[RPG] Geen weg meer terug. - Speeltopics

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!

Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy
Goede vampier: Elif - Gawyn
Slechte vampier: Faith - Savoy - Odile

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D


Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 25 dec 2010 - 21:33 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Savoy Bad vampire.
"Wélk plan?" Hij keek haar eventjes vragend aan, maar toen een nieuw briesje de geur van het meisje met zich meedroeg, hield hij het al bijna niet meer, hij drukte zijn nagels in zijn handpalmen en keek naar het mens. "Ik ben het niet gewend om te delen." mompelde hij koppig.

Candy Hulpeloos mensje
Ze verstijfde toen het meisje bij haar neer hurkte en keek op naar haar. "Zeker weten?" vroeg ze zacht. "Je moordt niet? Echt niet?" Candy beet zachtjes op d'r lip. Hoe kon ze haar nou vertrouwen, nadat ze net bijna vermoord wordt door iemand die hetzelfde was?

I sit here and smile, dear // I smile because I think of you and blush <'3

Dewi - Mens.
Hell no, ik moest iets bedenken en gauw. Opeens schoot me wat te binnen en ik keek naar Savoy. ,,Delen? Als ik jou was zou ik dat ook niet doen, je verdient toch beter?'' zei ik, misschien als ze erover gingen ruzieën dat ik weg kon.. Of hij nam me mee naar verweggistan en dan zat ik met een ander probleem. Aargh, ik ook met mijn grote mond.

Faith - Slechte Vampier.
Ik keek van Savoy naar Odile en besloot nog evne niks te doen, ik wilde wel zien wat ze gingen doen, misschien kon ik dan nog lachen. Een klein grijnsje verscheen op mijn gezicht, ik sloeg mijn armen over elkaar en leunde tegen de deurpost aan.

Elif - Goede Vampier.
Ik schudde vol afschuw mijn hoofd. ,,Nee, echt niet.'' ik keek haar aan. ,,Zie ik eruit als een hongerig en moordlustig beest?'' vroeg ik aan haar, hopelijk zag ze dat ik eerlijk was.

[ bericht aangepast op 24 dec 2010 - 20:55 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Lew keek verstard voor zich uit. In al de tijd dat hij er gezeten had, had hij geen vin verroerd, gehypnotiseerd door te stilte. Nu hij er over nadacht, viel het op dat het inderdaad doodstil was. Te stil. Ze zou toch niet...? Vliegensvlug schoot de vampier overeind en trapte hij de deur open. De kamer was leeg, Odile was nergens te bekennen. 'Godverdomme,' vloekte hij boosaardig, met een grote dosis woede in zijn stem. Zonder veel tijd te verliezen doorzocht hij gauw de kamer nog eens, voor het geval dat ze zich verstopt zou hebben, maar de prominente aanwezigheid van haar geur was verdwenen, dus ging hij er vanuit dat ze de kamer verlaten had. Daarop repte hij zich ook uit de kamer en liep hij naar de hal waar hij Elif had achtergelaten. De goede vampier was verdwenen. Aangezien hij het huis niet kende, besloot Lew geen tijd te verspillen aan haar te zoeken en spitse hij zijn oren om het gevaarte op te sporen. Hoewel het gedempt was, ving hij toch het één en het ander op. Geruisloos draafde hij naar boven en opende hij een deur, om een hele bijeenkomst aan vampiers aan te treffen. Hij had geen idee welke hij kon vertrouwen, maar hij wist één ding zeker: een mens en Odile waren in dezelfde kamer en dat zorgde voor bonje. 'Ik moet het toegeven, je ontsnapping was briljant, ik heb echt niks gehoord. Ik zie dat je weer een mens aan je welkomsceremonie hebt onderworpen... Wat ben je toch een vriendelijk persoon,' ratelde hij aan één stuk door. Hoewel het statement droop van het sarcasme, wist hij er toch een grote hoeveelheid venijn in te verwerken.
Ondertussen had hij zijn lichaam tot zijn volle lengte gestrekt en was hij tussen Odile en haar prooi in gaan staan. Hij wist dat als al deze vampieren hem aan zouden vallen, hij het waarschijnlijk niet zou overleven, maar als ze geluk had, kon hij wat tijd rekken zodat Elif het meisje over zou kunnen nemen. 'Weet je, als je me steeds in zo'n Good Guy-positie blijft plaatsen, zou ik wel eens een gloeiende hekel aan je kunnen krijgen. En - hoe zei je dat ook weer zo mooi?- eh... Geloof me, dat wil je niet.'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Slechte vampier.

'Jij weer,' sis ik nijdig. Het ging zo perfect! Hoe heeft dit ooit kunnen mislopen. Ik kijk richting Faith en Savoy. 'Savoy, het is nu of nooit. Beter delen dan niks krijgen, niet waar? Of wil je soms je hele leven blijven teren op dierenbloed? En geloof me, een vampierenleven is lang. Akelig lang.' Ik bal mijn vuisten en kijk vernietigend naar Lew.
'Ik ben het gewend dat mijn soortgenoten me niet mogen. Dat is één van de redenen dat ik nooit samenwerk. Tenzij de omstandigheden,' en ik kijk hem nadrukkelijk aan, 'me tegenzitten.' Ik trek mijn mes. 'En nu aan de kant, voor iemand hier gewond raakt.' Ik trek een valse grijns.

[ bericht aangepast op 23 nov 2014 - 18:44 ]

No growth of the heart is ever a waste

Like lol, 3 van mijn personen zijn bij elkaar nu >x'D Lastiiig.

Dewi - Mens.
Voor ik het wist stond er een jongen voor me, nog meer? Halleluja, wie was hij nou weer? Ach, het maakte niet veel uit, zo te merken was hij niet tegen me en kon hij alleen maar helpen. Ik bleef besluiteloos staan, wegrennen had geen nut, ik had nu toch 2 'beschermengelen' om ze zo maar even noemen. En 3 tegenstanders.. Gauw deed ik een gebedje, ik was niet bang voor de dood maar om nou te sterven had ik geen zin in. Ik was veels te nieuwsgierig naar wie de mensen waren, hoe stom het ook was, eindelijk weer eens iets nieuws en spannends.

Faith - Slechte Vampier.
Ineens kwam er een jongen binnen, dat was blijkbaar die nieuwe. Hij zag er inderdaad wel sterk uit, maar we waren in de meerderheid, misschien maakte we wel een kansje. Net toen ik klaar ging staan voor wat voor confrontatie dan ook, met wie dan ook, kwam er nog iemand binnen. Er verscheen irritatie in mijn ogen, nu waren we met even.. En hun hadden die nieuwe die zo sterk bleek te zijn, dit was haast kansloos. Alhoewel.. Ik keek naar de nieuwe, perfect om mijn gave weer eens te gebruiken. Ik keek hem recht in zijn ogen aan en liet een immense pijn door zijn lichaam gaan.


Elif - Goede Vampier.
Ik schudde vol afschuw mijn hoofd. ,,Nee, echt niet.'' ik keek haar aan. ,,Zie ik eruit als een hongerig en moordlustig beest?'' vroeg ik aan haar, hopelijk zag ze dat ik eerlijk was. Opeens hoorde ik herrie, ik tilde mijn hoofd op en concentreerde me. Een sterke geur kwam van 1 plek vandaan, vampiers en een mens.. Ik stond gauw op. ,,Shit!'' vloekte ik en keek naar het meisje. ,,Ga naar buiten, de zon in. Okay? Je moet me vertrouwen, ik moet nu echt weg.'' zei ik snel en rende vlug naar boven om daar inderdaad een kamer vol vampiers te zien. Wth was dit, een hereniging? Toen viel mijn oog op het meisje, daar ging het om. 3 monsters en wij waren nu ook, met mij erbij, met 3. We maakte dus een kansje om haar te beschermen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

De pijn kwam helemaal uit het niets, maar het was wreder en gruwelijker dan alle pijn die hij ooit gevoeld had. Vergeleken met dit was het buikschot dat hij in Japan had opgevangen niet meer dan een prikje. Hij had het gevoel dat zijn spieren langzaam aan oplosten in een bijtend zuur en zijn lichaam belaagd werd door tientallen zweepslagen. Lew voelde zijn ogen opensperren en ervaarde de drang om te gillen, maar hij weigerde om te schreeuwen voor hen. In de plaats daarvan zakte hij door zijn knieën en deed hij zijn best om zijn lichaam onder controle te houden en het niet spastisch in het rond te laten trekken. 'Holy SHIT,' kreunde hij, terwijl hij zich op een bolletje rolde en zijn nagels in de grond boorde in een poging de pijn te kunnen verduren. 'Rotwijf,' hijgde hij zwaar, terwijl hij de andere vrouwelijk vampier uitdagend in de ogen keek. 'Is dat al wat je kan? Come on, give me your best shot...' Hoewel de pijn ondragelijk was, kon hij het niet helpen. Zijn lippen krulden zich opnieuw om in een ondeugende grijns.

[ bericht aangepast op 26 dec 2010 - 0:42 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Savoy Bad vampire.
Hij lachte koeltjes terwijl hij van Lew naar Faith keek. "Ik geef je een tip jochie. Daag haar niet uit." Hij was zelf al een aantal keer het slachtoffer geweest van Faith's martelingen, en wist hoe de nieuweling zich nu moest voelen. Een grijns spreed over zijn gezicht.

