[RPG] Kraft durch Angst. - Speeltopics

Duitsland 1942: Een jaartal dat de geschiedenis in zal gaan als een storm van gebeurtenissen. Met de Tweede Wereldoorlog in volle gang aan de oppervlakte, heeft niemand oog voor een andere soort oorlog die zich tussen de vechtende soldaten en lijdende mensen plaatsvindt: een duistere oorlog tussen vampiers. In een voor hen zeer gunstige tijd waar het mensenbloed vloeit als nooit tevoren, besluiten de eeuwenoude Europese aristocratische vampierleiders Caellum en Alchar hun clans te versterken en de vampieroorlog nieuw leven in te blazen, buiten het oog van de rumoerige maatschappij. Hun doel: de andere clan vernietigen en de machtigste groep vampiers worden die de onderwereld ooit heeft gekend. Hun middelen: kracht en aantallen. Het ultieme wapen waar de twee leiders op azen: Een eeuwenoude verloren ketting die de drager ervan onmenselijke kracht geeft. In ruil voor het recht van het dragen ervan, wordt de ziel aan de duivel verkocht.
In ruil voor het participeren in een clan wordt de vampier bescherming en rijkdom beloofd.
Er is geen ruimte voor Einzelgängers, vampiers die zich bewust afzijdig houden van de oorlog. De vampierclans kennen een zero tolerancebeleid en zullen deze vampiers als ze eenmaal zijn opgespoord, overhalen om zich bij hen aan te sluiten of te vernietigen.

Maar wat zal er met hun plannen gebeuren als de vampiers onvoorzichtig worden door het vloeiende mensenbloed en hun ras zo blootstellen, tegen wil en dank? Zal de oorlog veranderen in een oorlog die niet alleen gericht is tegen de mensheid, maar ook tegen de wezens van de onderwereld zelf? Of zullen enkele menselijke opportunisten hun slag slaan en proberen de Einzelgängers over te halen deel uit te maken van de menselijke oorlog en hen zo van een onbeperkte voorraad bloed kunnen voorzien en beter nog; misschien zelfs macht in de wereld van de mensen.
En mag men er wel zo zeker vanuit gaan dat de ketting die onmetelijke kracht schenkt, wel in handen van een vampier terechtkomt?

Don’t look at the future, don’t look at the past. Our time has come, right here and right now. We will fight for our right and seize power!

Tiny reminders.
• Vampiers zijn niet te doden met loden kogels, alleen met zilveren kogels en wapens en daglicht.
• Vampiers kunnen zich niet voortplanten met mensen. Ja, seks hebben kan wel.
• Vampiers kunnen een beperkte tijd zonder bloed. Langer als mensen zonder voedsel kunnen, maar afhankelijk van hun lichamelijke inspanningen op regelmatige basis.
• Kledij beschermt vampiers tegen daglicht. Blote lichaamsdelen zijn er erg vatbaar voor.

Houd er alsjeblieft rekening mee dat het verhaal zich afspeelt in Duitsland en niet aan één van de twee fronten. Dit is bewust gedaan om andere rollen in landen waarmee Duitsland in oorlog is ook een kans te geven mee te doen als spion, militair oid om het machtscentrum aan te vallen/infiltreren, en tevens Duitse burgers een rol te laten spelen, in case people don’t want to participate as a military.

Raadpleeg de story voor een beeld van de tijdsgeest.


Rollen [Mens].
Mogelijke suggesties: Soldaat in opleiding van de Wehrmacht/SS, lid van de Hitlerjugend (voor jongens) Bund Deutscher Mädel (voor meisjes), één van de nazi partijleiders (bijv. Adolf Hitler), generaal/officier, burger, verzetslid, onderduiker, spion.

Emily Jessica Grace (20) - Spion. By Clubbed.
Lise Jager (20) - Burger. By Humble.
Adrian Duncan Ross (23) - Amerikaanse soldaat. By Vluuv.
Elisabeth Jones (21) - Mens. By Endure.

