[RPG] Chaos. [2] - Speeltopics

Het is het jaar 2063 en de opwarming van de aarde eist zijn tol. In de vorm van allesverzengende droogseizoenen en extreme monsoenmaanden, neemt moeder Aarde wraak op degenen die haar zo hebben aangetast. Bovendien blijft de wereldbevolking door gaan met pieken, maar het voedsel en water raakt op. Te midden van deze chaos, ziet de regering geen andere uitweg dan de bevolkingsgroei af te kappen door enkele metropolissen te bombarderen.

Waar er eigenlijk niets dan puin over hoorde te blijven, lijken enkele mensen de ramp te hebben overleefd. Afgesloten van de rest van de wereld, zonder bereik en zonder benzine, raken deze overlevenden onder de impressie dat zij de laatste overblijvende mensen op aarde zijn. Gefrustreerd en wanhopig raken ze vast in een cirkel van chaos en plunderingen, die misschien nog meer levens eisen. Wanneer ook enkele gestrande vakantiegangers in de ruines van de stad belanden, staat de boel helemaal op stelten.

Archief

Part 1

[ bericht aangepast op 4 maart 2012 - 14:23 ]

Ethan Joseph Sicks
Dit is geweldig! Ik zou zo nog wel een hele tijd kunnen blijven staan.
'Fuck, dat is Aiden!' Wie? Waar? Ik zie Janine wegrennen en nu pas hoor ik het geschreeuw van Aiden. Ik schaam me dood, het is MIJN broer, ik had het moeten horen. Zo snel als ik kan ren ik erachteraan en pak Aidens hand vast.
'Het is oké Aiden, ik ben gewoon hier,' zeg ik tussen de woorden van Janine door. Intussen kan ik wel raden waar de dromen van Aiden over gaan. Het is wel moeilijk om te zien dat Aiden er iedere keer over droomt en het er zo moeilijk mee heeft.

everything, in time

Aiden
Een rilling schoot door mijn lijf toen ik een koud iets tegen mijn voorhoofd voel. Ik wil bijna nog een keer gaan schreeuwen, maar ik hoor de stem van Ethan weer. Het is oké Aiden, ik ben gewoon hier,' zegt hij. Verschrikt kijk ik op. Langzaam word ik wakker. Ik kijk recht in Ethans ogen. Langzaam kom ik een beetje op adem. Ik trek Ethan tegen me aan. Ik moest weten dat ik niet meer droomde. Hij was er nog! bleef ik herhalen. Mijn armen sloeg ik om hem heen. Hij was er nog en was bij me. 'Ethan,' wist ik uit te brengen. Het snikken was bijna gestopt. 'Het was maar een droom,' mompel ik zacht.

Ethan Joseph Sicks
'Broer toch,' sus ik en streek over zijn rug die helemaal nat is van het zweet. 'Ik ga echt niet zomaar weg, zo makkelijk kom je niet van mij af hoor.' Het liefst zou ik willen zeggen dat ik hem nooit alleen zou laten, maar dat ga ik uiteindelijk toch doen. Ik werp even een blik op Janine. Zou zij bij Aiden blijven?
'Het is goed, niet huilen.' Familie verliezen is vresel- Shit!
'Janine! Waar kom jij eigenlijk vandaan? Heb je geen mobiel? Misschien is er iemand in de buitenwereld die we kunnen bereiken. Waarom hebben we daar niet eerder aan gedacht?'

[ bericht aangepast op 9 feb 2012 - 15:30 ]

everything, in time

Aiden
Ethan probeerde me wat te kalmeren. Alleen al door het feit dat hij bij me was hielp het. Het snikken was inmiddels gestopt en ik veeg de laatste paar tranen van mijn gezicht. Ik voelde me echt belabberd nu. Ik kwam overeind en ging beter zitten. Alles voor mijn ogen leek te draaien. Een hand zette ik snel als steunpunt achter me en ging weer liggen. Ik brak nog een stukje van mijn chocola en at het op. 'Fuck,duizelig,' mompelde ik zacht. Ik zag dat mijn hand nog een beetje na trilde. Ik moest blijven liggen om duizeligheid te voorkomen, want daar had ik helemaal geen zin in. Ik was blij dat Ethan bij me was. het was nog niet in me opgekomen dat Janine er ook was. Ik draaide me weer in de kleren en een koude rilling liep over mijn rug.

[ bericht aangepast op 7 feb 2012 - 19:54 ]

Janine 'Jainy' Amély Fride

Mobiel! Natuurlijk! Ik schoot gelijk de kamer uit op weg naar de plek waar ik mijn spullen uit had gestald. In alle haast duurde het even, maar uiteindelijk kreeg ik mijn mobiel te pakken. Onder de sneltoets stonden de nummers van mijn ouders en het alarmnummer. Ik koos voor het nummer van mijn ouders.
Met de telefoon tegen mijn oor aan gedrukt liep ik terug naar Ethan en Aiden, zwaar hopend dat er bereik was. 'Kom op.. Neem nu op, alsjeblieft!' mompelde ik in mezelf. Het duurde lang, bijna te lang voordat ik ook maar enige toon hoorde. Ik haalde de telefoon weg, en zag dat hij allang gestopt was met bellen. 'Wat? Dat slaat nergens op!' Ik probeerde het nog een keer, nu het alarmnummer. Allemaal tevergeefs. Iets in mijn telefoon deed het niet: waarschijnlijk had ik geen bereik.

[ bericht aangepast op 7 feb 2012 - 17:12 ]

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Ethan Joseph Sicks -kijk hoe goed!-
'Wat is er?' vraag ik verbaasd aan Janine. 'Geen bereik? Ah, dat meen je niet. Kut zeg!' ik schop tegen de tafel waar we Aidens bed op hebben gemaakt.
'Fuck, sorry, onhandig van me,' lach ik naar hem. Aiden is intussen gestopt met huilen, maar ik zie hem gewoon nog trillen.
'Ik moet je trouwens nog iets laten zien, kijk!' zeg ik en ik trek lachend de muts van mijn hoofd. Janine heeft het echt goed gedaan, vrouwen kunnen ook echt bijna alles. Desondanks kan ik niet zeggen dat ik heel blij ben met mijn kale op.
'Het viel uit en ik wil niet aan de ene kant kaal zijn en aan de andere kant niet,' ik haal mijn schouders even op. 'Ach ja, het zat eraan te komen hè?'

everything, in time

goedzo(Y)

Aiden
Ik krijg iets mee over bereik en besef dat Janine een mobiel had en geprobeerd had om te bellen. Ethan schopt tegen mijn "bed" waardoor ik even opkijk. 'Ik moet je trouwens nog iets laten zien, kijk!' zegt hij. Hij lachte en trok een muts van zijn hoofd. Hij had al zijn haren afgeschoren. Ik lachte even en schudde mijn hoofd. 'Je wilt toch met zo'n winkel muts rondlopen?' zeg ik lachend. Ik trek mijn muts van mijn hoofd (Ja Aiden draagt altijd een muts.). Duizelig kom ik overeind en zet de muts op Ethans hoofd. 'Veel beter,' zeg ik. Voorzichtig ga ik weer liggen. Om nu ook nog duizelig te zijn was me iets te veel. Ik pakte Ethans hand en legde hem op mijn voorhoofd. De rillingen gingen over mijn lijf, maar het voelde fijner. Ik zuchtte even.

[ bericht aangepast op 10 feb 2012 - 16:20 ]

Janine 'Jainy' Amély Fride

Ik stond van de zijlijn een beetje toe te kijken naar de twee broers. Het was sowieso duidelijk dat ze hecht waren, dat had ik op het eerste moment al gezien. Maar ik had niet verwacht dat ze zó hecht zouden zijn. Bijna alsof ze niemand anders nodig hadden in hun leven, zo goed konden ze overweg. Vanuit ervaring van anderen kreeg ik altijd het tegenovergestelde te horen: "Ik haat mijn broer, ik wil dat hij verhuist." Zo kon ik nog wel even doorgaan.
'Sorry dat ik jullie onderbreek, of zo,' zei ik, toen ik terug naar de aarde keerde. 'Maar het is al best laat. Moeten we niet gaan slapen?'

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Ethan Joseph Sicks
'Veel beter,' zegt Aiden en ik kijk even naast me in het raam, waar ik mijn eigen weerspiegeling zie, moeilijk, want het is al donker, maar ik zie het wel.
'Ja, inderdaad beter,' beaam ik en ik knik met mijn hoofd.
Aiden neemt mijn hand vast en legt deze op zijn voorhoofd, dat is iets wat we vaak doen, de hand van de ander op plek leggen waar je pijn hebt. Om de een of andere reden werkt het. Ik weet dat er veel mensen zijn die het onzin vinden en goed, misschien zit het ook tussen onze oren, maar het wérkt wel en dat is uiteindelijk hetgeen wat telt.
Sorry dat ik jullie onderbreek, of zo, maar het is al best laat. Moeten we niet gaan slapen?' Wederom knik ik en kijk Janine aan.
'Ja, dat is wel verstandig. Wacht, jij hebt natuurlijk nog geen bed. Of, stapel kleren. Ik wil je wel helpen, maar,' ik kijk even naar Aiden. Het voelt niet echt goed om Janine hierom te moeten 'afwijzen', maar Aiden gaat toch altijd voor.

everything, in time

Aiden
'Sorry dat ik jullie onderbreek, of zo, maar het is al best laat. Moeten we niet gaan slapen?' stelt Janine voor. Geschrokken door het woord slapen kom ik overeind. De duizeligheid was me even ontschoten, maar door het snelle opstaan draait alles weer. Snel grijp ik Ethans schouder voor meer steun. Een beetje wazig kijk ik voor me uit. Janine lijkt voor mijn ogen te draaien, net als Ethan.
'Ik-ik ben bang om te gaan slapen,' mompel ik uiteindelijk beschaamd. Het was wel waar. Elke keer dat ik moest gaan slapen kwam de angst terug. Ik was bang dat ik weer een nachtmerrie zou krijgen of dat er wat met Ethan zou gebeuren en ik niet wakker was om hem zo goed mogelijk te helpen. Het was niks voor me om bang te zijn, maar het gebeurde wel. Ik had zelfs de eerste paar nachten niet of heel weinig geslapen om de doodeenvoudige reden dat ik wakker wou zijn als er wat gebeurde.

Janine 'Jainy' Amély Fride

'Nee, snap ik, blijf jij maar bij Aiden,' glimlachte ik. 'En denk je niet dat je beter kunt slapen nu Ethan er wel is?' Daarna liep ik de kamer uit, en pakte ik een stappel kleren, wat handdoeken en een kussensloop uit mijn koffer. Ja, ik had een kussensloop bij. Ik vertrouwde nooit hotels, dus wilde ik het zekere voor het onzekere nemen. Dat had ik altijd al gedaan, en voor het eerst was ik blij met die gewoonte.
Ik legde de kleren in lagen op elkaar, er voor zorgend dat ik nog wel iets fatsoenlijks had om in te slapen. De handdoeken stopte ik in de kussensloop. Dat scheen een gouden regel te zijn als je je kussen was vergeten op kamp, dus pastte ik die nu ook maar toe.
Daarna legde ik de overgebleven spullen terug, en verkleedde ik me. Ik trok zo ongeveer 700 lagen over elkaar aan, omdat ik geen deken had.
Toen ik terug kwam, was er niet veel veranderd; Ethan en Aiden zaten nog steeds bij elkaar. 'Weltrusten,' mompelde ik, waarna ik me op mijn geïmproviseerde bed liet vallen, en mijn ogen dicht deed.

