[RPG] Geen Weg Meer Terug 14 - Speeltopics

Met moed, samenwerking en wilskracht is het de bewoners van de villa gelukt de grens te doen breken. Er zijn bijzondere vriendschappen ontstaan in moeilijke tijden. Maar dat betekent niet dat de groep nu veilig is. Een duistere vampier, Fjodor, uit het verleden van Odile besluit om terug te keren en hetgeen terug te nemen wat hij het zijne acht: Odiles leven en haar vrijheid, in de vorm van een huwelijk. Opnieuw wordt de groep in een onmogelijke positie geduwd om zich hun zojuist herwonnen vrijheid terug te krijgen, aangezien Fjodor hen gebruikt om Odile te manipuleren. Zal het ze lukken te ontsnappen, voor de eeuwige verbintenis wordt afgesloten?



Huidige rollen

- Quinten, mens
- Yue, goede vampier
- Savoy, soort van goede, maar eigenlijk ook slechte vampier Alternatieve versie van Savoy
- Odile, goede vampier
- Lewis, goede vampier

All drawing credit goes to C18. Alternate Savoy belongs to Vluuv

Kerkhof

- Dewi, mens -> ontsnapt
- Aimée, mens -> ontsnapt
- Candy, Timothy, Jamie -> dode mensen
- Elif ,Gawyn -> dode vampiers
- Damiën (Ash), Chase (James) -> weggegaan (vampierjagers)


Kijk hier voor meer informatie over RPG's!

Inspringen is altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting en ik we helpen je wel met inspringen (;

Rollen die je kan aannemen

- Fjodor zelf (if you dare... Mail dan naar C18, die de basis voor dit personage al heeft gelegd c: )
- clanleden van Fjodor
- Voedsel voor Fjodors clan. Mensen dus.
- Goede vampiers kunnen we er ook altijd nog in droppen.
- Andere gevangenen van Fjodor. We fixen wel wat om je er in te krijgen

Lijstje for join - mag je gewoon in het topic droppen

- Volledige naam:
- Leeftijd (ev in vampierjaren):
- Uiterlijk (beschreven):
- Foto (hoeft niet):
- Karakter:
- Verleden:
- Gave(voor vampiers):
- Extra:

Weetjes over vampiers

- Kunnen in het daglicht, maar niet lang. Zonlicht op lange termijn is dodelijk.
- Een vampier kan verder door vuur gedood worden
- Een mens wordt een vampier enkel als de vampier die hem bijt hem gif inspuit
- Als een vampier een mens veranderd, wordt die vampier een mentor
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Elke vampier heeft een soort kleine gave. Overdrijf ook niet hiermee.



- Lange posts!! (hoeven geen 1000 woorden te zijn, gewoon niet dat je twee zinnetjes zet en dat het dan gefixt is...)
- 16+ scenes zijn hier toegelaten (zowel seks als gore), u bent dus gewaarschuwd
- Spelling en grammatica, guys. Kleine foutjes vinden we niet erg, maar niet dat er om de twee woorden een klopper van een spelfout staat.
- Geen godmoding (= met de personages van anderen spelen) en powerplay (= je personage zo ontzettend sterk en prachtig maken dat de rest er niet tegenop kan), keep it real!
- Ruzies leg je bij, buiten dit RPG. Er wordt ook niet geruziet over bepaalde wendingen die het RPG maakt. Als je wat te zeggen hebt, moet je dat vriendelijk en beleefd doen.

HAVE FUN :'D

[ bericht aangepast op 14 dec 2011 - 21:30 ]

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Haha, het kerkhof in de opgepimpte begin post x) lol
Als regel zou ik ook zeggen dat je niet voor anderen moet beslissen, want vaak schrijven mensen dan dingen die ik totaal niet bij m'n persoontje vind passen :x

Verder krijg je dan zo'n regels als: geen ruzie als het niet bij je personage hoort.

Beginpost ziet er goed uit(Y) mooi overzichtelijk

LOLOLOL, ja wel handig dat er nu in is gezet dat d'r 16+ scenes in zitten :'D. Straks krijg je dat gedonder dat 11-jarige kids hier komen om te RPG'en en dan zoiets hebben van: holy fuuuck.

---

No growth of the heart is ever a waste

Voilà, volgens mij staat alles er nu wel in Als er nog wat anders bij moet, hoor ik het wel c:

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Eigenlijk ben ik nu geneigd om een rollentopic hiervoor te openen, of dat oude topic te gaan uppen, aangezien ik niet het idee heb dat mensen hier gauw reageren .
Butyeah,I should get back to my school work.

---

No growth of the heart is ever a waste

Dat idee dat mensen hier weinig op gaan reageren had ik ook al, maar eigenlijk vind ik dat niet zo erg

Volgens mij hebben we hier nooit een rollentopic voor gehad... Dat was van in het begin altijd in het RPG-topic. Vluuv heeft trouwens voorgesteld om eventueel een promotietopic te openen. Voor mij is dat goed, maar dan moeten we wel hameren op die lange posts, want zoveel mensen die zo schrijven zijn er volgens mij niet...

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Ja, promotietopic is helemaal prima, heb dat vermeende topic van mij ook nooit kunnen vinden dus dan zal 't wel niet bestaan..

---

No growth of the heart is ever a waste

Eindelijk m'n schoolshit af ><.

Odile - Goede vampier.

Lew's aanrakingen en strelingen maken me helemaal gek, waardoor ik niks anders kan dan zwaar ademen, piepen en kreunen. Goddank dat hij de grammofoonplaat heeft aangezet!
Heel even kruisen zijn ogen de mijne, waardoor ik tegelijkertijd kort de kans krijg om pauze te nemen en zijn blik te aanschouwen, ogen die een veelbetekenende twinkeling hebben. Al gauw gaat hij onverstoord verder met zijn handelingen, waardoor ik al gauw mijn hoofd achterover gooi en weer begin te rillen van genot. Zijn haar dat aan de binnenkant van mijn benen streelt, zijn tong die het brandende gebied genadeloos het heerlijke gevoel van genot laat ervaren, keer op keer. Oh god Lewis, ik word helemaal gek van je!
'Ah, Lewis.. ik hou het niet meer.. ah!' Met een gilletje voel ik het hoogtepunt me overspoelen, veel sneller dan ik had verwacht. Mijn lijf schokt en rilt. Ik hijg om weer de adem te vatten. Mijn lijf is uitgeput door alle spanning. Wat heeft hij met me gedaan? Ik kan nu wel dagen slapen. Het voelt alsof ik een veldslag achter de rug heb.
'Lewis..' hijg ik. 'Maak me los, ik wil je in mijn armen houden.' Op dit moment wil ik niks liever dan hem in mijn armen houden, zijn zachte en gladde borst strelen. Het maakte me tegelijkertijd gek en hartstikke geil om hem niet te kunnen zien, maar nu wil ik hem aanraken.

---

No growth of the heart is ever a waste

You poor darling Zoveel werk ?