Rollen [Vampier].
Mogelijke suggesties: Eén van de twee clanleiders, clanleden, einzelgängers, vrouw van één van de twee clanleden, verrader binnen de clan.

Fjodor Iljitsj Nazarov (24/108) - Einzelgänger/RA soldier. By Shogun.
Dawn Franklin (20/112) - Spion/clanlid. By RainbowDay.
Jena Berkhoff (19/20) - Einzelgänger. By JaiRy - Afwezig.
Sarah Louise Wagner (7) - Clanlid. By Proprius.
Vidic Zeitlin (26/334) - Kapitein clan Alchar. By Sid.
Pandora (25/478) - Vrouw Alchar. By Vluuv.
Alchar Zaryn (30/610) - Clanleider. By Shogun.
Lirit Isolde Hildegard (20/606) - Einzelgänger/verrader. By Statler.


Tiny reminders voor het spelen. Mist hier nog een goeie regel, meld het :]. Het is vakantie, dus ik kan best een dingetje of twee over het hoofd hebben gezien. Normaal ook, daar niet van.
- Gelieve geen drieregelposts. Als je geen inspiratie hebt, voel je vrij om, om hulp te roepen of wacht tot de inspiratie weer vloeit.
- Geen personages doden zonder toestemming van de speler. Ernstig verwonden, verminken, verkrachten, martelen en beroven mag wel. War, y’know.
- Dit is een RPG die zich afspeelt in de geschiedenis, for fun dus en geen geschiedenistoets die je moet leren. Je wordt niet tegen de muur gezet als je wat tijdsfouten maakt.
- Geen beslissingen voor andermans personages maken en perfect players maken.
- Gelieve pas joinen als je ook daadwerkelijk van plan bent te gaan posten!



Last, but not least: Viel Spaß!

[ bericht aangepast op 2 mei 2012 - 16:45 ]

No growth of the heart is ever a waste

Oh, ik weet niet of eender ik of iemand anders d'r oudjaarsavond van heeft gemaakt ;o. Laten we 't maar op kerstavond houden :'D

No growth of the heart is ever a waste

Dat heb ik ook nergens gelezen? Kerst is sowieso leuker dan nieuwjaar, dus doe dat maar idd.

everything, in time

Zijn trouwens Clubbed, Gancanagh, RainbowDay, Chemist, JaiRy, PukkelxDing en Proprius nog van plan te posten? Ik heb al een aardige tijd niet meer van jullie gehoord namelijk.

[ bericht aangepast op 1 feb 2012 - 21:49 ]

No growth of the heart is ever a waste

Op 31 dec. > "Over een paar dagen is het oudejaarsdag. Zoals de traditie leert, gaat dat niet zonder een goed knalfestijn." by Shogun.

"I shut my eyes in order to see.'

Adrian Duncan Ross - Amerikaanse Soldaat
"No Hitler." zegt de vrouw, die mijn hatelijke blik richting het schilderij blijkbaar heeft opgevangen. Ik knik even om aan te geven dat ik haar begrijp maar vraag me af waarom ze dat ding dat in godsnaam heeft opgehangen. Verplicht die tiran zijn inwoners dat tegenwoordig? Of heeft ze andere redenen? Wat het ook mag zijn, het bevalt me helemaal niet dat het ding hier aan de muur hangt. Het lijkt wel of die enge kop met die nare priemende oogjes je overal achtervolgt. Ik trek mijn neus op en kijk richting de vrouw en Ilja, die in het Duits met elkaar lijken te overleggen. Ik vang de naam "Gabrielle" op, en vraag me af of de vrouw zo heet. "Is that what you're called?" vraag ik haar dus. "Gabrielle? It's a pretty name, suits you well." zeg ik met een opgetrokken mondhoek, al betwijfel ik of ze me begrijpt. Ach, ze zal de strekking van mijn zin vast wel doorhebben.

