[RPG] Geen weg meer terug. [6] - Speeltopics

Hoi. The Game.
Nummer 5 alweer :] Gaat lekker jongens. -kuch- Meiden.
Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?
Rollen
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - Jamie
Goede vampier: Elif - Gawyn
Slechte vampier: Faith - Savoy - Odile
Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.
HAVE FUN :'D
Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 26 feb 2011 - 15:50 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

ooowh, poor faith, dat moet killing zijn man :'x
Anyway, ik reagee rnadat ik gedanst heb! :'D Moet zo weg nm.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Grace.

Als we eindelijk het dorpje uit zijn gereden kom ik in actie. 'Aaaaah!' ik begin te schreeuwen en zo te zien krijg ik het gewenste effect. De auto stoptte en man kijkt me aan en vraagt hoe het met me gaat. 'Ik heb frisse lucht nodig' antwoord ik, mijn stem klinkt gebroken en het is net alsof ik echt pijn heb. De man knikt en zet de auto netjes aan de kant. Ik stap uit en begin te grijnsen. 'Mensen zijn echt zo dom' de familie kijkt op, kijken bang en ik geef ze daar alle reden toe. 'Zo in de val' langzaam loop ik naar het meisje en bijt haar. De rest gaat vanzelf... deze familie was verdoemd.

"If not later, when?" - André Aciman // call me by your name

Elif - Goede vampier.
Ik keek hem verbaasd aan, net nu ik zo'n dorst had moest hij daarover beginnen..
,,IK drink voornamelijk bloed van dieren.. en soms een beetje van mensen, maar ik vermoord ze niet.'' ik hoopte niet dat ik hem hiermee afschrikte ofzo, dat was niet mijn bedoeling.
,,Was dat het enige?'' vroeg ik toen verbaasd.

Dewi - Mens.
,,Maar er is zoveel..'' mijn stem klonk wanhopig en het leifst had ik mezelf nu voor mijn hoofd gemept, ik ging rechtop zittene nz uchtte diep.
,,Ik zit verdomme vast in dit godvergeten huis en ik ben echt helemaal afhankelijk van jullie en ik voel me een vreselijke last aangezien jullie mij steeds moeten beschermen.. En jullie proberen mij hier levend uit te krijgen, maar ik denk niet dat ik wél gelukkig ben als ik hier weg kom.. Want er is nieamnd buiten deze hekken die me mist.. die op me staat te wachten of die om me geeft. Ik word gewoon helemaal gek hier! En ik weet dat ik het er voor jullie niet makkelijker op maak want ik kan soms echt onwijs koppig zijn en ik ben dan wel 17 ik heb me soms gedragen als een kleuter..'' ik zweeg een paar tellen en ging toen weer verder.
,,Soms ben ik echt ene ondankbaar kreng maar ik weet gewoon niet wat ik moet. Maar soms weet ik gewoon niet wat ik moet met al mijn gevoelens en dan barst de bom ofzo.. Vroeger dacht ik altijd dat ik mezelf prima kon redden, altijd al gedaan. Maar ik ben mentaal gewoon veel zwakker dan ik dacht.. En ik wilde niemand lastig vallen met mijn problemen en shit maar ik kan 't allemaal zelf niet meer!'' ik ratelde aan een stuk door en toen ik uitgesproken was verborg ik mijn gezicht in mijn handen.
,,Sorry..'' mompelde ik zachtjes. ,,Ik liet me gaan.'' ik zuchtte opnieuw, wreef in mijn ogen en beet op mijn onderlip. Verdomme, dit bedoelde ik dus.. Zwijgend keek ik de andere kant op.

