[RPG] Geen weg meer terug. [6] - Speeltopics

Hoi. The Game.
Nummer 5 alweer :] Gaat lekker jongens. -kuch- Meiden.
Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?
Rollen
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - Jamie
Goede vampier: Elif - Gawyn
Slechte vampier: Faith - Savoy - Odile
Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.
HAVE FUN :'D
Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 26 feb 2011 - 15:50 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

Ik kijk toe hoe Yue en Dewi de deur uit verdwijnen naar buiten toe. Het is heel verleidelijk om Aphrodite nu te gaan ondervragen over wat ik zou kunnen hebben gedaan onder invloed van alcohol, maar ik besluit het niet te doen.

[ bericht aangepast op 24 nov 2014 - 18:19 ]

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Ik kijk haar verbaast aan. "Je valt me er echt niet mee lastig hoor. Ik begrijp het heus wel als je een keer iets kwijt wilt." Ik glimlach nog eens naar haar. "Ik vind het juist fijn om een luisterend oor te bieden als mensen dat nodig hebben."

Savoy
Ik grijns als ik Grace zie vallen. Ze is een geboren actrice. Nu moet ik alleen nog maar mijn prooi binnen zien te halen. Het meisje zit nog steeds aan de bar, alleen. Ik loop er naar toe en glimlach naar haar. "Hallo. Ik heet Savoy." Ze kijkt me onderzoekend aan. Dan glimlacht ze kort. "Pruedence. Maar noem me maar Prue." Ik kijk haar even kort aan en knik. "Pruedence.. Dat betekent wijs in het Latijn." Ze kijkt verrast op. "Oh.. Dat wist ik niet eens." Ik kijk naar haar lege glas en glimlach. "Kan ik iets voor je bestellen?"

Jamie.

Hij haalde zijn schouders op en keek Elif aan. ' Als jij dat wilt. ' zei hij en glimlachde scheefjes. ' Maar ik heb nog wel een vraagje ^^ ' Heel even keek hij weg en daarna keek hij haar weer aan.

Daniël.

Hij pakte de tas uit en legde wat kleren op zijn bed, waardevolle spullen had hij niet bij zich omdat hij ze niet echt had. Wat Faith als laatste zei begon hij zachtjes te grinniken. Dacht ze nou echt dat hij z'n sulletje was die moest oefenen met zijn krachten. Hij hoefde niet te oefenen met de krachten van andere omdat zijn eigen kracht het op een of andere manier omzette dat hij de kracht van de ander zo kon gebruiken, zonder te oefenen.

'Gee, that really gets to you, don't it?' bracht Lew verrast uit bij het zien van haar gekwelde gezicht. Hij voelde zich lichtelijk beledigd bij het feit dat ze zo panisch werd bij de gedachte dat ze hem misschien gezoend zou kunnen hebben, maar hij dwong zichzelf om niet belachelijk te doen en zich erover te zetten. Voorzichtig leunde hij achterover en keek haar geringschattend aan. Plan was om haar nog een tijdje langer aan het lijntje te houden, maar Odile leek erg gevoelig voor dit soort zaken, dus hij wist niet zeker of dat wel zo'n goed idee was. Haar lichte grijze ogen keken hem op den duur zo nerveus en verloren aan dat hij besloot om maar op te houden, voor ze er zelf achter kwam en zijn kop er af trok. 'I was just messing with ya,' bekende hij dan schouderophalend terwijl hij de stoel terug op zijn vier poten liet zakken en opstond. 'Je hebt niks gedaan. Je bent zelfs heel flink geweest,' Hij grijnsde kort en geamuseerd en draaide zich dan om naar het raam, dat hij op een kiertje zette. Een zoveelste sigaret werd aangestoken, waardoor de rook in lange sliertjes de ochtend in kringelde. Straks kwam de zon op en zouden ze weer van het buitenterrein verbannen worden.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik sta perplex, waardoor er niks meer uit mijn mond komt. Ik heb niks gedaan. Niks. Het moet nog tot me doordringen, wat langzaam maar zeker gebeurt. Ik kan zowel juichen als huilen. Het laatste om het feit dat ik me zo druk heb gemaakt om niks. Ik had gewoon op mijn eigen instinct moeten vertrouwen. Goddamnit, waarom heb ik me zo gek laten maken?! Mijn lippen worden weer strak in een streep getrokken en mijn ogen spuwen vuur. Great, just great. En dan te bedenken dat ik nog van plan was mijn verontschuldigingen aan te bieden als ik me aan hem had opgedrongen. Ik heb daar een gruwelijke hekel aan, voornamelijk om wat mij zelf is overkomen.
'Good to know, weet ik tenminste zeker dat ik je niet heb verkracht met m'n dronken kop.' Ik spuugde de woorden uit, want ik maakte me daadwerkelijk zorgen dat ik eventueel dingen gedaan zou hebben waar hij niet op zat te wachten. De woorden komen er verrassend makkelijk uit, voornamelijk door de innerlijke woede, zowel gericht aan Lew als meer aan mezelf. Hoe kon ik zo achterlijk zijn om hem deze uitgelezen kans te gunnen? Ik gris de fles cola uit de koelkast en loop zonder wat te zeggen de keuken uit, naar mijn kamer toe. Ik pak het boek en been door de gangen naar de leeszaal, waar ik helemaal achterin in mijn vertrouwde zetel rust vind. Degene die me nu lastigvalt krijgt de wind van voren, dat kan ik hem verzekeren!

No growth of the heart is ever a waste

Toen Odile furieus de kamer uit gebeend was, draaide Lew zich traag om en beet bedachtzaam op zijn onderlip. Het leek erop dat hij een grens had overschreden hier. Zuchtend rolde hij met zijn ogen en gooide hij zijn hoofd in zijn nek. Het was toch maar een grapje geweest? Daar moest ze toch niet van op haar tenen getrapt zijn? Vrouwen ook, met hun gezeik. Soms waren ze echt niet te volgen, en het ergst van alles was dat ze het totaal niet in de mot hadden. Lew rookte zijn peuk op recordtempo op en probeerde te bedenken wat het protocol nu was. Haar even in haar sopje gaar laten koken of naar haar toegaan en zijn verontschuldigingen aanbieden. Hij kon niet riskeren dat Odile zich opnieuw tegen hen keerde, dus hij opteerde voor het laatste, al zag hij er als een berg tegenop. Zich excuseren was namelijk niet zijn favoriete bezigheid. Lew likte kort langs zijn lippen, katapulteerde de peuk in de vuilnisbak en begon Odiles reukspoor te vonden. Ze rook verbazend zoet voor zo'n temperamentvol geval te zijn, bedacht hij zich, toen hij uitgevist had waar de redhead zich verschool. Stil sloop hij de leeszaal binnen en nam een diepe teug lucht. 'Het spijt me, oké? Ik weet niet waarom ik het gedaan heb...' Wist hij toch lekker wel. Maar "Ik wilde wraak nemen omdat je me uit stond te lachen met mijn mierengedoe" klonk nou niet bepaald volwassen. En het zou zijn imago schaden, dus liet hij het maar achterwege.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Net nu ik dacht dat die ellende voorbij was dringt Lew's geur mijn neusgaten binnen.
'Wat,' sis ik. "Het spijt me, oke? Ik weet niet waarom ik het gedaan heb." Ik zucht. Eigenlijk heb ik een hart van boter als iemand zijn excuses aan me aanbiedt. Ik leg mijn boek weg en kijk hem aan. 'Het maakt niet uit. Het spijt mij ook. Ik dacht dat ik.. dat ik dingen heb gedaan die..' Godverdomme, praten jij! 'Die je niet op prijs zou stellen. Ik zou het persoonlijk niet prettig vinden als een bezopen gek aan me zou gaan zitten.. tegen mijn wil. Daarom is dat ook het laatste wat ik bij een ander zou willen, wat de alcohol ook met me heeft gedaan.' Ik zeg het verbazend zacht, maar elk woord ervan meen ik. 'En ik dacht dat ik dat heb gedaan.' Ik glimlach wat flauwtjes en weet even niet waar ik moet kijken. Ja, ik heb er moeite mee om dit te sprake te stellen en ja, ik ga dit gesprek ook niet vergeten. Maar het moet gezegd worden. Hij moet weten waarom ik zo achterlijk reageerde, dat is zijn recht.

[ bericht aangepast op 3 maart 2011 - 22:38 ]

No growth of the heart is ever a waste

'Maar dat heb je niet gedaan. En geloof me; je zou nooit zo ver geraken. Ik kan mijn boontjes heel goed doppen,' Hij glimlachte flauwtjes en begon haar grijze ogen geringschattend aan te staren. Hij had hetzelfde gevoel als hij eerder had gehad, toen ze een gesprek hadden in het bos. Alsof ze meer af wist van die dingen dan ze liet uitschijnen. Ze slaagde er toch niet volledig in om die dingen te verbergen. De bitterheid in haar stem was haast onmisbaar. Op het moment dat de woorden zijn mond verlieten, had hij er al weer spijt van. Hij was niet de soort persoon om zich te bemoeien met andermans zaken... 'Als er iets is... dat je ... kwijt wil. Ofzo. Ik eh... ben geen therapeut of iets dergelijks en advies moet je van mij niet verwachten. Maar ik heb goeie oren en ik zwijg als een graf,' bood hij zacht aan, terwijl hij zijn blik afwende en naast haar stoel op de grond ging zitten.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik trek een voorzichtig glimlachje.
'Gelukkig. En als ik lastig ben geef je me maar een mep, denk dat iedereen dat zo'n beetje wel geleerd heeft.' De ouwe grijns komt weer opspelen. Ik neem een slok van de cola om tevens mijn nervositeit te verbergen als mijn cafeïnevoorraad aan te vullen. Niet dat ik die nodig had, want bloed was meer dan voldoende voor een vampier als ik, maar een extra energiebuffer - hoe klein dan ook - was altijd goed meegenomen. De stilte wordt onderbroken door Lewis' woorden, die ondanks hun gammelige samenhang een diepe indruk op me maken. Mijn adem stokt even en ik kijk langs de fles die nog steeds aan mijn mond hangt naar buiten, waar de donkere lucht al wat lichter wordt. Ik weet dat ik nu de kans heb. Dat ik de kans heb om het voor eens en altijd los te laten. Ik zet de fles neer en zwijg nog steeds. Ging het maar zo makkelijk, net als in mijn droom. Voorzichtig open ik de mond, maar daar blijft het bij. Ik zou niet weten wat te moeten zeggen. De woorden zweven wel in mijn hoofd, maar ik durf ze zelfs in gedachten niet te vormen in logische zinnen, laat staan ze uitspreken. Het is me keer op keer overkomen: vampiers die mijn verleden uitbuitten voor hun eigen gewin. Inmiddels zo vaak dat ik het er niet meer over durf te hebben, ook al weet ik dat ik ze kan vertrouwen. Zoals nu. Dus doe ik wat ik al jaren heb gedaan. Ik lieg.
'I'm fine,' glimlach ik. 'Toch bedankt voor het aanbod. Ik waardeer het erg. Ook wat?' Ik bied hem de fles cola aan. 'Hopelijk ben je niet vies van de miljarden bacteriën van mijn speeksel,' grijns ik en veeg vervolgens de fles af met mijn mouw.

No growth of the heart is ever a waste

Hij keek haar een tel lang met een ongelovige blik aan, maar liet het dan maar varen. Haar dwingen om te praten, was wel zijn laatste bedoeling. Ze zou zelf wel komen als ze daar zin in had, bedacht hij dan. 'Schat, ik heb geslapen in een mengeling van bloed en modder. Je hebt meer nodig dan een klodder spuug om mij weg te jagen,' grijnsde hij dan, antwoordend op haar poging om de spanning te doorbreken. Met twee handen nam hij de fles over en goot hij een grote slok naar binnen. 'Man, ik was vergeten hoe goed dit spul is,' bracht hij uit toen hij de cola langs zijn keelgat voelde prikken.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik lach even en geef hem de fles aan, die hij dankbaar aanneemt.
'Zo te horen heb je aardig wat shit meegemaakt.. letterlijk,' zeg ik dan met een voorzichtige glimlach. Ik weet dat hij in het leger heeft gezeten en een oorlog moest voeren. Dat moest een hel zijn geweest. Frankly enough leek zijn leven ergens wel op het mijne. Hij moest naar zijn meerderen luisteren en ik naar de mijne. Ik trek een mondhoek omhoog. Hij leek me niet iemand die van anderen bevelen aanneemt. Net zoals ik.
'Geweldig spul he,' zeg ik glimlachend op zijn lovende reactie over de cola. 'Ach, wat variatie is nooit weg,' glimlach ik. Mijn blik glijdt van het raam naar Lew, die naast me op de grond zit. Achter een pluk haar neem ik hem in me op en vraag me af hoeveel vrouwen hij al achter zich aan heeft gehad. Ik trek nu een grijns om mezelf. Odile, jealous much? Dan staar ik weer serieus voor me uit. Wat zou het me eigenlijk ook nog uit moeten maken? Daniël weet ervan, Grace weet het nu.. het zou toch maar een kwestie van tijd zijn voor die twee me ermee gaan pakken. Dan kan ik hen net zo goed voor zijn. En bovendien ben ik het zat. Zat dat hij elke keer achter me aankomt in mijn slaap, zat dat ik nooit eens rust kan hebben en zat dat ik blijf verliezen. Ik heb godverdomme vijftig jaar terug met hem afgerekend en toch zet hij mij elke keer opnieuw schaakmat. Ik verlies keer op keer, hij heeft nog steeds de controle over me. "Ik ben morsdood en nog steeds heb ik je te pakken, achterlijk wijf dat je bent!" Well guess what klootzak, nu niet meer!
'Ik was twaalf toen ik van school kwam. Het was stil in huis. Ik belde aan, maar niemand deed open. Ik nam aan dat mijn moeder naar de buurvrouw was en ik had zelf een sleutel bij me. Dus ik opende de deur, liep naar binnen en zag haar bloed, haar lichaam. Dood. En dat van mijn vader en zusje ernaast. Ik heb daar een hele tijd staan kijken, heb duizend keer hun namen genoemd, gezegd dat ze op moesten staan. Ze luisterden niet en ik besefte dat ik er alleen voor stond. Ik..' Ik hou even pauze en kijk wat schichtig naar Lewis, probeer een teken te vinden of ik moet stoppen of door moet gaan.

