• Op een onbekend eiland Alcamene heerst al voor zolang men kan herinneren een strenge winter. Meters sneeuw, dikke pakken ijs en een eeuwig durende, strenge wind. Het eiland wordt bewoond door verschillende wezens, die sinds de wintertijd niet meer blind op iemand kunnen vertrouwen.
    De koningin Epona Euryanassa is degene die de winter over het eiland heeft uitgeroepen, en het contact met zustereiland Melania heeft verbroken waardoor de inwoners van Alcamene geen kant meer opkunnen. Stuk voor stuk zullen ze moeten buigen voor de koningin, die een aardig aantal wezens achter zich heeft staan.


    In deze RPG worden de bewoners van het eiland Alcamene gespeeld, vanaf 12 en t/m 30 jaar. In de story die beneden in dit topic te vinden is, kun je de verschillende soorten vinden die kunnen worden gespeeld - waaronder ook 'gewoon' een mens.
    De koningin wordt niet gespeeld, maar het is wel mogelijk om iemand te spelen die voor haar werkt. Die komt bijvoorbeeld spioneren, informatie zoeken, etc.
    Op zustereiland Melaina wordt een verzet bij elkaar geraapt om de koningin van de troon te stoten, maar dat deel komt verder in de RPG aan bod.
    Alle personage's zullen met naam en speler in het topic komen te staan, en uitgebreid in de daarvoor bestemde story.


    - Rollentopic
    - Rollenstory
    - Speltopics





    Dulcis
    Rizardo (Rizardo)
    Silvano (Sueno)
    Nairawen (Imperialism)

    Interius
    Leyla (Sueno)
    June (Panter)
    Scirius (MustacheMe)
    Madeline (HurtedHeart)
    Raveny (Fae)

    Sanguis
    Vedran (Fayan)
    Alissa (Discovery)
    Dream (Rizardo)
    Mischa (Sueno)

    Sirene
    Michael (Rizardo)
    Cameron (HurtedHeart)
    Adeleide (FlawlessLove)
    Veralynn (Fayan)
    Arianna (Fae)

    Cornu
    Charis (Fayan)
    Miorynn (Imperialism)
    Felicia (HurtedHeart)
    Angélo (MustacheMe)
    Zorah (Fae)
    Cherelle (Sueno)

    Mens
    Arlene (Cresta)
    Jake (HurtedHeart)
    Liam (TheDirection)
    Iris (RainbowDay)

    Koppeltjes:
    Vedran x Leyla
    Silvano x Raveny


    "In the depth of the winter, I finally learned that within me there lay on invicible summer"


    -

    (cat)

    Vivian
    Haar benen sloten zich weer, waarna ze haar ogen dicht liet vallen.
    Een zucht kwam over haar lippen, ze haalde twee handen door haar lange, steile haar en draaide zich toen onwillekeurig tegen hem aan.
    De vorige keer had hij haar daarna ook weg geduwd, maar het ging automatisch.

    Leyla Manta
    Die woorden lieten haar eraan herinneren dat ze stil moest zijn, maar het lukte niet.
    Al haar spieren waren aangespannen, verkrampt, waardoor het onmogelijk was om te ontspannen zodat de pijn weg zou gaan. Elke beweging van zijn heupen brandden door haar lichaam heen, zorgden voor een zacht, klagend geluidje.


    -

    Vedran, you're done.
    Now go fucking save Leyla *O*


    -

    Vedran
    Net als de afgelopen dagen sloeg ik ook nu automatisch mijn arm weer om Leyla heen, trok haar naar me toe-... wacht eens.
    Mijn ogen vlogen open en met een ruk staarde ik opzij. Oh shit. Had ik het toch gedaan.

    Elias
    Mijn handen gleden naar haar borsten, knepen erin, mijn nagels drukten in het vlees. Mijn heupen stootten genadeloos door, ramden iedere keer zo diep mogelijk in haar, terwijl ik nog altijd intens genoot van de pijn op haar gezicht, de kreten van pijn die ze slaakte.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Vivian
    Verbaasd keek ze even op toen hij haar naar zich toetrok, waarna ze haar lichaam met een tevreden grijns tegen de zijne nestelde.
    Haar vinger streken even over zijn buik, werden toen op zijn borst neergelegd.
    Was hij haar toch zomaar vergeten, bedacht ze zich grinnikend.

