[RPG] Snowflakes • 11 - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

28 nov 2011 - 22:14

Sphynx 5148

Op een onbekend eiland Alcamene heerst al voor zolang men kan herinneren een strenge winter. Meters sneeuw, dikke pakken ijs en een eeuwig durende, strenge wind. Het eiland wordt bewoond door verschillende wezens, die sinds de wintertijd niet meer blind op iemand kunnen vertrouwen.
De koningin Epona Euryanassa is degene die de winter over het eiland heeft uitgeroepen, en het contact met zustereiland Melania heeft verbroken waardoor de inwoners van Alcamene geen kant meer opkunnen. Stuk voor stuk zullen ze moeten buigen voor de koningin, die een aardig aantal wezens achter zich heeft staan.

In deze RPG worden de bewoners van het eiland Alcamene gespeeld, vanaf 12 en t/m 30 jaar. In de story die beneden in dit topic te vinden is, kun je de verschillende soorten vinden die kunnen worden gespeeld - waaronder ook 'gewoon' een mens.
De koningin wordt niet gespeeld, maar het is wel mogelijk om iemand te spelen die voor haar werkt. Die komt bijvoorbeeld spioneren, informatie zoeken, etc.
Op zustereiland Melaina wordt een verzet bij elkaar geraapt om de koningin van de troon te stoten, maar dat deel komt verder in de RPG aan bod.
Alle personage's zullen met naam en speler in het topic komen te staan, en uitgebreid in de daarvoor bestemde story.

- Rollentopic
- Rollenstory
- Speltopics

Dulcis
Rizardo (Rizardo)
Silvano (Sueno)
Nairawen (Imperialism)

Interius
Leyla (Sueno)
June (Panter)
Scirius (MustacheMe)
Madeline (HurtedHeart)
Raveny (Fae)

Sanguis
Vedran (Fayan)
Alissa (Discovery)
Dream (Rizardo)
Mischa (Sueno)

Sirene
Michael (Rizardo)
Cameron (HurtedHeart)
Adeleide (FlawlessLove)
Veralynn (Fayan)
Arianna (Fae)

Cornu
Charis (Fayan)
Miorynn (Imperialism)
Felicia (HurtedHeart)
Angélo (MustacheMe)
Zorah (Fae)
Cherelle (Sueno)

Mens
Arlene (Cresta)
Jake (HurtedHeart)
Liam (TheDirection)
Iris (RainbowDay)

Koppeltjes:
Vedran x Leyla
Silvano x Raveny

"In the depth of the winter, I finally learned that within me there lay on invicible summer"

-

1 dec 2011 - 20:50

Pinguino 18074

Vedran
Haar stem trilde. Huilde ze nou? Het liet me nog slechter voelen.
Ik had mijn handen in mijn broekzakken gestoken en bleef achter haar staan. Ik wil haar zeker nu niets opdringen.
"Ik wil niet dat...dat je bij me weggaat." De woorden kwamen vreemd uit mijn mond, omdat ik zoiets nog nooit eerder had uitgesproken, niet op zo'n manier in elk geval. Maar ze waren wel waar.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

1 dec 2011 - 20:54

Sphynx 5148

Leyla Manta
'En ik wilde niet dat je met Vivian naar bed ging.'
Om de één of andere reden kon ze het niet opbrengen om weg te gaan, om hem achter te laten. Hoe pijnlijk alles ook was, hoe misselijk ze ook werd van het beeld dat steeds scherper leek te worden.
"Dit is Leyla, mijn vriendin."
Misschien had hij dat alleen maar gezegd om van haar af te zijn.

-

1 dec 2011 - 20:56

Pinguino 18074

Vedran
"En ik zou willen dat ik dat nooit gedaan had. Het spijt me echt, Leyla. Ik beloof je dat het nooit weer zal gebeuren. Ik ben de jouwe."
O god, wat snakte ik naar een sigaret op dit moment. Of twee. Pakjes.
Al die rare zinnen die ik uitkraamde, maar zo waar waren en al die gevoelens die door mijn lijf gierden. Jezus, wat was dit verwarrend.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

