[RPG] The Reunion | 3 - Speeltopics

Cel Indeling:
Cel 1: Fayan, Amycus en Aurora.
Cel 2: Saph, Ferron en Chiara
Cel 3: Dario, Primrose
Cel 4: Daiyh, Cassie
Cel 5: Brianna, Lucas

Let's face it, these people are a danger to our safe community. We have to lock them up, together. Forever, so we can all live in peace

[ bericht aangepast op 5 dec 2011 - 21:37 ]

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Daiyh Briiori
'We komen hier ook wel weg,' mompel ik voordat ik het doorheb.

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Chiara Cinxi
Bedenkelijk keek ze op. Ze wist niet of ze blij moest zijn met die woorden of niet.
Hij wilde haar niet eens aanraken, maar durfde dit wel te zeggen?
Zahira keek enkel met glimmende, donkere ogen naar haar vader, alsof ze er net zo zeker van was als dat Daiyh dat leek.

-

Cassie
De dood van Fayan had me terug doen vallen in mijn oude gewoontes. Niemand vertrouwen, dan kon je niet gekwetst worden. Niet huilen, huilen is zwak. Emoties moest je voor jezelf houden, dan kon niemand ze misbruiken. Voor Fayan was het nieuw, waarschijnlijk, maar eigenlijk was het zoals ik me meestal gedroeg. De vorige keer waren hij en Saph een beetje door de muur heen gebroken, maar hij was herbouwd, steen voor steen en sterker dan hij ooit geweest was.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Daiyh Briiori
Ik keek ze beiden niet meer aan. Kon het niet. Ergens wilde uj dat dit half uur voorbij was. Ergens wilde ik Chiara gewoon naar me toetrekken, maar daar vocht ik nog steeds tegen. Ik wilde hier eerst weg zijn.

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Fayan - Stylist
Ik keek Cassie nog even na en zuchtte toen terwijl ik weer terugliep naar Saph.
Ik ging op de grond zitten, trok hem aan mijn linkerkant tegen me aan en Ferron aan de rechterkant, maar wist even geen woorden meer uit brengen.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Chiara Cinxi
Misschien zag die hele Nathaniel hun nu wel niet, of deed hij niks met wat er gebeurde. En dan was dit hele toneelspel voor niks.
Of was het geen toneel? Haar ogen gleden weer naar die van hem, maar hij hield ze stug op een ander punt gericht.
Misschien moest ze het gewoon opgeven, moest ze ook niet meer naar hem toe gaan wanneer ze de kans kreeg.
Ja, alsof ze dat zou kunnen.

-

Saph Amero
ik leunde weer tegen Fayan aan, sleog mijn armen rond zin middel.
'Gaat alles wel goed met Cassie...?'

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Cassie
Even keek ik hem na. Het hoopvolle, warme, vriendelijke deel van mijn hart wilde hem achterna gaan, maar mijn het kille deel hield me hier. Het verbitterde deel, het deel dat groter werd met elke keer dat ik gekwetst werd. En vooral doden hakten er flink in. En dus beet ik op mijn onderlip en liep naar mijn broertje en zusje, om met hen een klein gesprekje te beginnen.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Ferron
En zo zaten we met z'n drietjes op de grond.
Fayan kende Cassie beter dan mij, maar ze had me verzorgd toen ik op de ziekenzaal lag in District 13. Ze was heel aardig en heel anders dan nu.
Fayan zweeg en ik wist waarom; het ging niet goed met Cassie. Maar we konden er nu nog niets aan doen.

Oh my God! Cassie en Ferron, da's een leuk koppel *O*

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

*gaat nu typen voor Nathaniel*

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Daiyh Briiori
Zonder het door te hebben keek ik haar weer aan. Fuck, ik had in de cel moeten blijven. Dan had ik nu niet het diepe verlangen om haar tegen me aan te trekken en te zoenen.

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Yes, yes, yes! o.o Ferron en Cassie *O*

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Haha :'D
Maar Cassie is vastbesloten om single te zijn, omdat haar eerste kus haar een trauma heeft opgeleverd

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Chiara Cinxi
Zoals altijd wist ze niet wat hij dacht, niet helemaal tenminste. Ze kon het alleen maar raden, aangezien ze hem wel een beetje kende.
In haar eigen ogen lag het verlangen te lezen, om zijn lippen te voelen. Dat wist ze, en ze wist ook dat hij het gemakkelijk zag.
Maar ze kon niet naar iets anders kijken.

-

Nathaniel Snow
En het halfuur was voorbij. Tijd om weer verder te gaan.
Ik liet het piepje niet eens door de cellen galmen, maar zette gewoon direct de microfoons aan. Ze hadden me toch al wel verwacht.
"Zo, heeft iedereen weer zijn buikje rond?" vroeg ik geamuseerd. Niet iedereen had gegeten, maar ze hadden pech.
Met één vingerbeweging was de tafel met voedsel en water weer weg, de gevangen die niets hadden gegeten moesten nog even wachten op de volgende maaltijd. Een paar uur. Een paar dagen.
"Nu dan. Jullie hebben even kort van een stukje vrijheid mogen genieten, maar dat is nu over. Jullie krijgen welgeteld één minuut om weer terug te komen in jullie cel, wat ruim voldoende tijd is, voordat de celdeuren sluiten." Ik pauzeerde even. Nu kwam het beste deel. "Sta je buiten je cel of in de verkeerde... en de gevolgen zijn voor jou."
Bloederige gevolgen, wel te verstaan.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen