• Het is het jaar 2063 en de opwarming van de aarde eist zijn tol. In de vorm van allesverzengende droogseizoenen en extreme monsoenmaanden, neemt moeder Aarde wraak op degenen die haar zo hebben aangetast. Bovendien blijft de wereldbevolking door gaan met pieken, maar het voedsel en water raakt op. Te midden van deze chaos, ziet de regering geen andere uitweg dan de bevolkingsgroei af te kappen door enkele metropolissen te bombarderen.

    Waar er eigenlijk niets dan puin over hoorde te blijven, lijken enkele mensen de ramp te hebben overleefd. Afgesloten van de rest van de wereld, zonder bereik en zonder benzine, raken deze overlevenden onder de impressie dat zij de laatste overblijvende mensen op aarde zijn. Gefrustreerd en wanhopig raken ze vast in een cirkel van chaos en plunderingen, die misschien nog meer levens eisen. Wanneer ook enkele gestrande vakantiegangers in de ruines van de stad belanden, staat de boel helemaal op stelten.

    Written by Cumberbatch



    Meedoen?
    Invullijstje voor Rol:
    Soort Rol: (Overlever uit Redmon, of persoon die er strandt.)
    Volledige Naam:
    Geslacht:
    Leeftijd: (Liefst geen kinderen van 7, tenzij er om gevraagd wordt, dat het bijvoorbeeld iemands zusje is.)
    Uiterlijk: (Foto is leuk, niet verplicht)
    Karakter:
    Extra:

    Personages (kort):
    Overlever uit Redmond.
    Eli Honeychurch - 21 - Vluuv
    Katherine (Kat/Kath/Katy) Misha Carter - 22 -Progeny
    Ayame Natsumi Kaede - 17 - Randomness
    Deanna June Goodheart - 20 -RainBowDay

    Cole halliwel - 20 - kiara2
    Laurence Suffolk - 25 - Sid
    Aiden Sicks - 24 - Inkheart
    Jim Fisher - 19 - Bear
    Ethan Joseph Sicks - Progeny
    Joel ‘Joe’ Marcus Hayes - 22 - Cumberbatch
    Jack Alexander Hayes - 26 - Cumberbatch


    Gestrand persoon.
    Anna-May Parker - 17 - Maitresse
    Janine 'Jainy' Amély Fride - 17 - Pariah

    Naam - Leeftijd - Speler


    Gestorven Personages
    Janice Esther Parsen - 18 - xJennii
    Emily June Cruz - 21 - Endure


    De story!


    Archief

    Part 1

    [ bericht aangepast op 4 maart 2012 - 14:23 ]

    Aiden
    Ik voel dat Ethan gaat liggen. Hij vroeg nog iets over Janine waar ik nu geen antwoord op had. Even open ik mijn ogen weer en draai me naar Ethan toe. 'Je moet me nu niet te moeilijke vragen stellen, ik heb al hoofdpijn,' mompel ik. Ik was echt doodop aangezien ik vandaag veel te veel had gedaan, maar slapen ho maar. Ik kreeg spontaan de rillingen bij die gedachten. 'Probeer maar wat te slapen, je hebt het nodig,' mompel ik tegen Ethan en ga even met mijn hand over zijn bovenarm. Ik zou heb wel beschermen, zelfs als dat betekende dat ik niet ging slapen. Janine en Ethan hadden nu rust nodig na voor mij gezorgd te hebben. Ik had al geslapen vandaag dus zij hadden er meer recht op. Hopelijk komen we morgen meer mensen tegen zodat we de taken kunnen verdelen en Ethan en ik ook wat rust krijgen om zo goed als te herstellen. En dan kon Janine ook met wat meer mensen optrekken en hoefde ze niet zo alleen te zijn als Ethan en ik weer eens een broer-onderonsje hadden.

    Is iedereen het met me eens dat ik het even ochtend laat worden? :W


    It is better to reign in hell than to serve in heaven.

    Ik wel en ik ben natuurlijk iedereen.(cat)


    everything, in time

    Dus als jij zegt dat het kan, dan kan het? Oké. :'D


    It is better to reign in hell than to serve in heaven.