1 dec 2011 - 21:01

Sphynx 5148

Leyla Manta
Onwillekeurig slikte ze.
"Ik ben de jouwe." God, wat zou ze dat graag willen. Dat hij echt van haar was, dat ze zich geen zorgen hoefde te maken, hem kon blindelings kon vertrouwen als hij een keer alleen op pad ging.
Waarom kon ze zich dan ook zulke beelden voor zich vormen? Wáárom zag ze Vivian met een zelfingenomen grijns in het bed liggen, Vedran's lichaam bovenop de hare, zijn onderlijf die tegen haar heupen stootte.
Als ze dat kreng ooit nog eens tegen kom, was ze dood. Als mens mocht ze dan niet erg sterk zijn, in haar pantergedaante kon ze veel meer schade aanrichten.
'Blijkbaar niet wanneer ik je even alleen laat. Dan val je toch weer terug..'
Het leek haar met de seconde duidelijker te worden, haar gevoelens schreeuwden tegen haar om gehoord te worden. Maar als er een slecht moment was om dat te doen, was het nu.
Maar ze voelde zijn lichaamswarmte op haar branden, zijn aanwezigheid leek tot haar door te dringen tot op het bot.
Verdomme, was ze nu serieus.. verliefd?
Om dat te weten, moest ze hem wel aankijken. Behoedzaam streek ze de tranen weg die langzaam over haar wangen liepen, om zich vervolgens naar hem om te draaien.
Haar blik zocht naar de zijne. God, hoe hij naar haar keek. Al snel sloeg ze haar blik weer neer naar de grond, voelde haar handen langzaam vuisten worden.
Die vreemde, verwarrende gevoelens waren haar opeens wel heel erg duidelijk. Doordat hij haar had gered van Elias, haar had gekwetst tot op het bot, probeerde het weer goed te maken, zelf pijn leek te hebben door haar verdriet.. Het leek op zijn plek te vallen, ergens waar ze het niet kende.
Liefde was iets dat ze niet kende, tot ze er mee geconfronteerd werd. Door Vedran.

[ bericht aangepast op 2 dec 2011 - 6:33 ]
-

1 dec 2011 - 21:14

Sphynx 5148

And she's gone.. (no_chears)

-

1 dec 2011 - 21:14

Pinguino 18074

*sigh* Got to go again Ik kom misschien vanavond nog even en anders pas morgenavond weer, want ik heb morgen PEP en dat duurt tot 5 uur. (no_chears)
Duszz, tot straks of tot morgen :'D <3

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

1 dec 2011 - 21:15

Sphynx 5148

Nooh
I hope tot so dan, en anders tot morgen <3

Succes met je PEP :'D

-

1 dec 2011 - 22:18

Sphynx 5148

*typing bored post*

Elias
Toen hij uiteindelijk wakker werd, voelde hij een inmense pijn door zijn lichaam vloeien. Hij probeerde zichzelf omhoog te duwen van de koude vloer, maar viel meteen weer als een nutteloos hoopje terug op de grond.
Het gebouw was voor de rest leeg. Leyla was weg, vertrokken nadat Vedran hem genadeloos in elkaar had geslagen. Klootzak.
'Godveromme,' siste hij, wat alleen maar meer pijn leek te doen.
Na een paar minuten dwong hij zichzelf op te staan, bracht een hand omhoog en voelde aan zijn kaak. Niet gebroken, maar het scheelde verdomd weinig.
De schrijnende pijn in zijn keel zorgde ervoor dat hij niet hoefde te kijken om het te raden. Maar toen hij uit het nachtkastje toch een spiegel pakte, kreeg hij gelijk.
Vijf vingers stonden in zijn hals, rood en blauw door elkaar. Het zou nog wel even duren voor hij zich weer kon vertonen. En dat gaf Vedran dagen extra tijd om zijn "liefje" te beschermen.
Verdomme, verdomme, verdomme.
Geërgerd gaf hij een trap tegen het matras, negeerde de volgende pijn. Opeens viel zijn blik op de gescheurde kleding, hij bukte zich om de zwarte bh op te pakken die ze gedragen had. De bandjes waren geknapt. Hij liet zijn vingertoppen over het laagje kant gaan dat de bovenkant van de cup sierde.
Hij had veel te kort van haar kunnen genieten. Ookal was hij uiteindelijk toch klaar gekomen, dan leek hij wel gek om zo'n jong ding te laten gaan. Nee, ze had minstens een week in dit huis mogen zitten, vastgebonden en levend op water en brood, gedegradeerd van Vedran's lievelingetje tot zijn speeltje, zijn hopeloze meisje.
Een grijns verscheen langzaam rond zijn lippen, bij die gedachte voelde hij hoe een lichte erectie zich weer vormde.
Wat was ze heerlijk geweest, die tijd die hij had gekregen. Ze had gegild, tegen gestribbeld, haar lichaam was verkrampt geweest, de tranen waren in haar ogen gesprongen van de pijn.
Een diepe grom ontsnapte uit zijn keel, terwijl hij opkeek naar de deuropening, die nog altijd de deur mistte. Die lag dan ook bij zijn voeten, merkte hij opeens op.
Maar het zou niet lang meer duren. Over minstens vijf dagen waren de meeste verwondingen over, en dan zou hij weer op pad gaan. Het zou nu nog moeilijker worden, Vedran zou haar beschermen als het roofdier dat hij eigenlijk was.
Maar hij zou haar echt niet laten gaan, niet tot hij haar voor zolang had gehad tot hij haar zat was. En misschien werd hij haar wel nooit zat, zou hij begrijpen waarom ze zo speciaal was voor zijn oude vriend.
In dat geval, moest hij een nieuwe plek verzinnen. Hij moest zijn sporen beter uitwissen, ergens heen gaan waar Leyla's heerlijke kreten niet hoorbaar zouden zijn. Ergens waar haar pijn en vernedering vergeten zouden gaan in het niks, omdat er - behalve hun tweeën - niemand was die haar kon horen. Hij zou de enige zijn die macht over haar had, die bepaalde over haar lot en haar kon bespelen als een marionet.
En dan zou Leyla Manta van hem zijn, voor altijd.