[ bericht aangepast op 4 maart 2011 - 11:44 ]

No growth of the heart is ever a waste

Odile is zielig n_n
En ik heb zin om iemand te spelen die bijna gek wordt ^o)

Elif - Goede vampier.
Ik keek hem vragend aan toen hij begon over de vraag.
,,Een vraag?'' vroeg ik. ,,Naja, vraag maar hoor.'' voegde ik er toen aan toe en glimlachte, ik kon me zo 1 2 3 niet indenken wat hij me zou gaan vragen op dit moment.

Dewi - Mens.
,,Maar er is zoveel..'' mijn stem klonk wanhopig en het leifst had ik mezelf nu voor mijn hoofd gemept, ik ging rechtop zittene nz uchtte diep.
,,Ik zit verdomme vast in dit godvergeten huis en ik ben echt helemaal afhankelijk van jullie en ik voel me een vreselijke last aangezien jullie mij steeds moeten beschermen.. En jullie proberen mij hier levend uit te krijgen, maar ik denk niet dat ik wél gelukkig ben als ik hier weg kom.. Want er is nieamnd buiten deze hekken die me mist.. die op me staat te wachten of die om me geeft. Ik word gewoon helemaal gek hier! En ik weet dat ik het er voor jullie niet makkelijker op maak want ik kan soms echt onwijs koppig zijn en ik ben dan wel 17 ik heb me soms gedragen als een kleuter..'' ik zweeg een paar tellen en ging toen weer verder.
,,Soms ben ik echt ene ondankbaar kreng maar ik weet gewoon niet wat ik moet. Maar soms weet ik gewoon niet wat ik moet met al mijn gevoelens en dan barst de bom ofzo.. Vroeger dacht ik altijd dat ik mezelf prima kon redden, altijd al gedaan. Maar ik ben mentaal gewoon veel zwakker dan ik dacht.. En ik wilde niemand lastig vallen met mijn problemen en shit maar ik kan 't allemaal zelf niet meer!'' ik ratelde aan een stuk door en toen ik uitgesproken was verborg ik mijn gezicht in mijn handen.
,,Sorry..'' mompelde ik zachtjes. ,,Ik liet me gaan.'' ik zuchtte opnieuw, wreef in mijn ogen en beet op mijn onderlip. Verdomme, dit bedoelde ik dus.. Zwijgend keek ik de andere kant op.

Faith - Slechte Vampier.
Ik hoorde hem grinniken en dat kon ik niet hebben, wie dat hijd at hij was? De almachtige vampierheerser? Ik vernauwde mijn ogen en liet hem eens kennis maken met mijn gave, eens kijken of hij nog kon lachen met zoveel pijn.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Hahahaha in dat geval moet je Odile spelen :'D Of Dewi

No growth of the heart is ever a waste

Dewi is going crazy _0_
Vanaaf ben ik er btw pas rond half 9..
Ik ga dansen en moet daarna nog eten enzo..

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Jamie.

Ondertussen had hij zijn kleren aan getrokken en ging daarna naast Elif op de bank zitten. ' Vampiers drinken bloed, toch? ' vroeg hij, najah het was meer een bevesting. ' Maar drinken ze alleen maar bloed van mensen? ' Heel even keek hij Elif aan. ' Of ook van andere levende gevallen? ' Hij pauzeerde even en glimlachde scheefjes. ' Wat drink jij eigenlijk? '

Daniël.

Er verscheen een grote grijns op zijn gezicht toen hij voelde dat Faith haar kracht wou op hem gebruiken. Hij draaide zich om en keek haar aan. ' Bedankt dat je jou kracht op mij uit oefend. ' mompelde hij droogjes en zijn ogen schoten vuur . Nu liet hij haar kennis maken met haar eigen kracht, maar dan op een hogere niveau die ze zelf niet beheersde ;P