Hij lachte zachtjes toen hij haar zijn naam hoorde zeggen. 'Maak me los, ik wil je in mijn armen houden.' Traag trok hij de das van voor haar ogen en staarde naar die prachtige grijze ogen. 'Je lijkt te denken dat ik klaar ben met je?' zei hij op een toon waaruit hij zijn opwinding niet kon verbergen. Desondanks leunde hij toch naar voor en probeerde de stukken stof los te prutsen. Ze had er echter zo hard aan getrokken dat de knoop helemaal was vastgelopen, waardoor hij er niks anders op vond dan de stof gewoon door te bijten. Haar handen die meteen rond zijn hals krulden vertederden hem, zelfs door de waas van alcohol heen net als haar ogen die hem vermoeid aan keken. 'Ik hou van je,' fluisterde hij zacht en liet zijn neus achter haar oor over haar haarlijn dwalen. Het bekende gevoel dwarrelde door zijn buik toen hij haar geur in zijn neusgaten rook. Hij wilde haar, dat kon hij niet ontkennen, maar de drang om haar te pakken was verdwenen. Dat frêle figuurtje in zijn armen, dat ene wezen dat meer voor hem betekende dan de hele wereld, dat kon hij niet op die manier onteren. Het was vreemd dat hij, ondanks hun eerdere beestachtigheid en zijn lust en bovenal de alcohol die hen had opgezweept, gek had gemaakt, nu alleen teder de liefde met haar wilde bedrijven. Voorzichtig. Liefdevol. Anders zou ze kapot gaan.
Ergens hoorde hij de grammofoonplaat verder spelen, maar hij had niet het gevoel dat hij zich in een muffe kelder bevond. Toen hij haar traag neerlegde en bovenhaar ging hangen, waande hij zich in een veel mooiere plek, waar er goud in het geluid hing, en je heldere belletjes kon ruiken, waar je de zachtheid van de wolken kon zien en het heldere rood van rozen kon proeven. 'Laat me van je houden...' Zijn stem klonk merkwaardig breekbaar, ook al voelde hij zich niet zo. Kort stokte zijn adem in zijn keel toen zijn neus langs de hare gleed en hij haar zacht kuste. Zijn hand streelde haar rode krullen terwijl hij met de andere voorkwam dat hij haar verpletterde onder zijn gewicht. Wanhopig was het geluidje dat uit zijn keel ontsnapte toen hij traag bij haar naar binnen gleed. Neem me het niet kwalijk, wilde hij zeggen, ik wil je gewoon bij me hebben.

[ bericht aangepast op 11 dec 2011 - 21:46 ]

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Ja . Echt vervelend, vooral als die pc-programma's niet meewerken, wat dus ja.. best vaak gebeurt :'D.

Odile - Goede vampier.

Als Lewis de das bij mijn ogen heeft weggehaald, heb ik even nodig om me aan te passen aan het licht.
'Je lijkt te denken dat ik klaar ben met je?' hoor ik hem ineens zeggen. Mijn ogen schieten open. 'Dit meen je toch niet serieus?' Tot mijn geruststelling bevrijdt hij me toch, waardoor ik me pas echt vrij voel. Mijn armen glijden om zijn hals en ik zie zijn donkergrijze ogen veelbetekenend in de mijne kijken. Ik voel hoe hij me zonder enige moeite oppakt en een stukje optilt.
'Ik hou van je,' hoor ik hem zeggen. Ik glimlach, aai een lok haar uit zijn gezicht en druk de lippen op de zijne. 'Ik ook van jou,' fluister ik terwijl ik mijn handen langs zijn armen laat glijden. Dan legt hij me weer neer en hangt boven me. Zijn zachte geur dringt mijn neusgaten binnen. Ik voel wat in mijn lichaam borrelen, opnieuw het verlangen om hem vast te houden. Mijn verstand zegt me dat het verstandig is om op z'n minst acht uur te slapen, mijn hart wil niks anders dan hem. Ik streel langs zijn wang en druk een kusje op zijn hals. Wat heeft hij in vredesnaam met me gedaan?
'Laat me van je houden,' hoor ik hem voorzichtig zeggen, met een stem zo kwetsbaar zoals ik nog nooit van heb gehoord. Ik laat mijn handen over zijn rug glijden. 'Wees voorzichtig,' fluister ik. Ik voel zijn hand langs mijn haar glijden, waardoor ik kippenvel in mijn hals en schouder krijg. En dan voel ik hem bij me naar binnen glijden, voorzichtig. Ik sluit de ogen en laat mijn handen over alle huid glijden waar ik bij kan. Nu ik hem eindelijk kan zien en voelen, maak ik daar maar al te graag gebruik van. In tegenstelling van wat ik heb verwacht, gaat Lewis voorzichtig te werk, alsof hij bang is dat hij me elk moment kan breken. Het ontroert me. Hij houdt niet alleen van me, hij laat het ook merken. Ondanks de wodka.
'Kus me,' fluister ik en ik zoek zijn hand.

