niet. 'Kim, wat zei jij nou over witte stropdassen?' Probeer ik tussen beiden te komen.

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

Raveny
'Hé Kick,' zeg ik vrolijk. Dan frons ik en probeer me te herinneren wat ze zei over de stropdassen met leraren - nee, wacht, andersom. 'Volgens mij moesten we daar wel voor opletten,' beantwoord ik zijn vraag, 'maar ik weet niet precies waarom.'

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Kim
'Dat mag ik niet zeggen, maar uitkijken. Gevaarlijk.' ik zie Kick weer en snik... 'Ben je nog boos?'

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Loren Gylliger

Ik liet mijn ogen over de massa glijden en stopte bij het meisje met wie ik voor Kim's inzinking aan het praten was geweest. Met een brede glimlach liep ik op haar af. 'Hallo schoonheid.' Haar wangen werden kregen een rode kleur en ik schonk haar even een innemende glimlach en knipoogde even kort. He shoots and he scores! Schiet er met een opgewonden stem door mijn hoofd.

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Kick Mason Faridonn.
Ik negeer Kim's vraag. Ik ben überhaupt helemaal nooit boos geweest. O, jawel. Ik zucht. 'Dus je gaat me niks vertellen? Mnr. bunnie heeft een witte stropdas om.' zeg ik en richt me dan op Raveny. 'Hoe gaat ie?, daarmee bedoel ik Dawn'

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

Raveny
'Dawn zegt dat het prima met haar gaat, ze heeft vanmiddag de controle nog even een uurtje gehad, en ze vraagt of met jou ook alles goed is,' geef ik door. Dawn kan immers niet praten als ze de Stem is. 'En met mij gaat het trouwens ook wel goed,' voeg ik er aan toe.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Kick Mason Faridonn.
'Mooi... Voor jullie allebei!' zeg ik 'zogenaamd' glimlachend. 'Nouja, dan ga ik maar weer terug naar de les.'

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

Raveny
Ik grinnikte. 'Wiskunde kan ik wel missen.' Kick spijbelde nooit en ik vroeg hem nooit om dat te doen, ook al was het gezellig om met hem te praten. Ik vroeg me af of hij dat wist, het begreep, of dat hij misschien wel dacht dat we hem er niet bij wilden hebben. Als dat laatste het geval was, zouden we dat een keer uit moeten praten, bedacht ik me.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.