[RPG] The Habit. [3] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 17 nov 2011 - 20:02 ]

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Nadenkend kijk ik Gawain aan. Ik snap zijn verhaal niet helemaal, maar het lijkt er op neer te komen dat hyperventilatie inderdaad de oorzaak van alles is. Als hij zegt dat hij het koud heeft doe ik snel het raam dicht en pak een net opgevouwen deken die op een plank boven het bed ligt. "Hier, neem deze maar." Met mijn armen over elkaar geslagen kijk ik uit het raam. De lucht dichtbij de horizon begint langzaam oranje te worden. Ik ril, omdat ik nu ook merk hoe koud het hier is. "Ik denk dat ik je toch niet hier hoef te houden." besluit ik dan. "We moeten alleen zorgen dat je dit kunt voorkomen, mocht het nog een keer gebeuren. Als je je benauwd voelt worden moet je in een papieren of plastic zakje ademen. En als je die niet bij de hand hebt maak je een kommetje van je handen." Ik draai me om en glimlach naar Gawain. Hij heeft het zo te zien nog steeds koud, maar rilt al iets minder. "Dat moet lukken, toch? Zullen we maar teruggaan naar het hoofdgebouw?"

Ik val elke keer weer uit de RPG -facepalm- Op wie valt er te reageren?

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Uhmumuh.. Er zijn als het goed is nog wel wat mensen bij de eetzaal? En anders komen zometeen waarschijnlijk Heather en Gawain terug, dan kan je even op hen reageren
Dat je ze ziet aankomen of iets dergelijks.

Wacht even he.
Dus Gawain en Heather komen zo terug naar het grote gebouw.
Alle jongeren behalve Noah die met een vermoedelijke hersenschudding in der bed ligt zijn in de eetzaal. Van Prixor weet niemand waar'ie uithangt. Valerie is buiten aan het trainen, sasha is binnen aan het trainen en Lily zit in de eetzaal.

[ bericht aangepast op 15 nov 2011 - 18:56 ]

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Cedric is trouwens ook niet in de eetzaal, het stukje van Gawain komt zo

Eleanor zit emt geweer in eetzaal, feel free to ask her why xd

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Endure schreef:
Eleanor zit emt geweer in eetzaal, feel free to ask her why xd

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Lily Haspers
Eindelijk was ik klaar met eten. Iedereen in de zaal was al rustiger geworden. Ik zocht de tafels af en het eerste wat me opviel was dat er vier meisjes met een groot geweer op hun schoot of naast hun hadden liggen. Voorzichtig stond ik op om de stoel niet te laten vallen wat bij mij nogal vaak gebeurde en streek mijn shirt recht. Slenterend ging ik naar de tafel waar ze aan zaten. Ik plofte neer tussen twee van de meisjes die met dat grote geval zaten.
'Dus dames, zou ik mogen weten waarom jullie met die mooie dingen rondlopen?'

"Delaying death is one of my favourite hobbies."

Cherie Beth Jones ~ Kat

Toen Lily Haspers op ons afkwam, begon ik vurig te hopen dat we [lees: ik] geen probleem hadden. Gelukkig vroeg ze alleen waarom we met die geweren rondliepen.
'Nou, dat moet u eigenlijk aan de Kapitein vragen, het was zijn idee,' antwoordde ik, lichtelijk brutaal. Snel voegde ik eraan toe: 'Wat ik bedoel is dat ik werkelijk geen idee heb waarom. Hij zei iets over het gewend raken aan het wapen.' Ik haalde mijn schouders op. 'Tot hij het genoeg vindt, zitten wij dus met dit ding opgescheept.'

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Lily Haspers
'Wat een lul dat hij jullie zo met die dingen rond laat lopen.' Gelijk besefte ik me wat ik had gezegd en wat ik hier ookal weer deed.
'Uhm ja doe maar alsof je dat niet gehoord hebt.'

"Delaying death is one of my favourite hobbies."

