[RPG] The Host |Part 2| - Speeltopics

Gebaseerd op het boek "The Host" van Stephanie Meyer.

Zielen zijn buitenaardse wezens die naar planeten gaan om deze over te nemen. Ze nemen de lichamen van de inwoners van de planeet over en leven daar dan in harmonie met elkaar. De zielen zijn ook op aarde gekomen om beter gebruik te maken van deze prachtige wereld. Er zijn een paar mensen die het overleefd hebben en zich verschuilen in een grote grot. Daar leven ze samen van de dingen die ze nog hebben. Ze gaan zo nu en dan naar buiten om vers voedsel te stelen. Alles gaat om overleven. Natuurlijk ontstaat er van alles als je constant op elkaars lip zit. Haat, irritatie maar ook liefde en vriendschap.

Part 1

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
Auw, dat was een harde opmerking. Hij weet dat ik vroeger een lichte vorm van faal angst had.
'Dat wil ik niet en dat weet je donders goed!' Ik sloeg op de tafel met mijn vuist. 'En wat is nu het echte probleem? Zeg maar eerlijk.'

"Ignite, my love. Ignite."

"Ik ben geen kleine jongen meer maar dat lijk je niet te zien. Ik ben volwassen Dean." zei James. Hij ging echt niks over Kath zeggen.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
'Jij hebt echt een bord voor je kop he?' zei ik tegen hem terwijl ik zo hard een vuist kneep dat mijn knokkels wit werden. 'Ik zie je helemaal niet als een kleinkind. Ik had juist respect voor je. Ja had, want van dat respect is niet veel over.' Ik ademde even diep in. 'Ik had verwacht dat je blij zou zijn voor mij. Maar blijkbaar was dat te veel gevraagd.'

"Ignite, my love. Ignite."

"Nee, jij vind jou bruiloft belangrijker dan het leven van kinderen!" antwoordde James kwaad. "Als iemand iets overkomt kan ik niet met mezelf leven! Begrijp je dat?!"

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
Ik begon te lachen. 'James, je zegt zelf dat je volwassen bent. En dat zijn hun ook, hun lijken kinderen maar in hun hoofden zijn ze drie jaar verder door al die fucking ellende.' Ik zweeg even. 'Is dat het probleem? De bruiloft?'

"Ignite, my love. Ignite."

"Het probleem is dat je hier binnenkomt en net doet alsof je de koning bent. Iedereen moet afzien en jij bent alleen maar met jezelf bezig." zei James. "Je hebt jezelf nog niet eens nuttig gemaakt hier maar toch verwacht je vanalles van iedereen."

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
Ik beet op mijn wang om James niet gelijk een mep te verkopen. Katherina vond het nooit leuk als ik een woede uitbarsting had.
'Jij bent echt ongelofelijk, weet je dat? Je bent net terug van een of andere strooptocht, je weet niet eens wat er hier gebeurt is! Ik heb genoeg gedaan, meer dan jouw misserige hersentjes aan kunnen.' Ik grijnsde gemeen naar hem.

"Ignite, my love. Ignite."

"Ik weet heel goed wat je gedaan hebt! Je hebt de hele dag met je meisje op bed gelegen, dat heb je gedaan! Ik ben niet achterlijk Dean." zei James woedend. "Ik begin me steeds meer af te vragen of ik blij ben met je aanwezigheid." het was gemeen, en hij meende het niet. Maar hij was nu echt kwaad.

Katherina had een tijdje toegekeken maar toen ze merkte dat het alleen maar erger werd moest ze wel iets zeggen. "Alsjeblieft.. geen ruzie maken."

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
De woede begon in me te branden en ik begon zwarte vlekken te zien. Mijn tanden knarsten. 'Sorry Katherina,' mompelde ik. Ik gaf James een klap tegen zijn kaak met mijn vuist. Ik zag dat hij van de bank af viel maar dat maakte me niet uit. Ik was woedend en niet zo'n beetje ook. Alles werd zwart voor mijn ogen en voordat ik het wist begon ik op James in te meppen. De helft miste omdat ik niet kon zien waar James precies lag.

"Ignite, my love. Ignite."

James was gelukkig erg sterk geworden en probeerde zichzelf zo goed mogelijk te verdedigen. Toen Dean maar door en door ging. Daardoor ving hij een paar akelige klappen op.

"Alsjeblieft Dean!" schreeuwde Katherina geschrokken. "Je slaat hem zo nog dood!"

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
Niks drong tot me door. Niet het geroep van Katherina en niet eens dat ik mijn eigen broertje misschien wel dood kon slaan. Ik wist niet wat ik deed. De woede had me onder controle en liet me maar door gaan. Ik wist hoe ik er uitzag. Mijn ogen pikken zwart en geen enkele emotie op mijn gezicht.
Het verbaasde me dat James niet terug vocht maar het drong niet verder tot me door. In mijn ogen sloeg ik een wild vreemde, niet mijn eigen broertje. Ik voelde af en toe het lichaam schokken van de pijn maar ik negeerde het.
Ik was geen Dean meer, tenminste niet de Dean die ik werkelijk was. Ik was de woede en agressie zelf geworden. Ik kon niet helder meer na denken.

"Ignite, my love. Ignite."

Katherina rende op Dean af en probeerde hem bij zijn schouders te pakken en van James af te trekken. "Dean alsjeblieft!" smeekte ze wanhopig.

James vond het nu echt tever gaan en begon naar Dean te trappen en met zijn vuisten uit te halen. "Dean hou op!" brulde hij kwaad.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
Ik ving een glimp op van James zijn ogen en een seconde werd ik wakker geschud. Waar was ik mee bezig? Opeens voelde ik een trap van James in mijn gezicht en de woede kwam in een klap terug. Zouden Katherina en James beseffen dat ik Dean niet meer was maar iemand anders? Nee, ik was de enigste die dat gevoel kende. De echte Dean was in een andere wereld en de woede kwam naar buiten.
Het monster dat ik nu was had de macht over mij. Die gaven mij de pikzwarte ogen. Ik hield op en hijgde even. Daarna zei ik met een stem die totaal niet van mij was: 'klootzak.' Ik begon zonder na te denken weer te slaan. Ik was sterker dan normaal. Het monster had me opgeslokt en kreeg zijn zin. James en Katherina zouden me haten de rest van mijn leven.

"Ignite, my love. Ignite."

"Dean je maakt hem zo nog dood!" riep Katherina wanhopig met tranen in haar ogen. "Hou op, alsjeblieft!"

James voelde overal pijn, hij had waarschijnlijk botten gekneusd of gebroken.. Hij stopte met terugvechten. Het ging niet meer. Hij voelde hoe hij langzaam zijn bewustzijn verloor.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
Opeens drong het tot me door wat er gebeurde. Ik hield op en werd weer mezelf. Ik keek naar James. Had ik dat gedaan? Ja, ik ben een monster, besefte ik. Ik keek naar Katherina. Ze was bang voor me. Zonder iets te zeggen stond ik op en rende me weg. De grot uit de zo de woestijn in. Na 500 meter gerend te hebben liet ik me vallen in het zand.
Ik heb bijna mijn eigen broertje vermoord. Mijn verloofde en mijn broertje haten me nu en zijn bang voor me.
In de verte hoorde ik stemmen.
'Ik zag toe net hier iemand rennen! Ik denk een mens.' Ik nam geen moeite om te vluchten. Iedereen haatte me nu toch.

"Ignite, my love. Ignite."