[RPG] Vampier Rollenspel #2 - Speeltopics

Naam:
Leeftijd:
Familie: (zeer rijk, rijk, gewoon, beetje arm, arm, heel arm)
Uiterlijk:
Hobby's:
Geboortedatum:
Karakter:

(Er is nog geen leider dus je kunt je aanmelden voor leider, ik wil zelf namelijk geen leider zijn...)

The story:

Jaren lang geleden vestigde een groep vampiers zich in een oud en afgelegen stadje in Zuid-Amerika. De vampiers leefden in stilte en plantte zichzelf voort door mensen te transformeren. Onderling ontstonder er half-vampiers en sommige werden verbannen. Tot de leider (Loronto Miran) zelf een half-vampier kreeg. Hij verzweeg het voor z'n stam en het kind groeide in stilte op. Na jaren lang bracht de leider het nieuws naar buiten. Iederen was eerst erg boos op de leider en ze brachten het meisje naar een roedel wolven. Daar groeide het meisje verder op en een nieuwe groep werd geschapen...

Na jaren lang da de man het verdriet om z'n dochter heb moeten verwerken, ontdekte hij de andere groep. Hij noemde ze: 'De kinderen van de maan' omdat ze eruit zagen als wolven. Alleen hun gedaante leek erop, want het echte gedaante was beeldschoon. Er brak oorlog uit tussen de kinderen van de maan en tussen de groep van Loronto. Niet wetende dat dit de groep van z'n dochter was. Zonder maar dan ook er naar te hebben gekeken vermoordde hij z'n eigen dochter en verjoeg hij de kinderen uit het bos. Nu leven ze apart in verschillende gebieden..

Rollen:
-Leiders:
+Tapo (weerwolven) [jongen, 25]
+Loronto (vampiers) [jongen, 28 in mensenjaren]
-Mensen:
+Leah [meisje, 19 jaar]
-Vampiers:
+Jura (beschermer) [meisje, 16 in mensenjaren]
+Éloise [meisje, 14 in mensenjaren]
+Julia [meisje, 19 in mensenjaren]
+Mary-Jane [meisje, 14 in mensenjaren]
+Athan [jongen, 20 in mensenjaren]
-Weerwolven:
+Duco (beschermer) [jongen, 17 jaar]
+Roland (zoeker) [jongen, 18 jaar]
+Madolise [meisje, 15 jaar]
+Ethan [jongen, 17 jaar]
+Lys [meisje, 16 jaar]
-Stadsbewoners:
+Colin [jongen, 20 jaar] ~DOOD~
+Dan [jongen, 18 jaar]


http://www.quizlet.nl/stories/64985/het-ontstaan-van-rodinie-vampier-rollenspel/

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 25 okt 2011 - 16:41 ]

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

-Mary-Jane-

Ik keek om om te zien waar Duco was. Ik zag hem raar genoeg wegrennen en hij sprong achter een boom. ik rende achter hem aan om te vragen waar hij heen ging. Stomme nieuwsgierige ik. Maar toen ik achter de boom keek zag ik niemand meer. Dat is raar... Ik liep terug naar Ethan. 'Hey!' zei ik nu een beetje lacherig toen ik zijn nog-steeds-geschrokken gezicht zag. ik keek al snel wat serieuzer. 'Kan ik misschien naar Éloise?' vroeg ik voorzichtig. 'Ik weet misschien iets waarmee ik haar kan helpen.' Maar al snel zei hij dat ik hier wel kon overnachten lasof hij helemaal niet had gehoord wat ik zei. ik rende snel achter hem aan en vroeg het nog een keer. ik wilde niet zomaar naar Éloise gaan want misschien was dit ook niet het beste moment.

[ bericht aangepast op 19 okt 2011 - 14:06 ]

-Athan-
'huh, ja is goed,' zeg ik tegen het meisje wat tegen me aan liep. Mijn hand gaat langs mijn elastiekje en dat gaat los. Mijn haar wappert in de wind en geeft een mooie kleur in de zon. Ik loop achter haar aan, en leg mijn hand op haar schouder om haar tegen te houden. 'ik heb me nog niet eens voorgesteld, ik ben athan,' zeg ik. Er kOmt een leuke glimlag op mijn gezicht.

Do it scared, but do it anyway.