    Leyla Manta
    Haar ogen gingen dicht, ze drukte haar kaken nogmaals op elkaar. Met de nodige moeite probeerde ze de brok in haar keel weg te slikken, wonderbaarlijk genoeg lukte het haar om haar tranen tegen te houden.
    Zijn handen gingen weg, haar polsen waren los. Automatisch sloeg ze hem weer, voor de tweede keer midden in zijn gezicht.


    -

    Vedran
    Ik vloog overeind, duwde haar van me af. Mijn hoofd was gevuld met Leyla. Die zou hier moeten liggen, niet Vivian. Verdomme, verdomme, verdómme!
    Ik griste Vivians kleding van de grond, smeet het haar toe terwijl ik zelf ook weer in de kleren sprong.
    "Aankleden en wegwezen. Ik moet naar Leyla toe."
    En met die woorden stampte ik het huis uit, terug de sneeuw in, naar Leyla's huis om haar op te halen.

    Elias

    Leyla lag vastgebonden? (cat)


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Owja?
    *denkt na*

    Ow.. ja.. *fail*

    Vivian
    Verbaasd krabbelde ze overeind.
    'Je moet naar L-?' Haar bh werd tegen haar gezicht gegooid, waardoor ze haar zin afbrak. 'Kom nu ter-'
    Hij liep de trap af, was al weg. Met grote ogen keek ze even naar de plek waar hij zonet nog was.
    Wat was dit nou weer?
    Na een paar minuten begon ze zich langzaam aan te kleden, en liep op haar gemak naar beneden.

    Leyla Manta
    Haar ogen gingen dicht, ze drukte haar kaken nogmaals op elkaar. Met de nodige moeite probeerde ze de brok in haar keel weg te slikken, wonderbaarlijk genoeg lukte het haar om haar tranen tegen te houden.
    Ze kon alleen maar hopen dat het snel over zou zijn, en dat hij haar dan liet gaan. En dat deed ze dan ook, tussen alle angst en pijn door.

    [ bericht aangepast op 1 dec 2011 - 0:26 ]


    -

    Tijdstip hè :'D

    Vedran
    Ik beende door de straten, naar dezelfde plek waar we Vivian tegen waren gekomen en volgde haar voetstappen door de sneeuw.
    Na een paar meter echter kwamen daar nog andere voetstappen bij en leek het wel alsof er een soort worsteling was geweest, want daarna gingen er twee voetstappen een andere kant op en ging er ook een soort slepend spoor heen. Die andere voetafdrukken waren afkomstig uit de richting van Elias' huis.
    Ik aarzelde geen moment, begon als een idioot het spoor te volgen, half rennend en druk om me heen kijkend.
    Uiteindelijk kwam ik aan bij een verlaten pand en bleef ik even staan luisteren. Ik hoorde gegil. Gegil afkomstig van een bekende stem.

    Elias
    Ik ging nog even door, maar net, vlak voordat ik klaar zou komen, knalde ineens de deur uit de sloten en vloog die de hal in.
    In de deuropening stond Vedran, die eerst een verwarde uitdrukking op zijn gezicht had, maar die meteen veranderd in meer dan moorddadig zodra hij mij en Leyla zag. Uh-oh.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Oew, sexy opkomst van Vedran (wbw)

    Leyla Manta
    Haar vochtige ogen schoten open toen ze de knal hoorde, Elias stopte gestaag met zijn bewegingen.
    Haar blik flitste naar de deuropening, waar Vedran stond. Als Elias niet nog altijd in haar had gezeten, was haar lichaam meteen niet meer verkrampt geweest van de pijn.
    Onwillekeurig vormden haar lippen zijn naam, ze duwde zichzelf iets omhoog alsof ze dan opeens los zou komen komen. De touwen begonnen in haar polsen te snijden.

