[RPG] Snowflakes • 13 - Speeltopics

Dulcis
Rizardo (Rizardo)
Silvano (Sueno)
Nairawen (Imperialism)

Interius
Leyla (Sueno)
June (Panter)
Scirius (MustacheMe)
Madeline (HurtedHeart)
Raveny (Fae)

Sanguis
Vedran (Fayan)
Alissa (Discovery)
Dream (Rizardo)
Mischa (Sueno)
Laetitia Tsark (C18)

Sirene
Michael (Rizardo)
Cameron (HurtedHeart)
Adeleide (FlawlessLove)
Veralynn (Fayan)
Arianna (Fae)

Cornu
Charis (Fayan)
Miorynn (Imperialism)
Felicia (HurtedHeart)
Angélo (MustacheMe)
Zorah (Fae)
Cherelle (Sueno)

Mens
Arlene (Cresta)
Jake (HurtedHeart)
Liam (TheDirection)
Iris (RainbowDay)

Koppeltjes:
Vedran x Leyla
Silvano x Raveny

[ bericht aangepast op 5 dec 2011 - 18:33 ]

-

Ik vind het onderduiken dus wel een beetje.. onhandig :')
Maar het kan wel dat hij vrijgesproken is, maar dat Elias nog probeert hem achter de tralie's te krijgen voor wat hij heeft gedaan.

I don't know. Fuck. (no_chears)

-

Eigenlijk zou iedereen die oorspronkelijk meedeed in deze RPG weer moeten meedoen, dan konden we daar weer wat op inspelen en zo.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Ik denk niet dat dat 'm gaat worden..

-

I know. *sigh*
*gaat op Google zoeken voor ideeën, lol*

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Ja, vrijgesproken kan eigenlijk wel, dat ze eindelijk hebben geluisterd naar Leyla's verklaring en de striemen op haar enkel + de enkelband in Elias' huis als bewijs hebben .

No growth of the heart is ever a waste

Yesh.

Dan is Elias nu een voortvluchtige crimineel. (wbw)

[ bericht aangepast op 6 dec 2011 - 22:27 ]

-

OKE, dus als ik het goed begrijp:
we doen nu even net alsof in de tussentijd Vedran is vrijgesproken en Elias nu niet op de vlucht is omdat hij bang is voor Vedran, maar omdat hij gezocht wordt 'cause he's baaaaaaaad?

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Yeeesh :'D

-

I feel good. Uhm. Jip. Wil jij dan de eerste post maken van Leyla, zodat ik daar op in kan gaan? Want ik weet nu uit mezelf echt even niets voor die sexy spierbundel

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Shame on you. :')

Uhm. Ik doe wel iets dat ze in dat huis zijn ofseu.

Leyla Manta
Ik had het mezelf gewoon aangeleerd, in de afgelopen twee maanden had ik vrijwel niet geslapen. En dus ook hier, in Vedran's bed, hield ik mezelf onbewust wakker tot het uiterste.
Ik lette er niet op dat ik veilig was, dat Elias gevlucht was en Vedran onschuldig. Dat de politie Elias in de boeien zouden slaan zodra hij zijn kop liet zien.
Langzaam trok ik de deken verder omhoog, trok het hemd dat ik droeg juist iets meer omlaag.
Eindelijk hadden we tijd gevonden om mijn spullen op te halen, en het voelde best vreemd. Mijn kleren op de onderste planken in Vedran's kast, die nog leeg waren. Het schamele aantal sieraden dat ik bezat in de bovenste lade van het nachtkastje, die voor de rest bijna nooit gebruikt werd.
Behalve om sigaretten bovenop te gooien dan.
Ik lag nu al tien minuten wakker, en wist niet waar Vedran was. Ik vermoedde beneden, maar aangezien ik nog steeds doodmoe was wist ik het niet zeker. Soms dacht ik iets te horen.
Met een zucht duwde ik de deken van me af, ging rechtop zitten. Met twee handen streek ik mijn goudblonde lokken uit mijn gezicht, die door het gewoel nog dikker leken dan ze waren, en enigzins wild over mijn schouders vielen.

-

Vedran
Ik stond buiten, leunde tegen de muur op hetzelfde plekje waar ik altijd stond en rook een behoorlijk aantal sigaretten weg.
In de twee maanden dat ik vast zat had ik maar af en toe een peuk kunnen bemachtigen van een mede gevangene, maar dat was net niet genoeg om mijn verslaving te bevredigen. Wel net genoeg om de verslaving in stand te houden.
Natuurlijk had ik er wel voor kunnen kiezen om dan maar meteen af te kicken, maar met Leyla die continu door mijn hoofd raasde was dat nogal moeilijk. Ik rookte bij stress, bij opluchting, bij verwarring, uit gezelligheid, van woede. Ik rookte altijd.
Maar dit keer rookte ik mijn stress niet weg. Dit keer was het ontspannen.
Eindelijk was het gelukt, Leyla gelukt, om mijn onschuld te bewijzen en kon ik me weer buiten begeven als vrij man. Elias daarentegen was nu een gezochte crimineel en de gedachte daaraan liet altijd weer een grijns op mijn gezicht verschijnen. Hij verdiende het. Hij verdiende tachtig jaar achter de tralies, eenzame opsluiting in de isoleercel. Daar hoorden gekken zoals hij. Hij liep nu nog vrij rond, maar dat zou vast niet meer lang duren. Hoe lang kon je je nou verstoppen op een afgesloten eiland? Iedereen wist hoe hij eruit zag, dat hij crimineel was en dat hij gezocht werd. En je kreeg een beloning als je hem vond. Succes, Elias.
Bijkomend voordeel hiervan was dat Leyla eindelijk bij me ingetrokken was. We hadden haar spullen opgehaald en nu was het niet langer alleen mijn huis, maar ook het hare. Ons huis.
Leyla zat al de hele dag in mijn hoofd. Als ze er was, en als ze er niet was.
Als ze er was dan was het niet zo moeilijk om aan haar te denken, natuurlijk, maar als ze er niet was vroeg ik me toch weer af wat ze nou dacht. Wat er allemaal met haar gebeurd was in die twee maanden bij Elias, al zou ik dat haar nooit durven vragen, gewoon omdat ik haar niet wilde dwingen de herinneringen weer op te halen en die dan ook nog eens met mij te delen.
Nee, Leyla wist wel dat als ze iemand nodig had om mee te praten, of gewoon even een omhelzing nodig had, dat ik er voor haar was en haar zou geven wat ze nodig had. En als ze dat wist; dan was het goed.
Ik gooide mijn opgerookte sigaret op de grond, die meteen doofde in de eeuwige sneeuw en zette daarna koers naar boven. Ik deed het rustig aan, want dit was onze eerste nacht samen en ik geloofde nooit dat ze afgelopen twee maanden een rustige, niet-pijnlijke nachtrust had gehad en die gunde ik haar volledig. Misschien sliep ze al wel. Ik zou haar in elk geval niet wekken.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Laetitia.

Ik hou mijn blik strak op hem gericht als hij de vragen stelt. Even trek ik een wenkbrauw op, waarna ik een bruine lok haar achter mijn oor strijk.
Of hij weet écht niet waar ik het over heb, of hij is verdomd goed in doen alsof. Ik aarzel even. Hij heeft gelijk over één ding, namelijk dat hij er allerminst uitziet als een slaaf, of wie dan ook in dienst van de koningin. En de manier waarop hij de woorden uitsprak, verraadt walging over wat ik zojuist heb gezegd. Ik trek heel kort mijn mondhoek omhoog en berg mijn dolk weer op. Hij ziet eruit als een opgejaagd dier. Maar hey, wie ben ik om te oordelen? Ik zie eruit als iemand die een slagveld heeft overleefd. God, wat heb ik een behoefte aan een douche, schone kleding en shampoo. Heel veel shampoo. En rust. Heerlijke rust.
'Goed. Je krijgt het voordeel van de twijfel. Paranoia maakt een mens gek. En 'ze' zijn de martelaren van de koningin die het humoristisch vinden je de hele dag aan een vervloekt andreaskruis te laten hangen. Over de avonden nog niet gesproken.' Ik tover een sigaar tevoorschijn en met wat moeite weet ik die aan te krijgen in de gure wind.
'Nu is het mijn beurt om vragen te stellen. Waar vind ik onderdak en een goeie fles whisky? Ik bevries hier in die winter en moet me ergens mee bezatten.'

[ bericht aangepast op 6 dec 2011 - 22:55 ]

No growth of the heart is ever a waste

Leyla Manta
Rustend op mijn zij keek ik naar het raam, hetzelfde raam als waardoor Elias eens naar binnen had lopen kijken. Maar nu zorgde het enkel voor uitzicht.
Een kleine glimlach speelde rond mijn lippen toen ik voetstappen op de trap hoorde, maar ik bleef liggen.
Onwillekeurig dwaalde mijn hand even naar beneden, raakte de gladde, naakte huid van mijn bovenbeen aan. Ik wurmde mezelf uit het hemd, en liet die naast het bed vallen.
Nerveus als ik meteen werd, trok ik de deken verder omhoog. Ik zou eraan moeten wennen, ookal was het Vedran. Ik zou weer moeten accepteren dat hij naar mijn naakte lichaam keek, uit lust, het aan zou raken omdat hij ernaar verlangde.
'Verdomme,' fluisterde ik tegen mezelf, waarna ik mezelf dwong de deken een stukje naar beneden te halen, tot vlak onder mijn sleutelbenen.
Op mijn borsten waren nog twee vage plekken te zien waar Elias zijn tanden had gebruikt, en die plekken zaten haar het meeste dwars.

-

Elias
De koningin. Ze kwam echt van kasteel. Ikzelf was er nooit geweest. Had het wel gewild hoor, gewoon uit nieuwsgierigheid, om eens een kijkje te nemen, maar er was altijd wel iets wat me uiteindelijk toch tegenhield.
En nu deze vrouw me vertelde over martelaren, nou nee, bedankt, dan bleef ik toch liever mezelf verstoppen in dit verrotte, bevroren dorp. Ik martelde, maar werd niet gemarteld. Die vernedering zou te erg zijn.
Echter schoot ik toch in de lach toen ze de sigaar tevoorschijn haalde en me vroeg naar de drank en het onderdak. Nee, deze vrouw was zeker geen prototype dame. Dat was ook eens leuk om mee te maken, die had ik nog nooit gehad. Vrijwel alle vrouwen hier in het stadje waren zo vrouw-mogelijk, gewoon omdat de keuze beperkt was en het een strijd was een leuke vent te vinden.
"Ik zou graag met je mee gegaan zijn voor een aantal glazen, maar helaas ben ik niet meer welkom in de stad, dus je kan je enkel wat de weg wijzen." Nee, mijn hoofd hing op iedere winkelruit omdat ik gezocht werd. Eén stap binnen de grenzen van de stad en ik werd geboeid afgevoerd.
"Maar vertel me eerst eens wie je bent." Met wie ik had eigenlijk precies te maken? Daar was ik toch best benieuwd naar.

Vedran
Uiteindelijk bereikte ik de slaapkamer en zag meteen dat Leyla nog niet sliep. Sterker nog, ze keek om zich heen alsof ze zich niet goed wist wat ze moest doen, ze kon zichzelf geen goede houding geven.
Ik vroeg me af of dat te maken had met het feit dat ik zo meteen bij haar in datzelfde bed kwam liggen, of het feit dat ze nog altijd zo met Elias in haar hoofd zat, dat ze dacht dat hij ieder moment binnen kon komen.
Toch vroeg ik er niet naar, liep naar de kast en trok er een trainingsbroek uit. Normaal gesproken sliep ik nooit in zo'n ding, maar het leek me toch vreemd om lekker naakt tegen haar aan te komen liggen. Vond ze vast niet leuk.
En dus trok ik de trainingsbroek aan en stapte daarna een beetje aarzelend het bed in, wat ook niet vaak gebeurde, natuurlijk.
Ik draaide me op mijn zij naar haar toe en keek haar recht aan in haar goudbruine kijkers.
"De slaap niet kunnen vatten?"

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Leyla Manta
De deken wat angstvallig tussen mijn vingers geklemd, keek ik om. Mijn blik gleed over zijn gezicht, waarna ik weer iets ontspande en mijn hand op het matras liet vallen.
'Nee,' gaf ik met een zachte stem toe.
Het voelde vreemd, nu hij zo halfnaakt naast me lag. Dubbel, enigzins verwarrend. Het was verdomme Vedran, er was geen reden om bang te zijn.
Misschien stelde ik me wel gewoon aan. Deed ik eigenlijk ook.
Ik was ondertussen op mijn rug gaan liggen, en draaide ook op mijn zij. Mijn hand gleed naar hem toe, voorzichtig streelde ik over zijn borst.
Hij leek sterker, gespierder dan eerst.

-