Pandora Zaryn - Echtgenote Alchar
In de gang kom ik Viktoria tegen, die terug op weg lijkt te zijn naar haar werkplek. Ik glimlach naar haar zodra ze passeert, maar ze schenkt me slechts een nerveus glimlachje terug. Niet dat ik het haar kan kwalijk nemen, ook zij is vast behoorlijk ontdaan door al dat bloed in Vidics kantoor. Ik loop verder en probeer alvast te bedenken wat ik zo meteen aan zal trekken, maar er zijn teveel mogelijkheden.. Een strakkere jurk, een losser vallende jurk, een jurk tot net over mijn knieën of een jurk tot aan mijn voeten.. En dat zijn alleen nog maar de jurken. Dan heb ik het nog niet eens over schoenen, juwelen, parfum, haar.. Het vooruitzicht dat ik me straks zó zal hebben opgeknapt dat Alchar me, hopelijk, onweerstaanbaar zal vinden zorgt ervoor dat ik nog meer zin heb in het diner. Zodra ik de deuren van onze vertrekken open maak voel ik een vreemde prikkeling in mijn neus. De vertrouwde geur lijkt.. anders. Alert spits ik mijn oren en spied de kamer rond, maar ik zie geen enkele verandering. Terwijl ik naar binnenstap sluit ik de deuren achter me. Nadat ze met een doffe klap zijn dichtgevallen blijf ik even staan luisteren, maar er is geen enkel geluid te horen, behalve de wind die buiten ruist. Het vreemde aroma dat in de lucht hing is alweer wat weggevaagd en ik twijfel even of ik het me verbeeld heb. Waarschijnlijk is mijn neus gewoon nog wat van streek door al dat bloed net. Met een glimlach om mijn eigen dommigheid loop ik naar mijn garderobe, en open de deuren. Ik laat besluiteloos mijn vingers langs de verschillende jurken glijden die keurig naast elkaar in de kast hangen. Welke stof? Welke kleur? Wat voor model? Net als ik besluit er drie uit te kiezen en daar dan later de mooiste uit te nemen hoor, en ruik, ik Alchar aan komen. Ik glimlach als vanzelf en terwijl ik hem binnen hoor komen pak ik drie kleerhangers, met jurken, uit de kast. Hij komt geruisloos aanlopen, maar door zijn geur en het feit dat hij er alleen al is voel ik een prettig soort spanning in mijn lichaam. "Lief, vanavond zijn we alleen. Heb je al een plaats in gedachten?" Ik voel hoe hij zijn armen om me heen vouwt en leg mijn hoofd tegen zijn borst, terwijl ik geniet van zijn kussen in mijn nek. "Hm.. Ik zat te denken aan een restaurant waar Talia, een van de nieuwe dienstmeiden, laatst over vertelde. Ze werkte er een paar maanden geleden, toen ze nog mens was, en ze zei dat het een uitstekend restaurant is. Het heette.." Ik sluit mijn ogen en zucht genietend door de onophoudelijke stroom van kusjes in mijn nek. "..Ehm.. Volgens mij.. Oja, Die Quelle, zo heette het." zeg ik zacht en draai me vervolgens om naar Alchar, zodat ik zijn lachende gezicht kan zien. Ik glimlach terug en laat hem dan los, om me weer op mijn kast te richten. Na lang wikken en wegen kies in een lange, donkerrode jurk met een nauwsluitend lijfje maar een lossere onderkant, waardoor de stof elegant rond mijn voeten gedrapeerd ligt. Ik blijf even staan voor de spiegel, strijk de jurk glad, en loop dan naar mijn kaptafel, waar ik mijn haar borstel en het zo opsteek dat mijn krullen losjes op mijn schouders vallen. Weer denk ik een vreemde geur te reuken, maar ik negeer het en doe een klein beetje parfum op. Vervolgens open ik mijn sieraden kistje en wil mijn robijnen oorstekers al pakken als ik merk dat ze weg zijn. Verbaasd zoek ik het kistje door en vind ze uiteindelijk in het vakje waar ik normaal altijd mijn parels stop. Ik knipper even met mijn ogen en merk verbaasd dat mijn parels écht weg zijn. Ook de rest van de sieraden liggen door elkaar en ik merk al snel dat er meer weg is. De ring met barnsteen bijvoorbeeld, en mijn saffieren broche. Ik slik en een naar gevoel bekruipt me als ik weer terug denk aan de vreemde geur die ik rook. Zou het kunnen dat.. Dat er hier iemand anders is geweest? "Alchar..?" zeg ik vragend, en ietwat onzeker, terwijl ik opsta. "Weet jij of er hier vandaag nog iemand anders is geweest? Een schoonmaakster of iets dergelijks?"

