• Naam:
    Leeftijd:
    Familie: (zeer rijk, rijk, gewoon, beetje arm, arm, heel arm)
    Uiterlijk:
    Hobby's:
    Geboortedatum:
    Karakter:

    (Er is nog geen leider dus je kunt je aanmelden voor leider, ik wil zelf namelijk geen leider zijn...)

    The story:

    Jaren lang geleden vestigde een groep vampiers zich in een oud en afgelegen stadje in Zuid-Amerika. De vampiers leefden in stilte en plantte zichzelf voort door mensen te transformeren. Onderling ontstonder er half-vampiers en sommige werden verbannen. Tot de leider (Loronto Miran) zelf een half-vampier kreeg. Hij verzweeg het voor z'n stam en het kind groeide in stilte op. Na jaren lang bracht de leider het nieuws naar buiten. Iederen was eerst erg boos op de leider en ze brachten het meisje naar een roedel wolven. Daar groeide het meisje verder op en een nieuwe groep werd geschapen...

    Na jaren lang da de man het verdriet om z'n dochter heb moeten verwerken, ontdekte hij de andere groep. Hij noemde ze: 'De kinderen van de maan' omdat ze eruit zagen als wolven. Alleen hun gedaante leek erop, want het echte gedaante was beeldschoon. Er brak oorlog uit tussen de kinderen van de maan en tussen de groep van Loronto. Niet wetende dat dit de groep van z'n dochter was. Zonder maar dan ook er naar te hebben gekeken vermoordde hij z'n eigen dochter en verjoeg hij de kinderen uit het bos. Nu leven ze apart in verschillende gebieden..

    Rollen:
    -Leiders:
    +Tapo (weerwolven) [jongen, 25]
    +Loronto (vampiers) [jongen, 28 in mensenjaren]
    -Mensen:
    +Leah [meisje, 19 jaar]
    -Vampiers:
    +Jura (beschermer) [meisje, 16 in mensenjaren]
    +Éloise [meisje, 14 in mensenjaren]
    +Julia [meisje, 19 in mensenjaren]
    +Mary-Jane [meisje, 14 in mensenjaren]
    +Athan [jongen, 20 in mensenjaren]
    -Weerwolven:
    +Duco (beschermer) [jongen, 17 jaar]
    +Roland (zoeker) [jongen, 18 jaar]
    +Madolise [meisje, 15 jaar]
    +Ethan [jongen, 17 jaar]
    +Lys [meisje, 16 jaar]
    -Stadsbewoners:
    +Colin [jongen, 20 jaar] ~DOOD~
    +Dan [jongen, 18 jaar]


    http://www.quizlet.nl/stories/64985/het-ontstaan-van-rodinie-vampier-rollenspel/

    [ topic verplaatst door een moderator ]

    [ bericht aangepast op 25 okt 2011 - 16:41 ]


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

    Ze is thuis bij het huis van ethan ;)


    Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

    Ethan
    Jura zei dat het oke was en ethan deed een hand op de schouder van haar om te troosten. Toen huilde ze, ethan keek verbaast omdat jura nooit huilde.
    'zeg me nou maar wat er is jura' zei hij en ze gaf geen antwoord maar toen ethan wilde opstaan wilde ze nog wat zeggen. Toen draaide ethan zich om en keek haar aan.


    Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

    Lykos schreef:
    -Athan-
    Ik schenk wat thee in en geef het aan Leah, 'zo te zien is Jura net vertrokken,' zeg ik en ruim haar glas op. Zelf pak ik ook mijn glas en ga gemakkelijk in kleermakers zit in een oude stoel zitten. Mijn staart gaat naar achteren door mijn hand. Leah lijkt geintereseerd om haar heen te kijken. Dat doe ik ook en merk op dat ik weer eens mag gaan poetsen, mijn o zo leuke bezigheid. 'JA sorry voor de troep,' zeg ik snel en drink in een paar slokken mijn thee leeg.


    Sorry voor de weinige reacties, maar ik zit elke dag wel langer dan 3 uur te leren, dus heb vrij weinig tijd.

    Sky Leah Morgan ~ Mens.
    Ze nam de thee aan en hield hem vast met beiden handen, om ze op die manier te verwarmen. "Zo te zien is Jura net vertrokken," deeldde hij mee terwijl hij een leeg glas dat eenzaam op tafel stond opruimde. Niet veel later kwam hij terug met een schoon, gevuld glas en ging nogal chill in kleermakerszit in een nogal oud uitziende stoel zitten. Leah vroeg zich af hoe oud dit huisje was, maar vroeg er niet naar. "Ja sorry voor de troep," hoorde ze hem snel zeggen en ze realiseerde zich dat hij had opgemerkt dat ze rond aan het kijken was. Ze haalde nonchalant haar schouders op toen ze antwoordde. "Geen probleem, ik hoef hier niet te wonen, dus het maakt me niet zoveel uit."
    Leah blies zachtjes naar haar thee en nam vervoglens voorzichtig een slokje, toch kreeg ze het voor elkaar haar tong te verbranden en ze vervloekte zichzelf. Ze dronk thee altijd te snel. Gevolg? Een verbrandde tong en een week langer dingen minder goed proefen. "Woon je alleen? Of met die ene Jura?" vroeg ze toen maar, ze hield niet zo van de ongemakkelijke stilte die er heersde en besloot dus maar een gesprekje op gang te brengen.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    -Athan-
    'Nee, ik woon hier alleen. Jura heb ik pas leren kennen en kwam eventjes langs,' zeg ik simpel. Ik nam een paar slokken van mijn thee en zetten het glas op tafel. 'En jij? waar woon jij?' vraag ik om maar op het gesprek in te gaan. Als ik nu alleen was was ik gaan schrijven ofzo, maar een beetje sociaal doen met mensen zou vast niet mijn dood betekenen. AL ben ik daar niet zo goed in.. HEt liefst ben ik dan ook alleen in mijn huisje of in een diep gedeelte van het bos. Of bij Den, die begrijpt me.


    Do it scared, but do it anyway.

    -Mary-Jane-

    Madelise was momenteel wee naar bed gegaan en ik zat nu rustig in mijn boek te schrijven. Of eigenlijk dagboek. Ik schreef elke gedachte op die me te binnen schoot uit mijn herinneringen. Het was een best raar gezicht, ik had het helemaal niet op volgorde gedaan, dus zaten de data helemaal door elkaar. 1945, 1956, 1936 Na deze 3 stukken voelde ik me wel klaar voor vandaag. Ik legde het dagboek op het nachtkastje neer en besloot om maar weer naar buiten te gaan. Die herinneringen begonnen me op een moment echt pijn te doen en ik dacht dat een wandeling me wel goed zou doen. Toen ik buiten was kreeg ik opeens de enorme neiging om te rennen... Ik zette het op een lopen en begon zo hard te rennen als ik kon. De bomen raasden voorbij, ik sprong over rotsen en kliffen. tot ik plotseling hard tegen iets of iemand opbotste en hard op de grond neerviel.

    -Duco-
    Mijn vaart minderde en ik viel neer, er is iemand tegen mij aangekomen. Met een verstust hooft sta ik op en kijk om mijn hooft. Mijn staart komt een paar keer tegen iemand aan. Ik verander snel weer terug en kijk haar aan. Het is MJ. 'Ow sorry, gaat het??'vraag ik snel. Ik hielp haar overeind.


    Do it scared, but do it anyway.

    Ik vind dat de vampier/weerwolvenleider met plan moet komen (x
    Of dat er weer oorlog moet ontstaan, dan komt er drama.
    Misschien over hun territorium ofzo? Dan komt er wat meer actie =D

    Sky Leah Morgan ~ mens.
    "Ik woon ook alleen, best lekker hè? Geen rekening houden met anderen bedoel ik," antwoordde ze. Ze dronk het laatste beetje van haar thee op en zette het lege, nog warme, glas terug op tafel. "Ik woon in de stad, in een appartementencomplexje. Ik heb namelijk een eigen appartementje weten te scoren, best goed voor een 19-jarig arm studentje, niet waar?" Ze grijnsde kort en streek een lok haar achter haar oor. Het was best wel oké om een sbij mensen te zijn, al vond ze het stiekem toch heerlijk dat ze alleen woonde. Geen rekening houden met iemand, haar eigen baas, geen gezeur. Als ze mensen wou zien dan zocht ze wel iemand op, belde ze iemand of ging naar een kroeg of cafeetje. Simpel zat. Al leek het haar soms wel handig als er iemand bij haar woonde die ook af en toe het huishouden en dergelijke kon doen, dat ze wisselenden, het zou haar een hoop werk schelen.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    ik ben bezig met een aanleiding..
    ik probeer zo snel mogelijk iets te bedenken voor een aanleiding.. :P


