[RPG] Chaos. [2] - Speeltopics

Het is het jaar 2063 en de opwarming van de aarde eist zijn tol. In de vorm van allesverzengende droogseizoenen en extreme monsoenmaanden, neemt moeder Aarde wraak op degenen die haar zo hebben aangetast. Bovendien blijft de wereldbevolking door gaan met pieken, maar het voedsel en water raakt op. Te midden van deze chaos, ziet de regering geen andere uitweg dan de bevolkingsgroei af te kappen door enkele metropolissen te bombarderen.

Waar er eigenlijk niets dan puin over hoorde te blijven, lijken enkele mensen de ramp te hebben overleefd. Afgesloten van de rest van de wereld, zonder bereik en zonder benzine, raken deze overlevenden onder de impressie dat zij de laatste overblijvende mensen op aarde zijn. Gefrustreerd en wanhopig raken ze vast in een cirkel van chaos en plunderingen, die misschien nog meer levens eisen. Wanneer ook enkele gestrande vakantiegangers in de ruines van de stad belanden, staat de boel helemaal op stelten.

Archief

Part 1

[ bericht aangepast op 4 maart 2012 - 14:23 ]

Janine 'Jainy' Amély Fride

Wow, die zag ik niet aankomen. 'Ethan?' zei ik vragend, terwijl ik wankelend een paar passen naar hem toeliep. 'Gaat het wel met je?' Voordat ik de hele zin had uitgesproken, begon een stemmetje in mijn hoofd al tegen me te praten. 'Nee, natuurlijk gaat het niet met hem, dat is wat hij net zei.' Ik kon mezelf wel slaan, op dat moment. Ik wist niet wat te zeggen, ik wist niet wat te doen. Hem nu gaan vertellen dat hij echt moest gaan liggen, leek me ook geen goed idee, want dat wist hij zelf donders goed. Alleen leek het alsof het hem niets kon schelen, alsof hij er niets om gaf.

Kort stukje, sorry. :W

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Maakt niet uit joh, mijn inspiratie is ook even ver te zoeken.:'D Even werken aan een depressieve Ethan.:'D

Ethan Joseph Sicks.
'Gaat het met je?' vraagt Janine. Ik haal mijn gezicht uit mijn handen en kijk haar recht aan.
'Ik ga dood, kan niet beter,' antwoord ik geïrriteerd, stomme vraag. Gelijk erna realiseer ik me dat dat niet zo lief was, maar ik heb geen zin om mijn excuses aan te bieden. Mijn kansen bij Janine zijn nu toch al vergooid, dus waarom zou ik er nu nog moeite voor doen? 'Geen idee hoe lang het nog gaat duren, misschien volgende maand, misschien al volgende week. Voor mijn part morgen. Ik heb er geen zin meer in, ik kan en durf niet meer te slapen omdat ik bang ben niet mee wakker te worden, mijn hele lichaam doet pijn en ik ben zowel fysiek als mentaal compleet uitgeput. Ik leef alleen nog voor Aiden. Sorry, ik ben je aan het lastigvallen,' zeg ik terwijl ik stop met mijn verhaal. 'Jij hebt nu ook wel wat beters te doen en natuurlijk ook hele andere dingen aan je hoofd. Als er meer levende mensen zijn, heb je precies de grootste zak en zijn broer gevonden. Mazzel heb je dus niet echt. Ik begrijp het wel als je ons liever wilt verlaten en naar anderen wilt zoeken, daar zouden Aiden en ik je echt niet voor tegen houden.' God, ik moest echt leren mijn mond te houden en beter na te denken over wat ik zeg, ik zou het verschrikkelijk vinden als Janine weg zou gaan.

[ bericht aangepast op 13 jan 2012 - 22:58 ]

everything, in time

Janine 'Jainy' Amély Fride

Waarom moest ik nu ook alweer altijd gelijk hebben? Voor het eerst wilde ik dat dat niet zo was, dat ik ongelijk had wat betreft Ethans gevoel op dat moment. 'Ik ga niet weg,' zei ik, vastbesloten. 'Ik ken jou en Aiden nog niet lang, maar ik weet nu al dat jullie me nodig hebben. Ik heb eten, ik kan een beetje koken, en wat extra gezelschap kan ook geen kwaad.' Ik legde mijn hand op de schouder van Ethan. 'En Ethan.. Ik weet nu ook al dat je het niet prettig vindt als ik je zeg wat te doen, maar het lijkt me echt een goed idee als ook jij even gaat liggen. Ik zorg wel dat er iets te eten enzo komt.'

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Aiden
De tijd die ik daar lag duurde voor mijn gevoel wel uren. Het frustreerde me dat ik Ethan nergens hoorde of zag. Mijn handen had ik ondertussen onder mijn hoofd gelegd en staarde naar het plafond. De winkel waar we waren was nog grotendeels intact en dat was een groot voordeel. In mijn zak had ik nog steeds de reep chocola van Janine zitten. Ik pakten hem en brak een klein stukje eraf. Langzaam begon ik eraan te eten. Veel honger had ik niet en ik wist dat ik moest gaan slapen. Toch bleef ik wakker, hoe moe ik me ook voelde. Het feit dat Ethan weg was maakten me zo ongerust. Hopelijk komt hij snel naast me liggen en kan ik hem zien in slaap vallen. Dan heb ik nog een klein beetje rust. Ik zou niet weten hoe Janine zou reageren als ze merkt dat ik nog wakker ben, maar dat is even niet mijn zorg. Ze zou wel zeggen dat ik moet gaan slapen, maar als ze me zou begrijpen zou ze dat ook niet kunnen. Ik zucht een keer, gevolgd door wat gehoest. Dit was dus echt niet de bedoeling, vooral niet omdat ik bij Ethan moet zijn. Een lichte rilling loopt weer over mijn rug. Ik had dus nog steeds koorts en minder werd hij nog niet. Het liefst zou ik nu naar Ethan gaan en kijken of het goed is, maar als ik dat zou doen staat me een uitbrander te wachten. Het enige dat ik kan doen is hier blijven liggen en wachten.

Ethan Joseph Sicks
Ik glimlach na de woorden van Janine.
'Bedankt, echt waar. Je hebt gelijk, we hebben je eigenlijk ook wel nodig. Ik beloof hierbij plechtig dat we naar je zullen luisteren,' grijns ik en voor de grap leg ik mijn hand op mijn hart. Daarna stond ik op.
'Goed, dan ga ik nu maar slapen, maar vergeet niet Janine, ondanks dat wij je nodig hebben, betekent dit niet dat jij jezelf moet wegcijferen,' glimlach ik, waarna ik me echt omdraai en wegloop.
Binnen in de winkel hoor ik Aiden hoesten, als ik naar hem toe loop zie ik hem eten van de reep van Janine.
'Janine is nu van alles op de hoogte,' zeg ik terwijl ik naast hem ga liggen. Eigenlijk is dit niet goed voor voor me, mijn afweersysteem is zo'n beetje defect en dus zal het mijn gezondheid dus enorm aantasten, de griep van Aiden, of wat hij dan ook mag hebben. Maar ik zeg het niet want dan raakt Aiden natuurlijk bezorgd, of erger; wil hij bij me weg omda hij bang is me nog zieker te maken! Ik schud het idee van me af, onzin, Aiden zou me niet alleen laten. Ík ben degene die iemand alleen laat.
'Janine heeft gelijk, we moeten wat slapen. Zij gaat koken.' Net als mijn broer leg ik mij handen onder mijn hoofd, daarna draai ik mijn hoofd naar hem toe.
'Maar, hoe voel jij je?'

[ bericht aangepast op 15 jan 2012 - 0:25 ]

everything, in time

-Aiden-
Ik ben blij dat Ethan weer langs me komt liggen. Hij verteld dat hij alles aan Janine heeft verteld. 'goedzo,' zeg ik zacht. 'en nu maar hopen dat ze niet te over bezorgd gaat doen, dat is mijn klusje al.' ik lach even kort. Janine had ook gelijk dat wisten we allebei, alleen het probleem was dat ik het niet kon. 'Maar, hoe voel jij je?' vraagt Ethan als laatste. Ik wist dat ik eerlijk zou moeten zijn tegen Ethan. 'eerlijk gezegd behoorlijk slecht en met het ziek zijn erbij geteld gewoonweg klote,' zeg ik zacht. 'het is bijna net zo moeilijk om alles te zien wat er gebeurd. Al een hele tijd heb ik het probleem dat ik niet kan slapen door de bezorgdheid om je en als ik dan eenmaal slaap krijg ik weer een of andere enge droom waardoor het allemaal weer erger word. Die dingen zijn veel erger dan dat ik ziek ben en worden nu alleenmaar versterkt door de koorts.' ik kijk naar Ethan. Ik vraag me af wat er is na de dood en hoe ik het zal moeten overleven zonder hem. 'ik wil er niet aan denken, maar het komt elke keer terug.' misschien zou Janine weten wat ik had. 'Janine? Weet jij misschien wat van EHBO en ziektes af?' roep ik schor. Als het een naam zou hebben zou het makkelijker zijn. Ik trek mijn geïmproviseerde deken wat beter om me heen. Voor mijn gevoel had ik het gewoon ijskoud.

[ bericht aangepast op 15 jan 2012 - 9:53 ]

Janine 'Jainy' Amély Fride

'Godverdomme,' mompelde ik zachtjes tegen mezelf. Geen kookbaar eten. Fuck. Ik vroeg me af of ik boomschors soep of iets dergelijks kon maken, maar veel tijd om na te denken had ik niet, want Aiden riep me. Of ik iets van EHBO af wist. 'Wacht even, ik kom wel!' riep ik terug. Tot mijn tevredenheid zag ik dat Ethan ook naar me luisterde, en dat hij was gaan liggen. Vervolgens wierp ik een blik op Aiden. Hij had in ieder geval verhoging. Ik liet me naast hem op de grond zakken, en legde de rug van mijn hand op zijn voorhoofd. Flinke verhoging. En de situatie waarin hij zat maakte het er niet beter op. Hij was constant aan het rillen, dus ik moest in ieder geval zorgen dat hij iets had om hem warm te houden. En misschien iets te drinken, en nog iets om te eten. 'Wacht even,' mompelde ik. Ik liep naar mijn koffers, en haalde er een groot, dik vest uit dat ik over hem heen spreidde. Het had beter gekund, maar dit kon er mee door. 'Zo,' zei ik tegen Aiden. 'Ik kan je niet vertellen wat het precies is, maar wel dat je gewoon uit moet zieken, en dat het dan waarschijnlijk helemaal goed komt. En Ethan, wil jij ook nog iets te eten of zo? Dan slaap je beter.'

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Ik vergeet elke keer om een stukje te schrijven -gaat schrijven-

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Deanna June Goodheart

Bijna de hele dag hadden we muziek geluisterd. Dat was 1 van de dingen die ik gemist had. Zolang we stroom hadden (dat waarschijnlijk niet veel is). Konden we een lamp gebruiken in de avond en muziek draaien. Ik zette mijn mp-4 op de oplader.Ik liep naar mijn eigen boeken kast. De boeken kast nam veel in beslag, maar dat was niet erg. Ik vond het belangrijk dat er nog wat boeken over waren. Niet veel mensen in deze stad lazen boeken. Maar alle huizen die nog over waren en nog spullen hadden kon je er altijd wat vinden.
Ik had ook een doos vol ouden kranten. Ik stopte een paar boeken in de doos en nam de doos mee naar Ayame en Anna. Jim was daar namelijk ook.
'Ik heb nog kranten en een paar boeken.'Zei ik en ik legde de boos neer. Ik ging zitten op de grond en opende de doos. De laatste krant van deze stad stond er ook bij. Ik pakte hem op. De voorpagina ging over klimaat verandering. Over dat het zijn tol eist en alle zwakke landen te weinig voedsel en water hadden . 'Als allen zwakke landen daar last van hadden waarom wilde ze van ons af? wij waren niet zwak.' Zei ik vragend. Dat begreep ik echt niet

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Voor een heel klein vleugje drama wil ik graag iets aanpassen. Laten we zeggen dat Ethan nog niet was gestopt met medicijnen, maar dat dat nu wel moest omdat ja, zijn huis was ingestort en dus alles weg is. Naar het ziekenhuis kan hij ook niet meer, maar dan kan ik de gevolgen van chemo ook toepassen.(:

Ethan Joseph Sicks
Vermaakt kijk ik toe hoe Janine voor Aiden zorgt, ze is een echte aanwinst en Aiden en ik mogen van geluk spreken dat we juist haar zijn tegengekomen.
'En Ethan, wil jij ook nog iets eten of zo? Dan slaap je beter.' 'Hm?' vraag ik omdat ik hem niet goed heb verstaan. Ik haal mijn handen onder mijn hoofd vandaan en veeg met de rug van mijn hand langs mijn mond. Mij ogen schieten ver open en meteen erna kijk ik weer normaal, niemand mag iets merken. Ik draai me even met mijn rug naar Aiden en Janine toe en vouw mijn hand open, waar een plukje haar in ligt.
'Eh, eten, zei je? Eh.. Eh, ja, voor het slapen ja. Ja, is goed.' Ik slik, lekker onopvallend lul. Zouden ze het zien? Hoelang verlies ik al haar? O, God, kut chemo! Ik probeer er zo rustig mogelijk uit te zien, terwijl er van binnen een enorme storm waait.
Een traan glijdt langs mij wang en ik veeg hem gelijk weg. Ik ga weer liggen en draai mijn gezicht terug naar Aiden en Janine, terwijl ik een glimlach forceer.
'Laat je kookkunsten maar zien!'

everything, in time

ik vind het best, lekker wat drama erin gooien(:

Aiden
Janine komt even bij me zitten en voelt met haar hand aan mijn voorhoofd. Haar hand laat me weer rillen zo koud voelt die. Gelukkig pakt Janine nog een groot dik vest uit haar eigen koffer en legt die over me heen. Ze zegt dat ik gewoon uit moest zieken. Dat betekend wachten en slapen, de dingen die ik net niet moet. Zacht vloek ik even. Ik breek nog een klein stukje chocola af en eet het langzaam op. Ik trek de twee vesten dicht om me heen om het wat warmer te krijgen. Door de afleiding die mijn lichaam me geeft, heb ik weinig kans om te kijken naar Ethan. Er lijkt weinig aan de hand te zijn.

Ayame Natsumi Kaede
Ik bekeek de krant. Ik haalde mijn schouders op. 'We waren blijkbaar sinds 2008 toch al verdoemd,' zei ik onverschillig.
'Ik vraag me af hoe het was in 2008,' zei Anna.
'Zullen we nooit achter komen,' zei Deanne. Ze legde de krant weg.

Weinig inspiratie, sorry (;

Janine 'Jainy' Amély Fride

Ik keek Ethan enigszins argwanend aan, hij zag er.. gemaakt vrolijk uit. Om hem niet onnodig kwaad te maken, negeerde ik het, en ging in op wat hij zei. 'Ik kan helemaal niet goed koken, je hebt geluk als er iets eetbaars uitkomt.' Vervolgens haalde ik nog een mueslireep uit mijn broekzak. 'Hier,' zei ik. 'Je moest nog wat eten, dan slaap je makkelijker. Voordat je gaat slapen, trouwens, is er hier ergens een niet verbrande boom. Dan kunnen we misschien de schors eten.' Ergens klonk dat best ranzig, maar die schors was zo ongeveer de enige eetbare optie van de dingen die geen junkfood waren.

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Ethan Joseph Sicks
Yes, ze trappen er in. Je haar valt uit, kale.
'Bedankt voor de reep.' Je haar valt uit, kale. Stop it. Je haar val-
'FACK!' rood van woede kom ik overeind en met veel kracht gooi ik de mueslireep terug naar Janine.
'Ik hoef die vieze dingen niet en ik weiger boomschors te eten! Kun je dan niets normaals kolen? Alle vrouwen zijn nutteloos! Wat heeft dit in godsnaam voor zin allemaal? Aiden is ziek en er is een vrouw bij ons, die niet eens kan koken! Waar ben jij dan in godsnaam een vrouw voor? Als ik de ramp niet had overleefd was ik nu veel beter af, stelletje nietsnutten. En alleen maar lopen te klagen ook; er is niets eetbaars, Ethan doe dit, ik ben ziek broertje, Ethan doe dat. Jullie hebben geen recht van klagen! Ik heb kanker en IK GA DOOD. Wil je het zien? Kijk!' ik trek nog een pluk haar van mijn hoofdhuid en gooi het op de grond. 'Alsjeblieft, maak daar maar soep van!' Met die woorden loop ik naar buiten, de hoek om, waar ik vrijwel direct moet overgeven van stress en omdat ik me zo druk heb gemaakt. Terwijl ik mijn mond afveeg laat ik me huilend op de grond zakken. Het begin van het einde is voorbij, ik zit er nu middenin. Eigenlijk weet ik het al een tijdje, de spierpijn, de wallen onder mijn ogen en het vele gewichtsverlies. De confrontatie blijf alleen enorm pijnlijk.

Ik probeer Ethan depressief/boos/doodmoe te laten woorden en de drama erin te houden. Als jullie het echter te veel vinden moeten jullie het gewoon zeggen, dan houd ik me in.(:

everything, in time

-Aiden-
Ik word uit mijn gedachten gehaald door Ethan die boos word. Maar voor de helft heb ik kunnen verstaan wat hij zei. Aan het eind liep hij boos naar buiten. Ik schiet overeind en rijp de twee vesten die over me lagen. 'blij maar hier,' zeg ik snel tegen Janine. Een van de vesten doe ik aan en met de andere in mijn hand loop ik acher Ethan aan. Het kan me niks schelen dat ik ziek ben of dat hij ziek is, hij is mijn broertje en ik moest bij hem zijn. Een stuk verderop vond ik hem, huilend zit hij op de rond. Zo te zien heeft hij overgegeven. Ik leg het vest over zijn rug en ga langs hem zitten. 'ik had naar je moeten luisteren om niet ziek te worden, ik weet het. Er is niks dat je er nu aan kan doen,' zeg ik zacht. Met mijn hand ga ik over zijn rug. 'Je moet Janine niet de schuld geven, ze doet ook haar best. Als ik niet ziek was, was dat probleem er niet gewest dus je moet mij de schuld geven.' een kleine traan prikt in mijn ooghoek.