• Duitsland 1942: Een jaartal dat de geschiedenis in zal gaan als een storm van gebeurtenissen. Met de Tweede Wereldoorlog in volle gang aan de oppervlakte, heeft niemand oog voor een andere soort oorlog die zich tussen de vechtende soldaten en lijdende mensen plaatsvindt: een duistere oorlog tussen vampiers. In een voor hen zeer gunstige tijd waar het mensenbloed vloeit als nooit tevoren, besluiten de eeuwenoude Europese aristocratische vampierleiders Caellum en Alchar hun clans te versterken en de vampieroorlog nieuw leven in te blazen, buiten het oog van de rumoerige maatschappij. Hun doel: de andere clan vernietigen en de machtigste groep vampiers worden die de onderwereld ooit heeft gekend. Hun middelen: kracht en aantallen. Het ultieme wapen waar de twee leiders op azen: Een eeuwenoude verloren ketting die de drager ervan onmenselijke kracht geeft. In ruil voor het recht van het dragen ervan, wordt de ziel aan de duivel verkocht.
    In ruil voor het participeren in een clan wordt de vampier bescherming en rijkdom beloofd.
    Er is geen ruimte voor Einzelgängers, vampiers die zich bewust afzijdig houden van de oorlog. De vampierclans kennen een zero tolerancebeleid en zullen deze vampiers als ze eenmaal zijn opgespoord, overhalen om zich bij hen aan te sluiten of te vernietigen.

    Maar wat zal er met hun plannen gebeuren als de vampiers onvoorzichtig worden door het vloeiende mensenbloed en hun ras zo blootstellen, tegen wil en dank? Zal de oorlog veranderen in een oorlog die niet alleen gericht is tegen de mensheid, maar ook tegen de wezens van de onderwereld zelf? Of zullen enkele menselijke opportunisten hun slag slaan en proberen de Einzelgängers over te halen deel uit te maken van de menselijke oorlog en hen zo van een onbeperkte voorraad bloed kunnen voorzien en beter nog; misschien zelfs macht in de wereld van de mensen.
    En mag men er wel zo zeker vanuit gaan dat de ketting die onmetelijke kracht schenkt, wel in handen van een vampier terechtkomt?

    Don’t look at the future, don’t look at the past. Our time has come, right here and right now. We will fight for our right and seize power!

    Tiny reminders.

    • Vampiers zijn niet te doden met loden kogels, alleen met zilveren kogels en wapens en daglicht.
    • Vampiers kunnen zich niet voortplanten met mensen. Ja, seks hebben kan wel.
    • Vampiers kunnen een beperkte tijd zonder bloed. Langer als mensen zonder voedsel kunnen, maar afhankelijk van hun lichamelijke inspanningen op regelmatige basis.
    • Kledij beschermt vampiers tegen daglicht. Blote lichaamsdelen zijn er erg vatbaar voor.

    Houd er alsjeblieft rekening mee dat het verhaal zich afspeelt in Duitsland en niet aan één van de twee fronten. Dit is bewust gedaan om andere rollen in landen waarmee Duitsland in oorlog is ook een kans te geven mee te doen als spion, militair oid om het machtscentrum aan te vallen/infiltreren, en tevens Duitse burgers een rol te laten spelen, in case people don’t want to participate as a military.

    Raadpleeg de story voor een beeld van de tijdsgeest.


    R
    ollen [Mens].

    Mogelijke suggesties: Soldaat in opleiding van de Wehrmacht/SS, lid van de Hitlerjugend (voor jongens) Bund Deutscher Mädel (voor meisjes), één van de nazi partijleiders (bijv. Adolf Hitler), generaal/officier, burger, verzetslid, onderduiker, spion.

    Emily Jessica Grace (20) - Spion. By Clubbed.
    Lise Jager (20) - Burger. By Humble.
    Adrian Duncan Ross (23) - Amerikaanse soldaat. By Vluuv.
    Elisabeth Jones (21) - Mens. By Endure.

    Rollen [Vampier].
    Mogelijke suggesties: Eén van de twee clanleiders, clanleden, einzelgängers, vrouw van één van de twee clanleden, verrader binnen de clan.

    Fjodor Iljitsj Nazarov (24/108) - Einzelgänger/RA soldier. By Shogun.
    Dawn Franklin (20/112) - Spion/clanlid. By RainbowDay.
    Jena Berkhoff (19/20) - Einzelgänger. By JaiRy - Afwezig.
    Sarah Louise Wagner (7) - Clanlid. By Proprius.
    Vidic Zeitlin (26/334) - Kapitein clan Alchar. By Sid.
    Pandora (25/478) - Vrouw Alchar. By Vluuv.
    Alchar Zaryn (30/610) - Clanleider. By Shogun.
    Lirit Isolde Hildegard (20/606) - Einzelgänger/verrader. By Statler.


    Tiny reminders voor het spelen. Mist hier nog een goeie regel, meld het :]. Het is vakantie, dus ik kan best een dingetje of twee over het hoofd hebben gezien. Normaal ook, daar niet van.
    - Gelieve geen drieregelposts. Als je geen inspiratie hebt, voel je vrij om, om hulp te roepen of wacht tot de inspiratie weer vloeit.
    - Geen personages doden zonder toestemming van de speler. Ernstig verwonden, verminken, verkrachten, martelen en beroven mag wel. War, y’know.
    - Dit is een RPG die zich afspeelt in de geschiedenis, for fun dus en geen geschiedenistoets die je moet leren. Je wordt niet tegen de muur gezet als je wat tijdsfouten maakt.
    - Geen beslissingen voor andermans personages maken en perfect players maken.
    - Gelieve pas joinen als je ook daadwerkelijk van plan bent te gaan posten!



    Last, but not least: Viel Spaß!

    [ bericht aangepast op 2 mei 2012 - 16:45 ]


    No growth of the heart is ever a waste

    Ik zet d'r maar neer: By Endure haha :'D.


    No growth of the heart is ever a waste

    Lirit Isolde Hildegard - Einzelgänger/verrader

    Ik zie dat mijn gestamel niet veel indruk maakt. Waarschijnlijk zou ik mij wat meer onder de mensen (lees: vampieren) moeten begeven om zulk soort ongemakkelijke situaties te voorkomen, maar ik ben hier met een missie! De eenzaamheid begint mij langzaamaan van binnenuit op te vreten. Ik heb versterking nodig, iemand waarop ik kan steunen.

    Een stilte volgt, waarna zij deze onderbreekt met haar woorden. ‘We mogen misschien niet veel verschillen in wat we zijn maar waarschijnlijk wel in wie we zijn.' Ik volg haar ogen, die mij haast lijken te scannen. Ik trek mijn schouders recht in een poging om wat te zeggen, maar zie plots de lichtelijke verwarring op haar gezicht. Je kan het eraf lezen, het staat haast op haar voorhoofd geschreven. Waarschijnlijk was het niet zo tactvol om het beestje gelijk bij zijn naam te noemen, maar de woorden vlogen eruit, als vanzelf. Ze schudt met haar hoofd en zegt: ‘Wie ben je en waarom ben je me gevolgd?’ Ik kijk vragend om me heen in de hoop hier een goed antwoord op te vinden. Ik zou haar vertrouwen moeten winnen, want voor hetzelfde geld ben ik een clanlid. Alhoewel dat omgekeerd ook het geval kan zijn, maar ik ben er inmiddels van overtuigd dat dit niet het geval is. Haar voorzichtigheid verraadt haar. Ze is alleen.

    'I-ik zoek een metgezel,' zeg ik met een lichte aarzeling. 'En, mocht je al twijfelen over mij als persoon. Was ik een clanlid, dan zou ik mezelf wel met wat meer finesse bekend maken.' Ik knik haar toe.

    [ bericht aangepast op 29 jan 2012 - 17:27 ]


    "I shut my eyes in order to see.'

    Shogun schreef:
    Ik zet d'r maar neer: By Endure haha :'D.



    Ohja :'D Had 'm even overgenomen van de beginpost ;p

    Oh, je mag er trouwens ook burger van maken i.p.v. mens [:

    [ bericht aangepast op 29 jan 2012 - 12:12 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Vraagje.

    Alchar & Caellum zijn twee clanleden.. Zijn het vijandelijke clans? En Caellum wordt niet gespeeld momenteel, toch? Of heb ik er overheen gekeken? ;o


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Alchar en Caellum zijn de clanleiders. En nee, Caellum wordt helaas nog niet gespeeld. And yeah, ze zijn vijanden :].


    No growth of the heart is ever a waste

    Ohja, Shogun, ik had het er al met Endure over, maar ik dacht, misschien kunnen we Pandora en Alchar in het restaurant laten dineren waar Elisabeth werkt? Dan kan ze misschien wat makkelijker inspringen c:

    Helemaal prima!


    No growth of the heart is ever a waste

    Haha, dankje :3

    Lol, het is dat ik geen mannen kan spelen en niet erg goed ben in leiders volgens mij, anders had ik de rol wel op me genomen, het maak t't namelijk wel leuker als ie er is :Y)


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Probeer het gewoon :o
    Oefening baart kunst, niet waar? ^-^

    Nu is 't wachten op Sid lol.


    No growth of the heart is ever a waste

    Haha nee, dat wordt 'm echt niet, trust me.
    Tinne moet idd komen, ook bij pirates :p


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Aw, jammer :c Oh well, misschien dat iemand anders de rol nog neemt, ooit.
    En inderdaad.. Hopelijk komt ze snel weer online ^-^

    Sorry voor de late reactie (mijn excuus is een inmense 100 Dagen-drukte/stress, maar soit (; )

    Vidic Zeitlin - Kapitein clan Alchar
    '...maar ik zou het op prijs stellen dat jij een volgende groep leidt tijdens een rekruteringsmissie.'
    Ergens had ik dit al wel verwacht en ik ben blij dat ik nog eens weg kan voor het serieuze werk. Ik ben al veel langer dan ik zou willen uit het veld weg en het is duidelijk dat die incapabele watjes een voorbeeld nodig hebben. Ik knik goedkeurend en begrijpend naar Alchar. Wanneer hij me daarbij ook nog eens begint te complimenteren, gloeit ik inwendig van trots. Nuchter en serieus van aard als ik ben, laat ik daar wel niets van werken. Gevoelens tonen is een teken van zwakte. En dat idee wil ik Alchar niet over me geven. 'Aangezien het morgen kerstavond is, zul je op 27 december vertrekken. Nog vragen of suggesties?'
    Alchar begint aan zijn zoveelste sigaar voor de avond en onwillekeurig bedenk ik dat hij geluk heeft dat hij al dood is. Zijn longen moeten er nog erger uitzien dan die van een cadaver, aangezien hij ze ook na zijn dood nog exuberant kan vervuilen. Soit, die van mij zullen er evengoed walgelijk uitzien. 27 december, nog 3 dagen dus. Meer dan genoeg tijd om manschappen te kiezen en alle andere zaken te regelen.
    'Alles is volkomen duidelijk, heer. Ik zou graag 5 mannen met me meenemen en per trein reizen.'
    Op dat moment klinkt er een bescheiden klopje op de deur. 'Binnen,' zeg ik hard, zowel qua timbre als qua volume.
    Viktoria's hoofd verschijnt, omkranst door rode krullen. 'Ze zijn er om schoon te maken, kapitein, heer.'
    'Zeg nog maar even te wachten,' zeg ik. Niemand hoeft te horen wat Alchar en ik bespreken. Viktoria knikt en sluit de deur weer. Ik denk te hebben gezien dat ze naar me knipoogde, maar echt zeker ben ik niet. Ach, met de illusie ben ik al tevreden. Ik kan niet wachten tot we straks alleen zijn.
    Ik kijk weer naar Alchar om te zien wat hij van mijn voorstel vind. 5 man is redelijk en per trein gaan is een beetje ongewoon, maar ik vind het het meest praktisch. Auto's wekken wantrouwen, stervelingen associeren ze met soldaten en ik wil zo weinig mogelijk opvallen.

    [ bericht aangepast op 4 feb 2012 - 16:38 ]


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Welcome back, en succes met die 100-dagen dingen :].

    Alchar - Clanleider.