Faith - Slechte Vampier.
Tot mijn grote verbazing had het totaal geen effect op die gast, damn! Wie was die dude? Toch de almachtige vampier? Ha, dat niet, maar hij was wel vreselijk sterk en zo te merken stond hij niet meer aan mijn kant, want plotseling ging er een helse pijn door mijn lichaam. Erger dan dat ik me kon herinneren van de keren dat ik mezelf pijnigde door mijn onwetendheid. Ik slaakte een gil van de pijn, damn! Dat hadden ze vast gehoord tot in tOkio. Ik liet me op de grond zakke en hield mijn handen tegen mijn hoofd gedrukt. Ik merkte dat ze trilde. Ik had mijn ogen dichtgeknepen en snakte naar adem. De pijn was zo.. Nog erger dan dat je levend gevild werd had ik het idee. Ik bad in mijn hoofd dat het zou stoppen, maar het laatste wat ik zou doen was hem smeken op te houden. Om niet te gillen van de pijn beet ik op mijn onderlip, ik had het idee dat ik flauw ging vallen van de pijn maar ik wist mijn bewustzijn te bewaren.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Haar verhaal greep hem een beetje bij de keel, aangezien hij niet verwacht had dat ze er nog mee op de proppen ging komen. Hij wilde wat eggen, maar vond de juiste woorden niet, waardoor het er nogal uitzag alsof hij een vis op het droge was die wanhopig naar lucht hapte. Hij moest moeite doen om haar niet vol medelijden aan te staren, hij had namelijk het gevoel dat ze dat niet zou apreciëeren. Kort slikte Lew een paar keer om het te verwerken, alvorens zijn grijze ogen naar haar op te slaan, om te zien waarom ze opgehouden was met praten. 'Als je niet wil, moet je niet...' fluisterde hij zacht, om zeker te zijn dat hij haar niet forceerde. Hij wist uit ervaring dat je sommige dingen gewoon op jezelf moest verwerken.

[ bericht aangepast op 4 maart 2011 - 21:42 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik hoor hem fluisteren dat ik vooral niks tegen mijn zin moet vertellen. Maar ik weet dat het er vroeg of laat uit moet. Vijftig jaar doodse stilte is lang. Te lang en het voelt alsof het me van binnen opvreet. Elke dag opnieuw. Sommige perioden gaat het goed, dan denk ik weinig meer aan mijn verleden, maar er hoeft maar iets te gebeuren en ik ben weer zo goed als bij af. Grace, Daniël, de dromen.. Ik heb er genoeg van. Ik weet niet waar ik de moed vandaan haal, maar ik heb er genoeg van.
'Ik hoorde snel daarna politieauto's verschijnen. De buurt was doodstil. Alsof iedereen wist wat er gebeurd was behalve ik. Ik werd een aantal jaar in onwetendheid gehouden, bij een pleeggezin gezet. Ik was pas twaalf toen dit gebeurde en mijn vermogen om het alles te bevatten en te verwerken reikte niet verder dan dat van een normale twaalfjarige. Ik probeerde hun dood op alle mogelijke manieren te verwerken, maar het lukte niet. Ik begon een diepe woede en haat te koesteren voor degene die hen dit aandeed. Ik wou hun dood wreken. Dus ik ging op zoek naar sporen en geloof me, dat was een akelig klerewerk. Ik spijbelde veel op de huishoudschool - och ik had zo'n hekel aan de huishoudschool - om in mijn vaders papierwerk en documenten te graven. Ik wist dat hij bij de politie werkte destijds en het spoor leidde al snel naar een Russische heroïnebaas die naar New York was gevlucht. Niemand kon hem pakken en mijn pa maakte het hem te heet onder de poten. Ik vond bewijzen dat het een koelbloedige afrekening was, en mijn lichaam zou erbij moeten liggen. Ik ging naar de zaterdagschool en dat moeten ze hebben vergeten. Ik wou hen wreken en ik was bereid daar voor te sterven. Er was weinig dat me hier nog restte. Mijn pleeggezin kon het niet waarderen dat ik alle sporen weer naar boven haalde en uiteindelijk liep ik weg. Wacht, zou ik die fles mogen? Ik krijg een droge keel,' zeg ik en gebaar vaag naar de cola.

No growth of the heart is ever a waste

Jamie.

Hij luisterde wat Elif te vertellend had en knikte. ' Maar heb je er geen moeite mee dat er een heerlijk drankje voor je staat of zit. ' vroeg hij en daarmee bedoelde hij zichzelf. ' En vraag je dan niet af hoe ik smaak? '


Daniël.

Beetje verveeld keek hij toe hoe Faith pijn leed, uiteindelijk stopte hij het pijnigen van haar ook. Langzaam liep hij naar haar toe en hielp haar overeind. ' Sorry,. ' mompelde hij en keek haar aan. ' Ik hou er niet van als mensen met me sollen. ' Er verscheen een scheef glimlachje op zijn smoel. ' Maar gaat het wel een beetje? '

Elif - Goede vampier.
,,Jamie!'' ik zuchtte. ,,Waar ben je op uit?'' vroeg ik, het leek erop alsof hij wou dat ik zijn bloed dronk. Iets wat ik echt niet kon begrijpen, het was dan ook de eerste keer eigenlijk dat een mens me dit vroeg.
,,En ja.. Het is aantrekkelijk maar ik doe het niet.'' mompelde ik.

Dewi - Mens.
,,Maar er is zoveel..'' mijn stem klonk wanhopig en het leifst had ik mezelf nu voor mijn hoofd gemept, ik ging rechtop zittene nz uchtte diep.
,,Ik zit verdomme vast in dit godvergeten huis en ik ben echt helemaal afhankelijk van jullie en ik voel me een vreselijke last aangezien jullie mij steeds moeten beschermen.. En jullie proberen mij hier levend uit te krijgen, maar ik denk niet dat ik wél gelukkig ben als ik hier weg kom.. Want er is nieamnd buiten deze hekken die me mist.. die op me staat te wachten of die om me geeft. Ik word gewoon helemaal gek hier! En ik weet dat ik het er voor jullie niet makkelijker op maak want ik kan soms echt onwijs koppig zijn en ik ben dan wel 17 ik heb me soms gedragen als een kleuter..'' ik zweeg een paar tellen en ging toen weer verder.
,,Soms ben ik echt ene ondankbaar kreng maar ik weet gewoon niet wat ik moet. Maar soms weet ik gewoon niet wat ik moet met al mijn gevoelens en dan barst de bom ofzo.. Vroeger dacht ik altijd dat ik mezelf prima kon redden, altijd al gedaan. Maar ik ben mentaal gewoon veel zwakker dan ik dacht.. En ik wilde niemand lastig vallen met mijn problemen en shit maar ik kan 't allemaal zelf niet meer!'' ik ratelde aan een stuk door en toen ik uitgesproken was verborg ik mijn gezicht in mijn handen.
,,Sorry..'' mompelde ik zachtjes. ,,Ik liet me gaan.'' ik zuchtte opnieuw, wreef in mijn ogen en beet op mijn onderlip. Verdomme, dit bedoelde ik dus.. Zwijgend keek ik de andere kant op.

Faith - Slechte Vampier.
Plotseling trok de pijn zo snel weg als het gekomen was en hielp hij me, tot mijn grote verbazing, overeind.
' Ik hou er niet van als mensen met me sollen. ' zei hij tegen me met scheef glimlachje.
Ik zuchtte lichtelijk geïrriteerd toen hij vroeg of 't wel ging.
,,Wat denk je wel niet?'' snauwde ik ietwat. ,,Ooit geweten hoeveel pijn dat deed?!'' ik keek 'm strak aan, sloeg toen mijn armen over elkaar en wendde pissig mijn hoofd af.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Lew grijnsde zachtjes voor zichzelf en stak de fles omhoog zodat ze hem kon overnemen. Hij was nog steeds te geschrokken om een woord uit te brengen, maar bedacht dat dat waarschijnlijk het beste was. Ze leek vast te hebben gezeten in een net van herinneringen, die nu als een wilde waterval naar buiten kwamen te stromen. Langs de ene kant voelde hij zich vereerd dat ze hem had uitgekozen om deze dingen te vertellen, ze leek anderen namelijk niet snel te vertrouwen. Maar langs de andere wist hij ook niet wat hij met die informatie aanmoest. Hij wilde dolgraag de juiste woorden om haar te troosten, kennen, maar het enige waar hij mee op de proppen kon komen was dood en doodstil zitten en luisteren.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Grace.

Na dat ik de lichamen ergens in de bosjes had gegooit besloot ik terug te gaan. Het was al laat, maar ik hield van de nacht en besloot te gaan genieten van de wandeling. Ik was gewoon aan het lopen toen ik terug dacht aan die nieuwe jongen, Alex. Waar kende ik hem toch van, ik wist zeker dat ik iets van herkenning in zijn ogen had gezien. Ik zuchtte en probeerde aan iets anders te denken, helaas nog een andere trieste gedachtte. Amelie flitste door mijn hoofd, elke nacht dacht ik aan haar, elke nacht droomde ik over haar en vanaf de dag dat ik haar was kwijt geraakt miste ik haar. Ik was zo veloren in gedachten dat ik opschrok toen ik bij het restaurant aan kwam.

Alex.

Na dat ik wat had gegeten besloot ik terug te gaan naar Odile's kamer. Misschien kon ik een boek gaan lezen of nog even gaan slapen. Ik wilde hier zo snel mogelijk weg, ik voelde me zo nutteloos en alleen maar een last.

[ bericht aangepast op 4 maart 2011 - 23:16 ]

"If not later, when?" - André Aciman // call me by your name

Odile - Goede vampier.

'Dank je.' Ik neem de cola aan en neem een flinke slok. Je kan liegen, Odile. Je kan nog steeds liegen, schiet er door mijn hoofd. Ik heb al zo lang geprobeerd de makkelijkste weg te volgen en uiteindelijk bleek die de moeilijkste te zijn. Ik zet de fles op de grond neer, zodat hij erbij kan en praat verder. Ik raak weer weg van de wereld en ik zie alles weer opleven, als de dag van gisteren.
'Ik heb een tijdje op straat geleefd en woonde bij een vriendin die connecties had met jeugdbendes. Ik vroeg haar of ze iemand kon regelen om mij te leren schieten. Enfin, zo gezegd zo gedaan. De innerlijke woede was de drijfveer van alles. Maar het maakte me compleet blind voor het echte gevaar, een vijand die ik onderschatte. Ik was net twintig en degene die ik wilde vermoorden was een veteraan in het criminele circuit. In november 1956 ging ik de confrontatie aan. Ik was er zo zeker van dat hij ging sterven die nacht. De voorbereiding van een moord vergde destijds voor mij enorm veel mentale discipline. Ik moest er zeker van zijn dat ik het zou kunnen en dat was ik. Ik reed naar een loods toe waar ik hem en een aantal anderen aantrof, ik had mijn huiswerk wat de locatie betrof goed gedaan. Het leek dat ze bezig waren met het opzetten van een nieuwe handelslijn. Ik was uitgestapt en had gezegd dat hij zou sterven. Helaas had ik één ding over het hoofd gezien: zijn nieuwe partners. Ik werd ingesloten en zat als een rat in de val. Ik had gerekend op de reguliere maffia-afrekening; liquidatie. Maar Leonid Kazinsky was geen gewone man. Hij was ziek in zijn hoofd en hij vertelde me dat..' Ik zwijg even en slik. Ik voel hoe een traan over mijn wang glijdt, maar ik blijf stokstijf zitten in plaats van hem weg te vegen. Ik haal een paar keer adem.
'Hij vertelde me dat ze het verdienden om te sterven. En ik zou de volgende zijn. Hij vond me zwak en verzekerde me dat ik een oneervolle dood zou sterven. Ze kwamen op me aflopen en ik wist dat ik dit gevecht ging verliezen. Toch wilde ik het niet accepteren. Ik vocht zo hard als ik kon. Maar ik kon niks beginnen tegen vijf man. Ze gooiden me op tafel en..' Ik heb moeite om te ademen en ik moet mezelf een geestelijke klap verkopen om weer in de realiteit te komen. 'en ze verkrachtten me. Ik heb nog nooit zo veel pijn gevoeld. Ik smeekte hen om op te houden, om me af te maken want dat was wat ik wilde. Ik wilde dood. Ze luisterden niet. Ze..' Ik trek mijn benen op en voel hoe een tweede traan zich los vecht.
'Ze luisterden gewoon niet. En ik kan hem nog steeds horen. Het gehijg in mijn oor, zijn stem. Telkens als ik in slaap val gaat het mis. Verdomme iedere keer. En ik heb er genoeg van!' Nu veeg ik ruw de tranen weg en kijk nog steeds strak voor me uit. Ik wil niet dat hij me ziet huilen. Ik wil niet zwak zijn.

[ bericht aangepast op 4 maart 2011 - 23:44 ]

No growth of the heart is ever a waste

Gekweld sloot Lew zijn ogen en beet hij gefrustreerd op zijn tanden. hij had al een dergelijke gebeurtenis verwacht, maar hij had er nooit echt bij stil gestaan net hoe verschrikkelijk het was. De manier waarop ze het vertelde en het verdriet dat met golven naar buiten stroomde, raakte hem tot in het diepste puntje van mijn ziel. Hij had inderdaad een dergelijke situatie verwacht, maar hij had serieus geen idee hij er op moest reageren. Hijzelf voelde al verschillende tegenstrijdige emoties die hem ijskoude rillingen bezorgden, maar het zou niks moeten zijn tegenover haar gevoelens. Haar woede en pijn moesten bijna ondragelijk zijn, als de zijne al zo'n last waren. Een stille zucht verliet zijn mond. Wat hoorde hij te zeggen? Hij durfde zijn mond bijna niet open te doen uit schrik voor een herhaling van het mierendebacle en haar troosten door haar tegen zich aan te drukken leek ook geen al te beste optie. 'Ik kan niet geloven dat je daar al zo lang mee rond hebt gelopen en nog op je benen staat,' zei hij uiteindelijk schor na een beladen stilte. 'Ik zou er al lang onder door gegaan zijn,' Een flintertje bewondering was in zijn stem te herkennen. Het waren niet de juiste woorden. Dat wist hij wel. Maar in een situatie als deze leken er toch geen juiste woorden te zijn. Als er al woorden waren, in the first place.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik gooi er nog een paar slokken cola achteraan en hoor Lew's woorden aan.
'Eigenlijk.. kan ik er ook niet met m'n kop bij,' zeg ik dan zacht. 'Er waren zo veel momenten waarop ik dood wilde. Maar er waren nog steeds die zieke wraakgevoelens van binnen. Maar op dat moment wist ik.. ik wist.. ik wist helemaal niks. Ik had drie dagen in het ziekenhuis gelegen en het eerste wat ik dacht toen ik bijkwam was: godverdomme, je hebt je belofte niet nagekomen, vuile lul. Onwerkelijk misschien, maar dat was het eerste dat ik dacht. Ik was van plan te vertrekken maar pas een week nadat dit alles gebeurde werd ik vastgegrepen en ik voelde via mijn nek een onwerkelijke pijn door me heen gaan en ik verloor mezelf opnieuw. Toen ik wakker werd had ik nog niet door dat ik deel was van Fjodor's clan. Het eerste wat hij zei was dat ik nu in staat was wraak te nemen. Hij zei dat ik op het balkon moest staan van de vijfde verdieping van een gebouw. En ik.. ik schudde mijn hoofd. Toen duwde hij me er vanaf en tot m'n stomme verbazing leefde ik nog. En hij zei me dat ik nog veel meer kon: dat ik onsterfelijk was. Die eerste weken waren heel zwaar, maar ik leerde ermee omgaan. Ik zag een wereld van mogelijkheden en ik zei tegen mezelf dat als ik hier wilde overleven, dat ik de sterkste moest zijn. Survival of the fittest. We namen wraak op Kazinsky, ik heb hem levend verbrand en vervolgens nog eens zout in de wonden gegooid. Hij smeekte me om hem te laten leven maar het deed me niks. Ik stond daar maar met een grijns op m'n mond terwijl hij aan m'n voeten lag te creperen. Ik gaf hem nog een trap na. Iedereen daar had z'n eigen shit meegemaakt en dat was geen geheim. Maar degene waarvan ik dacht dat hij werkelijk om ons gaf gebruikte me. Ik had potentie om één van de machtigste vampiers in die clan te worden. Fjodor zei me dat ik hem daar alleen mijn hart voor moest geven, waarop ik zei dat het hem alleen om mijn lichaam ging. Want ik zag hoe hij naar me keek en het verschilde geen haar met de blik van Kazinsky. Ik vertrok diezelfde dag nog. Hij had in de jaren erna een paar keer geprobeerd me te vangen, maar ik wist zo'n beetje wel hoe hij in mekaar stak. Natuurlijk deed dat besef me zeer, want ik had dringend nood aan iemand die me kon troosten tijdens de zwaarste periode van mijn leven, maar ik besefte opnieuw dat ik er alleen voor stond. Ik had gedacht dat hij me niet te pakken had kunnen krijgen, me niet had kunnen manipuleren. Maar ik zat fout. Die man had het zo geraffineerd voor mekaar gekregen om van mij een meedogenloze moordenaar te maken dat ik het zelf niet doorhad. Maar ik heb hem verslagen, voor het eerst in vijftig jaar. Want hier besefte ik voor het eerst dat ik behalve doden ook kon laten leven. En dat hebben Yue en jij me doen inzien en ik dank je daarvoor.' Ik zet de fles weg, sta op, kniel voor Lewis neer en omhels hem. 'Daar ben ik je echt dankbaar voor.'

