• Duitsland 1942: Een jaartal dat de geschiedenis in zal gaan als een storm van gebeurtenissen. Met de Tweede Wereldoorlog in volle gang aan de oppervlakte, heeft niemand oog voor een andere soort oorlog die zich tussen de vechtende soldaten en lijdende mensen plaatsvindt: een duistere oorlog tussen vampiers. In een voor hen zeer gunstige tijd waar het mensenbloed vloeit als nooit tevoren, besluiten de eeuwenoude Europese aristocratische vampierleiders Caellum en Alchar hun clans te versterken en de vampieroorlog nieuw leven in te blazen, buiten het oog van de rumoerige maatschappij. Hun doel: de andere clan vernietigen en de machtigste groep vampiers worden die de onderwereld ooit heeft gekend. Hun middelen: kracht en aantallen. Het ultieme wapen waar de twee leiders op azen: Een eeuwenoude verloren ketting die de drager ervan onmenselijke kracht geeft. In ruil voor het recht van het dragen ervan, wordt de ziel aan de duivel verkocht.
    In ruil voor het participeren in een clan wordt de vampier bescherming en rijkdom beloofd.
    Er is geen ruimte voor Einzelgängers, vampiers die zich bewust afzijdig houden van de oorlog. De vampierclans kennen een zero tolerancebeleid en zullen deze vampiers als ze eenmaal zijn opgespoord, overhalen om zich bij hen aan te sluiten of te vernietigen.

    Maar wat zal er met hun plannen gebeuren als de vampiers onvoorzichtig worden door het vloeiende mensenbloed en hun ras zo blootstellen, tegen wil en dank? Zal de oorlog veranderen in een oorlog die niet alleen gericht is tegen de mensheid, maar ook tegen de wezens van de onderwereld zelf? Of zullen enkele menselijke opportunisten hun slag slaan en proberen de Einzelgängers over te halen deel uit te maken van de menselijke oorlog en hen zo van een onbeperkte voorraad bloed kunnen voorzien en beter nog; misschien zelfs macht in de wereld van de mensen.
    En mag men er wel zo zeker vanuit gaan dat de ketting die onmetelijke kracht schenkt, wel in handen van een vampier terechtkomt?

    Don’t look at the future, don’t look at the past. Our time has come, right here and right now. We will fight for our right and seize power!

    Tiny reminders.

    • Vampiers zijn niet te doden met loden kogels, alleen met zilveren kogels en wapens en daglicht.
    • Vampiers kunnen zich niet voortplanten met mensen. Ja, seks hebben kan wel.
    • Vampiers kunnen een beperkte tijd zonder bloed. Langer als mensen zonder voedsel kunnen, maar afhankelijk van hun lichamelijke inspanningen op regelmatige basis.
    • Kledij beschermt vampiers tegen daglicht. Blote lichaamsdelen zijn er erg vatbaar voor.

    Houd er alsjeblieft rekening mee dat het verhaal zich afspeelt in Duitsland en niet aan één van de twee fronten. Dit is bewust gedaan om andere rollen in landen waarmee Duitsland in oorlog is ook een kans te geven mee te doen als spion, militair oid om het machtscentrum aan te vallen/infiltreren, en tevens Duitse burgers een rol te laten spelen, in case people don’t want to participate as a military.

    Raadpleeg de story voor een beeld van de tijdsgeest.


    R
    ollen [Mens].

    Mogelijke suggesties: Soldaat in opleiding van de Wehrmacht/SS, lid van de Hitlerjugend (voor jongens) Bund Deutscher Mädel (voor meisjes), één van de nazi partijleiders (bijv. Adolf Hitler), generaal/officier, burger, verzetslid, onderduiker, spion.

    Emily Jessica Grace (20) - Spion. By Clubbed.
    Lise Jager (20) - Burger. By Humble.
    Adrian Duncan Ross (23) - Amerikaanse soldaat. By Vluuv.
    Elisabeth Jones (21) - Mens. By Endure.

    Rollen [Vampier].
    Mogelijke suggesties: Eén van de twee clanleiders, clanleden, einzelgängers, vrouw van één van de twee clanleden, verrader binnen de clan.

