[RPG] The habit. [2] - Speeltopics

[Meedoen kan altijd! Rollentopic.]
Jongere (12):
Mireille Amelia Scott.- Slang
Maud Fally- Kameleon
Caitlinn Morgana Camelot- Sneeuwuil
Gawain Marlon Iolani- Havik
Silver Madeline Rue Shaw- Zwarte Panter
Hayes Vukovic- Wolf
Mike kaimana- Orka
Cherie Beth Jones- Kat
Cedric Dean Dux- Aap
Dana Alexia Pippens- Pinguïn
Noah Morrigan- Hert
Eleanor Anthea Hope- Zwaan

Trainers (5):
Prixor Tapsanter Trainer/Oprichter TAP/Omroeper.
Sasha Afanasiy Filischkin Wapenexpert/ Leraar
Heather Knochenmus Lerares Plantkunde/Schoolarts
Valerie Savarin
Lily Haspers

Verdeling:
Prixor Tapsanter-
Caitlinn Morgana Camelot.
Cherie Beth Jones.
Silver Madeline Rue Shaw.
Eleanor Anthea Hope.

Valerie Savarin-
Gawain Marlon Iolani.
Mike kaimana.
Hayes Vukovic.
Dana Alexia Pippens

Lily Haspers-
Maud Fally.
Mireille Amelia Scott.
Cedric Dean Dux.
Noah Morrigan

Sasha Afanasiy Filischkin
Om de week een andere klas, verdeling:
Groen, Blauw, Rood

Heather Knochenmus
Om de week een andere klas, verdeling:
Rood, Groen, Blauw

Regels:
- Geen grote besluiten nemen zonder toestemming.
- Geen ruzie (in de 'rpg'mag dat natuurlijk wel), je word uit het topic gezet.
- Geen reclame voor andere dingen zonder toestemming
- Je moet lol hebben!

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 2 nov 2011 - 16:50 ]

---

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

I agree, beter gaan we verder bij het eten
Dus dat iedereen nu zo'n beetje de eetzaal binnendruppelt... Is iedereen het daarmee eens?

Ik ga juist mijn groep nog wegsturen, if you guys don't mind?

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Sure, go ahead c; We hebben de rest nodig man ;/ Wat is een begeleider zonder leerlingen ?

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Valerie Savarin

Teleurgesteld omdat ze er niet in geslaagd waren mij te pakken te krijgen blies ik hard op mijn fluitje en rende naar de rand van het bos. De jongeren stonden al te wachten. 'Jullie hebben me niet gevonden, ja ik ben teleurgesteld maar het is niet erg. Morgen doen we iets anders, iets simpels. Jullie mogen kiezen dan, oke?' Ze knikten met licht gebogen hoofd. 'Wel wat staan jullie hier nog te treuzelen, hup hup gaan omkleden. Het avondeten wordt zo opgediend.' Glimlachend liep ik achter hen aan naar het grote hoofdgebouw.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

-gawain-
ik krijg te horen dat we weer mogen gaan, waar ik heel blij om ben omdat ik niet veel zin had om nog iets te gaan doen. Ik loop terug naar binnen naar mijn kamer, het eten is pas straks waardoor ik nog even tijd heb om te douche.

-cedric-
We mogen weer gaan. ik hoop dat we morgen iets beters gaan doen. Ik loop richting het huis maar sla net achter de bosrand af. Mijn plan is om de laatste tijd te gebruiken om hier wat bekender te raken, dat is altijd handig.

[ bericht aangepast op 8 nov 2011 - 20:46 ]

Sowwy dat ik er een paar dagen niet was. School/uitwisseling.
heb ik veel gemist? o;

---

Me so good.

Niet echt denk ik c: Waar was je voor het laatst mee ?

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Toen iedereen uit het zicht verdwenen was, kwam ik opnieuw tot leven. Snel sloot ik de gymzaal af en bewoog me doelgericht naar mijn kamer. Ik was blij met de vooruitgang die ik vandaag geboekt had, maar desondanks had ik het niveau van mijn leerlingen hoger verwacht. Om eerlijk te zijn had ik geen idee hoe ze de wereld precies zouden moeten redden en van wat, maar één ding wist ik zeker: zoals ze er nu voorstonden zouden ze nog geen uurtje overleven. Een zucht ontsnapte aan mijn lippen toen ik mijn T-shirt over mijn hoofd trok, hem op mijn bed gooide en naar de badkamer liep om mijn gezicht te spoelen. Traag depte ik mijn een handdoek de straaltjes water van mijn borstkas, terwijl mijn gedachten wegdwaalden toen ik probeerde te bedenken wat ik morgen in mijn les zou geven. In plaats daarvan maakte ik een plannetje over wat ik wilde doen voor de rest van de avond. In feite kwam dat neer op eten, krachttraining, douchen, lezen en slapen. Ik had geen problemen met structuur. Eigenlijk vond ik het zelf verademend dat ik me geen zorgen hoefde te maken om onbelangrijke beslommeringen zoals een sociaal leven en entertainment. Trainen vond ik leuk, en lezen was ook geen straf voor me. Bovendien leerde ik ook erg veel bij over wapens, dus had het alleen voordelen. Zonder te kijken gooide ik mijn handdoek in de wasbak en wandelde opnieuw mijn leefruimte binnen. Ik nam een nieuw shirt en ging aan een wijds bureau zitten, om mijn eigen pistool zorgvuldig uit elkaar te halen, schoon te maken en weer in elkaar te zetten. Daar hield ik me tot tien voor zeven mee bezig, waarna ik mijn wapen opnieuw in zijn holster stak, mijn kamer afsloot en naar de eetzaal kuierde.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Eleanor Anthea Hope.
Het strekken was haar beter af gegaan dan de andere trainingen, maar dat kwam ook omdat ze erg lenig was en heel even was ze blij geweest dat haar ouders haar zo vroeg op ballet hadden gezet. Haar lichaam was soepel en ze kon zich bijna in alle hoeken en bochten wringen. Ze kon zonder enige moeite op de grond gaan zitten met gestrekte benen en dan dubbelklappen om met haar handen haar tenen aan te raken. Alleen zou haar lenigheid haar niet helpen bij het leren omgaan met een geweer. Na de training was ze, met het vreselijke geweer, teruggegaan naar haar kamer. Ondanks de situatie zag ze er nog wel graag goed uit en ze had nog even voor het eten, dus koos ze gauw een nieuw setje om aan te doen. Ze ging voor een rokje en topje, rokjes zaten lekker vond ze, beter dan zo'n strakke broek of iets dergelijks, en voor aan haar voeten koos ze ballerina's, voorlopig geen hakken voor haar. Ze haalde de vlecht uit haar haren en borstelde de klitten eruit, nadat dat gebeurd was stak ze ze op, ze wou net naar buiten stappen toen ze bij de deur bleef staan. Haar geweer, ze was hem bijna vergeten. Met tegenzin liep ze terug haar kamer in en pakte het geweer, ze wierp vlug een blik in de spiegel en werd treurig van wat ze zag. Het paste totaal niet bij haar, het geweer, het was eerder een lachwekkend dan een angstaanjagend gezicht. Met tegenzin liep ze haar kamer uit, al fleurde de heerlijke geur van de maaltijd haar wel een beetje op toen ze de eetzaal in liep. Er was nog bijna niemand en ze vroeg zich af of ze werkelijk zo vroeg was, maar toen ze een blik op de klok wierp leek dat wel mee te vallen, het was een paar minuten voor 7. Wat ongemakkelijk bleef ze staan, misschien kon ze beter wachtent ot er iemand anders kwam.

even gauw tussen kunstgeschiedenis PO door.. ;x

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Noah Morrigan

Aarzelend open ik zelf de deur. 'Gaat het lukken juffrouw?' ik knik naar de man en glimlach nog een keer naar de vrouw, voor ze iets kan zeggen open ik de deur en wandel de gang door. Hoe sneller, hoe liever. Halverwege de gang moest ik even een deurklink vastgrijpen maar na enkele seconden stilstaan ging het al een stuk beter. De deur, die per ongeluk opengegaan was liet ik open zonder ernaar te kijken. Het enige wat ik wou was naar mijn kamer. Een blik op de weg achter me vertelde me dat ik nog geen 10 meter vooruit was geraakt.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Tot mijn verbazing stapt het meisje helemaal zelf uit en loopt naar het hoofdgebouw, al is het ietwat wankel. Ik kijk nog even naar de chauffeur, om te zien of hij mijn verbazing deelt, maar hij haalt slechts zijn schouders op. Ik bedank hem dat hij ons heeft opgehaald en stap dan naar binnen. Het ruikt schoon in het gebouw, en de lange gangen zien er verzorgd en netjes uit. Ik kijk om me heen om te zien of ik de eetzaal ergens zie, maar alles wat me zo snel opvalt is Noah die een paar meter verderop door de gang heen strompelt. Ik zucht en loop op een drafje naar haar toe. Ze is er duidelijk slechter aan toe dan ik dacht. "Noah. Wacht even." zeg ik en ik leg een hand op haar schouder. Ze draait zich om en de pijn en vermoeidheid staan op haar gezicht af te lezen. "Het is duidelijk dat er echt iets aan de hand is. Het is onverstandig als je nu doet alsof je in orde bent. Laat me je helpen, oké?" Ik kijk haar fronsend aan, en hoop dat ze instemt. Ik wil niet meteen falen op mijn eerste dag als schoolarts, en bovendien zou mijn eerdere vermoeden van een hersenschudding nog best eens kunnen kloppen. In dat geval moet ze nu naar haar kamer en alleen maar rustig op bed liggen. Dan zorg ik wel dat ze daar kan eten, en niet naar de eetzaal hoeft. Dat zou dan veel te veel van haar eisen.