Madelise
Madelise viel intussen al in slaap maar Den liep zn bed uit en pakte zn telefoon die af ging.
'Ja, hallo, Athan, ja alles goed maat? met mij wel. huh ben je een meisje tegen gekomen? ja beschrijf haar.ja die ken ik dat is, eh hoe heet ze nou..ach ben ik even vergeten, maar je kan hier wel langs hoor. tot zo dan.

Den liep weer naar zn bed en gaf een kusje op Madelise haar voorhoofd waardoor ze wakker werd.
'Sorry den maar ik moet nu naar huis' zei ze geschrokken
'oke is goed, dan zie ik je nog wel is'en hij gaf haar een knipoog.
Ze liep de deur uit en veranderde en sjeezde naar huis en zag dat iemand voor de deur stond die haar geschrokken aan keek.

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

~Jura Sandriné Romensa~

Jura draait zich om en haar blauwe ogen lijken net van ijs als de zon erin schijnt. Athan heeft z'n hand op haar schouder gelegd en houdt Jura tegen. 'Ik ben Jura', zegt ze met een lieve glimlach op haar gezicht. Jura kijkt Athan nog even aan. Ongemakkelijk schuivelt ze met haar voeten. 'Uhm, ik ga nu echt', zegt Jura nog even en draait zich dan om. Haar gitzwarte haren wapperen achter haar aan en verdwijnen in de schaduw van het steegje.

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Athan
Ze steld zich voor, Jura heet ze. Den belt of ik langs kom. ik loop naar zijn huisje in het dorp. Een meisje, of was het nou een wolf, rent de deur uit. Ik loop naar binnen. Den staat al te wachten. 'hey, ik heb haar naam al, ze heet Jura.' Den pakt wat fris en we gaat op de bank zitten. Ik ken den al sinds dat hij hier in het dorp woont. Ik kom vaak bij hem. En we vertellen elkaar alles. 'wie was dat meisje, of wolf die de deur uit loopt??' zeg ik

Do it scared, but do it anyway.

zo ongeveer ziet Athan er uit. Hij lijkt best hard, maar is heel lief. In de zon lijkt het haar er blonder uit.

[ bericht aangepast op 24 okt 2011 - 15:42 ]

Do it scared, but do it anyway.

Aaaah neeee doe niet dat plaatje !!!! Wat anders!!!!!!
Dat is niet zomaar een klein staartje maar een lange(huil)

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

Madelise
Ze ging nog even terug en zag nu een andere jongen praten mEt Den.
Hij praatte over mij over hoe het ging hoe hij mij vroeg. ' wat lief' fluisterde ze maar ze ging naar huis en zag nog een meisje. Ze stapte het his binnen en zag haar ze veranderde in haar kamer en liep weer terug en keek het meisje aan.
' ik ben madelise scott en jij bent?' zei ze vriendelijk.

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

[ bericht aangepast op 19 okt 2011 - 17:03 ]

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

-mary-jane-

Ik zat er beetje levenloos bij aangezien ik niks te doen had en ethan al snel verdwenen was. Ik durfde niet naar eloise toe, ik wilde haar niet wekken. Er kwam een meisje binnenlopen en ze zag me zitten. Ze liep naar me toe en glimlachte vriendelijk. 'hallo mijn naam os madelise scott.' zei ze vriendelijk. 'en jij bent?' vervolgde ze. Ik ben mary-jane pamela johnson maar noem me maar mj.' zei ik en glimkachte terug.

Madelise
'hoe ben jij huer gekomen?' zei madelise. 'laat maar is eloise hier?' mj knikte en madelise liep naar boven naar eloise.
Ze sliep maar madelise tikte haar aan.
'aw wat ligt ze lief,en opgekrult.' zei ze en eloise schrok wakker.
'waar is ethan?' vtoeg ze als eerst toen ze een lege plek voelde naast haar.
' eh geen idee ik denk buiten, maar wat heb jij gedaan vandaag? Vroeg ze vrolijk.

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

-Éloise-

Ik trok een beetje beschaamd de deken over me heen en keek in Madelise's ogen.
'Waar is Ethan?' vroeg ik toen ik een lege plek naast me voelde maar Madelise vroeg me doodleuk wat ik vandaag had gedaan. 'Heel veel...' zei ik, trok snel wat kleren aan en liep toen naar buiten om Ethan te zoeken.
Ik probeerde zijn geur op te pikken en hoorde toen een wolvengehuil dat door merg en been ging. Hij was het, dat kon ik duidelijk horen. Zonder er om te geven dat ik geen schoenen aanhad rende ik richting het gejank. Toen ik er aankwam verstarde ik, het was Colin die mijn weg versperde en die diep in Ethan's been had gebeten.
'ROT OP!' schreeuwde ik tegen hem en blies zoals katten dat doen als ze elkaar niet mogen. Ik rende met volle vaart op hem af en duwde hem op de grond. Colin was knock-out toen ik merkte dat Ethan nog steeds jankte en enorm bloedde. Mijn hoektanden waren nog steeds scherp en puntig en ik legde mijn rechterhand in zijn vacht.
'E-Ethan..!' zei ik zachtjes en mijn stem begon te trillen. 'I-Ik zal p-p-proberen je zo m-min mogelijk p-pijn te doen, blijf a-alsjeblieft stil liggen... Niet o-opgeven... dat m-mag niet...!'
Ik zette mijn lippen voorzichtig op de wond in zijn been en zoog het brandende gif eruit. Ethan gaf een kreun van pijn en ik streelde met mijn handen door zijn vacht. 'Het komt g-goed... echt...' zei ik en merkte hoe Ethan terugveranderde. Nog steeds bloedde zijn been en schokte hij heftig. Ik legde mijn jas over hem heen aangezien hij naakt was en enorme kou zou vatten. Pas toen ik schoon bloed proefde stopte ik met zoeken naar gif in zijn bloedvaten. De tranen stroomden over mijn wangen, Colin was terug en Ethan was bijna dood geweest als ik er niet op tijd bij was geweest.

*Colin is die creep die die datum op haar sleutelbeen heeft gezet.

Bananen zijn lekker, toch? Zet dit ook in je signature als je ook van bananaaaas houdt!

Ethan
'AAAAUW' scheeuwde hij van pijn. 'pak me broek hij zit aan mn been en mn shirt' schreeude hij nog een beetje en als eloise helpt zn broek aan te doen. Ethan probeerde op te staan maar hij schokte nog van de pijn scheuten maar als Eloise hem probeerde te helpen weigerde hij en probeerde te hinken naar huis.
'wat ben je toch eigenwijs ethan!' zei ze geirriteerd. Maar ethan die reageerde ook geirriteerd maar liet zich helpen door eloise.
*dit is zooo mannelijk zoooo mannelijk. Auuuw!*
'Is het zo erg Eloise? Ik voel me slap'zei hij maar de bij de laatste zin zag hij zwart en viel hij op de grond, maar van de inspanning veranderde hij terug als een gewonde zwarte wolf.

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

-Duco-
ook ik hoorde wolvengehuil, het was te herkennen. Ethan was in moeilijkheden. Snel sprong ik op en veranderde, het gehuil was ondertussen gestopt. Ik sprint naar de plek waar het vandaan komt. Ik zie Ethan liggen en Éloise zit erlangs. Rustig loop ik langs iemand die bewusteloos op de grond ligt naar Éloise toe. Ik leg mijn grote wolven kop op haar schouder. En daarna ga ik langs Ethan liggen zodat hij het wat warmer krijgt. Nadat hij iets is opgewarmd verander ik en leg mijn vest langs dat van Éloise. 'Het komt wel goed, Ethan kan wel een stootje hebben,' zeg ik in een poging geruststellend te klinken.

Do it scared, but do it anyway.

-mary-jane-

Madelise was inmoddels naar boven gegaan maar ineens komt eloise naar beneden. Ik wil opstaan maar opeens klinkt er een luid wolfengejank. Eloise sprint naar buiren ik besluit hetzelfde te doen. De bron van het gejank bleek een weerwolf tezijn. En ik gokte dat het ethan was omdat ik eloise erbei zag loggen. Rustig liep ik naar ze toe. Duco kwam ook aanhollen en ging bij eloise staan. Nu werd het net iets teveel voir me. Ik besefte nu pas dat het echt ethan was. Ik rende zo hard mogelijk het kleine laatste stuk. Hijgend en al vroeg ik tot mijn grote spijt teveel en te hysterisch wat er allemaal was gebeurd. Duco en eloise keken me raar aan. Ik wilde me snel verontschuldigen maar duco sloeg smel een arm om me heen en eloise legde rustig uit wat er allemaal was gebeurd. Ik weet niet of ze dachten dat ik daar rustiger van werd maar ik werd alleen maar minder ongerust. Wanhopig keek ik om ne heen om te zien waar ethan was. Ik zag hem nergens... Dit was allemaal mijn scjuld als ik gwn beter me best had gedaan om achtwr hwm aan te rennen was dit misschien niwt gebeurd.