Lise - Burger
Adrian herhaalt de naam Gabrielle en plakt er een heleboel onbegrijpelijke woorden aan vast. Ik denk terug aan de keer dat er iemand uit Nederland bij ons was geweest, een vroegere collega van mijn vader. Deze collega, Johan, was in Nederland geboren en toen hij dertien was naar Duitsland verhuisd. Uiteindelijk sprak hij zowel Nederlands als Duits, toen hij bij ons op bezoek kwam, inmiddels alweer enkele jaren geleden, sprak hij veelal Duits. Als vijftien jarig meisje kon ik het echter niet laten hem te vragen of hij ook weer Nederlands wilde praten. Het verschilde niet heel veel van het Duits, sommige woordjes waren wel begrijpbaar, maar toen ik ze probeerde na te zeggen, lachte Johan me uit. Dit keer zou het niet eens zij hebben te proberen, aangezien ik nooit een woord Engels heb geleerd.
Ik schudt mijn hoofd naar Adrian en wijs naar mezelf.
'Lise,' vervolgens wijs ik naar Ilja en daarna naar boven. 'Ilja und Gabriele.' Voor de tweede keer richtte ik me tot Ilja, nu kon ik tenminste in het Duits verder ratelen. 'Weet je zeker dat ik Gabriele moet gaan halen? Ze mag jou niet, mannen in het algemeen niet en is een voorstander van Hitler, daarnaast weet ik niet eens zeker of ze Engels spreekt. Wil je dat risico echt wagen?'

everything, in time

Statler schreef:
Op 31 dec. > "Over een paar dagen is het oudejaarsdag. Zoals de traditie leert, gaat dat niet zonder een goed knalfestijn." by Shogun.

Kee, heb die paar dagen niet echt letterlijk genomen in mijn post, maar hou het maar voor 't gemak op 24 december, zodat je ook nog kans hebt kerst te vieren .

No growth of the heart is ever a waste

Fjodor - Einzelganger/soldaat RA.