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Ethan Joseph Sicks
'Ik ben gewoon hier en ik ga ook niet weg,' ondersteun ik Janine. Janine lag al snel op haar plek en ik breng mijn mond iets dichter bij Aidens oor.
'Denk je dat we Janine teveel buiten sluiten?' vraag ik, hopend dat zij het niet zal horen. 'Ik begrijp dat de band tussen jou en mij nooit zal veranderen en dat wil ik ook echt niet, maar daardoor hangt ze er wel een beetje bij en ik ben bang dat zij dat ook voelt. Ik probeer haar daarbij te betrekken echt, maar ik kan geen hoogte van haar krijgen en weet niet zo goed hoe ik tegen haar moet doen. Klote gevoelens,' mompel ik.

everything, in time

Aiden
Niemand had gelukkig wat gemerkt van mijn duizeligheid. Ethan beloofde om niet weg te gaan, toch vind ik slapen nog een slecht idee. De eerste nachten was Ethan er ook en sliep ik ook bijna niet. Ik moest toch maar proberen te slapen en hopen dat het morgen beter zou gaan. 'Welterusten Janine,' zeg ik als ze aankondigt dat ze gaat slapen. Ethan fluisterde me wat in mijn oor. 'Ik weet het niet broertje,' fluister ik op mijn beurt in zijn oor. 'Het zou best waar kunnen zijn, maar wij zijn nu eenmaal gewend om alleen met elkaar te leven, ik zal ook mijn best doen om Janine er meer bij te betrekken in hoeverre het in deze toestand gaat.' Voor het verschil in ziekte ging het Ethan duidelijk nog beter af. Nog steeds steunde ik op zijn schouder om niet om te vallen van de duizeligheid. Rustig ga ik weer liggen, de duizeligheid neemt iets af als ik lig. Even leg ik mijn hand op mijn voorhoofd, het voelt gloeiendhete aan. Het bed van Ethan lag gelukkig naast me. Hij zou kunnen gaan liggen terwijl hij voor mij zorgde. Ik pakte zijn hand weer en legde het op mijn voorhoofd. De kou bezorgde me elke keer opnieuw rillingen waardoor ik wat beter onder de kleren ging liggen, maar het werkte gelukkig verfrissend. Hopelijk was het toch snel over. Ik hoestte een keer en sloot even mijn ogen om zoveel mogelijk van de kou te kunnen genieten.

Janine 'Jainy' Amély Fride

De komende 10 minuten verkeerde ik in een soort van halfslaap toestand. Ik was me vaag bewust van alles om me heen, maar meer dan vaag was het ook niet. Ik knipperde een aantal keer met mijn ogen, want eigenlijk wilde ik nog helemaal niet slapen. Toch begon ik langzaamaan toe te geven aan de vermoeidheid.
Ik sliep bijna toen ik Ethan en Aiden plotseling hoorde praten. Ik wist niet precies wat ze zeiden, maar wel hoorde ik een aantal keer mijn naam langskomen. Om die reden had ik bijna "Dat ik mijn ogen dicht heb wil niet zeggen dat ik slaap!" naar ze groepen, maar uit nieuwsgierigheid hield ik maar mijn mond. Het was misschien niet zo netjes, maar ik vond dat ik het recht had om het te weten. Mijn naam kwam er in voor, dus dan ging het mij iets aan.

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Ethan Joseph Sicks
'Hm,' antwoord ik alleen maar op Aiden. 'Wat vind jij van Janine?' vraag ik en kijk terug naar zijn gezicht, maar zie dat hij zijn ogen al gesloten heeft. O, geen antwoord dus.
'Geweldig,' verzucht ik. Het was een beetje dubbel bedoeld, aan de ene kant vind ik het "geweldig" -niet dus- dat Aiden alweer in slaap gevallen was en aan de andere kant vind ik Janine geweldig. Ze heeft het zelf waarschijnlijk niet eens door, maar ze heeft al heel veel voor ons gedaan. Eigenlijk mogen we haar wel eens bedanken.
Ik trek het mutsje van mijn hoofd, aai even over mijn kale kop, God, dat voelt raar, en ga vervolgens ook maar liggen. Niet dat ik slapen kan, er gaan veel te veel dingen door mijn hoofd.

everything, in time