    Ik vind Het best, slapen in RPG is boring

    Janine 'Jainy' Amély Fride

    Ik schrok op. Ik wist niet wat het was wat me wakker had gemaakt: misschien een droom die ik me niet meer kon herinneren, of een geluid van buiten. Het punt was dat ik nu wakker was. Ethan en Aiden slaapten nog. Ik besloot ze niet wakker te maken: ze hadden hun slaap beiden hard nodig. Zelf ging ik rechtop zitten, om even wakker te worden. Ik wreef in mijn ogen, en probeerde gisteren een beetje terug te halen. Het was een lange, lange dag geweest, en het had aangevoeld als drie weken. Niet dat het saai was geweest. er was alleen ongelooflijk veel gebeurd.
    Eerst de bus die crashte, toen had ik Ayame en Anna-May ontmoet, waarna Ayame gelijk flauw was gevallen. Vervolgens ben ik bij hen weggegaan (zonder mijn koffers, natuurlijk), en heb ik Aiden en Ethan gevonden. Met hun ben ik op zoek gegaan naar mijn koffers, waarna ik hoorde dat Ethan kanker had. En daarna is Ethan boos op me geworden, en stond ik op het punt om weg te gaan. Ze hadden me overtuigd om te blijven, en Ethan vroeg me zelfs of ik wilde helpen met het afscheren van zijn haar. Daarna pas zijn we gaan slapen.
    Ja, een lange dus. Ik gaapte luidruchtig, misschien iets te luidruchtig, en stond toen op. Eens kijken wat ik ging doen.


    It is better to reign in hell than to serve in heaven.

    Ethan Joseph Sicks.
    Ik word wakker omdat ik moe hoesten, snel ga ik rechtop zitten en klop even op mijn borst. Bah, ik voel me helemaal niet goed. Een misselijk gevoel bekruipt me en ik weet gewoon dat ik zo moet overgeven. Onder mijn hoesten, wat enorm pijnlijk is, sta ik op. Gelijk draait alles en ik grijp me snel ergens aan vast. Dit gaat niet goed. Ik weet niet wat ik moet doen, ik moet naar de wc komen, maar ik durf mijn houvast niet los te laten. Dan val ik gegarandeerd meteen om. Maar ik kan toch ook niet hie-. te laat, mijn maag keert zich om en ik zak door mijn knieeën waarna mijn maag zich compleet op de vloer leegt. Mijn mond bevat een vieze smaak en de tranen staan in mijn ogen. Mijn borst doet pijn en het hoesten gaat gewoon verder waar het gebleven was. Ik wrijf met de rug van mijn hand langs mijn mond en schrik als ik er een rode veeg op zie zitten. Bloed. Maar in min braaksel zit niets, wat dan? Ik hoest opnieuw en voel de smaak van bloed nu overheersen in mijn mond, omdat ik niet kan stoppen met hoesten loopt het er zelfs een beetje uit. Dit alles maakt me nog zwakker en vermoeider, waardoor mijn knieën doorzakken en ik achterover op mijn kont donder.


    everything, in time

    -Aiden-
    Ik word wakker van gehoest. Ik besefte te laat dat het van de persoon langs me komt als ik eindelijk de kracht heb om overeind te komen zie ik te ik al te laat ben. Ik kon mezelf wel vermoorde op zo'n moment. Voorzichtig kruip ik maar Ethan en wrijf met mijn hand over zijn rug. Hij zat op zijn kont bij een plas kots. Er lagen zelfs een paar druppeltjes rode vloeistof in. Ik had te weini gegeten en het kwam er bij mij ook bijna uit. Snel breek ik een stukje chocola af en geef het aan Ethan in de hoop dat hij iets meer kracht zou krijgen. Ik besefte me dat mijn duizeligheid over was, maar mijn koorts duidelijk nog niet. Ik nieste een keer en keek weer bezorgd naar Ethan. Hij had jet toch zwaar te voortduren en daar kwam ook nog het feit bij dat hij weet dat hij me alleen gaat laten na al die tijd samen. Het was zwaar om het te beseffen, hij was de enigste die alles van me wist en ik ook van hem. Nog steeds wreef ik over zijn rug. 'gaat het een beetje?' vraag ik bezorgd.

    [na alles wat ik gezegd had over niet reageren als ik zou gaan slapen kon ik het niet laten.]

    Janine 'Jainy' Amély Fride

    Ik stond nog steeds niets te doen,toen Ethan plotseling overeind kwam. Eerst dacht ik dat hij gewoon wakker was geschrokken, naar toen liet hij zich plotseling op zijn kniëen vallen, en gaf hij over. Slaapdronken bleef ik op mijn plek staan, en toen het eindelijk tot me doordrong dat Ethan daar zowat dood zat te gaan, snelde ik naar hem toe.
    'Jezus,Ethan!' riep ik uit. Ik knielde naast hem neer, en probeerde hem tevergeefs op te vangen toen hij viel. 'Ethan? Ik ga even een handdoek voor je halen, ik ben zo terug,' zei ik tegen hem. Ik had geen flauw idee wat ik anders voor hem kon doen: ik was geen medisch expert.
    Dus rende ik naar mijn bed toe, en haalde ik één van de handdoeken uit de kussensloop. Daarna ging ik snel terug naar Ethan, en hield ik de handdoek voor zijn mond. In films scheen dit altijd te werken,dus ik kon het in ieder geval proberen.
    Toen ik het idee kreeg dat het minder werd, haalde ik de handdoek voorzichtig weg, en vroeg ik: 'Ethan, gaat het?'
    Domme vraag natuurlijk, maar ik moest iets zeggen. Ondertussen ondersteunde ik Ethan door mijn hand op zij onderrug te leggen: hierdoor viel hij niet achterover.


    It is better to reign in hell than to serve in heaven.

    *facepalm* nu heeft Ethan keuze wie hem helpt (Aiden was eerder ikke trots daarop aangezien het op iPod is

    Vergeet het trots zijn maar, ik zit ook op mijn iPod, en ik ben echt slecht in het hanteren van dit ding, haha.
    En ik kan het dus ook niet aanpassen, aangezien ik geen idee heb hoe ik dat doe zonder gekloot met dit ding.:W


    It is better to reign in hell than to serve in heaven.

    Het iPod trio!:Y) en ik combineer die dingen wel.:'D


    everything, in time

    Oow das niet zo moeilijk, gewoon inzoomen op het aanpasknopje, er zonder veel moeite op klikken en dan de gehele tekst selecteren (ingedrukt houden op 1woord en selecteer alles) en dan de verwijderknop en opnieuw typen. Gebeurt me ook wel eens en dat is de simpelste manier, of het op een notitie typen en dan kopiëren plakken:)

    Sioux schreef:
    Oow das niet zo moeilijk, gewoon inzoomen op het aanpasknopje, er zonder veel moeite op klikken en dan de gehele tekst selecteren (ingedrukt houden op 1woord en selecteer alles) en dan de verwijderknop en opnieuw typen. Gebeurt me ook wel eens en dat is de simpelste manier, of het op een notitie typen en dan kopiëren plakken:)

    Het is ook gewoon zo dat ik nooit de juiste plek in de tekst weet te selecteren, en daar ben ik dan ook echt een halfuur mee bezig. :'D

    [ bericht aangepast op 15 feb 2012 - 22:45 ]


    It is better to reign in hell than to serve in heaven.

    Ethan Joseph Sicks
    Eerst komt Aiden naast me zitten en niet veel later volgt Janine. Zij drukt iets tegen mijn mond aan en ze ragen allebei of het gaat. Zie ik er soms uit alsof 'het gaat'? Ik schud mijn hoofd en ben om de een of andere reden niet in staat te spreken. Het is net alsof alles langs me heen gaat, alsof ik droom. Hopelijk is dat ook zo. Zou ik nu doodgaan? Verdomme, ik wil nog helemaal niet en dat ben ik eigenlijk ook niet van plan.
    Het hoesten is intussen gestopt, maar ik weer vrijwel zeker dat mijn hele mond onder het bloed zit. Wat een prachtig uitzicht moet dat zijn. En dan nog de heerlijke geur van mijn braaksel erbij.
    Aiden en Janine zijn gek dat ze hier blijven zitten, godzijdank doen ze het toch, want ik heb hun steun nu wel nodig. Zowel figuurlijk als letterlijk, anders zou ik nu waarschijnlijk omkieperen.
    'Pijn,' piep ik en wijs naar een plek, links op mijn borst. Het is dat ik mijn longen niet kan aanwijzen, anders had ik dat ook nog gedaan.


    everything, in time