[RPG] Geen weg meer terug [7] - Speeltopics

Hoi. The Game.
Nummer 7 alweer :] Gaat lekker jongens. -kuch- Meiden.

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6: Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Klik hier.

Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;

Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?
Rollen
Normale tieners: Dewi - Candy - Timothy(?) - Jamie - Alex
Goede vampiers: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampiers: Faith - Savoy - Odile - Grace
Neutraal: Daniël.
Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen.
Hier een Lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 7 maart 2011 - 21:37 ]

No growth of the heart is ever a waste

Dewi - Mens.
Ik bleef staan en draaide me naar hem toe, de wonderen waren de wereld nog niet uit. Odile die nu aan onze kant stond en Daniël leek ook niet zo slecht als in haar verhalen, plus het feit dat ik nog leefde was ook een wonder.
''Je wilt serieus les?'' vroeg ik, nooit gedacht dat iemand les van mij zou willen.
''Ik vind 't oké hoor..'' een stemmetje in mijn achterhoofd zeurde of het wel slim was en of hij werkelijk wel te vertrouwen was, maar ik negeerde het, aan bang zijn had ik eigenlijk vrij weinig. Hoe zou 't trouwens met Yue zijn? Zou ze nog pijn leiden, zocht ze hulp, zocht ze mij? Als ze mij zocht had ze me eigenlijk al gevonden moeten hebben, vampiers hadden een sterke neus. Misschien was ze wel gewond geraakt, of aangevallen. Bij die gedachte beet ik even op mijn onderlip, gauw richtte ik mijn aandacht weer op Daniël.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Slechte vampier.

Ik haal een hand door zijn haar.
'Dat klopt. Jij zou jij niet zijn zonder die ontembare bos haar.' Ik glimlach als hij voorzichtig mijn pols naar beneden duwt. Ik geef maar mee, ik laat die arme jongen niet nog langer in ellende leven. 'Dat krijg ik vaker te horen,' zeg ik lachend en leg de stijltang weg. Als hij me zoent en me tegen zich aan trekt voel ik mijn hart weer door mijn keel razen. Als hij me loslaat en zijn borstspieren op en neer laat bewegen ben ik daadwerkelijk onder de indruk. 'Wauw. Didn't see that one coming,' zeg ik met een ongelovige blik en leg mijn hand op één van de op en neer wippende spieren. Ik vind het ergens enorm jammer dat zijn lijf nu weer onder een shirt verdwijnt, maar ik zal me maar even in moeten houden. Odile, wat ben je toch stout soms. Ik druk een kus op zijn mond en ga hem voor de doucheruimte uit. Het duurt niet lang voor ik de geur van Daniël heb gelokaliseerd. Na een tijdje door de gangen te hebben gedwaald komen we aan bij de leeszaal. Tot mijn verbazing kruisen we ook Dewi's pad, die een heus gesprek met Daniël lijkt te hebben. Ik ben daadwerkelijk verstomd. Hoorde ik net het woord 'pianoles' vallen?
'Daniël,' zeg ik, 'ben je al verder gekomen of..' Ik zwijg even. Moet ik dit wel doen? 'Of heb je hulp nodig?'

[ bericht aangepast op 23 maart 2011 - 21:01 ]

No growth of the heart is ever a waste

Daniël.

' Anders zou ik het niet vragen,. ' zei ik opgewekt toen ze ook nog zei dat ze het prima vond. Daarna keek ik naar Odile die ook de kamer was binnen gekomen en me iets vroeg. ' Nee, niet echt.. Ik heb alleen nog maar de tekening bekeken.. ' Mijn glimlach weg nog groter toen ze vroeg of ik nog hulp nodig had. ' Najah, een beetje hulp kan geen kwaad ^^ '

Dewi - Mens.
Wilde hij me serieus toen straks vermoorden? Ik kon 't niet geloven. Opeens kwam Odile binnen, zou ze Daniël nog steeds haten? Ik dacht er niet lang over na en ik besloot ook al gauw dat ik niet ging vertellen dat hij me wilde vermoorden, als ze er niet naar vroegen teminste. Ik wilde ze niet onnodig ongerust maken.
''Dan ga ik maar..'' zei ik toen en maakte alweer aanstalten om weg te gaan, het eerste wat ik van plan was was Yue zoeken, ik maakte me ongerust. Ookal was ze een vampier en kon ze prima voor zichzelf zorgen, er bleef iets dat aan me knaagde en er gewoon voor zorgde dat ik haar wilde zoeken. In de loop der tijd was ze een soort familie voor me geworden, een grote zus of iets dergelijks.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

Ik neem het tweetal even in me op, maar houd mijn gedachten waar ze zijn: in mijn hoofd. Als Daniël me aankijkt en aangeeft dat hij wel hulp kan gebruiken ga ik voor hem staan.
'Prima. Zeg maar waarmee ik je van dienst kan zijn,' zeg ik en leg opnieuw de stijle lok haar achter mijn oor. Waar is Yue trouwens? vraag ik me ineens af en neem Daniël weer in me op. Zou hij wat geflikt hebben? Mijn lippen verstrakken, maar opnieuw zeg ik niks en blijf hem aankijken, wachtend op een antwoord.

No growth of the heart is ever a waste

Lol, Yue als grotere zus X] Terwijl Dewi 17 is en Yue 16 :']
Maar ze komt natuurlijk gewoon heel volwassen over

Yue
Ik sta nog wat wankel op mijn benen, maar de pijn is ondertussen weggetrokken. Ik pak een zware, antieke vaas en loop snel mijn neus achterna. Als ik de goede kamer heb gevonden trap ik de deur in met een luid "Waaahjaaa!". Ik zie Daniël en ren op hem af met de enorme vaas in mijn handen. Ik laat de vaas op zijn hoofd neerkomen en kijk tevreden hoe hij even in elkaar zakt. Dan zie ik pas Odile staan, en Dewi die tot mijn verbazing nog leeft. "Huh? Wat doe jij nou hier?" vraag ik met grote ogen aan Odile. Dan draai ik me naar Dewi. "Gaat het goed? Heeft hij je geen pijn gedaan?"

Savoy
Met een hand op mijn schouder om het bloeden te stoppen loop ik naar mijn kamer. Ik háát het om te verliezen. Ik háát het. Ik loop mijn kamer in en druk een shirt op mijn wond. Stomme kutvampieren.

nou eeeen xd

Dewi - Mens.
nog voordat ik de deur opendeed kwam Yue met een luide schreeuw binnen, rende op Daniël af en sloeg hem met iets wat op een vaas leek op zijn hoofd. Verstomd knipperde ik met mijn ogen en onderging toen eht rvagenvuur van Yue.
''Ik heb nik, maak je geen zorgen.'' ik glimlachte kort naar Yue en wierp toen een blik op Daniël die op de grond zakte. Hopelijk werd hij niet kwaad of iets dergelijks, ik had genoeg doden en gewonden gezien. Ik richtte mijn aandacht weer op Yue.
''Gaat het wel met je? Ik bedoel.. Toenstraks..'' ik keek haar bezorgd aan, hopelijk had ze geen pijn meer. Ik had geen idee hoe die gave werkte, hoe pijnlijk het was en hoe lang het duurde.. Misschien had het wel bijverschijnselen? Ik had geen flauw idee en wachtte op het antwoord van Yue.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Hij grijnsde breed toen ze hem onder de indruk aankeek en incasseerde haar zoen met een lach. Daarna draafde hij achter haar aan en merkte de geur van Daniel op. Ze ging hem dus meteen confronteren. Lew besloot zich veilig op de achtergrond te houden toen Odile met Daniël begon te praten. Hij moest toegeven dat hij verbaasd was om Dewi met Daniël te zien, maar ze leek ongedeerd, dus hij zweeg er maar over, al keurde hij het feit dat ze blijkbaar achter hun rug om met gevaarlijke personen omging, ten zeerste af. Daar zei hij ook maar niks over aangezien hij op haar had moeten letten in plaats van met Odile te liggen vozen. Dan kwam Yue de kamer ineens ingalloperen en sloeg een vaas kapot op Daniëls hoofd. De plotselinge actie deed Lew verstarren en zijn ogen schoten vragend van Yue, naar Dewi, naar Odile. What the fuck ?

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Nog voor Daniël tot een antwoord heeft kunnen komen stormt Yue binnen en smijt een gigantische vaas op Daniëls hoofd. Ik schrik op en mijn ogen sperren zich open.
"Huh? Wat doe jij nou hier?" hoor ik haar me vragen. 'Ik was hier vanwege..' Ik gebaar naar de ineengekrompen vampier. 'Wat is er gebeurd?' vraag ik. 'Heeft hij je wat gedaan?' vraag ik, nu op een wat argwanender toon. Je kan hier in dit huis nog niet eens seks hebben of het hek is al van de dam. Ik wil grijnzen om mijn binnenpretje, maar doe het niet. Dat zou heel vreemd overkomen. En wat bedoelde Dewi met 'toenstraks'? Ik voel de woede met de seconde meer opborrelen.

No growth of the heart is ever a waste

Haha, iedereen is echt in een wtf-happened-stemming :'D

Dewi - Mens.
Toen Odile vroeg naar wat er gebeurd was en of hij me wat had aangedaan zuchtte ik zachtjes. Ik kon het niet verzwijgen zoals ik gepland had.
''Nou..'' ik draaide een lok haar rond mijn vinger terwijl ik sprak, ''Yue en ik waren alleen en toen kwam hij ineens binnenstormen.. Yue viel op de grond, waarschijnlijk door een of andere gave.. En toen ben ik maar meegegaan omdat,naja.. Dat doet er niet toe. Hij bracht me hier, wilde me vermoorden, maar ik heb mezelf eruit geluld..'' legde ik Odile uit.
''Ikz ei toch dat ik mezelf wel red? Jullie hoeven je niet contant zorgen te maken.'' ik glimlachte flauwtjes en liet mijn haar weer met rust, zwijgend liet ik mijn blik afdwalen naar een of ander foeilelijk schilderij dat aan de muur hing.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ghehe ja x]

Odile - Goede vampier.

Ik zwijg als ik haar verhaal aanhoor. Toch vervloek ik mezelf. Je kan hier je rug nog niet omdraaien of het hek is al van de dam. Ik moet toegeven, kwalijk kan ik het Daniël niet nemen. Zelfs ik word continue afgeleid door haar bloed. Het liefst had ik haar right here, right now leeggezogen. Maar ik hou me in. De rollen zijn veranderd nu.
Ik hurk neer en trek Daniël niet al te zacht overeind.
'Goed,' begin ik nonchalant als ik zijn kin heb opgeheven met een vinger. 'Dit zijn de regels. Geen mensen leegzuigen en ook niet zodanig martelen zodat ze je smeken om ze leeg te zuigen. Basically, laat ze leven. Hoe eerder ze hier weg zijn, hoe beter. Dan heeft elke vampier hier weer het rijk voor zich alleen.' Ik moet toegeven dat ik het menselijke gezelschap ergens helemaal zo erg niet vind, maar ik heb me niet voor niks opgeofferd. Ik laat hem los. 'En nu terzake. Heb je al een gave te pakken gekregen?' Echt vriendelijk klinkt het niet, maar dat zal ie moeten verdienen. Ik werp een korte blik op Lew. Benieuwd hoe hij dit op gaat nemen.

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Ik hoor hoe Dewi uitlegd wat er is gebeurt en kijk een schuldbewust naar Lew en Odile. "Ik wilde hem wel stoppen, maar het lukte niet." Dan geef ik Dewi een knuffel en kijk haar opgelucht aan. "Ik ben blij dat hij je niets heeft gedaan. Dit is de tweede keer al dat ik je in gevaar breng." Ik bijt op mijn lip en denk na. Misschien was die training van Odile toch wel een goed idee. Ik moet iets hebben om mezelf en Dewi mee te beschermen. Nu ik weer dicht bij Dewi ben valt het me ineens weer op hoe lekker ze ruikt. Ik heb al lang niet gedronken, misschien dat ik daardoor ook zwakker ben.