    Fjodor Iljitsj Nazarov (24/108) - Einzelgänger/RA soldier. By Shogun.
    Dawn Franklin (20/112) - Spion/clanlid. By RainbowDay.
    Jena Berkhoff (19/20) - Einzelgänger. By JaiRy - Afwezig.
    Sarah Louise Wagner (7) - Clanlid. By Proprius.
    Vidic Zeitlin (26/334) - Kapitein clan Alchar. By Sid.
    Pandora (25/478) - Vrouw Alchar. By Vluuv.
    Alchar Zaryn (30/610) - Clanleider. By Shogun.
    Lirit Isolde Hildegard (20/606) - Einzelgänger/verrader. By Statler.


    Tiny reminders voor het spelen. Mist hier nog een goeie regel, meld het :]. Het is vakantie, dus ik kan best een dingetje of twee over het hoofd hebben gezien. Normaal ook, daar niet van.
    - Gelieve geen drieregelposts. Als je geen inspiratie hebt, voel je vrij om, om hulp te roepen of wacht tot de inspiratie weer vloeit.
    - Geen personages doden zonder toestemming van de speler. Ernstig verwonden, verminken, verkrachten, martelen en beroven mag wel. War, y’know.
    - Dit is een RPG die zich afspeelt in de geschiedenis, for fun dus en geen geschiedenistoets die je moet leren. Je wordt niet tegen de muur gezet als je wat tijdsfouten maakt.
    - Geen beslissingen voor andermans personages maken en perfect players maken.
    - Gelieve pas joinen als je ook daadwerkelijk van plan bent te gaan posten!



    Last, but not least: Viel Spaß!

    [ bericht aangepast op 2 mei 2012 - 16:45 ]


    No growth of the heart is ever a waste

    Ik ga zo als ik op de pc zit een stuk voor Sarah schrijven :)

    Endure schreef:
    Lol. Nu komt elisabeth over als een snol die zich te goed voelt om in 't Duits te praten en die ook nog eens borden laat vallen :'D
    Misschien moet ik voortaan duidelijker izjn ;p

    Ik dacht, ik laat die Camila haar borden laten vallen en dan kan Elisabeth helpen en komt haar behulpzame karakter naar boven, maar goed :']

    Ohja, ze was al langs geweest voor de bestelling zodat jullie wat meer te schrijven hadden en aangezien ik toch een vriendin op bezoek krijg reageer ik pas later vanmiddag of vanavond, dus je kan nog aanpassen als je wilt.


    Nee, helemaal niet, ik vond dat ook juist chill van haar :o Ik dacht dat dat kind die naar de wijn kwam vragen ook Camila was :x
    En ik had naiet door dat ze dat al gevraagd had, te snel gelezen denk ik ;x Ik moet nu echt stevig aan m'n huiswerk dus ik heb nu geen tijd om het aan te passen, maar anders doe ik dat straks nog wel. Als je geen zin hebt om daar op te wchten moet je gewoon verder gaan c:

    Haha, ik moet ook aan mijn HW hoor.We moeten frames met rage comics dingetjes in elkaar zetten voro GS ;p


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Lirit Isolde Hildegard - Einzelgänger/verrader

    Misschien was ik toch iets te direct... de twijfeling die eerst vermengd was met mijn woorden, lijkt nu te zijn overgeslagen naar haar. Er komt niet meteen een antwoord. Ze kijkt om zich heen. Ze moet het duidelijk even verwerken. Een verlegen lachje ontglipt langs mijn lippen, waarbij ik mijn schouders vragend optrek. Ze kijkt mijn kant weer op en zegt: 'Misschien heb je gelijk..' met een lichte aarzeling. 'In tijd als deze is het misschien niet zo heel slecht om samen verder te gaan.' Opgelucht haal ik adem. Het lijkt erop dat ik mijn dagen niet meer alleen door hoef te brengen. Nu nog haar vertrouwen winnen. Maar hoe nu verder? Misschien is zij iets bekender in deze buurt. 'Nou, dan. Blijven we hier nog staan of gaan we verder?' zeg ik misschien iets té enthousiast. 'O.. als jij de weg hier een beetje weet, tenminste.' Waarschijnlijk is het niet zo'n slecht idee om me 'n beetje gedeisd te houden; haar de tijd te geven. Mijn maag lijkt ook van de partij te willen zijn en begint langzaamaan te knorren.


    "I shut my eyes in order to see.'

