[RPG] Chaos. [2] - Speeltopics

Het is het jaar 2063 en de opwarming van de aarde eist zijn tol. In de vorm van allesverzengende droogseizoenen en extreme monsoenmaanden, neemt moeder Aarde wraak op degenen die haar zo hebben aangetast. Bovendien blijft de wereldbevolking door gaan met pieken, maar het voedsel en water raakt op. Te midden van deze chaos, ziet de regering geen andere uitweg dan de bevolkingsgroei af te kappen door enkele metropolissen te bombarderen.

Waar er eigenlijk niets dan puin over hoorde te blijven, lijken enkele mensen de ramp te hebben overleefd. Afgesloten van de rest van de wereld, zonder bereik en zonder benzine, raken deze overlevenden onder de impressie dat zij de laatste overblijvende mensen op aarde zijn. Gefrustreerd en wanhopig raken ze vast in een cirkel van chaos en plunderingen, die misschien nog meer levens eisen. Wanneer ook enkele gestrande vakantiegangers in de ruines van de stad belanden, staat de boel helemaal op stelten.

Archief

Part 1

[ bericht aangepast op 4 maart 2012 - 14:23 ]

Deanna June Goodheart
We rende allebei snel naar het huisje. Hij kon nog best wel snel rennen voor iemand die een paar dagen onder het puim had gelegen. Ik opende deur en we waren allebei gelukkig op tijd binnen. Buiten regende het keihard. Jammer had ik een lekke dak en moet er een bak onder zetten op de plaats waar het lekte. Zodra het droog was moest ik dan gaatje echt opvullen. Ik gooide mijn spullen op het keuken kast en haalde alle spullen eruit dat ik mee had genomen. Ik gooide de pak cracker naar jim. 'Voor als je honger heb.' Zei ik vriendelijk en zocht een plaatje voor alle spullen.

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Aiden
Ik val gelukkig al snel in slaap. Het natte shirt werkt gelukkig goed en het eerste gedeelte slaap ik goed. Langzaam beginnen zich de beelden weer te vormen voor mijn ogen. De dingen van vanmiddag hebben niet bepaald een positieve werking. De onrustigheid neemt langzaam toe en ik begin te draaien. Het grote vest sluit zich makkelijk om mijn lichaam en houd me zo warm, ondanks dat ik draai. Het shirt is van me afgevallen en de koorts neemt duidelijk toe. Ik zie Ethan weer zoveel pijn hebben als vanmiddag. Ik kan niks doen. De droom wordt met de minuut erger en ik zie Ethan meer pijn lijden. Zoals al die dromen eindigen zie ik Ethan met veel pijn langzaam sterven. Ik schiet weer zwetend wakker en kijk om me heen. Ik voel mijn hoofd nog bonken en als ik voel blijkt mijn voorhoofd bloed heet te zijn. 'ETHAN!' roep ik als ik hem niet kan vinden. Als ik geen reactie krijg sta ik op. Nog een keer kijk ik om me heen, maar ik vind hem echt niet. Ik had Janine wel wat horen zeggen over eten zoeken. Snel loop ik naar buiten. Ik vergeet totaal dat ik ziek ben en begin een richting op te lopen. 'ETHAN!' schreeuw ik nog een keer. Ik weet niet waarom, maar zonder dat ik het door heb begin ik de richting van de klif op te lopen. Als ik een stuk gelopen zie ik twee mensen lopen. Ik begin in hun richting te rennen.

Ethan Joseph Sicks
Yes, meer overlevenden!
'Dat is echt goed nieuws, dankjewel. Dan komt het helemaal goed. Je hebt trouwens helemaal gelijk, Janine, een dorp kan ook niet in één keer uitgeroeid zijn, maar er zijn al wat dagen verstreken sinds de ramp en je weet maar nooit of er mensen toch omgekomen zijn van de honger en/of uitdroging. Hoe is het bus ongeluk eigenlijk gebeurd? Ik bedoel, je rijdt niet zomaar van een klif af, of heb ik dat nu?'
Net als Janine me antwoord wil geven, hoor ik in de verte iemand roepen. Ik geloof dat het mijn naam is en draai me om, waar Aiden komt aanrennen.
'Ik had gezegd dat je moest blijven liggen! Wat kom je hier doen? Hoe heb je ons trouwens gevonden? God, Aiden, ga alsjeblieft terug, je hebt koorts. Janine en ik komen zo terug.'

everything, in time

Aiden
'Ik had gezegd dat je moest blijven liggen! Wat kom je hier doen? Hoe heb je ons trouwens gevonden? God, Aiden, ga alsjeblieft terug, je hebt koorts. Janine en ik komen zo terug.' zegt Ethan als ik bij hen ben. 'Ik kon het niet Ethan, al sinds het begonnen is heb ik bijna elke nacht dromen over jou. Net heeft de koorts het versterkt en toen ik je niet kon vinden toen ik wakker werd was ik ongerust,' zeg ik. 'Ik begon gewoon een kant op te lopen en vond jullie. Ik kan je niet alleen laten Ethan, ik ga verder mee.' Ik kijk snel even naar Janine. Mijn gevoel zegt dat ze er nog niks van weet en dat houd ik liever even zo. Nu pas merk ik dat ik het vest vergeten ben. Ach, pech voor later. 'Ethan, begrijp dat het mij net zoveel moeite kost,' zeg ik nog zacht voordat we verder lopen. Het is lastig om weg van Ethan te zijn, vooral na alles.

Janine 'Jainy' Amély Fride

Waar in Gods naam ging dit over? Hoezo konden die twee niet uit elkaar blijven, ik bedoel, ik snapte dat ze bang waren om elkaar door een andere ramp kwijt te raken, maar die gast was ziek! Dan hoorde je niet zomaar de straat op te rennen, wanneer het volop regende. En al helemaal niet met alleen een t-shirt. En ik hoorde hem wel fluisteren, dat het hem net zoveel moeite kosten. 'Hoezo kost het Ethan dan ook moeite, die is toch helemaal niet ziek?' vroeg ik nieuwsgierig. Ondertussen bleef ik wel doorlopen, op het tempo dat Ethan me had aangewezen.

Sorry voor het korte stukje.

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

korte samenvatting + hulp inspringen? :"D

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ik weet niet precies wat de rest doet, maar Aiden, Ethan en Janine zijn nu op zoek naar eten enzo .:W

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Disclaimer schreef:
Ik weet niet precies wat de rest doet, maar Aiden, Ethan en Janine zijn nu op zoek naar eten enzo .:W

Bear ===> Whovian

Jim Fisher
Zo snel als ik het pakje crackers te pakken krijg scheur ik het open, ik had niet volledig zonder voedsel gezeten maar veel was het ook niet geweest. Snel prop ik een paar crackers in mijn mond en begin te eten, na ongeveer het halve pak te hebben opgegeten zet ik het weer neer. "Dankjewel" zeg ik vriendelijk terwijl ik een glimlach op mijn gezicht vorm. Na Deanne even te hebben aangekeken kijk ik naar buiten waar het nog steeds aan het regenen is, wat nou als de anderen net zoals al deze mensen hier zijn neergeschoten. Waarom zouden ze ons uitmoorden, we kwamen grondstoffen te kort. Maar om hele groepen in een keer uit te moorden, dat zou de president nooit toestaan. Ookal zaten we diep in de problemen. Opeens zie ik twee mensen naar het huisje toe rennen "DEANNE" schreeuw ik en spring op, bijna gooi ik de deur open om naar buiten te rennen als ik me bedenk dat zij misschien wel de mensen zijn die de anderen hebben neergeschoten.

[ bericht aangepast op 1 jan 2012 - 19:19 ]

Trust me. I'm the doctor

Endure schreef:
korte samenvatting + hulp inspringen? :"D

Trust me. I'm the doctor

Mwah, mijn post komt eraan.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

@Progeny & Inkheart, Gaat er één van jullie ook nog reageren op mijn post, of wat. :W

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Disclaimer schreef:
@Progeny & Inkheart, Gaat er één van jullie ook nog reageren op mijn post, of wat. :W

Haha, ik wacht eigenlijk op jullie beiden. :W

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Deanna June Goodheart
Jim at snel de crackers op. Zelf was ik nog bezig met de spullen aan het opruimen in de kasten. Ik hoorde de regen vallen in het emmertje. Het was wel handig drink water. De emmer was snel vol , omdat er nog water van de vorige regenbui in zat. Ik zette een 2de grotere emmer onder. Met een drink bles schepte ik er wat water uit en kon zo drinken. 'DEANNE' Schreeuwde Jim en hij gooide bijna de deur open. Ik zag 2 mensen hier naar toe rennen. Ik weet niet waarom, maar ik pakte snel een pistooltje met een paar kogels. De gast die hier woonde had heel veel achter gelaten. Ik liep naar de deur.'Ken jij ze?' Vroeg ik.

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor