• Op een onbekend eiland Alcamene heerst al voor zolang men kan herinneren een strenge winter. Meters sneeuw, dikke pakken ijs en een eeuwig durende, strenge wind. Het eiland wordt bewoond door verschillende wezens, die sinds de wintertijd niet meer blind op iemand kunnen vertrouwen.
    De koningin Epona Euryanassa is degene die de winter over het eiland heeft uitgeroepen, en het contact met zustereiland Melania heeft verbroken waardoor de inwoners van Alcamene geen kant meer opkunnen. Stuk voor stuk zullen ze moeten buigen voor de koningin, die een aardig aantal wezens achter zich heeft staan.


    In deze RPG worden de bewoners van het eiland Alcamene gespeeld, vanaf 12 en t/m 30 jaar. In de story die beneden in dit topic te vinden is, kun je de verschillende soorten vinden die kunnen worden gespeeld - waaronder ook 'gewoon' een mens.
    De koningin wordt niet gespeeld, maar het is wel mogelijk om iemand te spelen die voor haar werkt. Die komt bijvoorbeeld spioneren, informatie zoeken, etc.
    Op zustereiland Melaina wordt een verzet bij elkaar geraapt om de koningin van de troon te stoten, maar dat deel komt verder in de RPG aan bod.
    Alle personage's zullen met naam en speler in het topic komen te staan, en uitgebreid in de daarvoor bestemde story.


    - Rollentopic
    - Rollenstory
    - Speltopics





    Dulcis
    Rizardo (Rizardo)
    Silvano (Sueno)
    Nairawen (Imperialism)

    Interius
    Leyla (Sueno)
    June (Panter)
    Scirius (MustacheMe)
    Madeline (HurtedHeart)
    Raveny (Fae)

    Sanguis
    Vedran (Fayan)
    Alissa (Discovery)
    Dream (Rizardo)
    Mischa (Sueno)
    Laetitia Tsark (C18)

    Sirene
    Michael (Rizardo)
    Cameron (HurtedHeart)
    Adeleide (FlawlessLove)
    Veralynn (Fayan)
    Arianna (Fae)

    Cornu
    Charis (Fayan)
    Miorynn (Imperialism)
    Felicia (HurtedHeart)
    Angélo (MustacheMe)
    Zorah (Fae)
    Cherelle (Sueno)

    Mens
    Arlene (Cresta)
    Jake (HurtedHeart)
    Liam (TheDirection)
    Iris (RainbowDay)

    Koppeltjes:
    Vedran x Leyla
    Silvano x Raveny


    "In the depth of the winter, I finally learned that within me there lay on invicible summer"

    [ bericht aangepast op 5 dec 2011 - 18:33 ]


    -

    Leyla Manta
    'Waarom zou je niet willen dat hij wordt opgesloten?' vroeg één van de politieagenten, zo geduldig en rustig mogelijk als hij kon. Zijn bezorgde ogen leken op niets anders te kunnen rusten dan de rode striemen op haar polsen, waardoor ze die ongemakkelijk weg draaiden.
    'Omdat..' Ze viel even stil, slikte de brok in haar keel weg. 'Omdat ik van hem hou.'
    De monden van de agenten vielen bijna open, één van hen trok de deur voorzichtig open en een ander liep behoedzaam naar haar toe.
    'Kom maar mee naar het bureau, het komt allemaal goed.'


    -

    Vedran
    De rit naar het bureau duurde kort, terwijl ik steeds achterom keek in de hoop Leyla te zien.
    Zou zij nog steeds tegen de agenten ingaan? Proberen me vrij te spreken?
    Ineens schoot me iets te binnen waardoor ik wanhopig weer uit mijn boeien probeerde te komen.
    Elias had dit niet alleen gedaan om wraak te nemen.
    Zo had hij ook vrij spel. Op Leyla. Nee.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Leyla Manta
    Als een crimineel werd ze achterin één van de politieauto's geplaatst, waarna het voertuig kalm in beweging kwam. Alsof ze alle tijd hadden, verdomme.
    Verslagen hield ze haar goudbruine ogen op haar knieën gericht, hoorde de gedempte stemmen van de agenten tegen elkaar praten.
    Zonder duidelijke reden tilde ze haar blik op, kon nog net een glimp opvangen van Vedran's huis voor die uit beeld verscheen. En van een gestalte, die zich met een grijns achter de bomen schuil hield.
    Elias.


    -

    Vedran
    Bij het bureau aangekomen werd ik hardhandig meegesleept en in een cel gegooid. De deur ging met een harde knal dicht en het enige waardoor ik nog door naar buiten kon kijken was een klein gat op ooghoogte, ongeveer ter grootte van mijn gezicht met dikke tralies ervoor. Dat was alles. Meer niet.
    Mijn ogen bleven gespannen op de deur, waardoor Leyla straks naar binnen zou komen om een verklaring af te leggen.
    Ik hoorde politieagenten praten vlak buiten mijn cel.
    "Haal de aanklager er ook bij," zeiden ze.
    Elias zou ook komen.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Leyla Manta
    Begeleid door twee agenten liep ze door de deur, richtte haar blik op toen ze besefte dat Vedran hier moest zijn.
    De pijn raakte haar als een klap toen ze enkel zijn gezicht zag. Hij was weg gestopt in een cel.
    'Ga zitten, je kan zo de verklaring afleggen.'
    Met haar ogen nog steeds op Vedran gericht, nam ze plaats op de stoel. Tegenspreken had geen zin, niemand zou naar haar luisteren.
    Nu niet, tenminste. Maar het duurde niet lang of ze had de hele zaal voor haar.


    -

    Vedran
    Ik legde mijn hand tegen de tralies, bijna alsof ik erdoorheen kon om Leyla naar me toe te trekken.
    Er zat maar een paar meter tussen ons, maar die verdomde dikke deuren verhinderden me ervan naar haar toe te gaan en te omhelzen.
    We bleven een halfuur lang in stilte zitten, tot de deur van het bureau opnieuw openging en Elias binnenkwam.
    Tot mijn grote genoegen zag ik hoe gehavend zijn lijf was, maar dat veranderde meteen weer dat dat juist hetgeen was waardoor ik hier zat.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Leyla Manta
    Ze hoefde er niet voor om te kijken om te weten wie de ruimte betrad. Haar lichaam voelde het, angst kroop dichterbij terwijl Elias in haar richting liep. Door zijn masker heen kon ze de grijns op zijn gezicht zien terwijl hij plaats nam op één van de stoelen, niet ver van haar vandaan.
    Haar blik richtte ze op, schoot weer naar Vedran. Haar ogen brandden, ze moest het nog inhouden. Dit was niet het moment, die kwam nog wel.


    -

    Elias
    Met mijn gezicht weer op neutraal kwam ik het bureau binnen.
    Een agent kwam naar me toe, wees Vedran aan en vroeg om bevestiging.
    Minachtend keek ik hem aan in zijn ogen, die me vol vuur aankeken. Als die deur er niet gezeten had, had hij me vast vermoord.
    Het was geweldig om hem zo te zien, opgesloten, verwijderd van Leyla, eindelijk waar hij hoorde.
    "Hij was het. Zonder twijfel."


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Leyla Manta
    Haar blik werd los gescheurd van Vedran, boorden zich woedend in die van Elias, hoe bang ze ook voor hem was.
    'Wilt het slachtoffer naar voren komen?'
    Het duurde een tel voor ze besefte dat zij "het slachtoffer" was. Langzaam stond ze op, streek haar goudblonde lokken uit haar gezicht. Een onwillekeurige, trillende zucht ontsnapte aan haar voor ze naar de aangewezen plek ging, vooraan in de zaal.


    -

    Vedran
    De agent vroeg aan Leyla of zij haar versie van het verhaal wilde doen, maar ik betwijfelde de uitwerking ervan.
    Elias deed niet aan half werk. Hij zorgde ervoor dat alles perfect in elkaar zat, dat er niets mis kon gaan.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Leyla Manta
    Het hele verhaal deed pijn, gewoon omdat het leidde tot dit moment. Vooral het deel over Elias' ontvoering, maar bovenal de gezichten die naar haar keken. Alsof ze gek was. Een gek, gemanipuleerd meisje.
    Toen ze uiteindelijk stil was, keek ze twijfelend op. Haar vingernagels krasten angstig over de stoelleuning.
    Nee. Niemand geloofde haar.


    -

    Vedran
    Alle gezichten keken ongelovig, met opgetrokken wenkbrauwen. Hoewel er wel een paar waren die juist bezorgd en medelevend keken.
    Eén van de agenten stond op.
    "We snappen dat hij je gedwongen heeft dit te vertellen, maar alle bewijzen zijn tegen hem."
    Daarna richtte hij zich tot de rechter, die opstond en zei dat hij over een halfuur met het oordeel zou komen. Mijn gevangenisstraf.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Leyla Manta
    'Ik wil naar hem toe,' zei ze zodra ze weer zat.
    De politieagent naast haar keek vragend op, liet zijn blik twijfelend naar Elias glijden.
    'Nee, niet naar die klootzak. Naar Vedran.'
    Hij trok zijn wenkbrauwen op, mompelde iets onverstaanbaars. Verdomme, kon hij niet tenminste antwoord geven?


    -

    Vedran
    De agent schudde daarna zijn hoofd en sprak een antwoord uit waardoor ik woest mijn handen om de tralies klemde en knarsetanden.
    "Nee, hij is te gevaarlijk voor je. We willen niet dat hij je verder intimideert."


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Leyla Manta
    Haar mond viel bijna open, maar in plaats daarvan hield ze haar blik strak op het gezicht van de agent gericht. Haar goudbruine ogen glommen van woede, onmacht, verdriet, en de hoop die langzaam uit haar wegvloeide. Al helemaal toen de eerste traan naar beneden gleed.
    'Geváárlijk? Ben je dan werkelijk zo slecht in je werk dat je niet snapt dat degene die werkelijk gevaarlijk is straks als een vrije man weg loopt?!' sneerde ze.


    -