Nathaniel Snow
De tijd was om, de jongen mocht weer terug.
Ik pakte mijn microfoon en sprak eerst wat woorden in, om ze nog eens goed te waarschuwen.
"Jullie krijgen je Ferron terug, maar kijk naar hem en vraag jezelf dan af; wil jij hetzelfde? Ik denk dat het antwoord 'nee' zal zijn, dus houd jullie koest."
Daarna liet ik Ferron weer het cellenblok ingaan, zijn eigen cel in, en sloot alle deuren weer af.
Fayan - Stylist
Ik had niet eens geluisterd naar de woorden maar Snow, maar mijn blik was de hele dag in doodsangst op Ferron gericht.
Hij leek geen wonden te hebben -geen zichtbare in ieder geval-, maar toch zag hij er vreselijk angstaanjagend uit.
Hij was lijkbleek, met wijdopenstaande ogen en enorme pupillen, alsof hij ergens héél erg van geschrokken was en hij trilde over zijn hele lijf.
Ik wilde iets tegen hem zeggen, maar hij liep meteen naar zijn cel, waardoor hij uit beeld verdween.
Ferron
Doorlopen. Cel in. In het hoekje. Opkrullen. Stil blijven, dan kan het me niets meer doen...
Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen