[RPG] The Host |Part 2| - Speeltopics

Gebaseerd op het boek "The Host" van Stephanie Meyer.

Zielen zijn buitenaardse wezens die naar planeten gaan om deze over te nemen. Ze nemen de lichamen van de inwoners van de planeet over en leven daar dan in harmonie met elkaar. De zielen zijn ook op aarde gekomen om beter gebruik te maken van deze prachtige wereld. Er zijn een paar mensen die het overleefd hebben en zich verschuilen in een grote grot. Daar leven ze samen van de dingen die ze nog hebben. Ze gaan zo nu en dan naar buiten om vers voedsel te stelen. Alles gaat om overleven. Natuurlijk ontstaat er van alles als je constant op elkaars lip zit. Haat, irritatie maar ook liefde en vriendschap.

Part 1

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Katherina streelde door zijn haar. "Je hebt een broer, James Williams." zei ze zacht. Bij de volgende vraag slikte ze. Ze voelde tranen opwellen in haar ogen. Haar ergste vermoeden was de waarheid. "Ik ben je verloofde." fluisterde ze zacht.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
Ik schudde mijn hoofd. 'Nee,' mompelde ik. Was ik verloofd? De twijfel sloeg hoog. Ik keek naar Katherina, mijn verloofde? Ik kon het niet beseffen. Was ik serieus verloofd? Ik sloot mijn ogen en dacht diep na. 'Sinds wanneer ben ik verloofd?'

"Ignite, my love. Ignite."

"Sinds een paar uur." zei Katherina zacht. "Maak je er maar geen zorgen over. Je herinnert je alles vast snel weer." ze zei dat niet alleen tegen hem, maar ook tegen zichzelf. Ze moest niet bang zijn, zij en Dean waren gemaakt voor elkaar. Hij zou het uiteindelijk weer herinneren, dat kon niet anders.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
'Nee,' mompelde ik nogmaals. 'Ik kan niet verloofd zijn. Dat kan niet. Sorry.' Ik keek Katherina spijtig aan. 'Ik denk dat je het tegen de verkeerde heb.' Ik ging rechtop zitten en sloeg mijn armen over mijn knieën. 'Hoe oud ben ik eigenlijk? En wanneer ben ik jarig? Hou ik van kerstmis?'

"Ignite, my love. Ignite."

Katherina slikte. Dat deed pijn. Ze vertelde hem alles wat hij wilde weten terwijl ze meer afstand nam. Ze moest haar uiterste best doen om niet in huilen uit te barsten. Hoe kon dit gebeuren? Het ene moment waren ze nog dolgelukkig samen en nu herkende hij haar niet eens meer.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
Ik keek naar Katherina en zag dat ze verdriet had. Zou ze dan toch mijn verloofde zijn? Er was maar een manier omdat uit te testen.
'Kom eens.' Ik wenkte haar. Ik wilde het nu zeker weten.

"Ignite, my love. Ignite."

Katherina keek verbaast naar hem en ze gehoorzaamde. Langzaam ging ze weer naast hem zitten en ze keek hem vragend aan. Ze begreep niet wat hij wilde.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
Ik ging dichter naar haar toe en drukte toen mijn lippen op de hare. Het alsof iemand me wakker schudde. Ik sloeg mijn armen om haar heen. Ik wist het weer! Katherina, mijn aller liefste Katherina. Ik hield op met zoenen en drukte haar tegen mijn nog steeds blote borst.
'Ik weet het weer,' fluisterde ik. 'Het spijt me zo.' Hoe kon ik zo stom zijn om te vergeten wat ik voor Katherina voelde?

"Ignite, my love. Ignite."

[Ik ga slapen, is alweer veel later geworden dan ik van plan wasxD]

Katherina voelde zijn lippen en dat maakte veel in haar los. Ze voelde aan zijn kus dat hij het weer wist. Dat moest. Ik keek hem in de ogen en glimlachte om zijn woorden. Ze liet haar tranen op de vrije loop van opluchting en ze hield hem stevig vast. "Doe zoiets nooit meer." snikte ze.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
'Het spijt me,' zei ik nogmaals. 'Hoe kon ik zo stom zijn om te vergeten wat ik voor je voel.' Ik zweeg en hield Katherina stevig vast. 'Ik kan me eigen wel voor mijn kop slaan.' Ik ging met mijn hand door haar haren. 'Ik hou van je. Echt waar en de volgende keer als ik dat vergeet moet je me gewoon zoenen. Beloof je dat? Want ik wil nooit meer vergeten wat ik voor je voel.' Ik haalde opgelucht adem. Katherina was verloofd met mij, en ik had het geluk aan mijn kant, ze was te goed voor mij.

[Trusten]

"Ignite, my love. Ignite."

'natuurlijk, doe ik dat. Je hebt me echt laten schrikken.' zei katherina.

Sorry kort beeicht. Ben op stage

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
'Je bent te goed voor mij, besef je dat?' Ik hield haar dicht tegen me aan. Hoe erg kunnen dromen je gek maken dat ik niet eens meer wist dat ik van Katherina hield?
Ik gaapte en besefte toen pas hoe moet ik was. Maar ik was bang, bang om te slapen, bang om weer te vergeten wie ik was en van wie ik hield.

"Ignite, my love. Ignite."

'het is oke, je kan gaan slapen.' zei katherina zacht. 'ik blijg bij je, de koorts is weg.'

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
'Ik durf niet,' gaf ik toe en ik voelde met net zo'n klein kind. Ik schoof op en trok Katherina naast me. 'Beloof echt bij me te blijven en als je het vermoeden heb dat er iets niet klopt dat je me dan wakker maakt.'

"Ignite, my love. Ignite."

"dat zweer ik" glimlachtte ze en ze gig tegen hen aanliggen en gaf hem een kus. "zodra je onrustig word maak ik je wakker"

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow