[RPG] Geen weg meer terug. [6] - Speeltopics

Hoi. The Game.
Nummer 5 alweer :] Gaat lekker jongens. -kuch- Meiden.
Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?
Rollen
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - Jamie
Goede vampier: Elif - Gawyn
Slechte vampier: Faith - Savoy - Odile
Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.
HAVE FUN :'D
Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 26 feb 2011 - 15:50 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Met dezelfde up-to-no-goodgrijns keek hij de benauwde Odile na. Het was dat Aphrodite nog in de keuken stond, anders had hij zijn hele verhaal al lang aan Dewi uitgelegd. Het leek hem namelijk meer dan normaal dat Odile Dewi zou beginnen ondervragen, en dan moest zij zijn verhaal verifiëren. Hij moest Dewi maar enkele minuutjes alleen krijgen, zonder dat er onraad geroken werd. "Ik ben daarvoor verantwoordelijk." Zijn gezichtsuitdrukking sprak boekdelen, maar hij wist niet zeker of Dewi het wel begrepen had. Ze keek nogal gepuzzeld toen Odile halsoverkop maakte dat ze weg was uit de keuken. 'Oh ik heb een héérlijke maaltijd gehad, dank je wel,' zei hij uiteindelijk maar, erg overdrijvend in zijn taalgebruik. DOor het hele gedoe en de refill was hij in opperbest humeur. Odiles verwarring vermaakte hem ten zeerste. Misschien was hij toch niet de typische mensenbeschermerheld. Dat is geen woord.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Yue
Ik loop naar beneden, waar ik nog net Odile met een knalrood hoofd naar de wc zie lopen. Wat is er met haar gebeurt? Ik loop de keuken in en glimlach naar de aanwezigen. Dan kijk ik naar Odile die de kamer weer in komt. Ze lijkt weer rustig te zijn geworden. "Hoi." zeg ik, en ik glimlach naar haar. Dan kijk ik weer serieuzer. "Zeg Odile, die nieuwe man.. Daniël geloof ik.. Kunnen we die vertrouwen? Het leek erop dat jij hem kent."

Savoy
De grijns verdwijnt meteen van mijn gezicht. Ik had natuurlijk kunnen weten dat ze dit zou vragen, maar toch verpest het mijn humeur. "Ze heette Rosalia.." Ik denk even na. Het is ook al zo lang geleden. "Ze had bruine krullen, en mysterieuze ogen. Ze was een schoonheid, maar ja.. Ik hield niet van haar. Daar was ze zogezegd niet zo blij mee, en dat is een understatement." Ik grijns. "In de winter van 1835 liep ik door de straten van een kleine stad, op zoek naar een plek om te slapen. En ineens stond ze daar voor me. Ik was verbaasd, ik had haar al heel lang niet meer gezien. Wat deed ze hier? Hoe had ze me gevonden? Maar dat vertelde ze me niet. Ze liep op me af en zoende me vol. Ik duwde haar van me af. Nu zou het natuurlijk onprettig zijn, maar toen was het ondenkbaar dat een vrouw zoiets deed. Ik viel tegen haar uit, dat ze zich moest schamen en dat ze niets waar was. Dat was waarschijnlijk de laatste druppel, en uit wraak beet ze me." Ik neem een paar slokken van mijn drinken. "What about you?"

Odile - Goede vampier.

Ik glimlach en knik naar Yue. 'Ook een goedemorgen,' zeg ik en weet heel handig de blik van Lew te vermijden.

[ bericht aangepast op 24 nov 2014 - 18:18 ]

No growth of the heart is ever a waste

Grace.

Zijn verhaal was facinerend... iets wat ik totaal niet achter hem had gezocht. Nu was het mijn beurt, een grote stap als je bedacht dat ik dit verhaal nog nooit aan iemand had verteld 'Hmm... wel het was 1922, een zondag als ik het me goed kan herinneren. Ik maakte deel uit van een rijke familie en op een zondag ochtend werden we uitgenodigd om thee te drinken bij de familie van de burgermeester. Ik en mijn tweelingzus Amelie gingen dus mee met onze ouders. Toen we daar aan kwamen leek alles normaal te zijn, de zoon van de burgermeester opende de deur en vertelde ons dat zijn ouders weg moesten "een spoedgeval" had hij gezegd. Als nog werden we binnen gelaten en kregen we een kop thee. Wat we niet wisten was dat hij ons in de val had gelokt, hij had slaappillen in de thee gestopt en al snel veloren we het bewustzijn. Toen we wakker werden waren mijn ouders al dood, hij had ze leeg gezogen, maar ik en mijn zus leefden nog. Hij vond ons knap vertelde hij en voelde zich alleen dus besloot hij ons te veranderen.' Ik zuchtte bij de herinering, gek genoeg deed het me niets meer. 'Dat was mijn verhaaltje' zei ik en de grijns verscheen opnieuw op mijn gezicht.


_________________________________________________________
Even voor iedereen, ik heb het verleden van Grace even aan gepast. Dus voor wie het wil weten je kunt het lezen bij de 5e RPG op pagina 6

[ bericht aangepast op 3 maart 2011 - 18:15 ]

"If not later, when?" - André Aciman // call me by your name

Elif - Goede vampier.
Ik schrok beeetje van Jamie die ineens klaarwakker leek.
,,Oh, hé. Goed geslapen?'' vroeg ik terwijl ik rechtop ging zitten.
,,Zullen we trouwens evne kijken bij de rest?'' vroeg ik terwijl ik opstond, hij had vast geen zin continue bij mij te zijn.

Dewi - Mens.
Geweldig, nog een creep erbij. Ik zcuhtte zachtjes en staarde uit 't raam. Ik leek rustig maar van binnen voelde ik me gefrustreerd door alles wat er in deze villa gebeurde en was gebeurt.
,,Is 't okay als ik naar buiten ga..?'' vroeg ik uit het niets, frisse lucht deed een mens altijd goed. Ik haatte het dat ik toestemming moest vragen, maar ik had geen zin mezelf in gevaar te brengen.

Faith - Slechte Vampier.
Ik luisterde geïnteresseerd en knikte lichtjes.
,,Aha.. Dus als ik het goed begrijp kan je hetzelfde als ik nu?'' vroeg ik, handige gave. Wel vervelend dat hij het dus ook tegen me kon gebruiken.. Ik kon beter vrienden blijven met die gast.
,,Alvast een tip. Oefen eerst op dieren of iets dergelijks met mijn gave, bij mij duurde het een tijdje voordat ik het onder controle kreeg. In het begin pijnigde ik enkel mezelf en maakte ik het dus wel erg makkelijk voor mijn slachtoffers of vijanden.''

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Dus daar kent ze hem van.. Ik slik. Het wordt steeds moeilijker om de mensen te beschermen. Dan doorbreekt Dewi de stilte. "Lijkt me een goed idee. Als je wilt ga ik wel even mee." Ik heb zelf ook lang genoeg ik dit huis gezeten..

Savoy
Ik luister naar haar verhaal. Eigenlijk wil ik vragen wat er met haar zusje en die jongen is gebeurt, maar ik houd me in. Dan mag zij immers ook weer wat aan mij vragen. Ik zie hoe de mensen die Grace wilde pakken opstaan om hun jassen te pakken. Ik kijk haar even aan. "Zo te zien vertrekt je maaltijd bijna. Ik blijf hier nog wel even zitten, maar misschien is het handig als je ze nu achterna gaat." Ik grijns even kort. "Succes."

Elif - Goede vampier.
Ik schrok beeetje van Jamie die ineens klaarwakker leek.
,,Oh, hé. Goed geslapen?'' vroeg ik terwijl ik rechtop ging zitten.
,,Zullen we trouwens evne kijken bij de rest?'' vroeg ik terwijl ik opstond, hij had vast geen zin continue bij mij te zijn.

Dewi - Mens.
Ik keek Yue aan en haalde mijn schoduers op.
,,Ik vind 't prima hoor.'' zei ik en sprong van 't aanrecht. Ik was altijd al een buitenmens geweest, of 't nou kwam omdat ik bijna 24 uur per dag buiten was -normaal gesproken- of omdat mijn ouders ook altijd een liefde hadden voor de natuur, ik wist het niet. Samen met Yue liep ik naar buiten en ademde de frisse lucht in.
,,Frisse lucht..'' mompelde ik zachtjes en plofte neer in 't zachte gras, dat 't vochtig was van de dauw deed me vrij weinig. Ik ging op mijn rug liggen en keek naar de lucht, het was een heldere nacht en er was zelfs een volle maan.

Faith - Slechte Vampier.
Ik luisterde geïnteresseerd en knikte lichtjes.
,,Aha.. Dus als ik het goed begrijp kan je hetzelfde als ik nu?'' vroeg ik, handige gave. Wel vervelend dat hij het dus ook tegen me kon gebruiken.. Ik kon beter vrienden blijven met die gast.
,,Alvast een tip. Oefen eerst op dieren of iets dergelijks met mijn gave, bij mij duurde het een tijdje voordat ik het onder controle kreeg. In het begin pijnigde ik enkel mezelf en maakte ik het dus wel erg makkelijk voor mijn slachtoffers of vijanden.''