[ bericht aangepast op 2 dec 2011 - 17:48 ]
-

2 dec 2011 - 14:34

Antigone 6254

Goeiemiddag.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

2 dec 2011 - 16:01

Sphynx 5148

*rolt topic binnen*

Rose, ga eens naar After the war (wbw)

-

2 dec 2011 - 16:02

Antigone 6254

Heb ik openstaan, maar ben al een tijdje te lui om op F5 te drukken, ghehe. *gaat toch maar eens kijken*

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

2 dec 2011 - 19:54

Pinguino 18074

Me likey Elias. Me sick o.o *starts writing for Vedran*

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

2 dec 2011 - 19:54

Sphynx 5148

*rolt topic binnen*

Me likey Elias too :'D

-

2 dec 2011 - 19:58

Pinguino 18074

Vedran
Eindelijk draaide ze zich naar me toe, keek me even heel kort aan, maar haar blik schoot meteen weer omlaag, naar haar vuisten, alsof ze ergens van geschrokken was.
Het bleef even een tijdje stil tussen Leyla en mij, waarin ik nadacht over een antwoord.
Ze had gelijk; zodra Leyla er niet was, dook ik alweer met een ander het bed in. Welgeteld een halfuur later. Misschien nog niet eens.
Maar kon ik mezelf ook beheersen?
Ik dacht van wel, nu ik wist hoe ik me achteraf zou leven. Dat ik weer diezelfde pijn in Leyla's ogen zou zien en dat als ze me nu nog een kans gaf, ik die niet nóg een keer zou krijgen. Zo was ze niet. Ik wist niet eens of ze me nu nog wel een kans wilde geven.
"Ik zal mezelf echt inhouden. Jij zal de enige nog zijn."
Ik richtte mijn blik naar haar op, hopend dat ze me weer aan zou kijken met die prachtige goudbruine ogen van haar.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

2 dec 2011 - 20:02

Sphynx 5148

Leyla Manta
Onwillekeurig beet ze op haar onderlip, slikte met de nodige moeite de verwensingen, beschuldigingen en verwensingen door die ze zonder erover na te denken tegen hem had kunnen schreeuwen.
Haar hand ging even naar haar buik, maar dat had toch geen nut. Ze dwong zichzelf het beeld te verjagen, voelde de misselijkheid enkel toenemen.
'En waarom zou je je nu wel opeens in kunnen houden?' vroeg ze na een tweede, korte stilte. Vanonder haar lange, donkere wimpers keek ze naar hem, het oogcontact duurde nog geen seconde.

-

Index RPG Actieve Topics Zoek