[RPG] Geen weg meer terug [7] - Speeltopics

Hoi. The Game.
Nummer 7 alweer :] Gaat lekker jongens. -kuch- Meiden.

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6: Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Klik hier.

Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;

Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?
Rollen
Normale tieners: Dewi - Candy - Timothy(?) - Jamie - Alex
Goede vampiers: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampiers: Faith - Savoy - Odile - Grace
Neutraal: Daniël.
Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen.
Hier een Lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 7 maart 2011 - 21:37 ]

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Ik ga nog beschermender voor Dewi staan en kijk Daniël strak aan. "Je krijgt geen enkele druppel van haar bloed. Ga je eten maar ergens anders halen." Ik klink stoerder dan ik had verwacht, maar ik verwacht niet dat het gaat helpen. Mentaal bereid ik me al voor om Dewi te verdedigen en Daniël van me af te slaan.

Savoy
Met een hand op mijn schouder om het bloeden te stoppen loop ik naar mijn kamer. Ik háát het om te verliezen. Ik háát het. Ik loop mijn kamer in en druk een shirt op mijn wond. Stomme kutvampieren

Odile - Goede vampier.

Het duurt niet lang of een gelukzalig, explosief gevoel vult mijn lichaam. Zijn aanrakingen maken me compleet wild en ik ben al snel van de wereld verdwenen. Het enige waar ik oog voor heb is hij. Als ik hijgend bijkom haal ik mijn benen weer van hem af en doe mijn uiterste best om te blijven staan. Ze voelen opnieuw aan als gelei. Nu dringt de situatie pas tot me door. Ik heb zojuist seks gehad in een douchecabine. Ik trek een grijns en sla de armen weer om Lewis heen. Opnieuw vraag ik me af of iemand ons zou kunnen hebben gehoord en opnieuw bid ik van niet. Ik laat mijn handen over zijn geweldige rug glijden en kus hem.
'Ik denk dat ik nu wel schoon ben, dank je,' zeg ik met een grijns van oor tot oor. Nu leg ik de armen in zijn hals en kijk hem in de ogen. De donkere kleur laat me er haast in doen verdwalen, zo verleidelijk en mysterieus zijn ze.

No growth of the heart is ever a waste

Daniël.

Got, wanneer drong het door haar door dat ze geen kans tegen hem had? Zachtjes zuchtte hij en vond het nu wel genoeg geweest. ' Oke, dit gaat me iets te lang duren.. ' mompelde hij droogjes en keek Yue aan. Nu kon hij weer mooi gebruik maken van de kracht van Faith. Er verscheen weer een grijnsje op zijn gezicht en liet Yue kennis maken met Faith's pijnlijke kracht. Hij zag hoe Yue in elkaar zakte en glimlachde tevreden. Daarna keek hij naar Dewi die stond te rillen van de angst. ' Je hoeft echt niet bang te zijn hoor.. ' zei hij zachtjes en liep naar haar toe.

Dewi - Mens.
Opeens zakte Yue op de grond en ik had zo'n vaag diee wat er aan de hand was. Mijn ogen werden groot terwijl ik toekeek hoe Yue pijn leed.
''Yue..'' ik beet op mijn onderlip en keek naar Daniël die zei dat ik niet bang hoefde te zijn. Ik slikte een keer en keek hem weer aan.
''Als ik meega.. Laat je Yue dan met rust..?'' vroeg ik zachtjes, ik wist dat Yue geen partij voor hem was. Ik wist niet of hij zich aan zijn woord zou houden, dat áls ik meeging dat hij Yue werkelijk niks meer aan deed, maar het was het proberen waard.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ik ga eens proberen of ik in ik-vorm kan typelen x3 Zo niet dan schakel ik weer over naar hij-vorm shit

Daniël.

' Als jij dat graag wilt, prima. ' zei ik en glimlachde. Eigenlijk vond ik het wel dapper van haar dat ze zonder tegen stribbelen met me mee wou gaan. Ookal deed ze het min of meer voor Yue. Ik kon het eigenlijk wel waarderen, dat ze dat deed voor hetzelfde soort als mij. Mijn hand plaatste ik op haar onderrug en begleidde haar de kamer uit.

Dewi - Mens.
Ik wierp nog een laatste blik op Yue voordat ik met 'm mee liep, koppig had ik zijn hand weggeduwd. Ik had nu weg kunnen rennen, maar waarschijnlijk had die hopeloze ontsnappingspoging toch niet gelukt. Terwijl ik zwijgend meeliep vroeg ik me af wat hij van plan was, ookal lag het antwoord in mijn ogen voor de hand. Me vermoorden en mijn bloed drinken.. Ik moest hem er van weerhouden, maar hoe? Eerder had ik telksens geluk gehad, maar ik vreesde dat het geluk vandaag niet aan mijn kant stond. Voorzichtig streek ik een lok haar voor mijn ogen weg en ondertussen was ik in mijn hoofd argumenten aan het verzinnen waarom hij me niet zou moeten doden. Helaas waren ze allemaal even slecht en waarschijnlijk zou hij me geen eens een kans geven om hem om te praten.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Daniël.

Ondertussen dacht ik na wat ik met haar zou doen, misschien was het ook een beetje dom van mij geweest om zo de kamer binnen te vallen en haar zo mee te nemen. Heel even keek ik via mijn ooghoeken naar haar en vroeg waar ze aan dacht. Waarschijnlijk hoe snel ze kon ontsnappen of iets in die richting. Misschien moest ik haar wat op haar gemak stellen,.. ' Hoe ben je hier eigenlijk terecht gekomen? ' vroeg ik belangstellend en keek haaar aan.

Hijgend liet hij haar toe om opnieuw op haar eigen benen te staan en legde nog nagenietend zijn hoofd in zijn hals. Opnieuw voelde hij haar armpjes rond zijn nek en glimlachte automatisch. Seks met Odile was geweldig. beter dan hij ooit gehad had. 'Ik denk dat ik nu wel schoon ben, dank je,' zei ze dan met die ondeugende blik in haar prachtige, lichte ogen. 'Pleasure's all mine,' grijnsde hij breed vooraleer hij haar zacht kuste en een gelukzalige zucht slaakte. Hij trok haar lichaam nog steeds dicht tegen zich aan, haar aanrakingen niet willen missend. 'Ik moet zeggen, de eerste keer dat ik het een douchekabine heb gedaan,' zei hij met een tikje bewondering in zijn stem terwijl hij zijn conto afging en haar speels aankeek.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Dewi - Mens.
Ik keek hem oprecht verbaasd aan, die vraag zag ik niet aankomen. Ik twijfelde even maar antwoordde toen toch.
''Gewoon, ik zocht een plek om te overnachten..'' mompelde ik zo nonchalant mogelijk, ik had geen zin om mijn hele levensverhaal aan hem uit te leggen en ik vertrouwde hem trouwens ook nog steeds niet.. Hij leek me dan wel aardig, Odile had gezegt hem niet te vertrouwen en dat deed ik dan ook niet. Zwijgend tuurde ik weer voor me uit en beet zacht op mijn onderlip, me afvragend waar we eigenlijk heengingen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Daniël zucht geïrriteerd naar me, en ik bijt op mijn lip. Niet opgeven. Ik sta klaar om hem tegen te houden, maar niets kon me voorbereiden op wat komt. Ineens voel ik een heftige pijn door mijn lichaam schieten. Ik denk meteen aan hoe Faith haar gave gebruikte, maar dit is anders. Het voelt veel heftiger, en ik kan niets anders doen dan in elkaar zakken. De pijn blijft komen, en stil lig ik op de grond. Ik voel hoe mijn ogen zich met tranen vullen, en zie door een waas hoe Dewi met Daniël meeloopt. Nee! Dat mag niet gebeuren. Ik probeer me te bewegen. Ik moet haar helpen, ik moet opstaan! De pijn ebt langzaam weg, maar mijn lichaam blijft pijnlijk aanvoelen. Dat was bij Faith niet zo. Langzaam sta ik op. Ik kan Daniël niet aanvallen, dan doet hij dit gewoon nog een keer. Ik kan hulp halen... Maar is het dan niet al te laat? Ik bijt op mijn lip en veeg de tranen van mijn wangen.