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Ik loop met Dewi mee naar buiten. Het voelt als een verlossing buiten te zijn, en de koele lucht doet wonderen. Er waait een zacht briesje en de volle maan hult alles in een zacht licht. Ik ga naast Dewi in het gras zitten. We zeggen beide niets, maar de stilte is niet ongemakkelijk. Het geeft eerder een soort rust, en ik kijk ontspannen naar de maan.

Savoy
Ik luister naar haar verhaal. Eigenlijk wil ik vragen wat er met haar zusje en die jongen is gebeurt, maar ik houd me in. Dan mag zij immers ook weer wat aan mij vragen. Ik zie hoe de mensen die Grace wilde pakken opstaan om hun jassen te pakken. Ik kijk haar even aan. "Zo te zien vertrekt je maaltijd bijna. Ik blijf hier nog wel even zitten, maar misschien is het handig als je ze nu achterna gaat." Ik grijns even kort. "Succes."

Elif - Goede vampier.
Ik schrok beeetje van Jamie die ineens klaarwakker leek.
,,Oh, hé. Goed geslapen?'' vroeg ik terwijl ik rechtop ging zitten.
,,Zullen we trouwens evne kijken bij de rest?'' vroeg ik terwijl ik opstond, hij had vast geen zin continue bij mij te zijn.

Dewi - Mens.
Ik zuchtte en wreef in mijn ogen, het voelde alsof ik mezelf kwijtraakte. Het klonk idioot, maar ik werd gek van het opgesloten zijn. Ik voelde me tot een last hier en iedereen deed zijn best me hier leven uit te krijgen, maar al kwam ik hier uit.. Wat dan? Er was niemand buiten deze hekken die me opwachtte, die me mistte. Ik zou weer alleen zijn en niks hebben, niks. Wat moest ik dan? Gepikeerd beet ik op mijn onderlip en met een bedenkelijk gezicht keek ik naar de maan.

Faith - Slechte Vampier.
Ik luisterde geïnteresseerd en knikte lichtjes.
,,Aha.. Dus als ik het goed begrijp kan je hetzelfde als ik nu?'' vroeg ik, handige gave. Wel vervelend dat hij het dus ook tegen me kon gebruiken.. Ik kon beter vrienden blijven met die gast.
,,Alvast een tip. Oefen eerst op dieren of iets dergelijks met mijn gave, bij mij duurde het een tijdje voordat ik het onder controle kreeg. In het begin pijnigde ik enkel mezelf en maakte ik het dus wel erg makkelijk voor mijn slachtoffers of vijanden.''

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Ik voel dat Dewi wat dwars zat en kijk haar even aan. Ze bijt op haar onderlip en kijkt nadenkend naar de maan. "Is er iets?" vraag ik zacht. Misschien mist ze haar familie, en wie weet lucht het op om er even over te praten.

Savoy
Ik luister naar haar verhaal. Eigenlijk wil ik vragen wat er met haar zusje en die jongen is gebeurt, maar ik houd me in. Dan mag zij immers ook weer wat aan mij vragen. Ik zie hoe de mensen die Grace wilde pakken opstaan om hun jassen te pakken. Ik kijk haar even aan. "Zo te zien vertrekt je maaltijd bijna. Ik blijf hier nog wel even zitten, maar misschien is het handig als je ze nu achterna gaat." Ik grijns even kort. "Succes."

Grace.

Ik kijk ook en zie de mensen inderdaad naar buiten gaan, 'Tot zo' zeg ik en sta op. Langzaam loop ik hen achterna, eenmaal buiten zie ik dat ze bijna in hun auto stappen. 'Aauh!...' ik zorg ervoor dat ik een mooie val maak en inderdaad de mensen die ik had uigezocht komen me te hulp schieten, mensen waren domme wezens. 'Gaat het?' hoor ik de vrouw vragen. 'Nee... mijn voet, het doet pijn' antwoord ik met een zielige ondertoon in mijn stem. 'Ik denk dat het gebroken is' zegt de man met een ernstige stem. 'Hoe moet ik bij het ziekenhuis komen' ik kijk hen aan met een paniekerige blik. Ik had ze bijna, nu hoefte het meisje alleen nog die ene verlossende zin te zeggen 'Misschien kunnen wij haar naar het ziekenhuis brengen, pap' ik moet een glimlach onderdrukken. Mij plan lukte. De man hielp me overeind en ik werd naar de auto gebracht. De auto startte en langzaam reden ze dichter naar hun dood.