    Jena Berkhoff - Einzelgänger

    ‘Nou, dan. Blijven we hier nog staan of gaan we verder?’ zei ze en het enthousiasme in haar stem was niet te missen. Een van mijn wenkbrauwen schoot daarbij omhoog. Nooit geweten dat iemand blij kon zijn met gezelschap. Dat krijg je van een leven alleen en dat goldt niet alleen voor haar maar ook voor mezelf. ‘O.. als jij de weg hier een beetje weet, tenminste.’ Voegde ze er aan toe. ‘Ik ben hier alleen bekend in het hoognodige,’ antwoordde ik en glimlachte licht bij het horen van haar maag. Plots schoot me Werner te binnen en mijn gezicht vertrok een beetje. ‘Je hebt.. Misschien niet een man hier rond zien lopen of wel?’ vroeg ik haar en wierp daarna een vlugge blik achter haar. Als ik hem nu tegen kwam was ik waarschijnlijk echt ten dode opgeschreven, of niet.. Maar in dat geval is hij het dan wel.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Lirit Isolde Hildegard - Einzelgänger

    Haar wenkbrauw schiet een flink end omhoog. Misschien moet ik iets minder mijn best doen om mezelf op een goede manier te presenteren. Op mijn vraag of zij hier de weg 'n beetje weet, antwoordt ze: 'Ik ben hier alleen bekend in het hoognodige.' Mijn maag laat zich af en toe horen en niet onopgemerkt ook. Er verschijnt een kleine glimlach op haar gezicht. De spanning die eerder in de lucht hing, lijkt zo goed als weggetrokken te zijn. Ik werp vluchtig een blik naar de lucht en als m'n ogen eenmaal weer geland zijn op aarde treffen ze een ietwat verschrikt gezicht aan. 'Je hebt.. misschien niet een man hier rond zien lopen, of wel?' vraagt ze en lijkt achter mij te kijken. Een man... een man. O, die man! Ik bedenk me dat ik haar met een man heb gezien, maar deze daarna uit het oog ben verloren. Ik volgde haar immers en was niet geïnteresseerd in deze man. Bovendien heb ik het niet zo op die driftige mannetjes. 'Hm? Niks gezien,' zeg ik, zo koel mogelijk, tegen haar. Ze hoeft niet te weten dat ik hen al die tijd in de gaten heb gehouden.

    [ bericht aangepast op 11 feb 2012 - 19:53 ]


    "I shut my eyes in order to see.'

    Vidic Zeitlin - kapitein clan Alchar
    Ik kijk de auto na tot zelfs de achterlichten niet meer door de bomen van het woud te zien zijn, mezelf afvragend waar ze heen gaan. Hopelijk niet ook naar de cinema, want ik heb geen zin om Pandora straks hand in hand met Alchar te zien zitten. Viktoria mag dan mijn lijfelijke lusten bevredigen, daar houdt het op. We zijn geen zielsverwanten en zullen dat ook nooit worden. We ambiëren het ook geen van beiden, dat is evengoed duidelijk. Er is wel een zekere, misschien noodzakelijke vertrouwensband tussen ons beiden, voor meer dan die gestolen pleziertjes en wat troost af en toe wordt die niet gebruikt.
    Ik laat de dunne gordijn waarvan ik niet doorhad dat ik ze stond te verfrommelen los en steek een sigaret op. Het is tijd dat ik de eskaders Z en A ga bezoeken voor hun wekelijkse inspectie. Als ik me niet vergis, zijn ze nu op de oefenterreinen.
    Met vastberaden pas loop ik de trap af, de grote poort door en zo het karig, maar voldoende verlichte grasveld. 12 mannen richten daar hun wapens -met geluidsdemper- op de houten doelen. Ik blijf in de schaduw van het kasteel staan om hen te observeren alvorens me bekend te maken. De officier van dienst geeft een bevel -'Klaar!... Richten!... Vuur!'- 10 raken het hart van de roos. 'Goed werk,' zeg ik en ik loop op hen toe. Goed getraind als ze zijn, springen ze in de houding. Hielen tegen elkaar, armen naast hun lichaam. De officier, Lucius, rammelt de gebruikelijke uitleg af terwijl we langs de rij vampieren lopen. De eskaders A en Z zijn de oudste die we op dit moment in opleiding hebben, net klaar voor actieve dienst.
    Op dit moment heb ik noch zin, noch inspiratie om een motiverende speech te geven, dus ik besluit het kort te houden.
    'Zoals ik al zei, goed werk mannen. Jullie weten dat jullie training er binnenkort op zit en dat jullie vanaf dan in actieve dienst zullen zijn bij ons korps. Ik wil jullie bedanken voor jullie dagdagelijkse inzet en zeggen dat ik er zeker van ben dat jullie een voortreffelijke aanwinst voor onze goede zaak zijn.' Ik pauseer even, om mijn woorden te laten doordringen. 'En dan wens ik jullie nu al vast een prettig kerstfeest toe, jullie verdienen het amusement van morgen. Lucius, ga je gang,' sluit ik af, teken doend dat hij zijn oefening kan verder zetten. Ik zie dat ik de mannen toch enigszins heb kunnen plezieren met mijn woorden en daar ben ik blij om. Ik ben dooorgaans geen man van (veel) woorden. De oefeningen gaan in dezelfde lijn verder, allemaal schoten die een vampier in 1 keer zouden kunnen doden. Ik besluit dat ik wel overtuigt ben van Lucius' werk en loop weer verder. De nacht is al redelijk ver gevordert, als ik nog wil uitgaan met Viktoria zal dat nu moeten zijn.


