[RPG] Wings, the fallen and humanity. - Speeltopics

Angels and Demons.

1959. De lucht barstte open en een luid gedonder startte. De hemel leek te splijten en een fel licht kwam daarbij vrij. Mensen trokken zich angstig terug in hun huizen. Het duurde vijf minuten, niet meer en niet minder. Exact vijf minuten en op de plekken waar de donder was ingeslagen stonden mensen, maar niet zomaar mensen. Perfecte mensen met een gladde egale huid, vleugels staken uit hun rug. Ze trokken zich terug in de bergen om zich voor een lange tijd niet te laten zien en in tijden van nood, zich opnieuw te laten zien. Engelen van het licht of keren ze zich tegen god en gaan ze werken voor de duivel, Satan?

Uitleg
Je speelt een engel, mens of een engel die zich keert tegen god en opdrachten uitvoert voor de Duivel Satan, Lucifer hoe je hem ook wil noemen. Er zijn verschillende rangen voor engelen. Demonen niet Engelen hebben heldere opvallende ogen, geen moedervlekje op hun gezicht en geen oneffenheden. Ze zien er erg aantrekkelijk uit en hebben dan ook een enorm aantrekkingskracht voor mensen en ook voor anderen is deze voelbaar, maar niet zo erg als bij de mens.

Regels van de engelen.
- Voortplanten met mensen is verboden, ( kan wél gedaan worden ).
- Relaties eigenlijk ook.
- Elke engel is gelijk, demonen en gevallenengelen dus niet.
- Een relatie met een demon of een gevallenengel is absoluut niet toegestaan en zou als het gebeurd in het geheim moeten plaats vinden (:

Soorten
Wraakengelen (straffen engelen die 'wet' overtreden)
Beschermengelen (beschermen dus mensen)
Gevallen engelen hebben afgescheurde vleugels v-vormig litteken op de rug waar vleugels zaten. ( hoort bij demonen.
Doodengelen (kunnen zien wie er dood gaat en hoe, brengen hun naar hemel)
Demon (hebben zwarte! vleugels of donker! grijze vleugels)

Invullen
Naam: - M/V - Soort - Leeftijd.

Waarom geen karakter? Zo kan je altijd van positie veranderen of niet, je medespelers moeten er áchter komen hoe jou personage in elkaar steekt en zullen daar dan ook meer moeite voor willen doen (:

Personages.
Mensen.
Primwen Primwen Milldore(v/18)
Endure Sky Leah Morgan (V/19)
Schneider Nike Robin Micheals (M/17)



Wraakengelen.
Vluuv Penelope Nightmask (V/20)

Beschermengelen.
Primwen Carthal Tariël Caïrael (M/20)
Endure Eleanor Reigns (V/18)
Schneider Dana Chereals Moons (v/17)



Dood engelen.
Lykos Acwel Than Eyerows (M/18)
Fauvism Valeria Caithne Naereil (V/19)


Gevallenengelen.
Lykos Atelic Nemesio Mailhairer (M/17)

Demonen.
Xannon Ruby Sera Rein, Demon. (V/18)
Vluuv Nikolai (Nick) Rainmender (M/23)

Beschermengel x mens.
Eleanor x Nike.
Carthal x Leah.
Dana x Primwen.

[ bericht aangepast op 18 okt 2011 - 13:20 ]

Dude, ik draai jullie posts gewoon om :'D Don't worry.