Gawain
Ik zag Heather bedenkelijk kijken. Hmm ze snapt me niet, zolang ze me niet snapt kan er ook geen oplossing komen, want dit heeft geen zin.
'Je snapt me niet!' concludeer ik nadat ik haar gezicht zag. Ik krijg een deken aangegeven die ik snel om sla. Ook wordt het raam dicht gemaakt. Ze zegt dat het niet nodig is om me langer hier te houden.
'Ik ben hier geen dokter, dus dat zal wel het beste zijn.' zolang niemand me maar ziet of lastig gaat doen vind ik alles best. 'ik was net aan het denken, zolang je me niet snapt kan ik hier niet weg. Aangezien dan de kans bestaat dat er een verkeerde diagnose wordt gesteld en er dan nog meer problemen kunnen komen.'
'Als je je benauwd voelt worden moet je in een papieren of plastic zakje ademen. En als je die niet bij de hand hebt maak je een kommetje van je handen.' zegt ze. Zo is het nog iets duidelijker dat ze het verhaal verkeerd begrepen heeft. Langzaam begin ik op te warmen en ga weer rustig op mijn rug liggen. 'Zou ik nog een keer mogen proberen uit te leggen wat ik denk dat het probleem is?' vraag ik netjes.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Verbaasd kijk ik Gawain aan, als hij volhoudt dat ik het niet begrijp. Maar hij zei toch zelf dat het hyperventilatie was? Ik slik en wrijf mijn handen warm. Misschien ben ik wel gewoon een slechte arts. Ik luister niet goed genoeg. En bij Noah had ik immers ook niet door dat ze een hersenschudding had en daardoor heb ik het alleen maar erger gemaakt. En nu met Gawain is het precies hetzelfde liedje. Als hij niet had geprotesteerd had ik het gewoon weer verprutst. Ik moet voorzichtiger zijn voortaan. "Zou ik nog een keer mogen proberen uit te leggen wat ik denk dat het probleem is?" Ik knik en glimlach naar hem. "Tuurlijk mag dat. Het spijt me dat ik je niet begreep. Waar ligt het probleem volgens jou, Gawain?"

Gawain
'Ik weet dat ik koppig ben als het om zo'n dingen gaat, maar ik weet redelijk hoe ik zelf in elkaar zit,' zeg ik rustig, nu ben ik van plan om het rustig en duidelijk uit te leggen en in een logische volgorde en met de nodige uitleg. Gelukkig ben ik helemaal rustig en lig ik redelijk lekker.
'Nou ik zal bij het begin beginnen en wat meer over mezelf vertellen. Zoals u weet heet ik Gawain en ben ik 19 jaar. Ik kom van het zuider eiland van Nieuw Zeeland, waar ik geboren en getogen ben. Vanaf kleins af aan ben ik actief buiten en ben dan ook vaak op een skateboard of op een dirt board te vinden.' ik las even een kleine pauze in om aar de kans te geven om het hele verhaal te begrijpen. 'Vanaf kleins af aan kan ik niet te lang binnen zitten. Het lijkt een beetje op claustrofobie, maar bij mij maakt de grote van een kamer niet uit. Als ik te lang in een ruimte ben waar geen raam open is of waar ik me niet prettig voel ga ik hyperventileren. Dus voor de duidelijkheid, ik ga alleen daarom hyperventileren en niet omdat ik vanwege een foutje in mijn hersenen om het zo maar te noemen.' weer een kleine pauze, hopelijk is het deze keer wel duidelijk. 'Toen ik een jaar op 13 was, ben ik een keer met mijn dirtboard van een hoge rots gevallen, op mijn rug. In het ziekenhuis zeiden ze dat ik een groot aantal ribben gebroken of gekneusd had waardoor ik voor lange tijd in het ziekenhuis moest blijven en daarna voor lange tijd niet mocht sporten. Na een lang tijd mocht ik weer gaan sporten, maar natuurlijk niet op het niveau dat ik eerst had. Op ongeveer 16 jarige leeftijd ben ik eens met wat vrienden voor de grap weer een tijd op mijn oude niveau gaan sporten, omdat ik dacht dat het toen wel geheel over was. Niks bleek minder waar, en ik kreeg weer last van mijn ribben. In het ziekenhuis heb ik dat laten onderzoeken maar zo vonden niks raars. Ik weer verder gegaan met mijn leven en toch maar minder gaan sporten.' we waren bijna bij mijn idee over mijn probleem aangekomen. 'Vandaag hadden we conditie en kracht training, iets wat mij normaal zonder veel moeite moet lukken. Tijdens het laatste beetje kracht training kreeg ik weer last van die plek bij mijn ribben, maar ik had geen zin om te stoppen omdat ik het sporten wel fijn vond. Dus ben ik door gegaan. Tijdens het eten daar straks kreeg ik weer het gevoel dat ik te lang binnen was en begon te hyperventileren. Ik ben naar mijn kamer gegaan en heb mijn raam open gezet. Normaal helpt dat om tot rust te komen, maar deze keer waren mijn gedachte nog bij vanmiddag en raakten een beetje in de stress over mijn rug. Nu denk ik dat als ik aan het hyperventileren ben en ondertussen zijn mijn hersenen/gedachten aan het stressen dat dan het hyperventileren blijft doorgaan als teken of waarschuwing. Ook begon ik te trillen en te stotteren omdat het hyperventileren me zoveel energie kost dat ik even nergens anders rekening mee kan houden.' Rustig laat ik ene pauze vallen en bedenk wat ik nog meer moet vertellen. 'Dus wat ik nu probeer te vertellen is dat ik niet ergens last van heb omdat ik ga hyperventileren, maar dat ik ga hyperventileren omdat ik ergens last van heb. Met andere woorden de plek waar ik last van heb is een groter probleem dan het hyperventileren, want dat gaat onder normale omstandigheden over en de pijn in mijn rug niet.' hopelijk heb ik het zo goed uitgelegd, anders weet ik het ook niet meer.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Gawain begint opnieuw zijn verhaal te vertellen. Af en toe laat hij pauzes, waarin hij me onderzoekend aankijkt, om te checken of ik het begrepen heb. Beschaamd knik ik telkens maar. Kom ik echt zo dom over? Daar moet ik dan nog maar aan werken. Uit zijn verhaal kan ik niet opmaken wat de oorzaak voor de pijn in zijn ribben zou kunnen zijn, maar het legt in ieder geval een heleboel uit. Aan het einde knik ik weer even, dat ik alles begrepen heb. "Oké.. Ik snap het nu, dankjewel. Maar als die doktoren in Nieuw-Zeeland je al niet konden helpen met je ribben zal ik dat ook niet kunnen.. Ik ben bovenal botanica, ik weet meer van planten dan van mensen. Het lijkt me verstandig om je niet zo in te spannen als je misschien zou willen tot we een oplossing hebben. En als je weer last krijgt van hyperventilatie moet je doen wat ik eerder zei." Ik haal hulpeloos mijn schouders op, omdat ik me besef dat het gebrekkig advies is. "Het spijt me echt, Gawain. Meer kan ik je gewoon niet helpen. Je zult voortaan voorzichtiger moeten doen met sporten, dat is alles wat ik je voor nu kan vertellen. Ik zal op zoek gaan naar mogelijke aandoeningen, maar ik kan niets beloven." Ik zucht beschaamd en kijk het raam uit. "Het heeft geen zin om je nu nog hier te houden. Op het moment kan ik niets voor je betekenen. Tenzij je het een fijn idee vindt om hier te blijven, dan mag je gerust blijven."

Gawain
bij elke pauze knikt Heather een keertje en pas aan het eind reageerd ze op het verhaal. Gelukkig begrijpt ze me deze keer wel. "Oké.. Ik snap het nu, dankjewel. Maar als die doktoren in Nieuw-Zeeland je al niet konden helpen met je ribben zal ik dat ook niet kunnen.. Ik ben bovenal botanica, ik weet meer van planten dan van mensen. Het lijkt me verstandig om je niet zo in te spannen als je misschien zou willen tot we een oplossing hebben. En als je weer last krijgt van hyperventilatie moet je doen wat ik eerder zei." zegt ze een beeje hulpeloos. "Het spijt me echt, Gawain. Meer kan ik je gewoon niet helpen. Je zult voortaan voorzichtiger moeten doen met sporten, dat is alles wat ik je voor nu kan vertellen. Ik zal op zoek gaan naar mogelijke aandoeningen, maar ik kan niets beloven." ze staart nog steeds uit het raam. Langzaam doe ik de deken van me of. "Het heeft geen zin om je nu nog hier te houden. Op het moment kan ik niets voor je betekenen. Tenzij je het een fijn idee vindt om hier te blijven, dan mag je gerust blijven." zegt ze als laatste. 'dan ga ik liever terug naar mijn eigen kamer, dankje voor u hulp. Ik zal de volgende keer wat rustiger aan doen bij de training.' zeg ik rustig. Ik ga al op de rand van het bed zitten als aanstalte om toch te vertrekken. 'zou u dat door willen geven aan mijn trainer, Valerie?' ik kom langzaam van het bed af. Ik was van plan om als ik weer in het hoofdgebouw ben direct naar mijn kamer te gaan en plat op bed te gaan liggen. Hopelijk gaat het morgen beter.