---

No growth of the heart is ever a waste

Ugh, I know what you mean. Wij werken met zo'n wiskunde programma, en ik snap geen zak van dat ding ;/

Gehoorzaam legde hij zijn lippen tegen de hare, terwijl hij traag begon te stoten. Haar vingers omstrengelden de zijne en hij aaide teder met zijn duim over de rug van haar hand, een kleine beweging die hem vreemd genoeg vlinders bezorgde. Even stopte hij met haar te zoenen en boorde zijn ogen diep in die van haar. Gewoon naar haar kijken. Niets anders dan zij. De mogelijkheid - nee, de waarschijnlijkheid- dat ze over één en een halve dag nooit meer echt aan hem zou toebehoren, brak zijn hart in een duizend stukjes, waardoor hij, hoewel haar aanwezigheid hem een gelukkig gevoel bezeorgde, een golf van intens verdriet over zich heen voelde spoelen. Hij huilde niet snel, maar toen hij zijn ogen toekneep om de kwelling die daar heerste niet te laten zien, voelde hij een vochtig plekje aan zijn traanheuvel opwellen. Lewis legde zijn hoofd naast het hare, zodat de traan kon weg lopen zonder dat ze het merkte.
Het duurde niet lang voor hij kwam. Zijn lichaam was al opgewonden van hun voorspel, en hoewel zijn bewegingen traag en oppervlakkig waren geweest, hadden ze hem een kalme maar voldoende bevrediging bezorgd. In tegenstelling tot eerder, slaagde hij er wel in om zijn genot beperkt te houden tot een lichte versnelling van zijn ademhaling en een korte verstrengeling van zijn hand met de witte lakens. Zacht duwde hij zijn lippen opnieuw tegen Odiles mond en hoopte ten zeerste dat hij haar geen pijn had gedaan in hun kleine spelletje. De combinatie alcohol, lust en vampier was op dat vlak waarschijnlijk geen droomcombo.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Hatelijk . Hopelijk is het geen excel. Ik haat excel.

Odile - Goede vampier.

Er vliegen rillingen langs mijn rug als hij ineens ophoudt met waar hij mee bezig is om me diep aan te kijken. Zijn ogen staan helder en zijn gevuld met genot. Maar er is ook iets anders dat ik herken, maar niet kan plaatsen. Tegen de tijd dat ik de andere emotie meen te zien, heeft hij zijn kin al op mijn schouder gelegd. Ik sluit de ogen en besluit van het moment te genieten. Mijn armen glijden langs zijn naakte rug - waarvan de rugharen overeind zijn gaan staan - en langzaam maar zeker zwelt zijn adem aan tot een licht hijgen. Het windt me op, voor de zoveelste maal. Ik besluit deze heerlijke nacht in mijn geheugen op te slaan en te genieten van het moment. Mijn hoogtepunt komt niet veel later dan het zijne, ingehouden en beheerst, omdat mijn lichaam veel van z'n energie heeft gebruikt voor de rest van het spel. Toch geeft het me een gelukzalig gevoel. Ik voel me compleet. Lewis' lippen op de mijne doen me langzaam weer terug op aarde komen. Met dat gevoel, komt er een besef dat me vertelt dat ik nog maar een dag met Lewis heb. Een dag voor ik voor eeuwig-
Ik draai me van hem af en staar zwijgend voor me uit. Ik voel een traan in mijn ooghoek opbollen, maar zeg tegen mezelf hem niet los te laten.
'Lewis.. ik heb hem vermoord.' Ik zeg het om te vergeten dat ik nog maar zo'n korte tijd met hem heb. Zelfbescherming, iets wat ik ook in mijn vroegere jaren deed. Ik vluchtte voor wat me overkomen was, wilde niet onder ogen zien dat ik een verkrachte vrouw was. Dat ik alleen stond.
De grammofoonplaat draait door. Hij zal zo zachtjes aan bijna klaar zijn met spelen.
'En Savoy heeft me gered. In de ring. Ik weet niet wat me bezielde, maar ik kon niet toeschouwer blijven. Ik kon niet toekijken. Ik denk dat ik het ben verleerd zo te zijn als ik vroeger was. Dus ik ging de ring binnen, wist die idioot op afstand te houden, tot ik zelf klappen kreeg. Savoy hielp me, gebruikte zijn gave. En vervolgens hadden we onze prijs gekregen. Een mens. Boris Kazinsky.' Ik stop even met praten.
'Ik weet niet hoe hij er terecht is gekomen, maar hij wilde antwoorden. Ik gaf ze. Ik heb hem gezegd dat er geen weg meer terug is. Ze zullen hem nooit laten gaan. Dus ik heb hem een pijnloze dood gegeven. Ik wilde het niet, Lewis. Ik wilde het echt niet. Maar ik keek in de tribune en zag dat hij gevangen was. Zijn ogen.. ze leken zo erg op die van zijn grootvader. Maar die van hem zijn anders. Zachter. Menselijker. Ik heb weer een onschuldige vermoord.'