Sky Leah Morgan ~ Mens.
"Ik heb nooit hulp nodig, van niemand niet." Ze keek 'm aan, ze kon hem niet uitstaan, al had hij wel lef, dat moest ze toegeven.
"Dus zo bedanken we tegenwoordig andere mensen? Maar nee, verder heb ik geen commentaar," antwoordde hij en Leah rolde kort met haar ogen. "Moet ik je bedanken omdat je me uitscheld? Dacht het niet," ze gunde hem geen blik meer waardig en liep langs hem heen. Nike merkte op dat ik bijna niks was veranderd en ze haalde koeltjes haar schouders op. "Ach, ik zal ook nooit veranderen," mompelde ze een beetje afwezig. De jongen had haar naam geweten, terwijl zei hem nog nooit had gezien. Daar was ze zeker van, zo'n knappe verschijning zou ze niet zomaar vergeten en hoe wist hij haar naam..? Ze vond het een beetje griezelig, maar besloot het maar te laten, waarschijnlijk zou ze hem toch niet meer tegenkomen. Leah rekende af en liep vervolgens met een volle tas weer naar buiten. "Hmm, ik denk dat ik maar eens terug naar huis ga.. Mijn camera pakken, ik wil nog wat foto's schieten voor het helemaal donker wordt."

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Carthal - Beschermengel.
"Ik heb nooit hulp nodig, van niemand niet." Hij lachtte zachtjes, ''Wacht maar af. '' mompelde hij zachtjes en keek naar die Nike. Hij irriteerde zich zo hard aan die gast zijn blik en kon al bijn raden wat hij dacht. Niet dat het hem wat uitmaakte. "Moet ik je bedanken omdat je me uitscheld? Dacht het niet," hij keek dr nu dodelijk en arrogant aan, ''Blijkbaar bn je hier net zo dom als al die andere mensen ín deze winkel. '' siste hij, zijn blik gleed opnieuw naar Nike. ''Jij ook ja. '' Zelf hoefd hij zich niet aangesproken te voelen, hij was immers geen mens maar een engel. Eigenlijk een beetje the bad one, maar goed. Hij was gewoon anders, Carthal was al lang op aarde om te wachten tot hij zijn opdracht kreeg. Hij wilde een opdracht geen mens om te beschermen. Wat kon er hier nou gebeuren. God had hem gedwongen naar het dorp te gaan met een hoop andere engelen. De rest vertrok naar andere dorpen. Carthal had zijn vriendin ook moeten achterlaten. Wat hem nog steeds zeer doet.

Ik ben dus écht het type engel mens dat vergeet dat ze ook nog aan RPG's meedoet... Anyways, ik probeer vanaf nu actiever te zijn. En oh, voor in de beginpost: Ardency --> Fauvism

Valeria Caithne Naereil - Doodengel
Verveeld kauwde ze op haar lip toen ze het huis uitkwam. Het warme zonlicht en de luiheid die er van alle mensen die ze op straat passeerde uit leek te stralen maakten haar soezerig, en ze strekte haar armen door ze in haar nek te vouwen, waarna ze haar mond opende voor een luide geeuw. Kijkend naar de bomen, naar hun stille, maar machtige kracht had ze maar amper door dat ze een park ingelopen was. Het verbaasde haar dat ze daar op een bankje twee engelen; één beschermengel en één gevallene, naast elkaar zag zitten. Met een blik van afgrijzen - ze ging anderen liever uit de weg, maar toch met een soort nieuwsgierigheid waarmee ze zich afvroeg wat twee zulke verschillende zielen daar naast elkaar deden, ging ze op het bankje tegenover hen zitten, een oude krant doorbladerend alsof dat het was wat haar werkelijk interesseerde, terwijl ze hen van achter de gekreukte bladzijden nauwlettend in de gaten hield.

there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

Haha, slim ;'D

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Sky Leah Morgan ~ Mens.
Nadat ze Nike gedag had gezegd was ze naar huis gegaan waar ze meteen haar boodschappen had uitgepakt. Wat een gedoe, op dit soort momenten leek het haar fijn een huisgenoot te hebben.. Nee, ze kon het prima zelf, al bleef koken voor enkel haarzelf vreselijk ongezellig. Om de stilte wat te verdrijven had ze de radio aangezet terwijl ze het eten klaarmaakte. Gelukkig was de spaghetti snel klaargemaakt en plofte ze tevreden met een bord dampend eten op de bank. Ze keek altijd TV tijdens het eten, al was er meer reclame dan programma's op. Toen ze het op hard dumpte ze de borden op eht aanrecht, geen zin om af te wassen, ze wou andere dingen doen. Tekenen en daarna misschien even naar de kroeg of discotheek. Ha, dat was wel een goed plan. Tevreden over haar plan begon ze haar tas in te pakken. Mobieltje, portomonnee, schetsblok en potloden. Even dacht ze na of ze nog wat nodig had en toen ze besloot dat ze alles had liep ze de deur uit, ze sloot haar appartementje af en liet het sleuteltje bij de rest in haar tas glijden.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Carthal - Beschermengel
Hij had uiteindelijk toch zijn overheerlijke roombroodje gekocht en was toen vertrokken. Wat hij vanavond zou gaan doen wist hij niet. Misshien gng hij het arrogante meisje wel even stalken, maar eerst zal hij een rondje gaan lopen ddoor het bos. Hij at tijdens het lopen van zijn broodje, zijn blauwe ogen gledn rond. Even strekte hij zijn vleugels toen hij zag dat er niemand in de buurt was, De verpakkin van het broodje gooide hij tussen de bomen. Carthal genoot van het zachtte briesje. Hij trok zijn vleugels weer in, bang om gesnapt te worden. Je wist het maar nooit met die mensen. Ze waren overal en nerges. Hij trk zijn broek een stukje op en zijn shirt trok hij weer recht, vervolgens stond hij stil en liet zich met zijn rug tegen een boom op de grond zakken,.

Sky Leah Morgan ~ Mens.
Haar zwarte haren wapperde in de wind en haar groene ogen zochten rond naar een goed plekje om te zitten. Het was al behoorlijk donker, maar de volle maan zorgde voor net genoeg licht. Ze had een zaklamp mee moeten nemen.. De takjes en bladeren knirpten onder haar afgetrapte all stars. Daar, dat was een goede plekje. Een open plekje dat belicht werd door de maan die zijn door het bladerdek wierp. Leah plofte op haar kont neer en zette ondertussen het volgende nummer van haar mp3, die ze op het laatste moment toch nog had meegegrist, op en begon vervolgens haar tekenspullen te pakken. Uit haar tas haalde ze haar schetsblok en een potlood, langzaam begon ze de omgeving te schetsen. De bomen waarvan de bladeren eraf dwarrelden, het zwakke schijnsel van de maan dat door het bladerdek scheen, de vogeltjes die af en toe kwamen kijken en het mooie meertje verderop.. niks sloeg ze over en ze ging helemaal in haar tekening op.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Carthal
Hij hoorde wat geritsel vlak bij hem in de buurt, maar reageerde daar in eerste instantie niet op. Hij zal straks wel kyken wt het was. Zacht zuchtte hij en zijn ogen sloten zich. Zijn hoofd leunde net zoals zijn rug tegen de dikke boom. Hij hield van het bos. Het was iets waar hij zich vrj voelde of hij nou zijn vleugels spreidde of niet. In het bos telde het niet. De geur van frisse bladeren gaf je al het gevoel van vrijheid, een stukje rust en vrede. Enkel kon Carthal niet lang zo zitte, daar was hij veelste ongeduldig voor en te nieuwsgierig wat het geritsel was. Langzaam stond hij op en liep op zijn rustge geluidloze manier richting het geritsel. Wat hij op die plek aan trof had hij liever niet gewild. Leah. Het meisje dat hij moest beschermen. Zwijgend bleef hij achter haar staan in de schaduw. Het zwakke maanlicht viel op haar en het blaadje wat ze in haar handen had. Leah leek een totaalander mens.

Sky Leah Morgan ~ Mens.
Ze maakte een aantal schetsen en bij elke schets probeerde ze andere technieken uit. De ene was erg zacht ingekleurd, met zachte tinten schaduw en de ander was erg grof terwijl weer een ander erg fijn en gedetailleerd was. Plots had ze het idee dat ze niet alleen was en dan had ze het niet over de vogeltjes die naar haar keken. Voorzichtig deed ze haar oortjes uit en stopte met tekenen, het was doodstil, bijna eng. Toch vond ze het niet eng, het was lekker om eens alleen te zijn, toch voelde het nu niet goed. Ze legde haar spullen naast zich op de grond en stond langzaam op, voorzichtig keek ze rond en bij een schaduw bleef haar blik hangen. Leah vernauwde haar ogen iets, daar.. Voorzichtig stapte ze dichterbij. "Jij weer!" Was het eerste wat ze zei toen ze de jongeman herkende, zo in het maanlicht leek hij bijna op een god zo knap. (engelen waren toch superknap? >) "Waarom sta je me te bespieden?" vroeg ze toen achterdochtig terwijl ze op haar hoede bleef. Ze kende hem niet en had geen enkele reden om hem te vertrouwen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Carthal Beschermengel
Hij volgte de bewegingen van de potlood over het papier. Het zag er goed uit al hield hij er niet van iets toe te geven en zal dat dan ook niet gauw hard op zeggen. Hij sloeg zijn armen over elkaar en bleef kijken. Toen ze zijn aanwezigheid opmerkte deed ze heeel voorzichtig har oordopjes uit e plaatste ze haar spullen naast haar op de grond. Langzaam was ze opgestaan. Hij moest een grinnikje onderdrukken toen ze voorzichtig rond keek. Haar ogen vernauwden zich toen haar blik op hem in de schaduw viel. "Jij weer!" Was het eerste wat ze zei. Geërgerd rolde hij met zijn ogen, ''Ik weer ja. '' hij trok even zijn wenkbrauw op. "Waarom sta je me te bespieden?" vroeg ze hem achterdochtig. Ze leek meer op haar hoede dan toen in de winkel. ''Het is maar hoe je het noemen wilt. Sommigen noemen het bespieden.. de anderen begluren. Ik noem het liever, kijken. '' De stem van Carthal klonk koeler dan normaal, geërgerd.

Sky Leah Morgan ~ Mens.
Ze sloeg haar armen over elkaar.. Dit was nou niet een situatie waar ze zich graag in bevond. In het donker in een bos met een vreemde gozer die haar aan het begluren was. "Kijken, begluren, hoe dan ook, wáárom?" Ze zweeg en beet zacht op de binnenkant van haar wang, toen haar plots hiets te binnen schoot. "Je wist mijn naam, in de winkel toen.. Maar ik heb je nog nooit ontmoet, hoe wist je dan mijn naam?" Het was een vraag waar ze het antwoord maar al te graag op zou horen. Even wierp ze een blik op haar tekenspullen en keek toen weer naar de onbekende jongen van wie ze zijn naam niet wist, maar wie wel haar naam wist. Het irriteerde haar, het voelde alsof ze een kleine achterstand had ofzo.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Carthal
Hij keek naar haar armen die ze over elkaar sloeg. "Kijken, begluren, hoe dan ook, wáárom?" Kort haalde hij zijn schouders op. ''Waarom niet? '' hij hield niet van antwoorden, als hij antwoordde was het met een nieuwe vraag. Hij hield er wel van anderen in nieuwsgiergigheid te laten. Hij trok zijn wenkbrauw op. "Je wist mijn naam, in de winkel toen.. Maar ik heb je nog nooit ontmoet, hoe wist je dan mijn naam?" Ze leek te aarzelen, maar dat kon hij ook verkeerd hebben. Hij wist wel dat ze ht antwoord graag wlde weten. Wie zou dat nou niet willen? ''In dit dorp gaan sommige namen nogal snel rond. '' Weer niet een echt echt antwoord, maar zoals gewoonlijk weer een rare. ''Nieuwsgierig? '' hij ginnikte zacht

Sky Leah Morgan ~ Mens.
Ze merkte dat ze toch geen fatsoenlijk antwoord ging krijgen en besloot niks meer te vragen. Zijn antwoord was dat sommige namen nogal snel rond gingen, arrogant trok ze een wenkbrauw op, waarna de jongen er aan toevoegde of ze nieuwsgierig was. Mooi niet dat ze toe zou happen. "Nah, eigenlijk niet," zei ze daarom terwijl ze nonchalant haar ouders ophaalde. Ze was goed in het ongeïnteresseerd overkomen, soms iets té. Leah hurkte neer bij haar spullen en begon ze terug in haar tas te stoppen. "Als je toch niet van plan bent fatsoenlijk antwoord te geven of überhaupt te vertellen wie je bent, dan kan ik net zo goed weer gaan, nietwaar?" Ze stond op en hing de tas over haar schouder. Misschien dat híj nu toe zou happen, hij had haar niet voor niks staan begluren, toch? Er was vast iets wat hij wilde weten van haar, of erger, iets wou.. Als het het laatste was, dan baalde ze ervan dat ze geen deo mee had genomen, zoiets had ze dan kunnen gebruiken als pepperspray. Al zag hij er niet uit als een misdadiger of iets wat in de buurt kwam, hij zag er eerder uit als een arrogant fotomodel.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Carthal
Het meisje staakte haar ondervragin en ze trok arrogant een wenkbrauw op. ''Als je denkt dat je arroganter bent dan mij, zit je fout. '' deelde hij simpel mee. Hij sloeg zijn armen over elkaar. "Nah, eigenlijk niet," zei ze, natuurlijk zou Leah niet toegeven dat ze niet nieuwsgierig was. Daar was ze veelste trots voor. Net als hij. ''Natuurlijk niet. Dom van me.'' Kort zuchtte hij, waarom gaf god hem iemand die qua karakter.. ookal was hij erger, Vond hijzelf. Op hem leek? Wat wilde God hier mee bereiken? Het zal voor hem alleen maar veel haat opleveren. Ze hurkte neer om haar spullen in te pakken. "Als je toch niet van plan bent fatsoenlijk antwoord te geven of überhaupt te vertellen wie je bent, dan kan ik net zo goed weer gaan, nietwaar?" Zei ze. ''Het spijt me. Te trots om mij om mijn naam te vragen?'' vroeg hij een tikkeltje plagend. ''Carthal. Enn antwoord geven is niet mijn sterkste kant. Zoals je gemerkt hebt. ''

Ö Je kent Leah goed [a'] Te trots, haha :'D Mooi, dan doe ik het goed (:

Sky Leah Morgan ~ Mens.
"Het spijt me. Te trots om mij om mijn naam te vragen?" De plagerige ondertoon in zijn stem beviel me niet, maar hij ging me niet klein krijgen. "Nee, wijs genoeg om geen heel gesprek met een wildvreemde gozer die me stond te begluren in een donker en verlaten bos aan te knopen," antwoordde ze bijdehand. Meneer perfect stelde zichzelf voor als Carthal, een aparte maar mooie naam vond ze. "En als je het niet erg vind, ik ga de bewoonde wereld maar eens opzoeken," voegde ze er toen aan toe en liep langs hem heen. Ze had zin in een biertje en wat levendigheid, weg uit dit enge bos met die vreemde gozer en op naar de stad waar gefeest werd. Het was hier niet druk, overdag.. Want 's avonds werd er toch flink gefeest, al hield Leah niet van dronken mensen en werd ze zelf ook nooit dronken. Ze kende haar grenzen en had overigens geen zin om 's ochtends wakker te worden naast een wildvreemde gozer om te ontdekken dat ze haar maagdelijkheid kwijtgeraakt was en het zich niet eens meer herinnerde. Nee bedankt, dat hoefde ze niet. Ze wilde nuchter blijven.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.