[RPG] Geen weg meer terug [7] - Speeltopics

Hoi. The Game.
Nummer 7 alweer :] Gaat lekker jongens. -kuch- Meiden.

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6: Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Klik hier.

Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;

Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?
Rollen
Normale tieners: Dewi - Candy - Timothy(?) - Jamie - Alex
Goede vampiers: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampiers: Faith - Savoy - Odile - Grace
Neutraal: Daniël.
Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen.
Hier een Lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 7 maart 2011 - 21:37 ]

No growth of the heart is ever a waste

Kordaat beende Lew opnieuw de sneeuw in, al vond hij het witte spul alles behalve aangenaam. Het was dat hij even moest af koelen, anders bleef hij er ver uit de buurt. Kon hij ondertussen nog een hert meegrijpen. Terwijl hij op een gedreven tempo door de bomen zigzagde, dacht hij na over de eerdere scène. No way in hell, dat hij zijn excuses aan zou gaan bieden, maar misschien was hij een tikje over de grens gegaan? Hij zuchtte. Moest ze maar niet zo belachelijk doen. In de weg lopen, gromde hij in gedachten. Als ze een last was, had hij het al lang afgetrapt. Niemand zat graag in dat rothuis, hij bleef alleen omdat hij haar in leven wilde houden. Hij dacht dat ze dat ondertussen wel al begrepen had. Blijkbaar niet dus. En net nu ze zo dicht bij een oplossing zaten zou ze zichzelf gaan opofferen? Lew voelde de woede opnieuw opborrelen en gebruikte die om een nietsvermoedende reebok enkele meters verder met een razendsnelle beweging de nek te breken. Toen hij het bloed in zijn mond voelde, kalmeerde hij enigszins, al had hij nog steeds geen zin om terug naar het huis te gaan.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik knik kalm bij haar verklaring.
'Niemand heeft dit gewild, niemand heeft hiervoor gekozen. Behalve degene die de grens heeft gecreëerd, maar die is al tijden weg. Geloof me, we kunnen echt wel wat hebben,' zeg ik met een opgekrulde mondhoek. Het was waar. Ik leg een hand op haar schouder. 'Het is geen last om je te helpen, het is een verantwoording en ik weet dat ik die nu verklooid heb. Ik moet nog wennen aan het idee dat ik mensen niet moet leegzuigen maar ze moet helpen.' Ik zie een verslagenheid in haar ogen en voor het eerst vraag ik me werkelijk af of ze écht wil leven. Misschien hebben we het al die tijd fout gehad. Misschien is er niemand meer om voor te leven of voor te sterven. Wie weet heeft ze geen ouders meer om in hun armen te springen, net zoals ik. 'Waar ga je heen, als de grens is gebroken?' Het is eruit voor ik er erg in heb. Maar nu kan ik niet meer terug.

No growth of the heart is ever a waste

Dewi - Mens.
''Ik weet wel dat jullie wat kunnen hebben, ik heb het zelf gezien maar.. Gewoon, jullie raken steeds verwikkeld in een strijd en wat doe ik? Toekijken hoe jullie elkaar inmaken.'' ik zuchtte zachtjes en keek haar aan. 'Waar ga je heen, als de grens is gebroken?' Vroeg ze me plots, de vraag kwam uit het niets en ik wist niet zo gauw een antwoord. Zwijgend dacht ik na, waar ging ik eigenlijk heen als ik weer buiten stond?
''Ik weet het niet.'' bekend eik zachtjes en keek haar aan. ''Maar het is oké, ik verzin er wel wat op.'' voegde ik er nog gauw aan toe en glimlachte flauwtjes. Ik keek even de kamer rond, Lew was nergens meer te bekken.
''Hij is weer boos op me he?'' vroeg ik zodat ze, hopelijk, niet verder ging over het vorige onderwerp.
''Alles heeft het tegenovergestelde effect van wat ik wil.'' mompelde ik zachtjes en frunnikte aan mijn kettinkje.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

Opnieuw trek ik een glimlachje.
'Ik zat ooit in een groep meedogenloze vampiers. Je kon je reet nog niet omdraaien of er stond al iemand achter je rug met een vat benzine en een aansteker te wachten. Geloof me, dit valt nog wel mee. Er wordt gegarandeerd wat bloed vergoten in een vampierenleven en eigenlijk..' Ik zwijg even en haal een keer diep adem voor ik verder ga. 'Eigenlijk weet ik niet meer hoe het is om een leven zonder geweld te leiden. Het komt goed.' Eigenlijk weet ik zelf niet hoe beroerd mijn troostpoging naar buiten kwam, maar het is in elk geval een poging.
Dan begint ze over Lew.
'Ik denk dat hij af moet koelen. Dat moet elke vampier zo nu en dan als het hem te heet onder de poten wordt. Moet toegeven dat hij het nog netjes oplost, ik was allang met messen gaan zwaaien,' grijns ik. 'Enfin, kan ik iemand wat te eten of te drinken aanbieden?' ga ik verder. Misschien is het een goede optie om even afstand te doen van deze beladen situatie.

No growth of the heart is ever a waste

Dewi - Mens.
Ik luisterde zwijgend naar haar verhaal en de poging tot troost hielp toch een beetje moest ik toegeven. Ook was ik opgelucht dat ze niet doorging over het feit dat ik niet wist wat ik ging toen als ik eenmaal buiten de hekken kon. Ergens verlange ik naar de vrijheid, maar ik vreesde ook de eenzaamheid die me dan weer zou omhullen.
''Ik hoef niks, ik denk dat ik even ga slapen, ik ben kapot.'' antwoordde ik toen ze vroeg of iemand wat te eten of drinken wou. Ik had het idee dat als ik nog even langer bleef staan ik slapend op de grond zou vallen.
''Is dat okay?'' voegde ik er dan aan toe, ik nam aan dat ze me niet alleen lieten liggen en Odile had nog zaken te doen met Daniël dacht ik en ik vroeg me af of Yue het aandurfde, ik had namelijk zo'n vermoeden dat haar zelfvertrouwen beschadigt was.




Haha, nu krijg ik sims idee.. Toen ik jonger was kon ik het nooit en putte ik mijn personages helemaal uit ;x Uiteindelijk wilde ik ze naar bed sturen maar dan vielen ze om de 2 stappen in slaap x'D Zo uitgeput waren ze dan :')
~Ja, ik faalde hard in sims

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Waar is dees toch? Ö

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Stil had ik toegekeken hoe Lew zijn tirade hield, en Odile even met Dewi praatte. Maar als ik Dewi's vermoeide, verdrietige gezicht zie knapt er iets in mijn hoofd. Mijn ogen vernauwen zich en ik fluister: "Die vuile hufter." Boos stamp ik de kamer uit. Hij heeft Dewi gekwetst. Stomme idioot. Ze was bijna dood. En wat doet hij? Hij loopt nog even lekker op haar te schelden. Zo snel als ik kan ren ik zijn geur achterna, en als snel heb ik hem gevonden. Hij heeft bloed om zijn mond zitten, en naast hem ligt een dood hert. "Hoe durf je?" zeg ik ziedend. "Dewi voelde zich als de hele tijd schuldig dat ze hier überhaupt was. Jou leuke toespraakje heeft het niet bepaald beter gemaakt." Ik snuif en kijk naar de bomen. "Stomme eikel." zeg ik zacht.

Savoy
Met een hand op mijn schouder om het bloeden te stoppen loop ik naar mijn kamer. Ik háát het om te verliezen. Ik háát het. Ik loop mijn kamer in en druk een shirt op mijn wond. Stomme kutvampieren.

[ bericht aangepast op 25 maart 2011 - 22:33 ]

Verbaasd staarde hij even naar de woedende Yue die ineens voor zijn ogen verscheen. Die tijdelijke verlamming liet hij echter snel vallen, waarop hij woedend uit zijn zittende positie rechtstond. 'So now I'm the bad guy here?' begon hij met een trillende stem. 'Ik heb haar al gezegd dat het hier niet om haar zielenrust gaat, maar om haar leven. Ik ben het zat dat ze zichzelf in gebaar brengt voor de held uit te hangen. Ze kan niks uit halen tegen een vampier dus met die gast mee gaan was regelrechte zelfmoord,' snoof hij boos terwijl hij nerveus heen en weer drentelde. 'Ik wil haar heel erg graag beschermen, ze betekent heel wat voor me, maar hoe kan ik dat doen als ze constant probeert om zich op te offeren. Er is geen reden om zich schuldig te voelen, het is niet haar fout dat ze hier terecht is gekomen. Het enige wat ik wil is haar hier levend uit halen en hoe the fuck moet ik dat doen als ze zich op een presteerblaadje aan elke bloeddorstige vampier in dit kot aanbiedt, van het moment dat ik mijn rug nog maar omdraai?' Hij hoorde hoe zijn stemvolume met elk woord luider werd en tussen de bomen weerkaatste. 'Ik wil niet dat ze doodgaat, maar ze maakt het me verdomd moeilijk met momenten,' vervolgde hij daarna, op een kalmere toon, terwijl hij afwezig tussen de bomen staarde.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Slapen. Uiteraard. Dat is niet meer dan logisch.
'Natuurlijk,' zeg ik met een glimlach. 'Als je nog iets nodig hebt, wees zo vrij om jezelf te voorzien.' Ineens hoor ik Yue roepen. "Vuile hufter," en nog voor ik wat kan zeggen is ze de kamer uit. Ik heb ook mijn verantwoordelijkheid jegens haar flink verkloot en ik hoop dat ze het me niet zo zwaar kwalijk zal nemen. Maar anderzijds vraag ik me af of zij het wel ziet zitten dat ik continue rond haar heen hang. En ik moet in alle eerlijkheid bekennen dat ik absoluut geen spijt heb gehad van wat zich voor heeft gevallen tussen Lewis en ik. Ik heb emoties gevoeld waarvan ik heb gedacht dat ik ze nooit meer zou voelen. Maar ik zou het me waarschijnlijk nooit kunnen vergeven als zij dankzij onze vrijpartij vermoord zou worden.

