[RPG] The Habit. [3] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 17 nov 2011 - 20:02 ]

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Na mijn verhaal blijft het even stil, en twee paar ogen staren me droog aan. Net als ik wil zeggen dat ik wel iemand anders zal zoeken om te helpen en dat het me spijt dat ik ze heb gestoord opent Sasha zijn mond en komt met het idee het dier neer te schieten met een of ander raar wapen. Ontzet kijk ik hem aan. Ik kan hem toch niet doodmaken simpelweg omdat hij in mijn keuken loopt? Als Valerie, die me nog wat redelijker leek dan Sasha, zijn idee prijst verandert mijn gezichtsuitdrukking van ontzet naar verbijsterd. "Wát?" breng ik uit. "Jullie willen dat arme ding vermoorden met een of ander high-tech wapen alleen maar omdat het in mijn keuken is beland?" Wat zijn dit voor harteloze figuren? Ik wist dat ze streng waren maar dit slaat echt alles: een dier ombrengen simpelweg omdat het je huis is binnengewandeld. Als ik echter de meewarige blikken opmerk die Valerie en Sasha me sturen, en de veelbetekenende blik als hun ogen elkaar kruisen, zie ik in dat ik te snel heb geoordeeld. Ik vorm een 'O' met mijn mond, omdat ik me ineens mijn enorme fout besef en glimlach beschaamd. "Of.. Is het zo'n dingetje waar ze alleen maar KO van gaan? In dat geval.. In dat geval zou ik het fijn vinden als jullie me naar dat depot kunnen brengen."

Valerie Savarin

Ik glimlachte even kort maar bemoedigend naar Heather en bracht haar naar het depot. De gang leek precies een heel stuk langer en de stilte tussen ons drieën was best ongemakkelijk. Meer uit gewoonte dan echte nervositeit ga ik met mijn hand even over mijn nek waardoor mijn hoofd een stukje opzij draait. Uit mijn ooghoeken zie ik hoe ongemakkelijk Heather zich voelt, ik had het daarnet ookal opgemerkt maar nu begon het echt op te vallen. 'Kan U het wapen zelf hanteren?' Ik had mijn woorden nog niet uitgesproken voor ik het antwoord al wist. Natuurlijk kon de tengere en gevoelige heather geen wapen hanteren. 'Valerie! Je kent haar niet eens.' sprak ik mezelf streng toe. Ik draaide me om naar Heather en keek haar afwachtend aan.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

'Zo high-tech is een Tranquiliser niet hoor, we gebruiken ze al decennia. Bovendien is het niet dodelijk als u de juiste hoeveelheid verdovingsmiddel gebruikt. Wel uitkijken dat u dat spul niet in uw ogen of op uw huid krijgt, want dan is het wel dodelijk.' waarschuwde ik haar onderweg op een effen toon. Zoals verwacht was het doden van het beest geen fantastisch idee geweest, aangezien Heather al begon te panikeren, toen ze nog niet eens wist wat een tranquiliser gun was. 'Ik laat u wel binnen in het depot,' probeerde ik de stilte te verbreken toen we met zijn drietjes onze weg naar mijn favoriete ruimte in het hele complex maakten. 'Eigenlijk mag ik u die wapens niet geven. Maar ik denk dat het wel oké is onder mijn toezicht,' ging ik verder, terwijl we de juiste gang in liepen. Aangekomen aan de enorme schuifdeuren, tikte in de code in, liet de scanner mijn ID registreren en stapte naar binnen. De ruimte zag er nogal naargeestig uit, met alleen een blauw licht dat de kasten met wapens verlichtte. Snel, voor Heather de kans had om er bang van de wonden, dacht ik inwendig grijnzend, knipte ik de lange rijen TL-lampen aan en werd er een zee van ongezellig wit licht over de ruimte gegoten. 'Volgt u mij maar.' Mijn stem klonk merkwaardig koud. Hier was ik immers in mijn element.
Het duurde niet lang voor ik het wapen had gevonden. We hadden er twee, een rifle en een pistool. Ik besloot dat een rifle misschien wat te groot was voor een stinkdier en viste dus het pistool uit de rekken. 'Kan u dit even vast houden,' vroeg ik aan niemand in het bijzonder, terwijl ik mijn ID opnieuw bovenhaalde om één van de lange lades onder de rekken open te maken. 'Ik moet even het middel nemen, maar ik ben niet helemaal zeker hoeveel ik moet hebben om hem uit te schakelen maar niet te doden,' mompelde ik, meer tegen mezelf dan tegen de twee vrouwen.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Opgelaten loop ik achter Sasha en Valerie aan naar wat ze het depot noemen. Sasha's waarschuwing zorgt er alleen maar voor dat ik me nog dommer en onnozeler voel dan net, en met een zachte zucht kijk ik naar Valerie als ze me wat vraagt. "Kan U het wapen zelf hanteren?" Ik open mijn mond om wat te zeggen, als we stilstaan voor twee enorme schuifdeuren. Ik zie de Kapitein iets intikken en langzaam schuiven de deuren open. Valerie en Sasha lopen onmiddellijk vastberaden naar binnen, maar ik blijf even op de drempel staan. De ruimte achter de deuren is zo te zien enorm, en bij het schaarse koude licht dat er schijnt kan ik de wapens onderscheiden. Hun koude metaal glimt gevoelloos en terwijl er een rilling door mijn rug trekt sla ik mijn armen over elkaar heen, net op het moment dat Sasha het licht aanknipt. Het witte licht waar de ruimte nu in baadt zou ook niet mijn eerste keus zijn geweest, maar het is een stuk minder spookachtig als het blauwe schijnsel van net. De wapens zien er echter nog steeds gevaarlijk en eng uit. "Volgt u mij maar." Ik kijk op en zie dat Sasha en Valerie al tussen de rekken en kasten door lopen. Ik ril nog een keer als ik me besef hoe veel je kapot kan maken met alles wat hier ligt, en ik bijt op mijn lip. Ik ben blij dat ik niet net zoals die meisjes rond hoef te lopen met dit soort spullen. Als ik Sasha en Valerie weer heb ingehaald kijk ik zo onopvallend mogelijk langs hen heen om de wapens te kunnen zien die ze bekijken. Een pistool en iets dat er uit ziet als een groot geweer. Beiden zien er gevaarlijk uit. Sasha pakt het pistool op en reikt het aan naar achteren. Twijfelend neem ik het van hem over, terwijl hij zich op zijn knieën laat zakken om naar het verdovingsmiddel te zoeken. De herinnering aan onze eerdere ontmoeting schiet door mijn gedachten heen en blozend kijk ik van hem weg, richting het geweer dat nog altijd in de kast ligt. Zou hij misschien aan Valerie verteld hebben wat er is gebeurd? Die twee lijken in ieder geval wel goed met elkaar op te kunnen schieten. Terwijl ik wanhopig probeer elke gedachte aan Sasha Filischkin zonder shirt uit mijn hoofd te bannen kijk ik met een voorzichtig glimlachje naar Valerie. "Om op uw eerdere vraag terug te komen: Ik heb nog nooit eerder zo'n apparaat bestuurd, dus voor iedereens veiligheid is het waarschijnlijk beter als iemand anders die taak op zich neemt."

Kan iemand me een samenvatting geven

---

"Delaying death is one of my favourite hobbies."

Valerie Savarin

Ik grinnik zachtjes en draaide me om naar Sasha. Zijn spieren kwamen op een mooie manier door zijn shirt heen en ik kon het niet laten om mijn ogen over zijn lichaam te laten glijden. Gelukkig bloosde ik nooit. Met een kleine grijns rond mijn lippen stelde ik op een gewone toon mijn vraag. 'Zal ik het doen of doet U het liever zelf?' Ik stoorde mij een beetje aan het echo effect in deze kille ruimte. De wapens die allemaal bij elkaar stonden intrigeerden me. Ik mocht er dan maar net genoeg van om iemand te kunnen neerschieten maar toch, ze intrigeerden me.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Emrys schreef:
Kan iemand me een samenvatting geven

Uh, even kijken hoor :')
Het is inmiddels avond. Eleanor en Cedric zijn op bezoek gegaan bij Gawain omdat die ziek was en shit. Ik weet niet zeker of ze daar nog steeds zijn, though. Er zitten volgens mij ook nog wat mensen in de eetzaal, gewoon te socializen of iets dergelijks. Verder zit er een stinkdier in Heathers keuken waar Sasha en Valerie haar mee gaan helpen, en die drie zitten nu in het wapen depot om een verdovingsgeweer op te halen. En Noah ligt nog steeds met die hersenschudding op haar kamer. Dat is alles wat ik weet :')

Ehh...De leerlingen hebben nu vrij. Gawain heeft een soort aanval gehad, Noah heeft nog steeds een hersenschudding. Val en sasha hebben afgesproken om te gaan trainen morgenochtend. Heather wou douchen maar had last van een stinkdier dus nu zijn Val en Sasha haar aan het helpen. Heather was al eens gaan klagen bij Sasha voor de geweren bij de leerlingen en hij had toen geen shirt aan en ze heeft daar wat vreemde bedenkingen bij gehad en ze is een redelijk 'onder de indruk.' van Sasha en Val (door hun veel te rechte houding en strenge uiterlijk 'nd stuff) Heb ik nu alles gehad?