Met handen en voeten probeert iedereen zich verstaanbaar te maken. Wat een humor: een Duitser, een Amerikaan en een Rus in een huis. Dat is als gifgas voor iedereen die in een zuiver Arisch ras gelooft. Ik kijk naar het portret van Hitler. Hij zou ons neerschieten als hij de kans kreeg. Amerikanen zijn erg, net zoals de Fransen en Engelsen. Maar Russen zijn het tuig van de aardbol. Een ongecontroleerd zootje communistische roofzuchtige ratten, als we de SS'ers in de kampen mogen geloven. Al moet ik zeggen dat de Amerikanen aan de andere kant er niet veel beter af waren dan wij. Conventie van Geneve mijn reet. De omstandigheden in het kamp zijn zo slecht dat zelfs vampiers als ik er onpasselijk van worden. En dat moet wat zeggen. Wat ik niet snap is de motivatie van Hitler om de Sovjet-Unie binnen te vallen. Als ik hier in dit huis rondkijk, zie ik welvaart. De welvaart die een normaal Russisch mens nooit van zijn leven te zien krijgt. Wat valt er in Rusland te halen dat ze niet in Duitsland hebben? Ik probeer me buiten die hele oorlog te houden, maar gedachten als deze houden me toch bezig.
'Weet je zeker dat ik Gabriele moet gaan halen? Ze mag jou niet, mannen in het algemeen niet en is een voorstander van Hitler, daarnaast weet ik niet eens zeker of ze Engels spreekt. Wil je dat risico echt wagen?' Ik vertaal de zinnen opnieuw in een gedegen Russische zin voor mezelf. Ik knik. Stiekem vind ik het wel interessant. Zal ze me weer gaan belagen met een mes? Ze zal totaal gek worden hier. Dat vooruitzicht is te amusant om zomaar aan me voorbij laten gaan.
'Natuurlijk. Halen haar, geen probleem. Ik rustig blijven.' Ik vraag me af of Jena al heeft afgerekend met Werner. Hoewel Werner een Duitser is, heeft hij jarenlang in Rusland gewoond en zich de taal eigen gemaakt. Hij zou een perfecte tolk kunnen zijn. Jammer genoeg kan ik hem niet uitstaan en hij mij niet.
Ik wend me tot de Amerikaan.
'Amerika,' zeg ik in het Duits. 'Duitsland. Hoe jij hier gekomen?' Aan zijn gezicht te zien gaat dit al te ver voor hem. Ik slaak een inwendige zucht.
'Hitler,' zeg ik en wijs met een grijns naar het portret. Dan bedenk ik me dat ik moet op moet passen met de uitspraak, aangezien Russen moeite hebben met de H uitspreken en deze vervormen naar een G.
'Ik Pool. Krakau. Jij, Amerika, waar?' Lise is inmiddels naar boven vertrokken om Gabriele op te halen. Die zal de schrik van haar leven zo wel krijgen. Achja Fjodor, gewoon volhouden dat je de achterlijke Pool Ilja bent. Ik haal de schouders op en neem plaats op een bank.

No growth of the heart is ever a waste

Hey, morgen ben ik weer terug thuis van een paar dagen weg, als het goed is reageer ik vanaf dan weer. ( Internet is hier zwaar k*t en werkt niet goed op me bb -.-' )

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Kan niet wachten tot ik ook meer in 't verhaal zit Ghehe.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

We gaan je personage zo opzoeken in het restaurant .

No growth of the heart is ever a waste

I know, haha ^^
Probeer alleen voor te stellen hoe een restaurant uit die periode er uit zou zien.. Ik zat echt met zo'n chique ding in mijn hoofd met ergens zo'n klein podiumpje met een jazzband, haha, maar dat klopt volgens mij niet ^^

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ja, denk dat een zangeres met een piano ook wel volstaat ^^.
Ohlol, moet nog met Alchar posten :'D.

[ bericht aangepast op 2 feb 2012 - 16:48 ]

No growth of the heart is ever a waste

Alchar - Clanleider.

"Hm.. Ik zat te denken aan een restaurant waar Talia, een van de nieuwe dienstmeiden, laatst over vertelde. Ze werkte er een paar maanden geleden, toen ze nog mens was, en ze zei dat het een uitstekend restaurant is. Het heette.." Ik kijk even op naar Pandora, voor het wekken van mijn interesse.
"..Ehm.. Volgens mij.. Oja, Die Quelle, zo heette het."
Ik knoop mijn eigen blouse los en gooi deze over de stoel naast ons bed. De zwarte blouse die ik vaak in gevechten heb gebruikt is wellicht niet chique genoeg voor een etentje, dus maakt hij plaats voor een donkerpaarse zijden blouse.
'Perfect, dan gaan we daarheen.' Als ik de blouse aan heb, verruil ik mijn zwarte spijkerbroek voor een gladde zwarte broek. Op de achtergrond hoor ik Pandora rommelen met de sieraden. Ik glimlach in mezelf. Soms ben ik toch blij om een man te zijn.
"Alchar..?" hoor ik haar dan vragen. 'Ja, lief?' Verdomde broek, het zal toch niet dat ik daadwerkelijk ben aangekomen? Aarzelend bekijk ik mezelf in de spiegel en kom dan na nog eens ellenlang prutsen tot de conclusie dat ik al die tijd aan de reserveknoop heb zitten peuteren. Ik grom even ingehouden en knoop de broek dan goed dicht.
"Weet jij of er hier vandaag nog iemand anders is geweest? Een schoonmaakster of iets dergelijks?" vervolgt Pandora. Ik kijk op.
'Vandaag heeft niemand schoongemaakt, anders had ik het wel gemerkt.' Ik kijk de kamer door, die niets is veranderd ten opzichte van het moment dat ik wakker werd. Pandora is meer een voorstander van de schoonmaak dan ik. Ik hou er niet van wanneer vreemden dit terrein binnenkomen zonder mijn toestemming, al is het maar om schoon te maken. Maar goed, daar staat wel tegenover dat wij de kamer dan zelf bij moeten houden. En aangezien ik meer dingen aan mijn hoofd heb dan me druk te maken over schoonmaakkwesties, heb ik toch maar ingestemd met een schoonmaakster.
'Ben je wat kwijt?' vraag ik terwijl ik gauw een kam door mijn haar haal. Op dat moment schiet me die roodharige vampier te binnen. Mijn ogen flitsen naar het nachtkastje, maar Pandora's kenmerkende parfum staat er nog steeds. Ik trek een wenkbrauw op. Het zal hier toch niet spoken, lijkt me.
Ik draai me om naar mijn vrouw, die nog steeds aarzelend voor haar sieradenkistje staat. Mijn blik dwaalt al gauw af naar de prachtige donkerrode jurk die ze aan heeft en de donkere krullen. Ze is zo mooi..
Ik stap op haar af en voor ze het doorheeft, til ik haar op en neem haar in mijn armen.
'Mijn lief, je bent prachtig,' zeg ik zacht, alsof ik bang ben dat iemand anders me zou kunnen horen. Misschien is dat ook wel zo en probeert deze heimelijke romanticus zijn sporen te verbergen...

No growth of the heart is ever a waste

Jena Berkhoff – Einzelgänger

‘I-ik zoek een metgezel,’ zei ze met een lichte aarzeling in haar stem. Twijfelend kijk ik haar aan en neem haar nog een keer onderzoekend op. ‘En, mochtje je al twijfelen over mij als persoon. Was ik een clanlid, dan zou ik mezelf wel met wat meer finesse bekend maken,’ vervolgt ze met een knik in mijn richting. Daar zat wat in, het leek me ergens ook wel onwaarschijnlijk dat een clanlid zo tegen over me zou staan. Ik denk dat hij of zij me nooit zo lang had laten staan, lichtelijk aarzelend in welke stap er nu gezet moest worden. Even wierp ik een vlugge korte blik naar achtere, in de richting van Lise’s huis, voordat ik weer terug naar de vrouw voor me keek. Een metgezel… Misschien was dat niet eens z’n slecht idee voor een einzelgänger als ik, iemand die blijkbaar nog zo ontiechelijk veel moest leren, om een metgezel te hebben. Weer keek ik even naar de vrouw, waarschijnlijk zou ik van haar al veel kunnen leren zonder dat ze me iets hoefde uit te leggen. Ik zou er niet mee te kopen lopen, als ik besloot er op in te gaan moest ik zo min mogelijk laten blijken van mijn onwetenheid van het vampier leven. Een zachte koude wind blies door mijn haren heen terwijl ik mijn gezicht weer zo strak mogelijk in de plooi trok. ‘Mischien heb je gelijk..’ begon ik nu aarzelend. ’In tijden als deze is het misschien niet zo heel slecht om samen verder te gaan,’ vervolgde ik. Maar ik moest waakzaam zijn, oplettend blijven. Wie weet luisde ze me er wel in, of niet… daar kwamen we dan van zelf wel achter.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'