[RPG] The Habit. [3] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 17 nov 2011 - 20:02 ]

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Cherie Beth Jones ~ Kat

'Hoezo was je dan vaak alleen? Waar kom je dan vandaan?' vroeg ik, half slapend. Ik was maar één keer alleen geweest, toen mijn moeder me ten vondeling legde.
Toen ben ik bij het weeshuis terecht gekomen, en uiteindelijk ben ik geadopteerd. Door die mensen werd ik verzorgd alsof ik echt hun dochter was, ik heb vrijwel altijd alleen maar luxe gekend.

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Gawain
'Ik kom uit Nieuw Zeeland. En in onze familie ben je vanaf je 16de volwassen dus gaan je ouders je minder helpen. Zo doende ben ik er vaak alleen op uit geweest. En ik was meestal de hele dag buiten daar.' Mijn gevoel zegt dat ik het beter niet aan haar kan vragen.

---

Do it scared, but do it anyway.

Cherie Beth Jones ~ Kat

'Nieuw Zeeland? Hmm, is het daar leuk?'
Mijn stem leek steeds verder weg te zakken, al deed ik mijn uiterste best om wakker te blijven. Ik knipperde constant met mijn ogen, hopend dat Gawain snel iets zou vertellen, zodat ik wakker zou kunnen blijven.

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Gawain
Ik zag dat ze moe was. Het lijkt me beter om haar weer te laten slapen.
'Kom ik laat je weer slapen,' zeg ik zacht. Met een zachte stem begin ik weer te zingen
What if God was one of us?
Just a slob like one of us
Just a stranger on the bus
Tryin' to make his way home?

---

Do it scared, but do it anyway.

Cherie Beth Jones ~ Kat

Hij begon weer te zingen, nadat hij aangekondigd had dat ik beter kon gaan slapen. Ik nestelde me tegen hem aan, en luisterde naar de lyrics van een van mijn favoriete nummers, One of us. Langzaam zakte ik weg, opnieuw.

I actually was listening to this song, lol.

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

het was het beste dat me te binnen schoot dat een beetje bekender is. dus puur toeval.

Gawain
Cherie zakt langzaam weg nadat ze zich genesteld heeft. Met mijn hand die niet om haar heen ligt streel ik zacht door haar haar. Het is verrassend zacht. Zo blijf ik een hele tijd wakker liggen, totdat ik zelf ook weer in slaap val.

---

Do it scared, but do it anyway.

Cherie Beth Jones ~ Kat

Onbewust voelde het alsof mijn moeder mijn haar aan het kammen was, in mijn slaap. Net als ze vroeger altijd deed.
Dan zaten we voor de kaptafel, en ging ze zachtjes met een borstel door mijn haar. 100 slagen precies, tot het weer helemaal zacht was.

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Valerie verdwijnt naar de keuken, en een zachte plof geeft aan dat het stinkdier bewusteloos, of dood, op de grond is gevallen. Zwijgend wacht ik tot ze terugkomt, en ik zie dat Sasha mijn blik volgt naar het sprookjesboek. Zijn gezicht verraad niets, afkeur noch amusement, maar toch voel ik dat ik het warm krijg en rood wordt. Het stomme is dat er net zo goed een wetenschappelijk boek over planten uit mijn tas had kunnen vallen. Al moet ik eerlijk zeggen dat dat soort boeken zwaar in de minderheid zijn, en het grootste deel fictie is. Valerie komt weer binnen en na het geven van een voor de hand liggende raad biedt ze me aan te helpen met uitpakken. Terwijl Sasha naar de keuken loopt schud ik zacht mijn hoofd. "Nee.. Nee, het lukt me wel. Ik heb er vandaag alleen nog geen tijd voor gehad. Meteen nadat ik aankwam moest ik eerst Noah en toen Gawain helpen. Ik doe het straks of anders morgenmiddag wel." Ik glimlach naar haar als ik me ineens besef afvraag waarom Sasha eigenlijk naar de keuken ging. "Wacht even, ik ben zo terug." zeg ik, terwijl ik al richting keuken loop, tegen Valerie. Meteen als ik de deuropening door kom dringt de weeë geur van bloed en ingewanden mijn neus binnen. In de korte opleiding tot arts die ik gedaan heb na botanie heb ik meerdere keren bij operaties mee moeten kijken of helpen, en veel procedures en operaties ben ik al weer vergeten, maar de geur die er in die zalen hing is me goed bijgebleven. Ik ben er minstens twee keer van over mijn nek gegaan. Met een bonzend hart knip ik het licht aan, en zie Sasha gehurkt op de grond zitten, bij het stinkdier. "Sasha..?" vraag ik aarzelend, en pas dan realiseer ik me dat ik zijn voornaam gebruik. "Ben je gewond?" En hem tutoyeer, apparently. Ik zet een stap verder en zie dan wat er werkelijk aan de hand is. De buik van het beest is opengescheurd, en een deel van zijn ingewanden lopen uit het rafelige gat naar buiten, vergezeld door een grote plas bloed. De eerste conclusie die ik trek als ik het bebloede keukenmes in Sasha's hand zie, is dat hij het dier heeft gedood. Dan realiseer ik me dat de wond te rafelig is om door een mes te zijn veroorzaakt, eerder de scherpe tanden van een roofdier, en aangezien Sasha geen bloed om zijn mond heeft is het niet aannemelijk dat híj het was die het dier zo heeft toegetakeld. Maar wat of wie dan wel? "Wat is er gebeurd?" zeg ik zo zacht dat het niet veel meer is dan een fluistering. Want ik begrijp nog steeds niet waarom Sasha een bebloed mes in zijn hand heeft. En waar is het roofdier dat dit waarschijnlijk heeft aangericht?