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Jena Berkhoff - Einzelgänger

    ‘Hm? Niks gezien,’ zegt ze waarop ik innerlijk een kleine zucht slaak. Alhoewel, als zij hem niet gezien had.. Waar was hij dan? Oke, ik was echt geen schijterd en beet behoorlijk goed van me af. Ik bedoel, ik heb hem niet voor niks neergestoken met een stuk hout. Alleen hij was wel ouder dan mij en dus ook vele male sterker. ‘Wel, laten we hopen dat we hem dan niet tegen komen. Ik geloof niet dat hij nu in een opper best humeur zal zijn,’ reageer ik en trek de kap van mijn mantel over mijn hoofd. ‘Laten we maar eens kijken of we ergens iets kunnen eten.’
    Stiekem popte er steeds meer vragen in mijn hoofd op, zou zij me van alles kunnen leren? Of beter gezegd, alles wat ik niet wist? Ik schudde licht met mijn hoofd. Niet te snel vooruit gaan, Jena, eerst eens kijken in hoeverre ik haar kon vertrouwen.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Ik heb Pandora's stuk nog aangepast trouwens ;x 't is niet zo goed maar ik wist niet wat ik anders moest :')

    Oh lol, dan zal ik eens kyken 8D


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Alchar - Clanleider.

    Als we onze bestelling hebben opgegeven verdwijnt het meisje, na vriendelijk geglimlacht te hebben weer de keuken in. Mijn blik wordt al gauw weer naar Pandora getrokken, bij wie subtiel is af te lezen dat ze niet erg gediend was van de fouten van het meisje. Ik glimlach en strijk met mijn handen zacht over de hare.
    'Vidic gaat over een paar dagen met zijn groep nieuwe leden werven. Ik ben benieuwd wat hij mee terug zal nemen. Ik ben overtuigd van zijn loyaliteit.' Met die woorden verbreek ik de stilte. Ik heb er altijd al enigszins moeite mee gehad om over andere dingen te praten dan de dingen die zich in de clan afspelen.
    De serveerster komt weer en brengt ons onze wijn en appetizer. Genietend neem ik een paar slokken en laat mijn blik over de massa glijden. In mijn ogen glinstert de blik van een roofdier. Met een veelbetekenende blik kijk ik op naar Pandora.
    'Lief, heb je al nagedacht over het toetje?' We weten beiden even wel waar ik hiermee op doel. De potentiële toetjes zijn hier in overvloed en het zal ons weinig moeite kosten om er eentje ons eigen te maken.
    Ineens wordt de deur open gesmeten onder luid geschreeuw en gejuich. Ik kijk verbaasd op wanneer een groepje prominente nazi's het restaurant binnen banjert, duidelijk al aangeschoten. Ik zie in een flits enkele gasten afkeurende blikken over en weer spelen. Ik draai me om en besluit geen aandacht aan de mannen te besteden, die met z'n allen aan de tafel naast ons gaan zitten.
    Ondertussen neem ik een paar slokjes van mijn wijn en wacht tot ze ons eten komen brengen.
    'Hee schatje. Mooie jurk. Je hebt smaak. Waarom kom je niet gezellig bij ons aan tafel een biertje drinken? Ik trakteer.' Ik knipper een paar keer met mijn ogen van verbijstering. Tegenover me is een van de nazi's opgestaan en haalt zich het ordinaire lef in het hoofd om met mijn vrouw te gaan flirten.
    'We drinken al wijn,' zeg ik kil en kik hem met een vernietigende blik aan. Hij grinnikt stom en komt dan naar mijn kant toe. Hij legt een arm om mijn schouder.
    'Zeg me eens vriend, vind je het goed dat ik je vrouw voor vanavond leen?' Er verschijnt een herkenbare frons tussen mijn wenkbrauwen. Ik leg emotieloos ook mijn arm om zijn schouder en knijp zo hard in de schouderkom dat hij met een moeizame blik aankijkt.
    'Ik ben je vriend niet. Verlaat deze tafel als je wil leven,' zeg ik en zet nog wat extra kracht op zijn schouderkom om de woorden te benadrukken.