Noah Morrigan

Vermoeid en lusteloos draaide ik me om. Ik deed mijn best om de pijn die ik voelde zoveel mogelijk te verbergen maar na een aantal pijnscheuten gaf ik het op en liet mijn emoties de vrije loop. 'Ik...ik...oke.' Verslagen liet ik mijn schouders hangen. Misschien had ze wel gelijk en was het echt onverstandig om te doen alsof alles goed was. Een kleine, lichte zucht ontsnapte aan mijn lippen. 'Oke, ik ga wel met je mee.' Opgelucht keek ze me aan.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Cherie Beth Jones ~ Kat

Ik wist niet hoe snel ik weg moest komen. Gelijk toen ik hoorde dat ik weg moest, greep ik dat stomme wapen dat ik mee moest dragen vast en rende ik weg. Het wapen zorgde ervoor dat ik een stuk langzamer ging dan verwacht, maar ik kwam toch best snel vooruit.
Eenmaal in mijn kamer, vroeg ik me af of dat wapen ook mee onder de douche moest.. Na een lange, moeizame discussie met mezelf, besloot ik van niet. Ik gooide het misschien iets te hard in een hoekje van mijn kamer in mijn haast naar de douche te komen.
Door de warme stralen die op mijn hoofd kletterde, kwam ik tot rust. Onder de douche doezelde ik langzaam weg.

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Ik haal opgelucht adem en glimlach naar Noah als ze toestemt. "Mooi. Laten we je eerst maar naar je kamer brengen. Het is nu belangrijk dat je veel rust krijgt, dan kan ik later een betere diagnose stellen." Omdat ik er nog steeds van ben overtuigd dat ze een lichte hersenschudding heeft is het eerst belangrijk dat ze gaat liggen en rust krijgt. Die hobbelige rit in de auto zal het zeker niet beter hebben gemaakt. Ik leg een arm op haar rug en leid haar door de gangen. "Zeg het maar als we bij je kamer zijn." In de lege gangen klinkt het getik van mijn schoenen op de vloer nog harder, en als we verder lopen drijft de geur van het eten me al tegemoet. Ik slik en probeer het te negeren. Ik heb honger, maar nu moet ik eerst Noah naar haar kamer krijgen. "Ik zal zo meteen wel zorgen dat je op je kamer kunt eten, dan kun je in bed blijven liggen." informeer ik haar als het stil blijft. "Is er iets dat je niet lust? Dan houd ik daar namelijk rekening mee."

Noah Morrigan

Haar woorden dringen niet echt tot me door en gedachteloos laat ik me leiden door haar. We passeren de eetzaal maar de geur van eten maakte me alleen maar misselijk. Twijfelend werp ik een blik opzij en trek mijn mond open om iets te zeggen. Ze kijkt niet naar me en heeft dus niet gemerkt. Snel doe ik mijn mond terug dicht en kijk weer voor me. 'Ik zal zo meteen zorgen dat je op je kamer kunt eten dan kan je in je bed blijven liggen. Is er iets dat je niet lust? Dan houdt ik daar namelijk rekening mee.' Een beetje uit mijn gedachten gehaald kijk ik op. 'Eh, nee. Maakt niet uit.' Ik concentreer me zoveel mogelijk op mijn voetstappen zodat ik al zeker niet kan vallen. Voetje voor voetje loop de gang door die opeens wel eindeloos lijkt. "Einde van de gang, einde van de gang." hou ik mezelf in stilte voor. 'Hier is het.' Ik duw de deur open en kijk terug mijn kamer in. Ze zag er perfect hetzelfde uit als ik ze achtergelaten had. Wankelend liep ik naar het raam en trok aan de gordijnen om die te sluiten. Zonder nog op de vrouw in de deuropening te letten gooi ik de dekens van mijn bed open en ga op het bed zitten.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.