Candy Hulpeloos mensje
Nieuwsgierig als Candy was negeerde ze haar woorden en trippelde haar zwijgend achterna. In de gang bleef ze staan, en ze keek voorzichtig om het hoekje, met grote ogen staarde ze naar de - wat waren het? Ze had het woord ooit wel eens gehoord, van haar ouders.. vampiers? Dat zou kunnen - terwijl ze op haar lip beet. Ze had het enige mens in de kamer al opgemerkt, en had immens medelijden met haar.

I sit here and smile, dear // I smile because I think of you and blush <'3

Dewi - Mens.
Mijn ogen werden groot van verbazing toen de jongen voor me ineens op de grond viel, ik knipperde een paar keer en keek toen naar de rest. Ik kon nu natuurlijk wegrennen, maar ik kon hun toch niet achterlaten? Okay, dat was vrij onlogisch, ze waren veel sterker dan ik enzo, dat was al duidelijk. Maar toch, ze wilde me beschermen en dan liet ik ze hier niet zo achter. Ookal zorgde dat misschien voor meer problemen.

Faith - Slechte Vampier.
,,Hmm, een volhouder dus.'' ik fronste even en glimlachte tevreden, mijn blik ging naar Savoy. ,,Bang dat je tekort komt?'' vroeg ik poeslief en grijnste toen wat uitdagend. Ik liep naar de nieuweling toe, hij zag er inderdaad best wel sterk uit. ,,Wat zullen we met hem doen?'' ik keek naar Odile en Savoy.

Elif - Goede Vampier.
Ik staarde vol ontzag toen ik merkte dat we bezoek hadden. Ik glipte de gang op en keek naar het meisje. ,,Wat had ik nou gezegt?'' siste ik, het was nu waarschijnlijk al te laat om haar te verstoppen. Ik beet op mijn onderlip en probeerde mijn gedachten te ordenen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

'Jochie? Hmm, luister ouwe sok, niemand noemt mij jochie...' snauwde Lew, duidelijk op zijn tenen getrapt. Hij sprong soepel als een kat weer op zijn benen, rechtte zijn rug en vernauwde zijn ogen. 'En geloof me, ik kan meer verdragen dan je denkt,' Lew snoof en probeerde ondertussen oogcontact te maken met Elif, om te zien wat het plan was. Hij wist nu zeker dat Odile, Faith en Savoy geen lieverdjes waren, maar de vierde vampier die zich nogal stil hield, bleef een raadsel. Toen hij echter naar Elif wilde kijken, ving hij een glimp en een geur van een tweede persoon op. Een mens. Oh crap... dacht Lew die deed alsof hij niks gezien had.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Faith - Slechte Vampier.
,,Hmm, ouwe sok nog wel? Hoe oud schat je me wel niet, 80?'' ik bekeek hem en haalde minachtend mijn neus op. ,,Kijk eerst zelf eens in de spiegel.'' ik stopte maar met hem te martelen en glimlachte vervolgens geamuseerd. ,,Gezellig, eindelijk iemand die wat kan hebben.'' opeens zag ik hem wegkijken en ik volgde zijn blik, vervolgens rook ik iets wat de rest wel leuk zou vinden. ,,Ah kijk eens aan, nog meer bezoek.'' ik grijnste kort.

Elif - Goede Vampier.
Ik staarde vol ontzag toen ik merkte dat we bezoek hadden. Ik glipte de gang op en keek naar het meisje. ,,Wat had ik nou gezegt?'' siste ik, het was nu waarschijnlijk al te laat om haar te verstoppen. Ik beet op mijn onderlip en probeerde mijn gedachten te ordenen.

Dewi - Mens.
Besluiteloos bleef ik staan, inmiddels had ik wel wat stappen naar achteren gezet en stond ik haast tegen de muur. Ik stond toe te kijken en probeerde mijn gedachten te ordenen, wat niet werkte, alles was gewoon vreselijk onrealistisch.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Savoy Bad vampire.
Hij keek achterom terwijl zijn grijns steeds breder werd. Dan heb je er geen, dan heb je er 2. Met 3 mensen delen moest dat makkelijk te doen zijn. En ze roken beide zo heerlijk.. Hij was dol op meisjes.

Candy Hulpeloos mensje
Ze schrok zich half een hartaanval toen het meisje van net ineens voor haar neus stond. "Ehm, ehm, ehm.. Vergeten?" probeerde ze onschuldig, terwijl ze achteruit deinsde. Was ze nu heel erg boos? Wou ze haar bloed nu ook hebben?

I sit here and smile, dear // I smile because I think of you and blush <'3

Lew merkte hoe hun blikken verschoven en schudde zijn hoofd. 'Nu hebben we een probleem,' mompelde hij meer tegen zichzelf dat tegen Elif. Hij moest iets vinden om ze af te leiden... Uiteindelijk vond hij er niks beter op dat ze een beetje te pesten. Als hij het trio ook maar een beetje kon inschatten, leken ze gesteld te zijn op hun trots. En dus moest hij die maar een beetje krenken. 'Dus eh... Hoe slap zijn jullie nu eigenlijk precies?' begon hij. 'Even slap als jouw martelingen?' voegde hij er aan toe terwijl hij recht in Faiths ogen staarde en ondeugend grijnsde. 'Of even slap als zijn armspieren?' Hij gebaarde naar Savoy, hopend op een reactie.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile Slechte vampier.

´Dat zal ik je laten voelen,´ zeg ik en zonder aarzeling duik ik op Lew en geef hem een venijnig harde klap, zelfs voor mijn doen. Ik zie hoe Lew moeite heeft zichzelf bij bewustzijn te houden en ik probeer hem uit alle macht op de grond te houden. ´Wat staan jullie daar nou!´ sis ik terwijl ik kwaad in de ogen van Faith en Savoy kijk. Hopelijk kijg ik geen stank voor dank, maar dat risico zal ik maar moeten nemen. Als ze me belazeren dan krijgen ze er sowieso spijt van, reken daar maar op.
Maar als die Lew denkt dat we slappelingen zijn dan zal hij nog eens enorm teleurgesteld worden. Ik kan behoorlijk sterk zijn. Zeker als ik in mijn element ben.
´Geniet je ervan schat?´ vraag ik sadistisch terwijl ik Lew gesmoorde pijnkreten naar buiten hoor brengen.

Ander toetsenbord, vandaar mijn wat vreemde leestekens...

[ bericht aangepast op 23 nov 2014 - 18:45 ]

No growth of the heart is ever a waste

Lew incasseerde de klap verrast en voelde de pijn nog intenser door de martelingen. De lucht werd uit zijn longen geperst, waardoor het voor hem nog moeilijker was om aan Odile's aanval te weerstaan. Het tekort aan voeding eiste zeker zijn tol. Hij had weinig zin om zich te verzetten, maar hij wist dat als hij op zou geven, Odile interesse zou verliezen en zich weer naar de mensen zou keren. En dus haalde hij zijn fameuze lachje weer boven en zei tussen zijn kermen door :'Zeker weten. Ik heb altijd al een kinky kant gehad...' Ondertussen probeerde hij zijn aanvallen een beetje te minderen, zodat hij zijn energie kon bundelen en haar met een krachtige stoot omver zou kunnen duwen. Het was toen hij kalmeerde dat hij iets vreemds voelde opkomen. Hij had het eerder gehad bij andere personen, maar hij had geen idee hoe hij het moest controleren. Lew ervaarde een vreemd soort inzicht als hij dicht genoeg kwam bij iemand en de toevalsfactor gunstig lag. Het gaf hem inzicht over het karakter van een persoon en het gebeurde zelden, maar was over het algemeen vrij correct.
Odiles ziel gaf hem een donker gevoel, wat hij interpreteerde als haar slechte karakter. Maar er was nog iets anders, wat hem veel meer intereseerde. In een kleine hoeveelheid was er nog een aspect aanwezig, één dat hij niet goed kon plaatsten, maar wat over het algemeen heel erg verschilde van de duistere Odile. 'Je verstopt iets,' flapte hij verbaasd uit toen hij zijn gave voelde wegebben. Het was eruit voor hij er erg in had, al had hij het liever voor zichzelf gehouden.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Elif - Goede Vampier.
,,Niks meer aan te doen. Aargh.. Kom mee.'' ik pakte haar hand en begon te rennen, ze moest in ieder geval zo snel mogelijk hier verder vandaan. Eenmaal in de gang liep ik naar de voordeur en deed die open, ik keek het meisje aan. ,,je moet me vertrouwen. Ga naar buiten, de zon in.'' gelukkig was het een mooie dag en scheen de zon haast op zijn felst. ,,En vertrouw verder nimenad.'' ik merkte hoe stom het klonk, maar toch hoopte ik dat ze meewerkte.

Faith - Slechte Vampier.
Ik lachtte door odile's actie en grijnste doen. ,,Way to go ^^'' ik keek even achterom. ,,Nou, waar is dat andere hapje.'' ik keek de gang op en zag niks meer. ,,Shit!'' vloekte ik hard en ik liep terug naar binnen. ,,Ze is weg en die andere scheinheilige ook!''

Dewi - Mens.
Ik keke verbaasd naar de 2 die nu op de grond lagen en ik keek alleen maar verbaasder toen de een vertelde dat ze iets achterhield. Wat kon dat nou weer zijn? Ondertussen begon ik toch maar wat richting de deur te lopen, aangezien nu toch niemand op me lette en ze blijkbaar waren vergaten waarom ze vochten.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.