    No growth of the heart is ever a waste

    [Sorry dat ik zolang niet heb gereageerd. Waar kan Sarah invallen als clanlid?]

    Hehe, Alchar (:


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Eh, wel bij de onze, die leeft :'D. Anders zit je met een eenmansclan.


    No growth of the heart is ever a waste

    Ik weet echt té weinig van WO II --''
    Duits is voortaan onderstreept [: Om het even 'duidelijk' te houden.
    En Engels is gewoon 'Nederlands', dus zonder onderstreping enzo :A

    Elisabeth Jones.
    Ik geef net een wat ouder stel hun dessert en wens hun smakelijk eten als de deur ineens open gegooid wordt. Een paar mensen juichen en sommigen kijken minder blij, ikzelf hoor bij de laatste groep, al zet ik gauw een glimlach op. Ik heb niet veel met de nazi's, maar om problemen te voorkomen houd ik dat echter voor mezelf. De familie Lennart vind Hitler geweldig en hebben tot mijn grote ergernis zelfs schilderijen van hem in huis hangen. Als ze weten dat ik tegen Hitler ben zetten ze me vast meteen op straat. Ik kan er met mijn verstand niet bij, in mijn ogen is iedereen namelijk gelijk, ik heb zelfs een Joodse vriendin.
    Ik zie hoe één van de mannen, die volgens mij aangeschoten is, zich een weg baant naar het koppel dat ik eerder hun eten geserveerd heb. De aangeschoten man lijkt het koppel lastig te vallen. Oh nee, oh nee. Er zijn wel eens eerder dingen voorgevallen in het restaurant, maar aangeschoten mensen zijn wel het laatste waar ik van houd. Ikzelf drink namelijk niet en ik heb weinig goede ervaringen met aangeschoten, of erger, dronken mensen. Toch zal ik het op moeten lossen. Ik slaak een zucht, strijk mijn rok glad en loop dan naar de twee mannen toe.
    "Zeg me eens vriend, vind je het goed dat ik je vrouw voor vanavond leen?" hoor ik de aangeschoten man zeggen terwijl ik hun nader. Als ik bij hun tafel aankom is de man die aan tafel zat inmiddels al opgestaan, wat ik hem niet kwalijk kan nemen, de aangeschoten man vraagt er namelijk simpelweg om met zijn brutale opmerking.
    "Meneer, zal ik u begeleiden naar uw tafel?" zeg ik tegen de aangeschoten man, vragen of er problemen waren is niet nodig, het staat op de gezichten van het koppel geschreven dat ze de aanwezigheid van de aangeschoten man niet op prijs stellen.
    "Dat ligt eraan," antwoord de aangeschoten man en ik verberg met moeite mijn irritatie. Plots zie ik dat Alex komt aanlopen, ook een ober van Die Quelle, en ik gok dat hij heeft gezien dat er problemen zijn en heeft besloten me uit deze situatie te redden.
    "Alex, zou je deze man en zijn kameraden alsjeblieft naar hun tafel willen begeleiden?" vraag ik hem als hij eenmaal bij ons staat. Ik waardeer het ten zeerste dat hij me komt helpen.
    "Natuurlijk," zegt Alex met een glimlach en richt zich vervolgens op de aangeschoten nazi en vraagt hem mee te komen. Eerst lijkt de aangeschoten man niet mee te willen gaan, maar na kort aandringen van Alex vertrekt het tweetal dan toch.
    Ik richt me tot het koppen en buig mijn hoofd licht. "Sorry voor het ongemak, kan ik het goed maken met een gratis dessert?"

    Ik ook met mijn 0,0 werkervaring ;l


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.