Nathaniel Snow
Twee maar? Echt? Mocht ik er maar drie pijn doen tijdens mijn eerste ontmoeting met hun? Wat ontzettend jammer!
Eerst richtte ik me tot de vrouw, die naar me gesist op een toon van een nijdige kat. Chiara Cinxi. Met Zahira, haar dochter. Daiyh's dochter. Ik wist alles.
"Chiara, besef heel goed, dat iedere fout die jij maakt, en dat van net was er één, dat ik je dochter ervoor zal straffen." Die pijn was veel effectiever dan als ik haarzelf zou straffen.
Nu moest ik alleen nog de andere man, Saph Amero, die dit vergeleek met de Hongerspelen. Dat moest ik ook maar snel uit hem krijgen. Gelukkig had hij ook iemand van wie hij hield.
"Hetzelfde geldt voor jou, Amero. Ik heb veel speeltjes voor jouw Fayan. Ik hoorde dat hij vroeger een mutant was?"
Heerlijk, als ik mensen pijn kon doen door hun geliefden pijn te doen, al wist ik jammer genoeg nog niet zeker of dat bij Daiyh ook zou werken. Maar daar kwam ik op den duur ook wel achter.
Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen
