Nathaniel Snow
En het bleef stil in de cellen. Eindelijk beseften ze dat ik met één druk op de knop, een vingerknip, hun kon vermoorden, pijn kon laten voelen.
Maar ik was nog lang niet plan iemand te vermoorden, daarvoor had ik nog lang niet genoeg met ze gespeeld.
Ach, was Daiyh toch nog niet genoeg gemarteld.
Nog maar een druk op de knop, dezelfde als net.
Het prikkeldraad wrong zich zo diep in zijn vlees dat ze verdwenen in zijn kleding en in zijn huid. Net niet diep genoeg om belangrijke aderen te raken, of om vannacht te overlijden, maar wel genoeg voor een nacht van heerlijke pijn.
"Dan nu, welterusten en tot morgen, pionnen van me."
Ik stond op uit mijn stoel, wierp nog even een blik op Daiyh en Fayan en bedacht met een grijns hoe die er morgenochtend aan toe zouden zijn.
En wie er dan tegen me in opstand zou komen.
[ bericht aangepast op 5 dec 2011 - 1:04 ]
Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen