[RPG] Geen weg meer terug. - Speeltopics

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!

Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy
Goede vampier: Elif - Gawyn
Slechte vampier: Faith - Savoy - Odile

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D


Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 25 dec 2010 - 21:33 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Faith - Slechte Vampier.
Ik fronste verbaasd, aparte gaven. ,,Soort aura's zien?'' concludeerde ik toen. Ik draaide een lok haar rond mijn vinger en dacht na. ,,Ik vraag me af wat er is.'' mijn blik ging de kamer rond, misschien dat ik haar straks even kon zoeken. Ik maakte me toch wel een beetje zorgen, ik was gemeen maar ik had wel een band gekregen met Odile en Savoy. Opeens drong het tot me door dat ik nu eigenlijk met de vijand stond te praten, stom van me. Ik had geen zaken met hem, dus liep ik maar alvast richting de deur.

Elif - Goede Vampier.
Ik plofte in de schaduw van het huis neer en keek naar haar, ik schudde me hoofd toen ze vroeg of ze zich al voorgesteld had. ,,Nog niet nee, maar geeft niks. Ik ben Elif.'' ik glimlachte naar haar.

Dewi - Mens.
Het viel me op hoe rustig Savoy bleef, maar waarom volgde hij ons? Ik bleef staan en keek 'm aan. ,,Je krijgt mijn bloed niet, dus stop met achterna lopen.'' zei ik scherp, hij wilde mijn bloed toch? Als ik dat meisje had moeten geloven, gatver, alleen de gedachte al! Nee, dat zou niet gebeuren

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

'Ik weet het niet... Het was niet mijn bedoeling om haar zo te ... kwetsen,' verzuchtte Lew tegen Faith terwijl hij ondertussen op een onhandige manier de drie sigaretten die hij in zijn mond had gestoken wilde aansteken. 'After all, jullie zijn ook vampiers. We zitten in het zelfde verdomde schuitje. Ik heb alleen een andere mening over de rol van de mens in dat schuitje,' legde hij uit. Lew inhaleerde diep en stootte een opgeluchte kreun uit. Wat een beetje tabak toch kon doen.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Faith - Slechte Vampier.
Ik bleef in de deuropening staan en keek voer mijn schouder. ,,Survival of the fittest. Als je wilt overleven moet je sterk zijn en geen medelijden kennen.'' zei ik, hoe hij 3 sigaretten tegelijk in zijn mond had was bijna lachwekkend. Ik keek weer voor me, niet veel zin in een gesprek, het zou toch eindigen in een discussie. ,,Ik zie je nog wel.'' zei ik en liep toen de gang op, ik wist het haast wel zeker dat ik hem nog zou zien. Of hij moest gaan, maar dat betwijfelde ik.. Hij voelde zich nu ook verantwoordelijk voor die mensen, althans, dat idee had ik.

Elif - Goede Vampier.
Ik plofte in de schaduw van het huis neer en keek naar haar, ik schudde me hoofd toen ze vroeg of ze zich al voorgesteld had. ,,Nog niet nee, maar geeft niks. Ik ben Elif.'' ik glimlachte naar haar.

Dewi - Mens.
Het viel me op hoe rustig Savoy bleef, maar waarom volgde hij ons? Ik bleef staan en keek 'm aan. ,,Je krijgt mijn bloed niet, dus stop met achterna lopen.'' zei ik scherp, hij wilde mijn bloed toch? Als ik dat meisje had moeten geloven, gatver, alleen de gedachte al! Nee, dat zou niet gebeuren

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

"Geen medelijden kennen..." Het zinnetje galmde door zijn hoofd. Ze had een punt, als je zwaktes toonde werden ze gegarandeerd tegen je gebruikt. Lew dacht aan zijn aquafobie. Hij hoopte dat Odile daar langs had gekeken, maar hij vreesde ervoor. Ach ja, dan gebruikte ze het maar. Het was toch tijd dat hij er zich over zette. Toch rilde hij bij de gedachte aan water en zijn hersenen transporteerden hem automatisch naar de winter van 1933. Lew schudde de flashback van zich af. Hij had geen zin om dat moment opnieuw mee te maken. Ook zette hij het geen medelijdenidee van zich af. Hij was niet zoals hen. Zijn mededogen was een van de weinige draadjes die hem nog aan de menselijkheid vastbonden, elke keer als hij zo'n draadje doorknipte was hij meer op weg om een monster te worden. Iets wat hij koste wat het koste wilde voorkomen.
Lew kon het niet langer houden. Hij stond te trillen op zijn benen en het enige wat hem aan het huis bond was zijn verantwoordelijkheid tegenover de mensen, maar als hij zich niet snel voedde, wist hij niet hoe lang die verantwoordelijkheid nog ging tellen. Zon of niet, hij ging op jacht. Op een soepel drafje liep de jonge vampier de trap af en ging hij naar buiten, waar hij de sigarettepeukjes in het gras achterliet. De zon deed hem weinig, omdat hij een reiziger was en bijgevolg gewend was geworden aan de UV-straling. Het kriebelde wel een beetje, maar hij ging ervanuit dat dat vanzodra hij onder het bladerdek stapte wel zou verdwijnen. Lew nam dit keer wel de moeite om het hek te openen, hij had namelijk maar een beperkte dosis energie meer en die zou hij moeten benutten in de jacht, en draafde weg tussen de bomen, op zoek naar een prooi om zijn honger te stillen.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile Slechte vampier.

Na duizendmaal dezelfde overpeinzingen te hebben gemaakt zie ik ineens wat bewegen, iets of iemand loopt naar de poort door. Ik kom overeind en probeer te zien wie of wat het is. Lew, is mijn conclusie. Ik heb haarscherpe ogen. Eigenlijk heb ik alles mee dat geschikt is voor de jacht. Ik vraag me af wat de rest nu over me zal denken, ook al kan het me verdomd weinig schelen. Toch krijg ik ongelofelijke dorst, maar ik kan niet de energie op brengen om weer op jacht naar die mensen te gaan. In een beweging spring ik van het dak af en kom in de tuin terecht. Waar Lew rechts ging ga ik links. Het zal me vast wel lukken deze nacht één of ander dier te pakken te krijgen. Ik weet in elk geval wat ik daarna zal gaan doen: slapen. Lang slapen. Ik ben benieuwd hoe mijn vampierenlijf daarop gaat reageren.
Ik open de poort en wandel het bos in, terwijl ik mijn zintuigen open voor mogelijk voedsel.

No growth of the heart is ever a waste

Hoewel Lew ondertussen al enkele uren ronddwaalde tussen de bomen - hij had geen idee van waar hij zich bevond ten opzichte van het huis- was het enige wat hij dusver was tegengekomen eekhoorns en een paar karige konijnen. Lew had een hekel aan planteneters. Hun bloed smaakte heel anders dan dat van vleeseters. Hij had gehoopt op een wolf of zelfs een lynx, maar was geen van beiden tegengekomen. Uiteindelijk verplaatste zijn hoop zich naar een willekeurige, grote prooi, zoals een ree of een everzwijn. Maar zelfs dat was ijdele hoop. Hij vroeg zich af of het aan zijn manier van jagen lag, of aan het simpele feit dat er gewoon niet veel leven in het bos huisde. Hij wilde konijnenbloed vermijden omdat het lang niet zo voedselrijk was als dat van een vleeseter en hij zou meer moeten jagen om dezelfde hoeveelheid te verkrijgen. 'Verdomde konijnen,' vloekte hij zacht toen hij uit pure misère er één het strot overbeet en gulzig van het bloed begon te drinken. Hoewel het lang niet zo lekker was als dat van een carni-of omnivoor, deed het hem toch goed om het rode goedje naar binnen te zuigen. Hij genoot zelfs van de druppels die langs zijn kin naar beneden sijpelden. Het genot was echter van korte duur, want voor hij er erg in had was het konijn al weer op en moest hij op zoek naar de volgende.

[ bericht aangepast op 27 dec 2010 - 9:25 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile Slechte vampier.

Niet lang na mijn intrede in het bos heb ik een ree te pakken gekregen. Ze was op de verkeerde tijd op het verkeerde moment. Ik voel me bijna herboren als ik de laatste druppel bloed uit haar heb gezogen. Bijna.
Terwijl ik terug loop richting het huis vraag ik me nog steeds af wat Lew ervan behield me een pak slaag te geven. Had ik het gedaan als ik in zijn schoenen stond? Waarschijnlijk wel, denk ik met een korte valse grijns. Maar toch dringt er voor het eerst een besef tot me door dat me waarschijnlijk een hele periode zal achtervolgen. Ben ik niet zelf zo erg als Kazinsky om anderen te onderwerpen aan hetzelfde soort leed dat hij mij aan onderwierp? Was het niet zo dat ik heel even mijn eigen doodsangst zag toen ik in de ogen van het meisje keek toen zij doorhad dat ik haar zou verslinden? Toch heb ik jaren geleden voor mensenbloed gekozen en die keuze zal ik niet nu gaan veranderen.
Zou hij het hebben gezien? Weet hij nu heel mijn verleden of was het maar een truc om me uit het veld te slaan? Maar dat laatste deed hij niet. Hij weet het echt. Hij weet van de ruimte achter het stalen masker.
Ik open de deur van het huis en ik loop in een rechte lijn naar mijn kamer. Misschien is er nog een bedrijf dat een nieuwe site wil. Daar kan ik geld van bijeen sprokkelen voor een nieuwe pc.