Savoy
Met een hand op mijn schouder om het bloeden te stoppen loop ik naar mijn kamer. Ik háát het om te verliezen. Ik háát het. Ik loop mijn kamer in en druk een shirt op mijn wond. Stomme kutvampieren.

Odile - Goede vampier.

Ik begin te lachen.
'Ja, dat geldt ook voor mij.' Als ik op adem ben gekomen, reik ik met mijn hand naar de shampoo, terwijl Lew nog steeds met zijn lichaam tegen het mijne leunt en mijn lijf streelt. Wonder boven wonder weet ik de shampoo vast te grijpen en ik zeep mijn hoofd in. Vervolgens leg ik ook een toefje shampoo op zijn hoofd, waarna ik het inzeep. Dan duw ik hem zachtjes aan de kant en ga onder de douche staan. 'Ik dacht, ik help je een handje.' Terwijl ik mijn haar uitspoel komen de vragen toch naar boven drijven. Het is eigenlijk best vreemd voor mijn doen om met iemand het bed - of in dit geval de douche - in te duiken terwijl ik nog weinig weet van zijn verleden. Ik heb hem het mijne blootgelegd, maar nu wil ik het zijne nog weten. Tenzij hij er niet op zit te wachten. Toch wint de nieuwsgierigheid het.
'Wie was de vorige vrouw die jij in je armen had? Hoe zag ze eruit? Hoe was ze? Is ze een vampier?' vraag ik dan. Het is een hele vragenbom die ik op hem heb afgevuurd, maar het is te laat om nu nog terug te krabbelen. Bovendien vind ik dat ik na nu ik me aan hem gegeven heb, ik wel recht heb om het een en ander over hem te weten. Nu hopen dat hij de vragen nog gaat beantwoorden. Ik kijk hem vragend aan terwijl mijn ogen in de zijne boren.

[ bericht aangepast op 20 maart 2011 - 20:21 ]

No growth of the heart is ever a waste

Hij lachte zacht. 'Wat ben jij behulpzaam,' grijnsde hij terwijl hij de shampoo in zijn haar masseerde, het er daarna weer slordig uitspoelde en het water uit zijn ogen wreef. Dan begon ze hem uit het niets een hele reeks vragen te stellen. Een tikje ondersteboven van haar vragenvuur, wipte zijn wenkbrauw in de lucht. Een tel zweeg hij verbijsterd, naar haar vragende ogen starend. 'Ik eh...,' Hij dacht even na en probeerde de woorden te vormen. 'De laatste vrouw waarmee ik geslapen heb, was een mens. Ik ken haar naam niet. Ik weet niet meer hoe ze er uit zag. Ze was een one time thing. Het was vlak na de oorlog en ik was nogal gefrustreerd door mijn vampier-zijn en het feit dat ik me alleen op de wereld voelde...,' Hij zweeg even toen hij terug dacht aan die tijd. Een van de donkerste periodes uit zijn leven. '... I killed her. Laatste mens die ik ook gedood heb. Ik raakte een beetje meegesleept in de sensatie van het moment. Toen ik me realiseerde dat ik net iemand zijn toekomst had afgepakt voor mijn eigen egoïstische lust...Toen ben ik gestopt met op mensen te jagen. Sta trouwens droog eversince... Tot jij langskwam,' Hij glimlachte vaagjes en keek haar afwachtend aan. Het was de eerste keer dat hij dit verhaal luidop gezegd had en het ging makkelijker dan hij verwacht had.

[ bericht aangepast op 20 maart 2011 - 22:21 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Daniël.

Ik wist nog steeds niet waar ik met mijn eetpakketje heen wou gaan.. Of ik haar uberhaupt van haar bloed wou drinken.. Oké, ik had dorst, erge dorst.. Maar na dat ze zonder stribbelen mee was gegaan, voor Yue vroeg ik me af of het wel waard was om haar van het leven te beroven.. Zwijgend keek ik voor me uit en deed mijn handen in mijn zakken. Langzaam liep ik met Dewi naar de bibiliotheek en daar plofte hij neer op een oude stoel. ' Mag ik ook vragen waarom je uberhaupt mee bent gelopen met mij zonder enige tegen te stribbelen? ' vroeg ik nieuwsgierig en keek haar aan.