Savoy
Met een hand op mijn schouder om het bloeden te stoppen loop ik naar mijn kamer. Ik háát het om te verliezen. Ik háát het. Ik loop mijn kamer in en druk een shirt op mijn wond. Stomme kutvampieren.

Lew moest een aantal keer slikken na haar verhaal. Hij kon het bijna niet geloven. Ze had 't hem opnieuw geflikt. Hij was zelfs niet in staat om de woede die hij jegens Dewi voelde, te uiten in een schreeuw, enkel en alleen omdat zijn teleurstelling nog tien keer zo intens was. Waarom begreep ze nou niet dat zij niet de held was in dit verhaal? Het enige wat ze moest doen was wegblijven van gasten als Daniël of haar keel open zetten als ze toch kwamen. In plaats daarvan serveerde ze zichzelf op een zilveren schaaltje door als een mak lam met hem mee te gaan. Vol teleurstelling staarde hij naar de mens die hij met hart en ziel wilde beschermen, maar alles wat hij voelde was die koude teleurstelling en woede. En schuld. Als hij niet zo druk was geweest met Odile, had hij Yue's last wat lichter kunnen maken door Daniël tegen te houden. Desondanks kon hij zijn boosheid jegens Dewi en zichzelf amper verbergen. 'Als je zonodig dood wil, zeg het dan. Saves me a lot of trouble,' zei hij koud, terwijl hij zijn rug naar het groepje omdraaide en wegbeende. Hij kon het even niet aan om in dezelfde kamer met haar te zijn. Hij wilde haar graag helpen en zijn leven op het spel zetten voor haar, maar wat had het voor nut als ze haar hals praktisch aan haar jagers blootlegde.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik sta op en loop naar Yue toe.
'Het spijt me,' zeg ik tegen beiden terwijl ik moeite moet doen om ze aan te kijken. Een déjavu speelt op en doet me herinneren aan de tijd dat mijn vader me betrapte op snoep pikken. Ik moet nu vast met exact dezelfde blik gekeken hebben. Dan hoor ik de opmerkelijk kille stem van Lew.
"Als je zo nodig dood wil, zeg het dan. Saves me a lot of trouble." Werkelijk geschokt kijk ik hem aan, maar hij is al weg. Kort zucht ik en kom overeind. Hij heeft een punt en ik heb zo'n akelig vermoeden dat ik hier als bemiddelaar moet gaan spelen. Een taak die nog nooit op mijn schouders heeft gerust en waarmee ik ook volstrekt onbekend ben.
'Waarom ben je met Daniël meegelopen?' vraag ik dan zo neutraal mogelijk terwijl ik Dewi aankijk. Wat er voor haar niet toe deed, heeft wel daadwerkelijk mijn belangstelling gewekt. Zichzelf in die shit werken was gewoon en stomme suïcidale actie geweest!

[ bericht aangepast op 24 maart 2011 - 19:50 ]

No growth of the heart is ever a waste

Dewi - Mens.
'Als je zonodig dood wil, zeg het dan. Saves me a lot of trouble,' hoorde ik ineens een koude stem zeggen, toen ik opkeek zag ik dat Lew de kamer uit wilde lopen. Zijn woorden deden pijn en een stemmetje in mijn achterhoofd zeurde dat ie gelijk had, dat ik ze echt in de weg liep. Alsof ik het zo wilde. Opeens voor Odile waarom ik meegegaan was.
''Omdat ik wist dat Yue Daniël niet aankon en ik heb verodmme genoeg gewonde en doden gezien in dit huis.. En ik wilde jullie niet lastig vallen.'' ik zweeg en keek naar Lew.
''Maar het blijkt niet tot hem door te dringen dat ik mezelf wegcijfer omdat ik jullie al genoeg lastig gevallen heb. Het is verdomme niet dat ik hier zit voor mijn lol, dat ik jullie expres wil als beschermers of iets dergelijks.'' ik beet op mijn lip en liet mijn blik weer naar de grond gaan, opnieuw richtte ik me op de kleine scheurtjes in de vloer die ik eerder ook al gezien had.

[ bericht aangepast op 24 maart 2011 - 19:53 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.