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Met elk woord dat hij zegt voel ik mijn woede groeien. "Oja?! Dat noem ik niet alleen je rug omdraaien." zeg ik woest. "Jij was te druk met Odile en jullie avontuurtjes om op Dewi te letten. Je vindt haar leven dus in ieder geval niet zó belangrijk dat je je vrijpartij er voor wil staken." Ik haal mijn neus weer op. "En bovendien is wat zij heeft gedaan waarschijlijk het enige wat ze kon. Dankzij Daniëls gave had ik niet eens een kans om hem aan te vallen. Die zou jij ook niet hebben gehad."

Savoy
Met een hand op mijn schouder om het bloeden te stoppen loop ik naar mijn kamer. Ik háát het om te verliezen. Ik háát het. Ik loop mijn kamer in en druk een shirt op mijn wond. Stomme kutvampieren.

Damn, dat wist ze dus, dacht hij een tikje gepikeerd. 'Betrek Odile hier niet bij... Hoe moest ik nou weten dat Daniël haar aan het aanvallen was? Het enige wat ze moest doen was haar keek opentrekken, dan stond ik er binnen de drie seconden,' deed Lew gefrustreerd, hoewel hij zich daarover ongelofelijk schuldig voelde. 'En Daniël is trouwens niet oppermachtig. Ik zou hem heus wel aankunnen,' bitste hij er nog achter aan. 'Het enige wat ik van haar vraag is om niet zomaar op te geven en zichzelf weg te cijferen voor ons terwijl wij net willen voorkomen dat ze sterft. Ik weet dat ze weinig heeft om voor te vechten, maar als ze het gevaar blijft opzoeken weet ik niet hoe ik haar daarvoro moet behoeden. Ik ben niet haar moeder, for cryin' out loud.'

[ bericht aangepast op 25 maart 2011 - 22:57 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Yue
"Je snapt mijn punt niet." zeg ik terwijl ik op de grond stamp. "Het is al erg genoeg dat jij met iemand ligt te vrijen terwijl Dewi in gevaar is, maar je moet haar hier niet de schuld van geven. En dan kun je wel zeggen dat je dat niet doet, maar zij voelt zich nu schuldig door jou hufterige gedrag. Ze blijft het gevaar niet opzoeken, ze zit in een huis vol vampiers. Het gevaar komt vanzelf naar haar toe." Ik kijk hem boos aan. "En succes met vechten, Daniël heeft Faith's kracht, maar dan tien keer zo sterk." Ik kijk naar de grond en zeg wat zachter: "Zeg gewoon sorry tegen haar. Dan voelt ze zich meteen beter."

Savoy
Met een hand op mijn schouder om het bloeden te stoppen loop ik naar mijn kamer. Ik háát het om te verliezen. Ik háát het. Ik loop mijn kamer in en druk een shirt op mijn wond. Stomme kutvampieren.

[ bericht aangepast op 25 maart 2011 - 23:08 ]

Dewi - Mens.
Voor ik het wist was Yue ook de kamer uitgebeend, wat ze ging doen was me een raadsel. Toen richtte ik mijn blik weer op Odile die voor me stond.
''is 't okay als ik naja, alleen ga?'' vroeg ik, ik had geen flauw idee wie er allemaal in de villa rondzwierven en waar. Ik had geen zin om weer mezelf en anderen in gevaar te brengen en ik wilde al helemaal niet dat er nog meer personen kwaad op me werden, om wat voor reden dan ook. Heel even gluurde ik naar Daniël die nog steeds buiten ebwustzijn was, Yue kon toch nog flinke klappen uitdelen bleek zo. Bij die gedachte glimlachte ik kort, misschien kwam het door haar woede of iets dergelijks.. Ze kwam zo binnenstormen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Dees is hier, maar ze is mOe. Plus ze komt deze week niet want ze heeft schoolwerk

'Ja, want ik ben express begonnen omdat Dewi in gevaar was, daar krijg ik immers een kick van,' snauwde Lew sarcastisch. 'Toen we begonnen was Dewi beneden bij jou en Elif en stond Daniël aan onze kant. Sorry dat we dachten dat ze veilig was op dat moment,' Kort wreef hij door zijn haar. Hij wist dat ze ergens een punt had. Hij had inderdaad een tikje nonchalant geweest, maar dit hele huis leunde toch niet op hem? Konden ze dan niks alleen? 'Het enige wat ze hoeft te doen is in onze buurt blijven en als ze toch ergens terechtkomt, moet ze gillen zodat ik weet waar ze is. Punt. En daar ga ik me niet voor verontschuldigen,' zei hij koppig. Hij ging zich niet excuseren als hij niet 100 % fout zat.

Frankly my dear, I don't give a damn.