[RPG] Geen weg meer terug. [6] - Speeltopics

Hoi. The Game.
Nummer 5 alweer :] Gaat lekker jongens. -kuch- Meiden.
Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?
Rollen
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - Jamie
Goede vampier: Elif - Gawyn
Slechte vampier: Faith - Savoy - Odile
Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.
HAVE FUN :'D
Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 26 feb 2011 - 15:50 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Elif - Goede vampier.
-is okay xd-
Ik glimlachte, liep naar 't raam en duwde 't stukje open. Ik zag net Odile en Lew weggaan, die gingen zeker jagen. Mooi, dan kon ik dat straks doen als ze terugwaren. Ik liep terug en ging op de banmk zitten. Ik vroeg me af hoe lang Jamie nog zou slapen.

Dewi - Mens.
Ik keek ze na en dropte toen het lege schaaltje waar cruelsi in had gezteen op het aanrecht. Ik keek Aphrodite aan, ik kende haar niet echt goed en wist niet zo goed wat ik moest zeggen. Wat ongemakkelijk begon ik een lok haar rond mijn vinger te draaien en bekeek haar kort. Ze zag er wel aardig uit, niet afschrikwekkend of eng ofzo.

Faith - Slechte Vampier.
,,Dus, zal ik je kamer laten zien? Althans, als we er nog een hebben..'' Zei ik terwijl ik nadacht. Als ik 't goed had was er nog 1 kamer vrij, de kleinste dan wel.. Maar hij mocht blij zijn dat hij mocht blijven.
,,Kom maar mee, dan laat ik 't zien.'' zei ik en ging hem voor.

[ bericht aangepast op 2 maart 2011 - 16:53 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ik denk dat die ook in de keuken stond. Of ik heb wat gemist (;

Frankly my dear, I don't give a damn.

volgens mij niet.. ik weet het echt niet o_O''

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Aphrodite stond in de keuken :]

No growth of the heart is ever a waste

dan ga ik ;t aanpassen

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Het dier dat Lew op het oog had, was een groot, oud, mannelijk edelhert, met een gewei dat zeker tachtig centimenter breed was. Het hert zag er machtig en trots uit, en bezat een stevig aantal spieren. Dat was te zien aan de stevige borst. Desondanks zag het dier er moe uit, alsof het genoeg had van het eeuwige opschrikken en wegrennen. Toen Lew de razendsnel de aanval in zette, had hij bijna spijt dat hij het beest ging doden. Daar zette hij zich echter snel over heen toen hij aan het bloed dacht, dat door de aderen van dat sterke lichaam stroomde. Vlug, voordat het dier goed en wel besefte wat er aan de hand was, greep hij het gewei vast en snokte het met een bruuske beweging naar links. De kop van het hert draaide mee en Lew hoorde de nek met een knak breken, als een simpel twijgje. Tevreden liet Lewis zijn fangs in de gespierde nek zinken en dronk gulzig van zijn bloed.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik blijf tegen de boom geleund wachten en zelfs als ik allang klaar ben met het leegzuigen van mijn hert hoor ik nog steeds geen geluid. Waar is hij heen? Ik probeer zijn geur te lokaliseren, een poging die ook met een sisser af loopt. Ik twijfel even om nog te gaan wachten of terug te gaan, maar uiteindelijk blijf ik toch maar tegen de boom aangeleund.

[ bericht aangepast op 24 nov 2014 - 18:16 ]

No growth of the heart is ever a waste

'Je bent er nog?' vroeg Lew verbaasd toen hij Odile geen tien minuten later weer tegemoet kwam. Hij had verwacht dat ze na haar jachtpartij wel weer naar huis zou gaan. Ze leek altijd nogal zelfstandig over te komen. 'Gaat het wel?' Misschien was ze nog steeds dronken overwoog hij, maar die optie leek erg onwaarschijnlijk, aangezien ze wel héél veel gedronken zou moeten hebben om nog steeds in de zevende hemel te verkeren. Then again... ze had ook geen teken van de oude Odile gegeven toen ze het dronken duo eerder die nacht gezien hadden. Lew hief een wenkbrouw op en begon de bloedsporen van zijn nek en kin te vegen. Het bloed had zeker deugd gedaan. Zijn vermoeide gevoel was verdwenen en de donkere kringen rond zijn ogen waren wat lichter geworden.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Aphrodite - goede vampier

Ik keek naar het meisje dat tegenover me zat. Ze zag er ietsjes zenuwachtig uit, maar dat kwam natuurlijk omdat ze me niet kende. Nouja zal ik maar is sociaal doen, dacht ik in mezelf. Ik stak mijn hand naar haar uit. 'Ik zal me even voorstellen,ik ben Aphrodite' zei ik met een glimlach. Ze leek me erg aardig, maar dat vond ik eigelijk wel van de meeste mensen.

[ bericht aangepast op 2 maart 2011 - 17:48 ]

A kiss is the beginning of cannibalism - Georges Bataille

Elif - Goede vampier.
-is okay xd-
Ik glimlachte, liep naar 't raam en duwde 't stukje open. Ik zag net Odile en Lew weggaan, die gingen zeker jagen. Mooi, dan kon ik dat straks doen als ze terugwaren. Ik liep terug en ging op de banmk zitten. Ik vroeg me af hoe lang Jamie nog zou slapen.

Dewi - Mens.
Plots stak ze haar hand uit en ik schudde hem.
,,Dewi.'' Stelde ik mezelf voor en glimlachte kort. Ze was knap bedacht ik mezelf, maar zei 't niet.
,,Hoe ben jij hier eigenlijk gekomen? Ik bedoel.. De rest was er al en jij nog niet, dus jij moet later gekomen zijn hè?'' Het ging me eigenlijk niet viel aan, het waren haar zaken, maar ik was gewoon erg nieuwsgierig zoals gewoonlijk.

Faith - Slechte Vampier.
,,Dus, zal ik je kamer laten zien? Althans, als we er nog een hebben..'' Zei ik terwijl ik nadacht. Als ik 't goed had was er nog 1 kamer vrij, de kleinste dan wel.. Maar hij mocht blij zijn dat hij mocht blijven.
,,Kom maar mee, dan laat ik 't zien.'' zei ik en ging hem voor.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

Ineens komt Lew weer tevoorschijn uit de zovele struiken in de omgeving. "Je bent er nog?" hoor ik hem op een verraste toon vragen. Ik knik en kom overeind. 'Ik besloot toch maar even te wachten.' Opnieuw begin ik aan mijn schouder te krabben. Jezus, wat is dat toch met die terugkerende jeuk? Ik erger me er de pleures aan. Ik wurm me in een wat vreemde houding, maar weet uiteindelijk de jeuk de baas te zijn. Ik kijk even naar mijn leeggezogen kadaver. Het bloed heeft me goed gedaan, denk ik met een flauw glimlachje en ik ben niet de enige. Ook aan Lewis keert de levendigheid terug - voor zover mogelijk als ondode. Dan vraagt hij of alles goed gaat.
'Prima, I'm fine,' reageer ik. Het komt kortaf over, maar dat besef ik pas als het mijn mond uit is. 'De alcohol is nu wel zo'n beetje uit mijn systeem. Dronken zijn voelt goed, even geen zorgen over het leven. Het ellendige is alleen wel dat ik me de halve nacht niet herinner, maar ik zal wel niks raars hebben gedaan. Iedereen leeft nog, so.. das een goed teken.' We lopen weer richting het huis en ik merk dat de lucht langzaamaan weer lichter begint te worden. Als de poort weer in zicht komt besef ik dat het nu of nooit is. Wees nou niet zo'n verdomde angsthaas, sis ik mezelf in gedachten toe.
'Lew..' begin ik. Hij kijkt me aan en ik voel de moed onmiddellijk in mijn schoenen zakken. Doorzetten, idioot. Het voelt als spreken voor honderden mensen, ook al staat er nu maar één voor me. 'Ik wil je nog bedanken. Voor het feit dat je me niet achterliet in dat bos. Ik weet dat het wellicht niks voor je voorstelt, maar voor mij wel. Ik kan me namelijk niet herinneren dat iemand zoiets voor me deed zonder er iets voor terug te willen. En het spijt me dat ik bijna je keel doorsneed, dat was niet gepland,' voeg ik met een flauw glimlachje toe. Wat onwennig kijk ik van hem naar de poort.

No growth of the heart is ever a waste

1-0 Odile

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Lew's rechtermondhoek en wenkbrauw schoten even de lucht in, een teken van verbazing. Hij had niet verwacht dat ze dat weer naar boven zou trekken. 'Dat...eh... dat zit wel goed,' glimlachte hij, nog steeds een beetje verrast. Het leek meer dan normaal dat hij haar daar niet achter gelaten had. Het feit dat ze hem daar zo dankbaar voor was, sloeg hem een beetje uit het veld, waardoor hij niet goed wist wat te zeggen. 'Ik kon je toch moeilijk tussen de mieren laten liggen,' flapte hij dan maar uit. Wat een briljante opmerking, dacht hij geërgerd in zichzelf. Mieren... Jesus. 'Vergeet die mieren maar,' voegde hij er lichtelijk beschaamd aan toe. 'Ik weet niet waar dat ineens vandaan kwam,' Hij slikte even ongemakkelijk. 'Nee...eh... serieus, geen probleem. Het was me een eer.' Het was me een eer? Goed bezig... Hij kon zijn kop wel tegen de muur slaan. Waarom was dit zo moeilijk? Normaal was hij bijlange zo stuntelig niet. Gefrustreerd beet hij op zijn kaken. 'Sorry voor mijn geratel. Bottom line: there's no need to thank me,' Hij kuchte kort en krabte wat onwenning aan zijn bovenarm.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Godver, heel stuk geschreven spaced die kleremuis 'm >< Annoying as hell.

Odile - Goede vampier.

Ik grinnik wat om zijn gebazel. Ik moet me inhouden niet in lachen uit te barsten. Ik heb spontaan met hem te doen. En ik maar denken dat ík het moeilijk had. Bedank een ander altijd als hij wat goeds voor je heeft gedaan, zei mijn moeder. En dat is precies wat ik nu doe. "Vergeet die mieren maar, ik weet niet waar dat vandaan kwam. Nee eh, serieus, geen probleem. Het was me een eer." Ik trek een vermakelijke grijns. Nu kan ik het toch echt niet laten om het erin te wrijven.
'De eerste keer dat iemand het een eer noemde om me een dienst te verlenen.' Ik zie hem wat gefrustreerd voor zich uit kijken en nu valt me pas voor de eerste keer op dat zijn ogen niet donkerbruin, maar een grijzige kleur hebben. De donkere variant van mijn ogen. Die van mij hebben een stuk lichtere grijze kleur en zijn groot en sprekend, heb ik me horen vertellen. Ik leg kort een hand op zijn schouder.
'I get it,' zeg ik glimlachend en laat hem weer los. Ik ga hem voor richting de villa. 'Kan het trouwens kloppen dat ik beloofd heb om te koken?' vraag ik peilend.

No growth of the heart is ever a waste

No way dat hij haar plagerijtje ongestraft voorbij zou laten gaan. Zo werkt Lewis niet, mevrouw, dacht hij een tikje ondeugend. Nu hij over de gêne was gestapt, werkte zijn brein weer naar behoren. Filled with genius ideas. 'Ach, je hebt me héél wat belooft deze nacht,' begon hij suggestief, haar recht in de ogen kijkend. 'Ik zei toch al dat je vriendelijk was?' Hij grijnsde breed. 'Heel vriendelijk.' Snel liet Lew zijn tong over zijn tanden ritsen, zodat hij zijn cover niet zou verprutsen. Hij moest echt moeite doen om zich serieus te houden. 'Maar ja, je hebt inderdaad belooft om te koken,' knikte hij bevestigend, terwijl hij naar de poort liep, zonder meer te zeggen. Laat haar maar even haar hoofd breken over de dingen die ze gezegd had. Of die hij gezegd had die ze gezegd had. Right? Lew trok een verward gezicht. Op sommige moment - namelijk de ochtend - was hij gewoon té achterlijk voor dit soort dingen. Maar enfin, het was het waard.

Frankly my dear, I don't give a damn.