    [ bericht aangepast op 1 dec 2011 - 0:38 ]


    -

    Vedran
    Eén blik op het tafereel was genoeg om mijn bloed te laten koken. Leyla die vastgebonden lag en Elias in haar, duidelijk genietend van haar pijn terwijl hij haar bruut verkrachtte. Ik maakte hem af. Klootzak.
    Ik stormde naar binnen, greep Elias vast bij zijn keel, trok hem van Leyla af en smeet hem zo hard ik kon tegen de muur, waar ik mijn knie een paar goed in zijn nog altijd rechtopstaande penis ramde, zo hard mogelijk, zodat hij lekker veel pijn zou hebben.
    Daarna volgde nog een vuistslag tegen zijn slaap en greep ik zijn keel opnieuw vast, hield hem tegen de muur gedrukt.
    Ik wilde allerlei verwensingen naar hem schreeuwen, hem nog wat meer slaan, maar ik was te boos, te razend om ook maar één woord uit te kunnen brengen.
    Elias verdedigde zich wel, haalde wel een paar keer uit en ik zou vast wat blauwe plekken hieraan overhouden, maar ik had het er allemaal voorover.
    Uiteindelijk greep ik zijn hoofd vast en liet die weer hard neerkomen op de keiharde, betonnen muur achter hem, waardoor Elias meteen buiten westen was en neerzakte op de vloer.
    Zodra hij lag rende ik naar Leyla, maakte meteen de touwen los en trok haar voorzichtig overeind. Haar kleren waren verscheurd, dus ik trok mijn leren jack en shirt uit en bood die haar aan.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Leyla Manta
    Haar vingers gingen even over haar polsen, maar er was niks meer van te zien dan op elke een rode striem. En dat viel haar nog mee.
    In haar goudbruine ogen lagen nog altijd de tranen die ze niet had willen laten zien, behoedzaam veegde ze die weg voor ze dankbaar Vedran's aanpakte.
    Die liet ze over haar lichaam glijden, waardoor zijn geur over haar heen kwam te liggen. Ze rook nog iets, maar wist niet precies wat.
    Het jack volgde, zorgde ervoor dat ze zich minder kwetsbaar voelde, dat de kou afnam.
    Toch beschaamd - gewoon om wat hij had gezien - hield ze haar blik op de grond gericht. Haar handen waren weer gebald tot vuisten, haar benen leken te trillen onder het gewicht van haar lichaam.

    [ bericht aangepast op 1 dec 2011 - 0:46 ]


    -

    Vedran
    Het was zo vreemd om Leyla zo te zien. Ze leek zo heel erg klein en heel erg kwetsbaar. Wáárom was ik ook meegegaan met Vivian? Dan was dit nooit gebeurd.
    Ik had haar moeten beschermen en daar had ik in gefaald.
    Leyla's ogen stonden nog vol tranen, ze stond te trillen op haar benen en ik kon niet anders dan haar heel voorzichtig in mijn armen te trekken, tegen mijn borst.
    "Het is voorbij, hij zal je geen pijn meer doen..." fluisterde ik zacht. Ik ging alles op alles zetten om dat waar te maken.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Maar nu ga ik trouwens, want ik ben echt doodop en ik heb morgen een heel erg zware dag. (no_chears)
    Maar morgen gaan we weer verder :'D
    Tot morgen en slaap lekker alvast <3


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Leyla Manta
    Haar gezicht verborg ze tegen zijn borst, ze voelde zijn hart tegen zijn ribbenkast opspringen.
    Uit woede, verdriet?
    Een rilling trok over haar rug, ze trok hem dichter naar zich toe. Haar keel schrijnde.
    'Ik wil weg,' zei ze, noodgedwongen fluisterend.
    Haar stem leek afgezwakt te zijn door haar gegil. Ze voelde hoe haar borsten tegen zijn lichaam werden gedrukt, kleine plekjes brandden waar Elias zijn nagels in de tere huid het geslagen.
    Maar dat maakte even niet uit, die pijn. Het ergste was tenminste over. Tussen haar benen brandden het nog, onwillekeurig vroeg ze zich af of het zou bloeden.
    Een trillende zucht ontsnapte aan haar, ze kroop dichter tegen hem aan, alsof ze zou in zijn armen kon verdwijnen.

    [ bericht aangepast op 1 dec 2011 - 6:49 ]


    -

    Slaap lekker, en tot morgen <3 (:


    -

    Hallo ^^


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.