Odile - Goede vampier.

Mijn mond zakt letterlijk een stukje naar beneden als hij zijn verhaal vertelt. Ik voel een akelige rilling over mijn rug lopen en zelfs de warmte van de douche is niet opgewassen tegen de kou die ineens mijn lichaam binnen stroomt. Hij heeft exact hetzelfde doorstaan als ik! Exact hetzelfde! Ik slik even als de beelden van de laatste, en tevens enige nacht met Mark door mijn hoofd schieten, niet lang na Kazinsky's dood. Toen kwam ik er voor het eerst achter dat ik écht een monster was, dat wat Fjodor had gedaan niet te rechtvaardigen viel en wat ik had gedaan ook niet te rechtvaardigen viel. Maar het feit dat hij precies hetzelfde doorstaan had maakt zo veel indruk dat ik voor een hele tijd niet weet wat te zeggen. Ik sta doodstil in de douche. Ik geef mezelf een geestelijke klap om weer op aarde te komen en neem hem in mijn armen.
'Het spijt me.. dat ik ernaar vroeg,' fluister ik tegen zijn oor, terwijl ik mijn hoofd op zijn schouder laat rusten. Iemand in de clan heeft ooit gezegd: soms valt er met vragen makkelijker te leven dan met antwoorden. Het blijft ongelofelijk. Ik en Lew hadden dezelfde ellende meegemaakt. Waarom ging ik dan de andere kant op? Waarom heb ik toegestaan dat er van mij een monster werd gemaakt? Waarom deed ik het zelf! Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik van mezelf walg. "Toen ik me realiseerde dat ik net iemand zijn toekomst had afgepakt door mijn eigen egoïstische lust." Hij is geen monster. Het was een fout, het was nooit zijn bedoeling geweest om haar te vermoorden, hoe zuur de gevolgen ook zijn geweest. Sinds die gebeurtenis heeft hij zich verbazingwekkend goed afzijdig gehouden van mensenbloed. Waarom heb ik dat nooit gedaan? Ik heb die keuze altijd al gehad! Terwijl het water nog steeds op ons neerdaalt glijdt er een traan naar beneden. Gelukkig dat het niet te zien valt doordat mijn gezicht naar zijn rug gekeerd staat. Ik haat het wanneer personen me zien huilen.
"Je bent een zwakkeling, Odile."

No growth of the heart is ever a waste

Eetpakketje.

Dewi - Mens.
Ik had verwacht dat we naar een of andere enge, afgelegen kamer zouden gaan, maar in plaats daarvan eindigde we in de bibliotheek. Wat ongemakkelijk bleef ik staan toen Daniël ging zitten.
' Mag ik ook vragen waarom je uberhaupt mee bent gelopen met mij zonder enige tegen te stribbelen?' vroeg hij me, hij klonk nogal nieuwsgierig.
''Gewoon.. Doet 't er toe?'' mompelde ik zachtjes terwijl ik aan mijn kettinkje frunnikte, ik zuchtte zachtjes.
''Ik heb de mensen hier, of beter gezegt vampiers, hier al genoeg in de weg gelopen.. Ze willen me allemaal beschermen en vangen alle klappen voor me op, letterlijk. Ik wil ze niet nog meer in de weg lopen en ik wil niet dat ze nog meer pijn leiden, enkel om mijn miezerige leventje te redden.'' ik had mijn blik op de vloer gericht die ineens heel interessant was. Het waren oude, marmeren tegels met hier en daar een scheur.
''Ookal vrees ik dat ik nu weer een verkeerde keuze maak.. Ik wil niet dat ze een schuldgevoel krijgen als ik sterf.. Maar binnen de hekken van deze villa heb ik geen leven en daarbuiten ook niet, het is gewoon hopeloos.'' nu hief ik mijn hoofd een stukje op en keek 'm aan.
''Wat ik ook doe, we kunnen nooit allemaal gelukkig zijn. Nogal tragisch, nietwaar?'' ik glimlachte mistroostig.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.