    De rook vult de kamer voor de zoveelste maal tot op de nok. Ik heb het idee dat deze hoeveelheid rook voldoende is om een gewone sterveling van zijn stokje te kunnen brengen. Ik trek heel subtiel en kort een mondhoek omhoog bij de gedachte.
    Dan begint Vidic te praten, wat mijn aandacht van mijn sigaar naar hem leidt.
    'Alles is volkomen duidelijk, heer. Ik zou graag 5 mannen met me meenemen en per trein reizen.'
    'Per trein? Dat is erg onorthod-' Nog voor ik mijn zin af heb kunnen maken, wordt er op de deur geklopt. Dit zijn het soort situaties waar ik vooral in mijn beginjaren als clanleider een ongelofelijke hekel heb gehad, maar nu ben ik het wel gewend. Immers; als de personen buiten de deur zich goed hebben afgestemd op het moment wanneer ik klaar ben met praten, betekent dat, dat ze me ook kunnen horen en dat is iets wat ik niet erg waardeer.
    'Binnen,' zeg ik met de armen om elkaar geslagen en de sigaar uit mijn mond bungelend.
    'Ze zijn er om schoon te maken, kapitein, heer,' hoor ik een jonge vrouw met felrood haar zeggen. Felicia dacht ik dat ze heette. Of was het nu Franciska? Ach, da's buiten de kwestie.
    Het duurt niet lang of haar parfumgeur vult de ruimte. Wacht eens even.. is die geur niet.. dezelfde die Pandora altijd draagt? Mijn wenkbrauw springt heel kort omhoog bij de gedachte, waarna ik hem weer omlaag dwing te houden. Ik weet zeker dat ik me niet vergis. Ik kan de geuren van Pandora heel goed onderscheiden van die van andere vampiers. Het zal dus of toeval zijn, of deze jongedame heeft het lef gehad om zomaar onze vertrekken binnen te sluipen. Maar ik verwacht niet dat een vampier, met welke bedoelingen dan ook, zich zoiets banaals in zijn kop haalt.
    Vidic handelt het voor me af.
    'zeg nog maar even te wachten.' 'Ja, heer.' Met die woorden neemt ze afscheid. Verbeeld ik het me nu, of zag ik zojuist een heuse knipoog naar Vidic gericht? De deur gaat weer dicht en de parfumgeur sterft langzaam weg, door mijn sigarenrook nog eens extra verdrongen.
    'Goed, zoals ik al wilde zeggen, is per trein reizen erg onorthodox. Vooral voor vampiers. Maar desalniettemin zitten we nu niet bepaald in een gebruikelijke situatie. Het is oorlog en ik heb vernomen dat het oostfront erg instabiel is. Dus, zorg ervoor dat jij en je mannen je kunnen beheersen in gezelschap van mensen. Ik heb geen zin in.. incidenten.' Ik blaas mijn zoveelste plukje rook de lucht in.
    'Dat was het. Jullie worden - zoals gebruikelijk - volledig vrij gelaten in jullie rekruteringswijze. Ik hoop van harte dat jouw groep deze clan kan verblijden met nieuwe aanwinsten.' Met die woorden verlaat ik zijn vertrek en passeer de groep van de roodharige vampier.
    'Ga je gang,' zeg ik zakelijk zonder een blik op hen te hebben geworpen en loop verder de gangen door.
    Na deze dagelijkse vluchtige inspectieronde spreek ik Jean-Pierre over de stand van zaken wat betreft het kerstmaal. Nadat deze me heeft verteld dat alles volgens plan is, vervolg ik mijn weg terug naar de kamer.
    Ik klop tweemaal - mijn karakteristieke manier van kloppen, zodat ze weet dat ik het ben - en kom de kamer binnen.
    'Lief, vanavond zijn we alleen. Heb je al een plaats in gedachten?' Ik gooi de cape over de kapstok en ga achter haar staan. Ik vouw mijn armen om haar middel heen en plant een kusje in haar ontblote nek. En nog een. En nog een.
    'Volgens mij moet ik je niet meer storen, aangezien je een jurk aan het uitzoeken was,' zeg ik terwijl er een glimlach speelt om mijn mond. 'Dan zal ik me ook op orde gaan maken.' Het is moeilijk om van haar af te blijven, maar ik weet dat ze met het gecompliceerde vrouwen ritueel van omkleden en opmaken liever in volledige concentratie en rust gelaten wil worden.
    Dus ik loop naar de immense kast toe en zoek een nettere blouse en broek uit.


    No growth of the heart is ever a waste

    [Laatst was 't toch oudjaarsavond? o_o En nu Kerstavond? *Confused* :Y)]


    "I shut my eyes in order to see.'