[ bericht aangepast op 3 maart 2011 - 19:41 ]

"If not later, when?" - André Aciman // call me by your name

Elif - Goede vampier.
Ik schrok beeetje van Jamie die ineens klaarwakker leek.
,,Oh, hé. Goed geslapen?'' vroeg ik terwijl ik rechtop ging zitten.
,,Zullen we trouwens evne kijken bij de rest?'' vroeg ik terwijl ik opstond, hij had vast geen zin continue bij mij te zijn.

Dewi - Mens.
Ik keek Yue kort aan en schudde mijn hoofd.
,,Er is niks,'' loog ik, ,,maak je geen zorgen.'' ik dwong mezelf tot glimlach, maar ik had het idee dat ik lachtte als een boer met kiespijn. Daarom wendde ik mijn hoofd maar weer af en richtte mijn blik weer op de maan, ik kon haar beter er niet mee belasten. Het waren mijn problemen, hun hadden hun handen al vol aan het beschermen van mij en de rest.

Faith - Slechte Vampier.
Ik luisterde geïnteresseerd en knikte lichtjes.
,,Aha.. Dus als ik het goed begrijp kan je hetzelfde als ik nu?'' vroeg ik, handige gave. Wel vervelend dat hij het dus ook tegen me kon gebruiken.. Ik kon beter vrienden blijven met die gast.
,,Alvast een tip. Oefen eerst op dieren of iets dergelijks met mijn gave, bij mij duurde het een tijdje voordat ik het onder controle kreeg. In het begin pijnigde ik enkel mezelf en maakte ik het dus wel erg makkelijk voor mijn slachtoffers of vijanden.''

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Iets zegt me dat ze niet de waarheid spreekt, maar ik besluit niet door te drammen. Ik leg wel mijn hand even op haar schouder en glimlach. "Als je toch ooit nog eens wilt praten kan het altijd hoor. Soms is het gewoon fijn om je hart te luchten." Ik trek mijn hand weer terug en kijk naar de maan. Ik adem diep in, en weer uit. Het is echt een mooie avond.

Savoy
Ik grijns als ik Grace zie vallen. Ze is een geboren actrice. Nu moet ik alleen nog maar mijn prooi binnen zien te halen. Het meisje zit nog steeds aan de bar, alleen. Ik loop er naar toe en glimlach naar haar. "Hallo. Ik heet Savoy."

Elif - Goede vampier.
Ik schrok beeetje van Jamie die ineens klaarwakker leek.
,,Oh, hé. Goed geslapen?'' vroeg ik terwijl ik rechtop ging zitten.
,,Zullen we trouwens evne kijken bij de rest?'' vroeg ik terwijl ik opstond, hij had vast geen zin continue bij mij te zijn.

Dewi - Mens.
,,Weet ik, maar daar ben ik nogal slecht in..'' bekende ik mompelde terwijl ik mijn blik op de maan gericht bleef houden.
,,En ik ga jou daar niet mee lastig vallen, jullie hebben je handen al vol aan me.'' deze keer gleed mijn blik naar de sterren, mijn ouders zeiden toen ik klein was altijd dat als je stierf je een ster aan de hemel werd.. En dat als ze ooit zouden sterven ze me altijd in de gaten zouden houden vanaf boven. Ik frunnikte aan mijn kettinkje, het was een mooie gedachte maar ik geloofde het niet meer zo sterk als vroeger.

Faith - Slechte Vampier.
Ik luisterde geïnteresseerd en knikte lichtjes.
,,Aha.. Dus als ik het goed begrijp kan je hetzelfde als ik nu?'' vroeg ik, handige gave. Wel vervelend dat hij het dus ook tegen me kon gebruiken.. Ik kon beter vrienden blijven met die gast.
,,Alvast een tip. Oefen eerst op dieren of iets dergelijks met mijn gave, bij mij duurde het een tijdje voordat ik het onder controle kreeg. In het begin pijnigde ik enkel mezelf en maakte ik het dus wel erg makkelijk voor mijn slachtoffers of vijanden.''

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Grace.

Als we eindelijk het dorpje uit zijn gereden kom ik in actie. 'Aaaaah!' ik begin te schreeuwen en zo te zien krijg ik het gewenste effect. De auto stoptte en man kijkt me aan en vraagt hoe het met me gaat. 'Ik heb frisse lucht nodig' antwoord ik, mijn stem klinkt gebroken en het is net alsof ik echt pijn heb. De man knikt en zet de auto netjes aan de kant. Ik stap uit en begin te grijnsen. 'Mensen zijn echt zo dom' de familie kijkt op, kijken bang en ik geef ze daar alle reden toe. 'Zo in de val' langzaam loop ik naar het meisje en bijt haar. De rest gaat vanzelf... deze familie was verdoemd.

"If not later, when?" - André Aciman // call me by your name