---

No growth of the heart is ever a waste

Excel kan ik echt niet mee omgaan. Maar dat programma heet trouwens Maple. Het is helemaal gemaakt voor wiskunde, grafieken, matrices en alles ;x

Lew ging dicht naast haar liggen en trok de deken over hen heen in de hoop de warmte nog even te kunnen bewaren. Onder het deken krulden zijn handen om haar middel en trokken haar zachtjes naar hem toe, zodat ze elkaar in de ogen konden kijken. Het bleef een tijd stil, waarop Odile zich van hem wegdraaide en hij even bang werd dat hij iets misdaan had. Toen hij echter begreep dat ze dezelfde zorgen als hij torste, durfde het aan om zachtjes haar rug te strelen. Hoe kon een huid zo zacht zijn ?

'Lewis.. ik heb hem vermoord.' Even sprong zijn hart hoopvol op, aangezien de eerste naam die in zijn hoofd op kwam Fjodor was. De vreugde doofde echter snel toen hij besefte dat hij Fjodor daarnet nog levend en wel had gezien. Lew zweeg en ging verder met cirkeltjes te tekenen tussen haar schouderbladen. Ze zou het vanzelf wel vertellen. Dat deed ze inderdaad, want er volgde een verhaal over hoe Savoy haar geholpen had en hoe Boris Kazinsky hun prijs was geweest. 'Ik heb weer een onschuldige vermoord.' Even wist hij niet wat te zeggen, aangezien hij niet helemaal zeker was wat hij er van vond. Schuld was niet overdraagbaar via bloed, dat stond vast. Hij bleef een tijdje stil en zocht naar de juiste woorden. 'He was a dead man walking,' zei hij uiteindelijk zachtjes. 'Zoals je zei, als je hem niet had gedood, stond er hem een veel erger lot te wachten. Dat maakt het niet goed. Maar wel verstaanbaar...' Lew moest onwillekeurig terug denken aan de tijd dat hij zo laaiend was geweest over het feit dat Odile mensen doodde, of probeerde ze te doden. Het leek allemaal zo onschuldig en ver weg, tegenover de mess waar ze nu in verwikkeld zaten. 'Je doodt voor de juiste redenen nu, Odile. Het maakt niet uit,' Zoals vaak in dit soort situaties, dacht hij niet dat hij de perfecte woorden had gevonden. Hij slaagde er maar half in om uit te drukken wat zijn verstand dacht. ' Als iemand hier schuld aan heeft, is het de klootzak die hem onder valse voorwendselen naar hier heeft gelokt. En we weten allemaal wie dat is...' Zijn stem klonk bitter en hij hield op met haar te strelen. Alleen de gedachte aan de blonde clanleider maakte zijn hele lijf trillen van woede en walging, dus probeerde hij de man uit zijn hoofd te schuiven. Dit ging over Odile en hem. Fjodor had daar geen zaken mee.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.