No growth of the heart is ever a waste

Faith - Slechte Vampier.
Ik liep wat rond in het huis toen ik merkte dat Odile terug was, ik liep naar boven en jahoor, daar liep ze. ,,odile!'' ik verhoogde mijn tempo even zodat ik naast haar kwam te lopen. ,,Waar was je?'' vroeg ik en keek haar an, kon ik haar vragen over haar geheim? Zou ze vast niet zo op prijs stellen, zwijgen dus maar.

Elif - Goede Vampier.
Ik plofte in de schaduw van het huis neer en keek naar haar, ik schudde me hoofd toen ze vroeg of ze zich al voorgesteld had. ,,Nog niet nee, maar geeft niks. Ik ben Elif.'' ik glimlachte naar haar.

Dewi - Mens.
Het viel me op hoe rustig Savoy bleef, maar waarom volgde hij ons? Ik bleef staan en keek 'm aan. ,,Je krijgt mijn bloed niet, dus stop met achterna lopen.'' zei ik scherp, hij wilde mijn bloed toch? Als ik dat meisje had moeten geloven, gatver, alleen de gedachte al! Nee, dat zou niet gebeuren

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Gawyn Goede vampier
"Inderdaad, Savoy, je krijgt haar bloed niet," zei hij treiterend, waarna hij toch maar iets sneller ging lopen. Met een haastige blik naar achteren had hij vastgesteld dat Savoy's stilte een stilte voor de storm was - die hij het liefste niet mee wilde maken.
"Nou, Dewi," zei hij toen Savoy nog steeds niet op hun af was gesprongen om hun hoofden van hun romp te scheiden, "Vertel eens iets over jezelf?" Hij zag even af van het feit dat hij nu eigenlijk al alles wist over haar, aangezien hij haar verleden al had gezien.

When I'm good, I'm really good. When I'm bad, I'm even better :]

Faith - Slechte Vampier.
Ik liep wat rond in het huis toen ik merkte dat Odile terug was, ik liep naar boven en jahoor, daar liep ze. ,,odile!'' ik verhoogde mijn tempo even zodat ik naast haar kwam te lopen. ,,Waar was je?'' vroeg ik en keek haar an, kon ik haar vragen over haar geheim? Zou ze vast niet zo op prijs stellen, zwijgen dus maar.

Elif - Goede Vampier.
Ik plofte in de schaduw van het huis neer en keek naar haar, ik schudde me hoofd toen ze vroeg of ze zich al voorgesteld had. ,,Nog niet nee, maar geeft niks. Ik ben Elif.'' ik glimlachte naar haar.

Dewi - Mens.
Aangezien hij sneller ging lopen moest ik dat ook doen om hem bij te houden. Ik wa even verbaasd dat hij wilde dat ik wat over mezelf vertelde. ,,je weet alles al en al wist je dat niet had ik weinig te vertellen.'' zei ik tegen hem zonder hem aan te kyken, ik gaapte ene keer. Ik was kapotmoe merkte ik nu én ik had honger, misschien dat ik straks nog wat zou kunnen slapen.. En.. Shit! Ik bleef staan en vloekte zachtjes. ,,Mijn tas ><'' mompelde ik geïrriteerd, die stond nog op Savoý skamer. Great.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile Slechte vampier.

Ik draai me om. Het is Faith die me roept.
´Ik heb een ree leeggezogen,´ zeg ik kortaf en doe de deur open. ´Hebben jullie haar te pakken gekregen?´ vraag ik met wat van mijn bekende gretigheid over het mensenkind. Ik zie Faith me vreemd aankijken.
´Jullie mogen haar hebben hoor,´ zeg ik daarna met een grijns. ´Ik zit vol.´ En daarna: ´Dit plan liep niet zoals het had moeten lopen.´

[ bericht aangepast op 27 dec 2010 - 15:59 ]

No growth of the heart is ever a waste

Faith - Slechte Vampier.
,,Ik heb ze niet meer achterna gezeten, Savoy liep wel achter 1tje aan.. maar hij was kalm, eng kalm. Vraag me af of hij iets van plan is.'' ik zuchtte zachtjes en knikte instemmend toen ze zei dat het plan mislukt was. ,,Behoorlijk, het probleem nu is dat ze ons niet meer vertrouwen, die rotmensen.'' ik beet zachtjes op mijn onderlip e volgde haar haar kamer in.

Elif - Goede Vampier.
Ik plofte in de schaduw van het huis neer en keek naar haar, ik schudde me hoofd toen ze vroeg of ze zich al voorgesteld had. ,,Nog niet nee, maar geeft niks. Ik ben Elif.'' ik glimlachte naar haar.

Dewi - Mens.
Aangezien hij sneller ging lopen moest ik dat ook doen om hem bij te houden. Ik wa even verbaasd dat hij wilde dat ik wat over mezelf vertelde. ,,je weet alles al en al wist je dat niet had ik weinig te vertellen.'' zei ik tegen hem zonder hem aan te kyken, ik gaapte ene keer. Ik was kapotmoe merkte ik nu én ik had honger, misschien dat ik straks nog wat zou kunnen slapen.. En.. Shit! Ik bleef staan en vloekte zachtjes. ,,Mijn tas ><'' mompelde ik geïrriteerd, die stond nog op Savoý skamer. Great.

[ bericht aangepast op 27 dec 2010 - 16:34 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile Slechte vampier.

´Ik snap niet wat ze hier doen. We hebben hier jaren op onszelf geleefd, afgesloten van de buitenwereld. En ineens..´ Ik stop en ga op bed liggen. ´Ik zou wel eens willen weten hoe het is om in de zon te zijn. Hoe het zou zijn om gewoon rond te kunnen rennen zonder dat je levend wordt verbrand. Dat zou nog eens een akelige dood zijn,´ grijns ik dan. De schrik van alle vampiers. In het verleden zijn er wel eens vampiers geweest die waren onderworpen aan zo´n vreselijke dood. Dat zou je zelfs je ergste vijand niet toewensen. Hoewel...
Ik weet dat ik diep van binnen wil praten, mijn hart kwijt wil (figuurlijk dan wel) bij iemand die ik kan vertrouwen. Maar dat is een voorrecht dat ik me niet kan veroorloven. Ik ben een jager en dat zal ik altijd blijven.
´We hebben een nieuw plan nodig. Wat dacht je van..´ Mijn ogen beginnen te twinkelen van de pret en door mijn grijns komen mijn hoektanden gevaarlijk tevoorschijn. ´Een zwemfeestje.´

[ bericht aangepast op 27 dec 2010 - 16:57 ]

No growth of the heart is ever a waste

Gawyn
"Ik denk niet echt dat het een goed idee is om nu nog om te draaien," zei hij tegen Dewi. "Ik help je hier wel eerst naar buiten, en dan haal ik je tas wel." Hij keek schuin over zijn schouder en zag dat Savoy vlak achter hen liep.
"Nou," zei hij gemaakt vrolijk, "Wat ga je doen als je hier uit bent gekomen?"

When I'm good, I'm really good. When I'm bad, I'm even better :]

Faith - Slechte Vampier.
ik plofte op de bank neer en trok mijn voeten erop, konden we maar gewoon in de zon zonder problemen.. Vreselijk vond ik het, dat dat niet meer kon.. Maar wat hielp piekeren nou? Ik zou niet sterven voor die stomme rotzon. Ik werd uit mijn gedachten getrokken door odile die ei dat ze een nieuw plan had, mijn wenkbrauwen gingen verbaasd omhoog, zwemfeestje? ,,Een zwemfeest? Hoe wil je dat doen; kom, we houden een zwemfeest. Geen zorgen, webijten niet?'' ik grijnste flauwtjes. ,,Alsof ze daar intrappen.''

Elif - Goede Vampier.
Ik plofte in de schaduw van het huis neer en keek naar haar, ik schudde me hoofd toen ze vroeg of ze zich al voorgesteld had. ,,Nog niet nee, maar geeft niks. Ik ben Elif.'' ik glimlachte naar haar.

Dewi - Mens.
(Ze kan niet weg he ;p)
,,Kay bedankt.'' zei ik, toen hij vertelde dat hij mijn tas wel wilde halen. Er zat een dagboek in van vroeger, dat hield ik leiver bij me.. Maar voor de rest zat er eigenlyk niet veel boeiends in, kleding en wat te eten.. Aargh eten, mijn maag knorde maar ik negeerde het. Opeens vroeg Gawyn wat ik ging doen als ik weg was, ik keek 'm aan en haalde mijn schouders op. ,,overleven.'' Dat was wat ik van plan was, wat moest ik anders doen? Ik kon nergens heen, had niemand meer..

[ bericht aangepast op 27 dec 2010 - 17:05 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.