[ bericht aangepast op 5 maart 2011 - 11:37 ]

No growth of the heart is ever a waste

Jamie.

' Ook niet als ik je het aanbied? ' vroeg hij zachtjes en keek haar aan. ' Dan moet je het zien als een bedankje ofz.. ' Ondertussen speelde hij een beetje met zijn vingers en wist eigenlijk niet eens waarmee hij bezig was. Een bloedzuiger vragen of ze van zijn bloed wil drinken, als bedankje. Hoe gek kon je zijn? Blijkbaar was hij heel erg gek.


Daniël.

' Stel je niet zo aan, je leeft nog. ' mompelde hij droogjes en keek haar aan. Daarna draaide hij zich om en ging veder met zijn tas uit pakken. Hij dacht toch echt dat Faith wat meer in zich had. Maar blijkbaar had hij het mis. Heel even keek hij via zijn ooghoeken naar Faith die nog steeds in zijn kamer stond.

Elif - Goede vampier.
Ik schudde hard mijn hoofd.
,,Jamie! Kappen. Ik ga je bloed niet drinken.'' zei ik, ietwat pissig.
,,Gesnopen? Je bent geen maaltijd, we doen juist ons best je hier ongeschonden vandaan te krijgen. Snap dat dan.''

Dewi - Mens.
,,Maar er is zoveel..'' mijn stem klonk wanhopig en het leifst had ik mezelf nu voor mijn hoofd gemept, ik ging rechtop zittene nz uchtte diep.
,,Ik zit verdomme vast in dit godvergeten huis en ik ben echt helemaal afhankelijk van jullie en ik voel me een vreselijke last aangezien jullie mij steeds moeten beschermen.. En jullie proberen mij hier levend uit te krijgen, maar ik denk niet dat ik wél gelukkig ben als ik hier weg kom.. Want er is nieamnd buiten deze hekken die me mist.. die op me staat te wachten of die om me geeft. Ik word gewoon helemaal gek hier! En ik weet dat ik het er voor jullie niet makkelijker op maak want ik kan soms echt onwijs koppig zijn en ik ben dan wel 17 ik heb me soms gedragen als een kleuter..'' ik zweeg een paar tellen en ging toen weer verder.
,,Soms ben ik echt ene ondankbaar kreng maar ik weet gewoon niet wat ik moet. Maar soms weet ik gewoon niet wat ik moet met al mijn gevoelens en dan barst de bom ofzo.. Vroeger dacht ik altijd dat ik mezelf prima kon redden, altijd al gedaan. Maar ik ben mentaal gewoon veel zwakker dan ik dacht.. En ik wilde niemand lastig vallen met mijn problemen en shit maar ik kan 't allemaal zelf niet meer!'' ik ratelde aan een stuk door en toen ik uitgesproken was verborg ik mijn gezicht in mijn handen.
,,Sorry..'' mompelde ik zachtjes. ,,Ik liet me gaan.'' ik zuchtte opnieuw, wreef in mijn ogen en beet op mijn onderlip. Verdomme, dit bedoelde ik dus.. Zwijgend keek ik de andere kant op.

Faith - Slechte Vampier.
Ik haalde arrogant mijn neus op, als mijn gave werkte kon ik hem er mee kennis alten maken. Dan voelde hij zelf hoeveel pijn 't deed. Vampiers of niet, mannen bleven altijd.. tsja, rauwer? Ik kon er het juiste woord niet voor vinden. Ik dacht na over zijn gave en realiseerde me dat als ik dus uit zijn buurt bleef enzo hij geen gebruik kon maken van mijn gave, want vrienden ging ik niet bepaald worden met die gast.
,,Prima, ik vertrek wel.'' zei ik terwijl ik 'm strak aankeek, en dan te bedenken dat ík diegene was die hem binnen gelaten had. Van mij mocht hij buiten in de modder slapen, maar ik hield me in, ik wist dat hij sterk was en had geen zin in sterke concurrentie. Ik gunde hem geen blik meer, draaide me om en liep de kamer uit.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.