• Op een onbekend eiland Alcamene heerst al voor zolang men kan herinneren een strenge winter. Meters sneeuw, dikke pakken ijs en een eeuwig durende, strenge wind. Het eiland wordt bewoond door verschillende wezens, die sinds de wintertijd niet meer blind op iemand kunnen vertrouwen.
    De koningin Epona Euryanassa is degene die de winter over het eiland heeft uitgeroepen, en het contact met zustereiland Melania heeft verbroken waardoor de inwoners van Alcamene geen kant meer opkunnen. Stuk voor stuk zullen ze moeten buigen voor de koningin, die een aardig aantal wezens achter zich heeft staan.


    In deze RPG worden de bewoners van het eiland Alcamene gespeeld, vanaf 12 en t/m 30 jaar. In de story die beneden in dit topic te vinden is, kun je de verschillende soorten vinden die kunnen worden gespeeld - waaronder ook 'gewoon' een mens.
    De koningin wordt niet gespeeld, maar het is wel mogelijk om iemand te spelen die voor haar werkt. Die komt bijvoorbeeld spioneren, informatie zoeken, etc.
    Op zustereiland Melaina wordt een verzet bij elkaar geraapt om de koningin van de troon te stoten, maar dat deel komt verder in de RPG aan bod.
    Alle personage's zullen met naam en speler in het topic komen te staan, en uitgebreid in de daarvoor bestemde story.


    - Rollentopic
    - Rollenstory
    - Speltopics





    Dulcis
    Rizardo (Rizardo)
    Silvano (Sueno)
    Nairawen (Imperialism)

    Interius
    Leyla (Sueno)
    June (Panter)
    Scirius (MustacheMe)
    Madeline (HurtedHeart)
    Raveny (Fae)

    Sanguis
    Vedran (Fayan)
    Alissa (Discovery)
    Dream (Rizardo)
    Mischa (Sueno)

    Sirene
    Michael (Rizardo)
    Cameron (HurtedHeart)
    Adeleide (FlawlessLove)
    Veralynn (Fayan)
    Arianna (Fae)

    Cornu
    Charis (Fayan)
    Miorynn (Imperialism)
    Felicia (HurtedHeart)
    Angélo (MustacheMe)
    Zorah (Fae)
    Cherelle (Sueno)

    Mens
    Arlene (Cresta)
    Jake (HurtedHeart)
    Liam (TheDirection)
    Iris (RainbowDay)

    Koppeltjes:
    Vedran x Leyla
    Silvano x Raveny


    "In the depth of the winter, I finally learned that within me there lay on invicible summer"


    -

    Lalala..


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    *rolt topic binnen*


    -

    Hai *O* *gaat typen voor Vedran*


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Yay! *zit zich al vanaf half 3 te vervelen*
    Eindelijk mensen!


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Vedran
    "Kun je... kun je lopen?" vroeg ik een beetje onzeker. Ze stond nog steeds te trillen in mijn armen en ik zag overal blauwe plekken opkomen op haar lijf. God, wat moest ze veel pijn hebben gehad. Verdomme.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Leyla Manta
    Bedenkelijk haalde ze haar schouders even op.
    'Ik weet het niet..' Haar stem was even zacht, voorzichtig. Ze ontweek zijn blik nog steeds, niet in staat hem aan te kijken.
    Eerst had ze meisjes die zich schaamden na een aanranding of verkrachting vreemd gevonden, snapte ze niet wat zij fout hadden gedaan. Maar nu snapte ze het. Het feit dat je zo machteloos was geweest, vernederd tegenover jezelf, zorgde ervoor dat je je vernederd voelde tegenover iedereen.
    En dat Vedran het dan ook nog had gezien..


    -

    Vedran
    "Ik draag je wel. Zo blijf je ook warmer," zei ik. Buiten was het nog altijd ijskoud, met een snijdende wind en ze had enkel mijn shirt en jack aan. Als ik haar dichtbij me hield, kon ze wat van mijn lichaamswarmte meekrijgen.
    Voorzichtig tilde ik haar op in mijn armen, hield haar zo dicht mogelijk tegen me aan en stapte toen naar buiten, was van plan om zo snel mogelijk naar huis te gaan, waar ze weer op kon warmen, kon douchen als ze dat wilde en andere kleren aandoen.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Leyla Manta
    Haar benen werden om zijn andere arm geslagen, onwillekeurig schoof ze het shirt wat omhoog dat voor haar veel te lang was. Haar gezicht betrok toen ze de blauwe plek op haar binnenbeen zag, met een ruk schoof ze de stof weer terug op zijn plek.
    Vedran draaide zich om, waardoor haar blik op Elias viel. Ze verborg haar gezicht tegen zijn borst, sloot haar ogen. Nog steeds was er die vage, vreemde geur.
    Maar wat was ze blij dat hij er was.


    -

    Ik heb geen zin in mijn huiswerk, maar ik heb morgen 2 proefwerken en moet ook nog wat maken x,x
    &trouwens, wat is de verhaallijn voor reünie-RPG? Of is het nog hetzelfde? *nieuwsgierig*


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Laura en Lizz hebben een vaag idee :'D


    -

    Uhu, maar ik vroeg me af hoever dat nu al was, of dat het nog steeds hetzelfde was als gistermiddag, ghehe. Sorry, ik ben lichtelijk hyperactief en dan praat ik teveel :'D


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Waarom kom je niet op After the war? ;o


    -

    Vedran
    Ik merkte hoe Leyla zich zo klein mogelijk maakte, zich haast verstopte in mijn armen en ik liep zo snel ik kon door de sneeuw, boog wat over haar heen om zoveel mogelijk sneeuw voor haar op te vangen.
    Hoewel ik geen shirt meer aanhad en met ontbloot bovenlijf door de storm liep, voelde ik de vlokken die neerdaalden op mijn lijf amper, door alle adrenaline die nog altijd door mijn lijf gierde, want ik was nog steeds laaiend op Elias.
    Thuis aangekomen legde ik haar heel voorzichtig neer op de bank en ging zelf op de bank er tegenover zitten, want ik had zo het idee dat ze nu liever niet teveel aangeraakt werd. Maar ze wist dat ze vrij was om te gaan en staan waar ze wilde en dat mijn huis nu ook het hare was.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Hmm, idunno, ik kom idd wel ff in dat topic x]


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Leyla Manta
    Een paar tellen bleef ze liggen, om zich vervolgens iets omhoog te duwen. Haar ogen glommen nog van het vocht, maar gleden voor de eerste keer voorzichtig naar die van hem.
    Het was bijna vreemd om hem zo te zien. Onzeker, bezorgd, en tegelijkertijd woedend.
    'Kom hier,' fluisterde ze bijna, en strekte één van haar armen.
    Als het iemand anders was geweest, had ze zoveel mogelijk afstand bewaard. Maar ze wilde juist dat Vedran bij haar was, dat ze zich beschermd kon voelen.


    -