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

    Ruzie tussen de twee leiders.. Gewoon een kleine irritatie om bijv. de dochter van vampierleider en dan groeit het uit tot ruzie en raken ze gefrustreerd en gaan ze elkaar voor vnalles uitmaken en elkaar afkraken en shit en dan boem. Ruzie.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    cool, ik ben wel in voor wat actie. dan heb ik er eentje aan de wolven kant, en eentje aan de vampieren kant:Y)


    Do it scared, but do it anyway.

    yeah ^^ :P
    ik ben ook wel in voor actie

    aanleiding:
    De 2 leiders komen elkaar tegen en dan begint wolvenleider te zeiken op Loronto en dan komen er allemaal mensen bij en onstaat er een grote ruzie.


    zoiets??


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

    Wolvenleider gheeft gwn zijn dag niet en begint Loronto te treiteren met zijn dochter en die wordt daar pissig om en maakte venijnige opmerking terug en dan ontstaat er woordwisseling > discussie > ruzie > gevecht > oorlog

    (x


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Yo, actie is onderweg :]

    Loronto Miran - Clanleider.

    Terwijl ik de frisse buitenlucht inadem en mijn eerste stappen op de licht vochtige bosgrond zet, alarmeren mijn zintuigen me van alle kanten. Ik heb me vrijwel de hele dag teruggetrokken in mijn kamer, maar nu word ik er weer pijnlijk aan herinnerend hoe ernstig de situatie is. Ik ruik ze. Ik voel hun aanwezigheid. Het scheel weinig of ik kan ze aanraken. Ik bal de vuisten in innerlijke woede en staar met een stalen gezicht de bossen in. Jarenlang was het stil geweest tussen onze clans. We meden elkaar en de oudere clanleden begrepen de ernst van de situatie. Maar velen waren rebels en vormden groepen om guerilla-aanvallen op de wolvenclan te plegen, in het holst van de nacht. Daarbij hadden ze de kracht van de clan onderschat en dat kwam ze duur te staan. Ze hadden niet geluisterd. En nu weer. Mijn familie heult met de vijand. Vroeger kon elk clanlid die zich aan dergelijke praktijken waagde een forse sanctie verwachten, maar dit is puur mijn fout geweest. Ik heb de nieuwe generatie goed ingelicht en de oudere clanleden die nog overgebleven zijn ook, maar we zijn niet op tijd vertrokken. We hadden vredig nieuw territorium op kunnen zoeken en geen vampier zou ooit in aanraking komen met een kind van de nacht. Niemand zou dezelfde fout maken die ik maakte. Maar nu is het te laat. Ze proberen de clan te infiltreren en ons uit te roeien, als een virus die het systeem infecteert. Ik heb geen keus. Ik moet de clan beschermen tegen de grote boze wolf, maar ook tegen zichzelf. Dus loop ik naar de boomhut van één van de oudere clanleden en tevens mijn rechterhand.
    'Fintar, we hebben belangrijke zaken te bepreken.' Een reusachtige vampier springt het raam uit en glimlacht even. 'Ik vroeg me al af wanneer je een keer zou komen, Loronto. Je kunt je niet te lang opsluiten en je herinneringen je laten teisteren.' 'Deze clan is in groot gevaar en ik heb te lang stilgezeten. We moeten actie ondernemen. Haal de clanleden op en zorg dat niemand van die honden te weten komt wat we van plan zijn. Het is oorlog.' Fintar glimlacht kort en ik zie zijn ogen schitteren van strijdlustigheid.
    'Ik ben blij dat te horen, Loronto. Ik kan die hondengeud niet uitstaan. Wat is het volgende dat we krijgen, luizen?' Ik knik even, als teken dat hij kan gaan. Als hij met een paar andere clanleden het bos in verdwijnt glimlach ik eventjes heel kort om zijn opmerking, als ik zeker weet dat niemand het heeft gezien. Daarna draai ik me om en loop richting mijn huis. Ik neem een korte, vlijmscherpe dolk in handen en laat het lemmet door mijn vingers glijden. Ik zie mezelf in de weerspiegeling en hou verbeten de kaken op elkaar. Ik zet het mes weer weg op de kast en voorzie mezelf van een glas wijn.
    Met dat mes zijn ze vermoord.


    No growth of the heart is ever a waste

    xD


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

    Mooi, dus alle vampiers krijgen nu btw zo'n boodschapper aan de deur? 8D
    Ghahaha, nu kan je goed voor Athan schrijven Lykos -wbw-


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.