Gawain
Na een hele tijd wordt ik wakker door de felle zonnestralen op mijn gezicht. Cherie ligt nog steeds vredig in mijn armen te slapen. Voorzichtig en een beetje blozen geef ik haar een zacht kusje op haar wang. Ik voel haar omdraaien en als ze haar ogen opent kijkt ze recht in die van mij.
'Nu is het een betere tijd om wakker te worden,' zeg ik haar zacht. Mijn wangen voelen nog steeds rood en ze ligt nog steeds tegen me aan.

---

Do it scared, but do it anyway.

Cherie Beth Jones ~ Kat

Toen ik wakker werd keek ik recht in zijn ogen.
'Nu is het een betere tijd om wakker te worden,' verkondigde hij zachtjes. Ik knikte, zonder mijn blik af te wenden van de zijne, alsof ik dat überhaupt zou kunnen.

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Gawain
Ik hoor mijn maag knorren. Alles wat er gebeurd is heeft me echt veel energie gekost waardoor ik nu honger heb. Voorzichtig kruip ik over haar heen mijn bed uit en loop naar de badkamer.
'Ik ben zo terug,' zeg ik vanuit de badkamer. Snel trek in mijn shirt uit en doe een gewone broek en netjes shirt aan. Snel ga ik nog even door mijn haar en loop dan terug. Als ik weer op de rand van het bed zit merk ik pas hoe erge honger ik heb. Het wordt heel even zwart voor mijn ogen en steun snel op het bed.
'Heb je honger?'

---

Do it scared, but do it anyway.

Cherie Beth Jones ~ Kat

In de tijd dat ik weg was, was ik onder de dekens uitgekropen, en rechtop op de rand van het bed gaan zitten.
Toen hij terugkwam, vroeg hij of ik honger had. Ik besefte toen pas dat ik bijna dood ging van de honger.
'Nogal, ja,' antwoordde ik dus maar. 'Zullen we naar de eetzaal gaan ofzo?'

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Gawain
'Graag, ik sterf hier echt zowat,' zeg ik snel en sta op. Natuurlijk weer veel te snel waardoor ik me even aan de muur moet vast houden voordat ik omval. Als ik zie dat Cherie klaar is lopen we samen richting de eetzaal. Snel pak ik wat te eten en ga weer zitten. Ik zie dat we nog vroeg zijn ik zie dat de rest hier 's nachts geslapen heeft. Snel eet ik een boterham waardoor ik al minder duizelig word.

---

Do it scared, but do it anyway.

Toen het licht aanging en ik mijn voornaam hoorde, veerde ik geschrokken overeind en stak het bebloede mes dreigend naar voor. Toen ik merkte dat het Heather maar was, ontspande ik, zonder een verklaring te geven voor mijn gedrag. Mij was een immer durende paranoia en oplettendheid aangeleerd en het viel me tegen van mezelf dat ik haar niet had opgemerkt. 'Ben je gewond?' Het duurde een tijdje voor ik me realiseerde dat ze me aansprak met 'je' in plaats van met 'u'. Op zich had ik er niets op tegen, maar ik was het niet gewoon. 'Nee, ik heb niks,' antwoordde ik ietwat afwezig. Meteen herstelde ik mezelf en spande mijn kaken op toen ik me opnieuw naar het stinkdier richtte en merkte dat Heather ontzet naar het beest staarde. Het bleef even stil. 'Wat is er gebeurd?' 'Aangevallen door iets hondachtigs...' begon ik traag, 'Hij had de buik al open gebeten toen ik 'm vond. Een lelijke wond, hij zou het niet overleven. Dat beestje had geluk dat hij verdoofd was, anders zou de pijn ondragelijk geweest zijn.' Kort keek ik naar het mes, alsof ze de rest zelf wel kon bedenken. Opnieuw werd het stil. Ik wist niet goed wat ik moest zeggen, ik was niet echt van plan geweest om dit moment mee te maken, aangezien het mijn oorspronkelijke idee was geweest om het stil te doen zodat ze iets in de mot zou krijgen. Nooit was ik een held geweest met dit soort delicate situaties.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Ik knik kort na zijn uitleg, en volg zijn blik naar het mes. De tweede wond van het dier, dichtbij zijn hart, valt me nu pas op. Ik wou dat ik eerder was geweest. Dan had ik het misschien kunnen helpen. Aan de wond te zien had ik echter niet veel kunnen doen, maar als ik nou gewoon mijn keukendeur dicht had gedaan.. Ik sla mijn ogen neer en laat het even stil zijn. Dan kijk ik naar het dode dier, loop er heen en kniel tegenover Sasha bij het beest neer. Ik laat mijn hand over de stugge vacht van het dier gaan en begraaf mijn vingers in zijn volle, pluizige staart. Ik heb wel vaker dode dieren gezien, en al vond ik het altijd een zielig gezicht, dit zijn de enige momenten waarop je een wild dier van dichtbij kunt bekijken en aanraken. Daarom kan ik het nooit laten de beesten een laatste keer over hun kop te aaien, een gewoonte die mijn moeder altijd afkeurde omdat ze bang was voor ziektes of viezigheid. Bij het stinkdier is de Rigor Mortis, lijkstijfheid, nog niet opgetreden en omdat ik vanaf hier de wond maar half zie lijkt het alsof het dier slechts aan het slapen is. "Ik zal het maar begraven een stukje hier vandaan, bij de struiken of iets dergelijks." zeg ik dan maar, om de stilte te verbreken. Ik haal mijn hand weg van het dier en kijk dan op naar Sasha. "In ieder geval bedankt voor de hulp, meneer Filischkin."