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Ik haalde mijn schouders op toen Valerie vroeg of ik het liever zelf deed. 'Mij maakt het niet uit. Ik zal u helpen, als u mijn hulp nodig heeft. Als u liever wil schieten, kan ik u zeggen waar u moet mikken en hoe u hiermee om moet gaan, moest dat nodig zijn,' zei ik beleefd terwijl ik een lege dart tevoorschijn toverde en er een buisje met product aan bevestigde. Ik was niet honderd procent zeker of dit de geschikte hoeveelheid was, aangezien ik vrijwel nooit met Tranquilisers werkte. Meestal werden ze door dierenartsen en dergelijke gebruikt, dus veel was ik er niet mee in contact gekomen. 'Ik hoop dat dit de juiste hoeveelheid is. Te weinig zou hem doen schrikken, en we weten allemaal wat dat teweegbrengt. Teveel zou hem kunnen doden,' zei ik op een kille toon, terwijl ik het buisje en de dart in het licht hield, om te zien of ze correct aangebracht waren. 'Valerie? Wil u schieten? Of zal ik het doen?' vroeg ik, terwijl ik het wapen met liefde maar vastberadenheid laadde. Het was een routine, maar ik deed het graag. Andere mensen waren geïnteresseerd in koken of karate of iets dergelijks. Mijn passie zijn wapens. Alle soorten en maten.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Ik weet echt niet wat ik moet doen in deze rpg.. Iemand die me daarbij kan helpen? :"3

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Pariah schreef:
Ik weet echt niet wat ik moet doen in deze rpg.. Iemand die me daarbij kan helpen? :"3

Lemme see.. Emrys wou er volgens mij ook weer in komen, misschien kunnen jullie personages elkaar random tegen komen in de gangen en gaan praten ofzo? :') Of bedenk een openbare ruimte als een bibliotheek/zwembad/sportzaal waar je elkaar treft

Vluuv schreef:
(...)
Lemme see.. Emrys wou er volgens mij ook weer in komen, misschien kunnen jullie personages elkaar random tegen komen in de gangen en gaan praten ofzo? :') Of bedenk een openbare ruimte als een bibliotheek/zwembad/sportzaal waar je elkaar treft

This might be a goog idea. :'D

@Emrys, Zullen onze personages elkaar 'toevallig' tegen het lijf lopen?

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Gawain, cedric
Een jongen en meisje stappen de kamer van Gawain binnen, hij draait zich om en zet zijn muziek uit. Snel gaat hij weer op zijn rug liggen. Cedric pakt een stoel en gaat bij Gawain zitten.
'Gaat het een beetje?' vraagt hij. 'Hmm ja nu wel,' zegt Gawain hij voelt zich niet echt op zijn gemak nu er mensen zijn. Het liefst valt hij nu in slaap.
'Maar wat was er eigenlijk?' vraagt Cedric. 'Niet zo veel, ik had een of andere paniekaanval volgens de arts.' Om nu alles uit te leggen had Gawain geen zin in. Ook Cedric heeft dat door en zegt: 'Oke, ik denk dat je et beste weer kunt gaan slapen, we zien je morgen bij het eten wel.' Hij loopt naar Eleanor en zegt: 'ik denk dat we het beste weer kunnen vertrekken.' En ze lopen samen de kamer van Gawain uit richting de eetkamer. Gawain blijft rustig liggen en valt in slaap.

beetje Crap post, sorry.

Valerie Savarin

Een beetje op mijn tenen getrapt nam ik het wapen van hem over. Ik kon heus wel omgaan met wapens. Voor wie zag hij mij aan? Met een doodkalm gezicht, of beter gezegd, zonder duidelijke emotie draaide ik me nog een keer om naar hem. 'Ik schiet wel.' Ik onderdrukte de neiging om het wapen voor de grap een keer op hem te richtten en richtte me dan tot Heather. 'Kan U mij, of ons,-' Ik wierp een snelle, vragende blik op Sasha. 'De weg naar u vertrekken tonen?'

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

'Ik schiet wel,' zei ze met een uitgestreken gezicht. 'Goed,' ging ik akkoord, waarna ik haar het geladen wapen aanreikte. Ik had heel wat meer vertrouwen in Valerie dan in Heather op dat vlak, dus ik was al blij dat die had aangegeven dat ze liever niet wilde schieten. Van Valerie kon ik met vrij hoge zekerheid zeggen dat ze geen dommigheden uit zou halen met dat wapen, zoals James Bond na doen of iets dergelijks. het had niet veel gescheeld of ik rolde met mijn ogen bij die herinnering. 'Kan U mij, of ons,-' Valerie keek hem kort en vragend aan, en hij knikte ter bevestiging. 'De weg naar u vertrekken tonen?'

---

Frankly my dear, I don't give a damn.