[RPG] The Host |Part 2| - Speeltopics

Gebaseerd op het boek "The Host" van Stephanie Meyer.

Zielen zijn buitenaardse wezens die naar planeten gaan om deze over te nemen. Ze nemen de lichamen van de inwoners van de planeet over en leven daar dan in harmonie met elkaar. De zielen zijn ook op aarde gekomen om beter gebruik te maken van deze prachtige wereld. Er zijn een paar mensen die het overleefd hebben en zich verschuilen in een grote grot. Daar leven ze samen van de dingen die ze nog hebben. Ze gaan zo nu en dan naar buiten om vers voedsel te stelen. Alles gaat om overleven. Natuurlijk ontstaat er van alles als je constant op elkaars lip zit. Haat, irritatie maar ook liefde en vriendschap.

Part 1

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

"Ik zeg het nog één keer." fluisterde Katherina en ze keek hem aan. "Ik kan je prima verwijderen als ik dat wil dus aan jou de keuze of je het overleefd."

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
'Katherina, dat kan je niet. Je hebt altijd geweten dat de ziel die jij had goedwillig was. Dat ben ik niet. Geef toe, ik heb nu een mooi en sterk lichaam. Gewoon perfect.' Ik schudde mijn hoofd. 'Domme, domme, domme Katherina.'

"Ignite, my love. Ignite."

"Dat zullen we nog wel eens zien." zei Katherina kwaad en gaf hem een harde dreun op zijn hoofd zodat hij bewusteloos zou raken.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
Ze gaf ons een harde duw en ik juichde ondanks de pijn.
'Onderschat haar nooit,' lachte ik de ziel uit. 'Ze gaat me redden.' Dat was echter het laatste wat ik dacht want daarna verloren we alle twee onze bewust zijn.

"Ignite, my love. Ignite."

Katherina glimlachte tevreden toen ze het lichaam op de grond zag zetten en met de nodige moeite sleepte ze het op de tafel. Ze keek naar de spullen die op het werkeiland lagen. Hiermee moest het lukken. Ze pakte het mesje en maakte de snee weer open. Ze zag de ziel en probeerde hem eruit te trekken.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
Ik zweefde. Ik wist niet wat er gebeurde, hoorde ook helemaal niks. Ik wist alleen dat ik sterk moest blijven en dat ik binnen kort weer bij Katherina zou zijn. Die gedachte stelde me gerust.

"Ignite, my love. Ignite."

Katherina kriebelde de ziel en tot haar opluchting liet deze los. Ze gebruikte de geneesmiddelen die er stonden. Nu nog maar hopen dat Dean er nog zou zijn.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
Duf werd ik wakker. Het felle zonlicht deed pijn aan mijn ogen. Onbewust ging ik met mijn vingers langs mijn nek. Mijn lichaam is weer van mij. Mijn hoofd bonkte en ik barste van de koppijn. Ik draaide mijn hoofd en zag iemand staan. Ik knipperde een paar keer voordat ik het geloofde.
'Katherina,' fluisterde ik zacht. Ik glimlachte.

[ bericht aangepast op 14 dec 2011 - 0:57 ]

"Ignite, my love. Ignite."

Katherina glimlachte. "Hoe voel je je domme jongen van me?" vroeg ze.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
'Ik heb hoofdpijn en voel me schuldig.' Ik negeerde het feit dat ze me dom noemde. Ik staarde naar het plafond. 'Ik voel me vreselijk moe.' Ookal was ik moe, we moesten hier weg. Al gauw zouden de zielen merken dat wij er waren. 'We moeten hier weg.' Ik sprong op en wankelde. Ik was duizelig.
De deur vloog open en vijf zielen kwamen binnen. Ik ging beschermend voor Katherina staan en pakte een geweer van haar.
'Kijk eens, ze zijn weer samen, is het niet schattig?' De voorste ziel keek gemeen naar Katherina.
'Blijf van haar af!' siste ik. Het maakte me niet uit dat ik zwak was, dat ik geen kracht meer had. Ik ging koste wat kost Katherina beschermen.
'Dit kan zonde geweld,' zei een ziel toen hij naar het geweer keek. 'Geef je gewoon rustig over.' Hij deed een stap dichterbij en ik schoot. De zielen deinsde bang achter uit en ik trok Katherina mee. 'Rennen,' zei ik. Ik begon te rennen maar ik wist dat Katherina me niet bij zou kunne houden. Ik tilde haar daarom op en rende verder. Ik zag de maar al bekende jeep staan en rende er heen. Ik was kapot en had geen kracht meer. Ik deed de deur van de jeep open. Net toen ik ging zitten begaf ik het en viel ik tegen de stoel aan. Ik was te zwak om nog iets anders te doen dan zitten.

"Ignite, my love. Ignite."

Katherina ging achter het stuur zitten en startte met trillende handen de auto. Dit ging niet goed. Ze gaf plank gas en racete de stad in. Ze moesten eerst de zielen afschudden voor ze terug de woestijn in konden.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
Ik hield mijn ogen open. Het liefst had ik gereden of tenminste ons veilig gebracht. Dit was mijn schuld. Alweer. Ik bracht iedereen altijd in gevaar. Ik keek via mijn ooghoeken naar Katherina.
'Ga dadelijk links en dan gelijk weer links.' Ik fluisterde maar hoopte dat ze me had gehoord. Dit was de perfecte vluchtroute.

"Ignite, my love. Ignite."

Katherina knikte en ze deed zwijgend wat hij vroeg. Ze kwamen weg in weg waar veel auto's waren en gingen op in de massa. Hopelijk hadden ze niet onthouden hoe de auto eruit zag. ze hield van Dean maar dat betekende niet dat ze niet boos was om wat er gebeurt was.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
Alles ontglipte me. Mijn ogen gingen dicht maar ik viel niet in slaap. Ik wist dat ze boos was. Ik wist ook dat ik nu maar een ding kon doen om haar veilig te krijgen. Hoe erg ik er ook op tegen was.

"Ignite, my love. Ignite."

Na een uur rondgereden te hebben was Katherina er zeker van dat ze niet gevolgd werden en ze reed terug naar de woestijn. Ze verstopte de auto en gaf Dean een zacht duwtje. "Wakker worden." zei ze zacht.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow